Εάν αυτό έχει ήδη συμβεί στην Ιρλανδία, η οποία την περασμένη εβδομάδα πούλησε ομόλογα αξίας περίπου 1 δις €, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια (2,96%), δεν ενδιαφέρει κανέναν – αφού, όπως φαίνεται, αυτό που προέχει είναι η μάχη για την ανάληψη της εξουσίας, η οποία απαιτεί την ανταλλαγή κατηγοριών, ύβρεων κοκ.
Γενικότερα βέβαια, μάλλον βαδίζουμε από την ακραία λιτότητα στην ουτοπία - αφού οι περισσότερες χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α., προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα οικονομικά τους προβλήματα, παρουσιάζοντας τα πολύ πιο ανώδυνα, από ότι είναι. Το ενδεχόμενο αυτό είναι φυσικά εξαιρετικά επικίνδυνο – επειδή αυξάνονται συνεχώς τα χρέη και οι φούσκες παντού, με την έκρηξη που θα ακολουθήσει νομοτελειακά να γίνεται όλο και πιο καταστροφική.
Η μαζική πώληση ομολόγων του δημοσίου των Η.Π.Α. το τελευταίο χρονικό διάστημα (48 δις $ το Δεκέμβριο η Κίνα, 100 δις $ την περασμένη εβδομάδα από πολλούς επενδυτές), λόγω κυρίως της κρίσης στην Κριμαία (ανάλυση), δεν ταιριάζει καθόλου με τη συνεχή άνοδο των χρηματιστηριακών δεικτών – αν και θα φανεί πολύ σύντομα.
.
Στο θέμα της Ιρλανδίας τώρα, δεν μπορούμε να κρίνουμε εάν ήταν προϊόν απάτης ή μη η επιτυχημένη πώληση των ομολόγων του δημοσίου της. Γνωρίζουμε όμως με σιγουριά ότι, στη χώρα δεν έχει «στεφθεί με επιτυχία» (θα ήταν η πρώτη φορά) η εγχείρηση, στην οποία την υποχρέωσε το ΔΝΤ. Αντίθετα, έχουν ήδη εμφανισθεί οι πρώτες συνήθεις παρενέργειες, με το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται «ξαφνικά» κατά -2,3% στο τέταρτο τρίμηνο του 2013, όταν η ΕΕ περίμενε αύξηση 0,4% – κάτι που δημοσιοποιήθηκε φυσικά μετά το «θριαμβευτικό» δανεισμό της.
Μία από τις αιτίες της πτώσης του ΑΕΠ ήταν η μειωμένη κατανάλωση κατά 0,6% – γεγονός που είναι μάλλον αυτονόητο, μετά από τις περικοπές που επιβλήθηκαν. Ο βασικότερος λόγος όμως είναι αυτός που συναντάμε πάντοτε στα κράτη που εισβάλλει το ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να μην ξεφεύγουν ποτέ από τα νύχια του: το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, όπου οι εισαγωγές (5,8%) αυξήθηκαν τρείς φορές περισσότερο από τις εξαγωγές (2,1%).
Δυστυχώς λοιπόν, ο μύθος που είχε υφάνει η ΕΕ σε συνεργασία με την Τρόικα, σύμφωνα με τον οποίο η πολιτική λιτότητας στην Ιρλανδία απέδωσε (οι προβλέψεις της για το 2014 ήταν ανάπτυξη 1,7% για την Ιρλανδία, ενώ το 2015 το ποσοστό ανέβαινε στα 2,2%), κατέρρευσε παταγωδώς – παρά το ότι της επέτρεψε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές (12,5%), σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, τις οποίες κυριολεκτικά δολοφόνησε (άρθρο).
Υπενθυμίζουμε πως η Ιρλανδία εφάρμοσε μέτρα λιτότητας, με τα οποία εξοικονόμησε μετά την κρίση τραπεζών και ακινήτων του 2008 (ανάλυση) περί τα 31 δις € – όσο περίπου το 25% του ΑΕΠ της. Για το 2014 ψηφίστηκαν επί πλέον μέτρα, ύψους 2,5 δις €, εις βάρος κυρίως των νέων (μαζική μείωση του επιδόματος ανεργίας) και των ηλικιωμένων (συντάξεις).
Επίσης πως ουσιαστικά οι Πολίτες της επιβαρύνθηκαν με τη διάσωση των χρεοκοπημένων τραπεζών τους, αναλαμβάνοντας, άμεσα και έμμεσα, χρέη ύψους άνω των 70 δις € – με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της χώρας τους να εκτοξευθεί στα ύψη (διάγραμμα), αφού τα χρέη των τραπεζών προστέθηκαν στα ελλείμματα του προϋπολογισμού και από εκεί στο δημόσιο χρέος.
.
Περαιτέρω, οι Ιρλανδοί είναι ένας πολύ αγαπητός και εργατικός λαός, ο οποίος όμως έγινε θύμα μίας απίστευτης πολιτικής προπαγάνδας και απάτης – αφού ήταν τόσο αφελής, ώστε να πεισθεί πως έσωσε την πατρίδα του, καθώς επίσης την Ευρώπη.
Δεν μπόρεσε καθόλου να καταλάβει πως τελικά διέσωσε τις ξένες τράπεζες, αφού τα 70 δις € που «ήλθαν» στην Ιρλανδία μέσω της ΕΚΤ, μοιράσθηκαν αμέσως στους πιστωτές των τραπεζών – με αποτέλεσμα οι Πολίτες να πληρώνουν τα βάρη στο διηνεκές, ευρισκόμενοι στον καλύτερο δρόμο προς την φτώχεια, την υποδούλωση (είναι ήδη προτεκτοράτο των διεθνών τραπεζών) και την εξαθλίωση.
Ενδιαφέρον όμως είναι επίσης το τι ακριβώς συνέβη με τις «διασωθείσες» τράπεζες – αφού διαπιστώνεται πως ο εγχώριος τραπεζικός τομέας δεν καθορίζει πλέον το «χρηματοπιστωτικό κυκλοφοριακό σύστημα» του νησιού. Ειδικότερα, σχεδόν το 70% των ιρλανδικών συναλλαγών διεξάγεται πια από τις «σκιώδεις τράπεζες» – όπου το διεθνές κέντρο χρηματοοικονομικών υπηρεσιών (International Financial Services Center – IFSC) του Δουβλίνου, έχει «εξελιχθεί» ενδιάμεσα σε ένα κέντρο αδιαφανών διαχειριστών περιουσιακών στοιχείων, με κυρίαρχους τα διάφορα κερδοσκοπικά κεφάλαια (Hedge funds), τις επενδυτικές τράπεζες κοκ.
Ουσιαστικά λοιπόν οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν πεθάνει – ενώ τη θέση τους έχουν καταλάβει οι σκιώδεις, διεθνείς τράπεζες, οι οποίες χρησιμοποιούν τις εγχώριες σαν «προσάρτημα» τους. Στα τέλη του 2013 υπήρχαν στο νησί 726 «χρηματοπιστωτικά οχήματα», όπως αποκαλούνται τα «εργαλεία» των σκιωδών τραπεζών, τα οποία λειτουργούν με πολύ υψηλά ξένα κεφάλαια (μόχλευση, leverage), χωρίς να φαίνονται πουθενά οι ιδιοκτήτες τους.
Το πρόβλημα των συγκεκριμένων σκιωδών τραπεζών είναι το ότι δεν υπάγονται σε κανενός είδους ελέγχους και ρυθμίσεις εκ μέρους της ΕΕ – ενώ φυσικά δεν ωφελούν καθόλου την οικονομία της χώρας. Στα πλαίσια αυτά, όσο και αν υφαίνεται ο μύθος της ιρλανδικής επιτυχίας, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει – με εξαιρετικά δυσάρεστες συνέπειες για τους Πολίτες της χώρας.
Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε να προβληματισθούμε σχετικά με το τι συμβαίνει με τις υπερχρεωμένες ελληνικές τράπεζες – οι οποίες δήθεν δεν χρειάζονταν τόσα κεφάλαια, όσα ισχυριζόταν το ΔΝΤ. Πόσο μάλλον εν μέσω ενός τραπεζικού ολοκαυτώματος, τεράστιων προβλημάτων των βρετανικών, ιταλικών και αυστριακών τραπεζών, μυστικών σχεδίων δήμευσης καταθέσεων κοκ.
Η Κύπρος βέβαια, το Μονακό, η Μ. Βρετανία και όλες οι άλλες χώρες, στις οποίες υπάρχουν ρωσικές καταθέσεις, πρέπει να προβληματισθούν ακόμη περισσότερο – επειδή στα πλαίσια των κυρώσεων που θέλει να επιβάλλει η Δύση στη Ρωσία, λόγω της Κριμαίας, μεταξύ των οποίων το πάγωμα των ρωσικών καταθέσεων, οι Ρώσοι έχουν ήδη αποσύρει πολλά δισεκατομμύρια από τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες.
Μία από τις μεγάλες τράπεζες δε της Ρωσίας, η Sberbank, έχει αποσύρει τα περιουσιακά της στοιχεία από τις Η.Π.Α. – ενώ η μετοχή της κατέρρευσε την περασμένη εβδομάδα, όπως πολλών άλλων ρωσικών επιχειρήσεων. Με την Κριμαία να θεωρείται ήδη ανεξάρτητη (γράφημα), η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί – με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
.
Η μέθοδος πάντως που εφαρμόζει η Δύση στο θέμα της Ρωσίας θυμίζει πολύ τη δολοφονία της Κύπρου – με βασικά θύματα ξανά τους Ρώσους (άρθρο). Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, όταν αναφερόμαστε σε ανάκαμψη – εάν θέλουμε φυσικά να αποφεύγουμε τη διασπορά ψευδών ελπίδων.
: Analyst.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου