Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Μόνο για αιφνιδιασμό της ελληνικής κυβέρνησης δεν μπορεί κανένας να κατηγορήσει τους Γερμανούς. Εδώ και πολλούς μήνες έχουν πει ρητά ότι θέλουν η Ελλάδα να υπαχθεί σε νέο Μνημόνιο τον Απρίλιο – και φυσικά έτσι θα γίνει! Πάντα
στα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την ΕΕ γίνεται αυτό που απαιτούν οι
Γερμανοί! Η μοναδική διαφορά είναι ότι η απόφαση υπαγωγής της χώρας μας
στο νέο Μνημόνιο θα γίνει… πέντε μέρες αργότερα, στη συνεδρίαση των
υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις 5 Μαΐου! Μνημόνιο δεν θα το πουν
αυτή τη φορά. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου όμως θα δεσμεύσει τη χώρα με λεπτομερείς διεθνείς υποχρεώσεις προώθησης αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων,
οι οποίες ρητά στα κείμενα που θα υπογραφούν θα καθορίζονται ως
προϋποθέσεις για την εκταμίευση των δόσεων της υποτιθέμενης δανειακής
βοήθειας. Αν δεν υλοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις, δεν θα εκταμιεύονται τα
χρήματα, λένε οι Γερμανοί. Αυτό είναι παραμύθι. Ολα τα λεφτά της
«βοήθειας» θα τα πάρουν οι Ευρωπαίοι! Ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει στην
ελληνική οικονομία. Τα 10-12 ίσως και λίγο περισσότερα
δισεκατομμύρια ευρώ του νέου πακέτου είναι αναγκαία για να πληρώνονται
τοκοχρεολύσια των υφιστάμενων ελληνικών δανείων. Εμείς ως χώρα
θα χρεωνόμαστε τα λεφτά, αλλά οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ θα τα παίρνουν! Αν
δεν τα δίνουν, η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν θα έχει να πληρώσει τους
δανειστές της και έτσι είτε θα αφήσουν τη χώρα μας να χρεοκοπήσει με
αποτέλεσμα να εξαπολυθεί κερδοσκοπική κόλαση αλλεπάλληλων επιθέσεων
εναντίον της Ευρωζώνης ολόκληρης είτε θα υποχρεώνονται οι Γερμανοί και
οι άλλοι να κάνουν αθόρυβες μικροαναδιαρθρώσεις των δόσεων και των
υποχρεώσεων αποπληρωμής της Ελλάδας. Με τον τρόπο αυτό αφενός η χώρα μας
δεν θα εμφανίζεται να αθετεί υποχρεώσεις της και αφετέρου η κυβέρνησή
της θα είναι διαρκώς με το πιστόλι στον κρόταφο. Οι δανειστές θα την
έχουν συνεχώς στη μέγκενη ώστε να κάνει ό,τι της υπαγορεύουν.
Επιπροσθέτως, μετά τις
αντιδράσεις του ΔΝΤ στην ασκούμενη από την Ευρωζώνη πολιτική και τη
λαϊκή κατακραυγή εναντίον της τρόικας, το νέο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων
δεν θα ελέγχεται πλέον από την τρόικα, που θα πάψει να υπάρχει.
Θα ελέγχεται από την Κομισιόν. Επιπροσθέτως, στα χρήματα δεν θα υπάρχει
συνεισφορά από το ΔΝΤ, οπότε αυτό δεν θα έχει λόγο. Επιπλέον, όλα τα
λεφτά του νέου Μνημονίου θα προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό
Σταθερότητας ώστε να μη χρειάζεται οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να
περνούν τα νέα δάνεια από τα κοινοβούλιά τους. Πρέπει να επισημάνουμε
ακόμη μια… «λεπτομέρεια»: τα χρήματα που θα χρεωθεί η χώρα μας για να τα
πάρουν οι δανειστές της λόγω του τρίτου Μνημονίου θα είναι πάρα πολύ
λιγότερα από τα δύο προηγούμενα.
Οπως λέγεται, θα είναι κάπου μεταξύ 10 και 20 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Να υπενθυμίσουμε απλώς ότι με το πρώτο Μνημόνιο η Ελλάδα πήρε 73 δισ.
ευρώ από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, ενώ με το δεύτερο Μνημόνιο πήρε 163,7
δισεκατομμύρια (από τα οποία μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2013 είχαν
εκταμιευθεί τα 142 δισ. ευρώ και απέμεναν προς εκταμίευση 21,7
δισεκατομμύρια, όπως σημείωνε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ») από τον
ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ. Τώρα δηλαδή η Ελλάδα θα υπαχθεί
σε τρίτο Μνημόνιο εξαντλητικά λεπτομερών υποχρεώσεων για το… ένα δέκατο
(!) ή και λιγότερο των χρημάτων που δανείστηκε με το δεύτερο Μνημόνιο.
Αυτό προκαλεί πολιτικές υποψίες για το ποιος πραγματικά είναι ο στόχος
του υπό εκκόλαψη νέου Μνημονίου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία της
υπόθεσης. Οπως φαίνεται, οι Γερμανοί εκτιμούν ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες
πιθανότητες το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να αποτελέσει συντριπτικό πλήγμα για την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και
να οδηγήσει στην κατάρρευσή της ταχύτατα μετά τις ευρωεκλογές και στην
προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών ακόμη και περί τα τέλη Ιουνίου.
Το Βερολίνο λοιπόν υπό το
πρίσμα αυτού του ενδεχομένου θέλει να βάλει τον Αντώνη Σαμαρά και τον
Βαγγέλη Βενιζέλο να υπογράψουν νέο Μνημόνιο, το οποίο θα δέσει
τα χέρια του… Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούνται βέβαιοι
νικητές των επόμενων βουλευτικών εκλογών! Να θέσουν δηλαδή τον Αλέξη
Τσίπρα, αμέσως μόλις γίνει πρωθυπουργός, ενώπιον του διλήμματος ή να παραβιάσει ανειλημμένες διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας ή να παραβεί συλλήβδην όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις, υφιστάμενος
έτσι ανεπανόρθωτη πολιτική ζημιά στην προσωπική του αξιοπιστία – πράγμα
που μπορεί να απειλήσει την παραμονή του στην εξουσία.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου