To Spiegel ζητωκραυγάζει για την «μετανάστευση» νέων Ελλήνων στη Γερμανία- Κραυγή αγωνίας νεαρής άνεργης μέσω Guardian.
«Η καλύτερη της χώρας της, το καμάρι της Ελλάδας, η Αλεξία
Παπαϊωάννου, θα μπορούσε να φοιτήσει σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο στην
πατρίδα της. Επέλεξε, ωστόσο, την Γερμανία». Οι Γερμανοί ασχολούνται και
έχουν κάθε λόγο να το κάνουν με την 17χρονη που αποφάσισε ήδη να
μεταναστεύσει.
Το Spiegel φιλοξενεί δηλώσεις της πρώτης των πρώτων στις πανελλαδικές
εξετάσεις και σε εκτενές δημοσίευμα αναλύει το γιατί οι νέοι, τα πιο
λαμπρά μυαλά εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Ο τίτλος μάλιστα κάνει λόγο για
…διαρροή εγκεφάλων στην Γερμανία. Φιλοξενεί δηλώσεις της Αλεξίας
Παπαϊωάννου, η οποία μεταξύ άλλων, λέει ότι θέλει να γίνει
δημοσιογράφος.
«Οι φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα, δεν μπορούν να χαλαρώσουν ούτε το καλοκαίρι. Οι αιτήσεις για τα πανεπιστήμια ενέχουν την προοπτική της απογοήτευσης, ο αριθμός των θέσεων είναι χαμηλός ή εξαιρετικά μικρός σε σχολές, όπως η Νομική και η Ιατρική. Κι όμως, οι μαθητές παλεύουν σαν λιοντάρια.
Η Αλεξία πέτυχε στη Νομική, με την μεγαλύτερη βαθμολογία σε όλη τη χώρα, αλλά θέλει να σπουδάσει στη Γερμανία, στη Χαϊδελβέργη και στο Μόναχο.
Η απόφαση της κατακρίθηκε. Φαίνεται πως στην ελληνική κοινή γνώμη δεν αρέσει ότι ένα από τα λαμπρότερα μυαλά της χώρας προτιμά την πανίσχυρη Γερμανία».
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στα ελληνικά δημοσιεύματα για την 17χρονη. Η ίδια δηλώνει στο Spiegel ότι εξεπλάγη από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. «Οι φίλοι μου αστειεύονται και με πολιορκούν με τηλεφωνήματα και e-mails», λέει.
Η Αλεξία δηλώνει ότι θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Δηλώνει ότι αγαπά τη Γερμανία, κι έχει πολλούς φίλους εκεί. Μιλάει γερμανικά και δηλώνει ότι ανυπομονεί να σπουδάσει και να ζήσει στο εξωτερικό. «Μέχρι πέρυσι, πίστευα ότι θα παραμείνω στην Ελλάδα.. Ομως, κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, άλλαξα την απόφασή μου. Οπως και οι περισσότεροι άνθρωποι της ηλικίας μου, ανησυχώ λόγω της κρίσης και για το μέλλον».
Η Αλεξία είναι μοναχοπαίδι. Ο πατέρας της εργάζεται στον τραπεζικό τομέα, η μητέρα της είναι δασκάλα. Οι γονείς της την ενθάρρυναν να ακούσει τα συναισθήματά της και τις επιθυμίες της.
«Θα χάσω τους γονείς μου και την Ελλάδα. Και φυσικά θα μου λείπουν. Αλλά ας μην το δραματοποιούμε. Θα είναι σε θέση να έρχονται συχνά εδώ και υπάρχει πάντα και το Skype», λέει.
Συνεχίζει το δημοσίευμα: «Η Αλεξία θα ενταχθεί σύντομα στην ομάδα των χιλιάδων νέων Ελλήνων φοιτητών που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους. 50.000 Ελληνες, σύμφωνα με τη μελέτη του ΟΟΣΑ είναι στο εξωτερικό και 7.000 από αυτούς είναι εγγεγραμμένοι σε γερμανικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα πάντα με τον ΟΟΣΑ, 34.000 Ελληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2012, ποσοστό αυξημένο κατά 70% από πέρυσι.
Πριν από την κρίση, οι νέοι συνήθως πήγαιναν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν μόνον εφόσον δεν είχαν πετύχει την εισαγωγή τους σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Τώρα, πολλοί ψάχνουν το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή. Πολλοί γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, ακόμη και να εγκαταλείψουν τη χώρα συνολικά».
Αλλά η Αλεξία θέλει να γυρίσει πίσω. «Δεν είμαι σίγουρη πότε, αλλά θέλω να επιστρέψω στην πατρίδα μου και να κάνω ό,τι μπορώ», λέει.
ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟ ΝΕΑΡΗ ΑΝΕΡΓΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΕΣΩ GUARDIAN
Tο πρόβλημα της ανεργίας στις τάξεις των νέων της Ευρώπης προσλαμβάνει καθημερινά τέτοιες τρομακτικές διαστάσεις, με αυξητικές πάντα τάσεις, ώστε τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αρκούνται πλέον να προσεγγίζουν το θέμα μέσα από ψυχρά νούμερα και άψυχα γραφήματα, αλλά μέσα από ζωντανά παραδείγματα-θύματα της κατάστασης.
Ένα τέτοιο παράδειγμα-θύμα είναι και η νεαρή Αργυρώ Παρασκευά από τη Θεσσαλονίκη, της οποίας την περίπτωση σκιαγραφεί σε δημοσίευμά της – πλάι σε άλλες όμοιες περιπτώσεις νέων άνεργων Ευρωπαίων – η βρετανική εφημερίδα Guardian.
«Όλη σου τη ζωή ακούς να σου λένε πως το μέλλον σου ανήκει, πως είναι λαμπρό και σε περιμένει, πως έχεις πτυχίο, πως θα βρεις μία καλή δουλειά και θα έχεις μία τέλεια ζωή. Και μετά ανακαλύπτεις πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια».
Η Αργυρώ Παρασκευά αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πριν πέντε χρόνια με ένα μεταπτυχιακό τίτλο στη μοριακή βιολογία. Πέρα από μερικά «ιδιαίτερα», κάποιες επί πληρωμή αναθέσεις συγγραφής εργασιών και μία σύντομη, αλλά ατυχή άσκηση σε ιατρικό εργαστήριο, η Αργυρώ δεν έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα βιογραφικά τα οποία έχει συντάξει είναι αμέτρητα, το ίδιο και οι αιτήσεις: κάθε λίγους μήνες και ένας νέος γύρος αναζήτησης εργασίας: σχολεία, εργαστήρια, νοσοκομεία, κλινικές, εταιρείες… Τα παραδίδει η ίδια στους παραλήπτες. Όλες αυτές οι προσπάθειες όμως δεν της απέφεραν παρά μόνο τρεις συνεντεύξεις:
«Είμαι έτοιμη να μεταφερθώ οπουδήποτε, πραγματικά όπου να ‘ναι. Δεν έχω πλέον την πολυτέλεια να πιστεύω πως έχω επιλογή. Εάν κάποιος χρειάζεται δασκάλα, θα πάω. Εάν θέλουν γραμματέα, θα πάω. Εάν θέλουν βοηθό εργαστηρίου, θα πάω».
Την ίδια άποψη καταθέτουν και άλλοι νεαροί Ευρωπαίοι. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, περισσότεροι από 5.5 εκατομμύρια νέοι κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι, με τα νούμερα να μεγαλώνουν κάθε μήνα.
Μία ατέλειωτη «λεγεώνα» σε μεγάλο ποσοστό υψηλού μορφωτικού επιπέδου ατόμων, τα οποία εισέρχονται σε μία αγορά που δεν έχει να προσφέρει καμία ελπίδα: εξ ου και ο χαρακτηρισμός που τους αποδίδεται: «χαμένη γενιά».
Αυτή την εβδομάδα, η Άγκελα Μέρκελ συγκαλεί συνάντηση κορυφής με αντικείμενο την εύρεση τρόπων αντιμετώπισης αυτού του ολοένα διογκούμενου προβλήματος.
Παρ’ όλα αυτά, τα νούμερα μεγαλώνουν: 59.2% στην Ελλάδα, 56.5% στην Ισπανία, 40% στην Ιταλία…
Πηγή: opinion24«Οι φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα, δεν μπορούν να χαλαρώσουν ούτε το καλοκαίρι. Οι αιτήσεις για τα πανεπιστήμια ενέχουν την προοπτική της απογοήτευσης, ο αριθμός των θέσεων είναι χαμηλός ή εξαιρετικά μικρός σε σχολές, όπως η Νομική και η Ιατρική. Κι όμως, οι μαθητές παλεύουν σαν λιοντάρια.
Η Αλεξία πέτυχε στη Νομική, με την μεγαλύτερη βαθμολογία σε όλη τη χώρα, αλλά θέλει να σπουδάσει στη Γερμανία, στη Χαϊδελβέργη και στο Μόναχο.
Η απόφαση της κατακρίθηκε. Φαίνεται πως στην ελληνική κοινή γνώμη δεν αρέσει ότι ένα από τα λαμπρότερα μυαλά της χώρας προτιμά την πανίσχυρη Γερμανία».
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στα ελληνικά δημοσιεύματα για την 17χρονη. Η ίδια δηλώνει στο Spiegel ότι εξεπλάγη από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. «Οι φίλοι μου αστειεύονται και με πολιορκούν με τηλεφωνήματα και e-mails», λέει.
Η Αλεξία δηλώνει ότι θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Δηλώνει ότι αγαπά τη Γερμανία, κι έχει πολλούς φίλους εκεί. Μιλάει γερμανικά και δηλώνει ότι ανυπομονεί να σπουδάσει και να ζήσει στο εξωτερικό. «Μέχρι πέρυσι, πίστευα ότι θα παραμείνω στην Ελλάδα.. Ομως, κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, άλλαξα την απόφασή μου. Οπως και οι περισσότεροι άνθρωποι της ηλικίας μου, ανησυχώ λόγω της κρίσης και για το μέλλον».
Η Αλεξία είναι μοναχοπαίδι. Ο πατέρας της εργάζεται στον τραπεζικό τομέα, η μητέρα της είναι δασκάλα. Οι γονείς της την ενθάρρυναν να ακούσει τα συναισθήματά της και τις επιθυμίες της.
«Θα χάσω τους γονείς μου και την Ελλάδα. Και φυσικά θα μου λείπουν. Αλλά ας μην το δραματοποιούμε. Θα είναι σε θέση να έρχονται συχνά εδώ και υπάρχει πάντα και το Skype», λέει.
Συνεχίζει το δημοσίευμα: «Η Αλεξία θα ενταχθεί σύντομα στην ομάδα των χιλιάδων νέων Ελλήνων φοιτητών που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους. 50.000 Ελληνες, σύμφωνα με τη μελέτη του ΟΟΣΑ είναι στο εξωτερικό και 7.000 από αυτούς είναι εγγεγραμμένοι σε γερμανικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα πάντα με τον ΟΟΣΑ, 34.000 Ελληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2012, ποσοστό αυξημένο κατά 70% από πέρυσι.
Πριν από την κρίση, οι νέοι συνήθως πήγαιναν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν μόνον εφόσον δεν είχαν πετύχει την εισαγωγή τους σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Τώρα, πολλοί ψάχνουν το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή. Πολλοί γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, ακόμη και να εγκαταλείψουν τη χώρα συνολικά».
Αλλά η Αλεξία θέλει να γυρίσει πίσω. «Δεν είμαι σίγουρη πότε, αλλά θέλω να επιστρέψω στην πατρίδα μου και να κάνω ό,τι μπορώ», λέει.
ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟ ΝΕΑΡΗ ΑΝΕΡΓΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΕΣΩ GUARDIAN
Tο πρόβλημα της ανεργίας στις τάξεις των νέων της Ευρώπης προσλαμβάνει καθημερινά τέτοιες τρομακτικές διαστάσεις, με αυξητικές πάντα τάσεις, ώστε τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αρκούνται πλέον να προσεγγίζουν το θέμα μέσα από ψυχρά νούμερα και άψυχα γραφήματα, αλλά μέσα από ζωντανά παραδείγματα-θύματα της κατάστασης.
Ένα τέτοιο παράδειγμα-θύμα είναι και η νεαρή Αργυρώ Παρασκευά από τη Θεσσαλονίκη, της οποίας την περίπτωση σκιαγραφεί σε δημοσίευμά της – πλάι σε άλλες όμοιες περιπτώσεις νέων άνεργων Ευρωπαίων – η βρετανική εφημερίδα Guardian.
«Όλη σου τη ζωή ακούς να σου λένε πως το μέλλον σου ανήκει, πως είναι λαμπρό και σε περιμένει, πως έχεις πτυχίο, πως θα βρεις μία καλή δουλειά και θα έχεις μία τέλεια ζωή. Και μετά ανακαλύπτεις πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια».
Η Αργυρώ Παρασκευά αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πριν πέντε χρόνια με ένα μεταπτυχιακό τίτλο στη μοριακή βιολογία. Πέρα από μερικά «ιδιαίτερα», κάποιες επί πληρωμή αναθέσεις συγγραφής εργασιών και μία σύντομη, αλλά ατυχή άσκηση σε ιατρικό εργαστήριο, η Αργυρώ δεν έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα βιογραφικά τα οποία έχει συντάξει είναι αμέτρητα, το ίδιο και οι αιτήσεις: κάθε λίγους μήνες και ένας νέος γύρος αναζήτησης εργασίας: σχολεία, εργαστήρια, νοσοκομεία, κλινικές, εταιρείες… Τα παραδίδει η ίδια στους παραλήπτες. Όλες αυτές οι προσπάθειες όμως δεν της απέφεραν παρά μόνο τρεις συνεντεύξεις:
«Είμαι έτοιμη να μεταφερθώ οπουδήποτε, πραγματικά όπου να ‘ναι. Δεν έχω πλέον την πολυτέλεια να πιστεύω πως έχω επιλογή. Εάν κάποιος χρειάζεται δασκάλα, θα πάω. Εάν θέλουν γραμματέα, θα πάω. Εάν θέλουν βοηθό εργαστηρίου, θα πάω».
Την ίδια άποψη καταθέτουν και άλλοι νεαροί Ευρωπαίοι. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, περισσότεροι από 5.5 εκατομμύρια νέοι κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι, με τα νούμερα να μεγαλώνουν κάθε μήνα.
Μία ατέλειωτη «λεγεώνα» σε μεγάλο ποσοστό υψηλού μορφωτικού επιπέδου ατόμων, τα οποία εισέρχονται σε μία αγορά που δεν έχει να προσφέρει καμία ελπίδα: εξ ου και ο χαρακτηρισμός που τους αποδίδεται: «χαμένη γενιά».
Αυτή την εβδομάδα, η Άγκελα Μέρκελ συγκαλεί συνάντηση κορυφής με αντικείμενο την εύρεση τρόπων αντιμετώπισης αυτού του ολοένα διογκούμενου προβλήματος.
Παρ’ όλα αυτά, τα νούμερα μεγαλώνουν: 59.2% στην Ελλάδα, 56.5% στην Ισπανία, 40% στην Ιταλία…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου