Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Ηταν μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973. Ο πραξικοπηματίας, ταγματάρχης Ντερτιλήςβρισκόταν με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου.
Ακριβώς απέναντι, στη συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη, μέσα στο γενικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η χούντα, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό.
Ο νέος προς στιγμήν ξεφεύγει από τα χέρια των χωροφυλάκων. Τότε ακριβώς ο Ντερτιλήςβγάζει από το μπουφάν το περίστροφο. Και πυροβολεί…
Ενα χρόνο αργότερα, στην κατάθεσή του, ο οδηγός του Ντερτιλή, ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης, περιγράφει:«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο (…) Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: “Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονώνάνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!”»…Αυτός ήταν ο «ήρωας» Ντερτιλής. Ενας φασίστας. Εναςστυγνός δολοφόνος. Μια τυπική φιγούρα των εγκληματιών που φόρεσαν στον τόπο τον Απριλιανό γύψο.
Προχτές, που ο Ντερτιλής πέθανε, η ναζιστική συμμορία των οπαδών του Ντερτιλή, η Χρυσή Αυγή, θρήνησε. Θρήνησε όπως ακριβώς θρηνούν οι όμοιοι τον όμοιο. Ο Ντερτιλής – κατά τη - ήταν ένας«απροσκύνητος»… «Ενας ξεχωριστός Ελληνας»… «Ενας Στρατιώτης, που είχε χύσει το αίμα του για την Πατρίδα, στο πεδίο της μάχης…»!
Η φωτογραφία (με τον εικονιζόμενο Ντερτιλή ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος και με το «ηρωικό» του περίστροφο στο χέρι) είναι ο αψευδής μάρτυρας των «μαχών» και του αίματος με τα οποία συνδέθηκε ο Ντερτιλής.
Οι «μάχες» αυτές, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι «μάχες» του φασισμού ενάντια στο λαό. Οι «στρατιώτες» σαν τον Ντερτιλή, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι ΕΣΑτζήδες, τα ελληνικά «Ες-Ες» της χούντας.
Οσο για το αίμα που είχε χύσει ο Ντερτιλής «για την Πατρίδα» (!) δεν είναι άλλο από το αίμα του λαού. Γι’ αυτό το αίμα, για το αίμα του λαού, που το αφαίρεσαν οι φασίστες από το λαό, πανηγυρίζει η Χρυσή Αυγή. Είναι γι’ αυτό το αίμα που αποτίει φόρο τιμής η Χρυσή Αυγή. Αλλά δεν αποτίει φόρο τιμής στο λαό, που έχυσε το αίμα του. Η Χρυσή Αυγή εξυμνεί τους δολοφόνους του λαού, σαν τον Ντερτιλή, που αφαίρεσαν το αίμα του λαού.
Η Χρυσή Αυγή θρηνεί τον Ντερτιλή, επειδή ακριβώς όταν οι ναζί μιλούν για «πατρίδα» δεν εννοούν παρά την πατριδοκαπηλία, τη θηριωδία και το έγκλημα.
Η Χρυσή Αυγή θρηνεί, γιατί πολύ απλά θαυμάζει και υπηρετεί εκείνο το μοντέλο «πατρίδας» όπου οι φασίστες εκτελούν ανθρώπους «με τη μία στο κεφάλι»…
Ο ΒΡΟΥΤΣΗΣ «ΔΕΡΝΕΙ»…
Ο Βρούτσης, ο υπουργός Εργασίας, αυτός με το αστραποβόλο βλέμμα, αυτός που θα «επαναδιαπραγματευόταν» προς όφελος του λαού τα θέματα των εργασιακών σχέσεων με την τρόικα, είναι αυτός που με το που ανέλαβε υπουργός δήλωσε ότι αυτό που επικρατούσε στην Ελλάδα στις εργασιακές σχέσεις -μέχρι να έρθει αυτός και να βάλει τάξη- ήταν μοντέλο… «σοβιέτ»!
Αρα και επομένως, αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα.
Επί Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη (και Βρούτση, βεβαίως)
• το 30% της ανεργίας με το 58% να αφορά τους νέους,
• η εκ περιτροπής λεγόμενη εργασία,
• το δόγμα της «απασχολησιμότητας»,
• το δουλεμπόριο των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων,
• τα 400 ευρώ βασικό,
δεν είναι «προϊόντα» της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας, δεν είναι παράγωγα της εργοδοτικής αγριότητας, δεν είναι το αποτέλεσμα του κεντροαριστεροδέξιου νεοφιλελευθερισμού, δεν είναι το κτηνώδες μοντέλο της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».
Είναι πολιτική… «σοβιετική»!
Επίσης, ο κ. Βρούτσης είναι αυτός που εξερχόμενος του Μαξίμου, προ μερικών βδομάδων, με εκείνο το ύφος που αρμόζει στην ιστορικότητα των στιγμών,
δήλωσε:
«Ο πρωθυπουργός σήμανε συναγερμό! Γενική επιστράτευση! Ξεκινάει ο πόλεμος κατά της ανεργίας, με έδρα το γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού»!
Σημειώστε ότι επί κυρίου Βρούτση, αυτού του… «πολέμαρχου» του Σαμαρά (του Βενιζέλου και του Κουβέλη) στον «πόλεμο κατά της ανεργίας», η ανεργία έφτασε να αφορά 1.345.715 ανθρώπους.
Δηλαδή:
Από τη στιγμή που ο «πολέμαρχος κατά της ανεργίας» Βρούτσης ανέλαβε υπουργός Εργασίας, για κάθε μέρα (των Σαββατοκύριακων συμπεριλαμβανομένων) που αυτός κάθεται στο συγκεκριμένο πόστο, στο μαύρο κατάλογο της ανεργίας προστίθενται 1.077 νέοι άνεργοι.
Ο Βρούτσης, επιπλέον, είναι αυτός που μεθοδεύει νέες περικοπές επιδομάτων και το ολοκληρωτικό πλέον πετσόκομμα της κοινωνικής ασφάλισης, στο όνομα του ότι η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται, όπως αυτός ο αδάμας κατά της κομματοκρατίας και κατά της ρουσφετοκρατίας ισχυρίστηκε, σε «πελατειακές σχέσεις»!
Βέβαια, ο Βρούτσης και η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη που εκπροσωπεί, δεν εννοεί ως «πελατειακή» τη διαχρονική σχέση μεταξύ κράτους – μεγάλου κεφαλαίου, όπου το κράτος ληστεύει τα Ασφαλιστικά Ταμεία και χαρίζει τον ιδρώτα των εργατών και των συνταξιούχων υπέρ βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών και εργολάβων.
Οχι! «Πελατειακό» -κατά τον Βρούτση και τον συνάδελφό του τον Δένδια- είναι το δικαίωμα του λαού σε ικανοποιητικά συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τα οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να καταβάλλονται στο λαό προ και όχι μετά θάνατον. Και επειδή όσα λέει ο Βρούτσης και η κυβέρνηση οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν τα καταλαβαίνουν, χτες ο Βρούτσης και Δένδιας απόειδαν και έστειλαν τα ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών του ΠΑΜΕ για να τους δώσουν – τα ΜΑΤ – να τα καταλάβουν.
*Δημοσιεύτηκε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Ηταν μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973. Ο πραξικοπηματίας, ταγματάρχης Ντερτιλήςβρισκόταν με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου.Ακριβώς απέναντι, στη συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη, μέσα στο γενικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η χούντα, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό.
Ο νέος προς στιγμήν ξεφεύγει από τα χέρια των χωροφυλάκων. Τότε ακριβώς ο Ντερτιλήςβγάζει από το μπουφάν το περίστροφο. Και πυροβολεί…
Ενα χρόνο αργότερα, στην κατάθεσή του, ο οδηγός του Ντερτιλή, ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης, περιγράφει:«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο (…) Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: “Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονώνάνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!”»…Αυτός ήταν ο «ήρωας» Ντερτιλής. Ενας φασίστας. Εναςστυγνός δολοφόνος. Μια τυπική φιγούρα των εγκληματιών που φόρεσαν στον τόπο τον Απριλιανό γύψο.
Προχτές, που ο Ντερτιλής πέθανε, η ναζιστική συμμορία των οπαδών του Ντερτιλή, η Χρυσή Αυγή, θρήνησε. Θρήνησε όπως ακριβώς θρηνούν οι όμοιοι τον όμοιο. Ο Ντερτιλής – κατά τη - ήταν ένας«απροσκύνητος»… «Ενας ξεχωριστός Ελληνας»… «Ενας Στρατιώτης, που είχε χύσει το αίμα του για την Πατρίδα, στο πεδίο της μάχης…»!
Η φωτογραφία (με τον εικονιζόμενο Ντερτιλή ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος και με το «ηρωικό» του περίστροφο στο χέρι) είναι ο αψευδής μάρτυρας των «μαχών» και του αίματος με τα οποία συνδέθηκε ο Ντερτιλής.
Οι «μάχες» αυτές, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι «μάχες» του φασισμού ενάντια στο λαό. Οι «στρατιώτες» σαν τον Ντερτιλή, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι ΕΣΑτζήδες, τα ελληνικά «Ες-Ες» της χούντας.
Οσο για το αίμα που είχε χύσει ο Ντερτιλής «για την Πατρίδα» (!) δεν είναι άλλο από το αίμα του λαού. Γι’ αυτό το αίμα, για το αίμα του λαού, που το αφαίρεσαν οι φασίστες από το λαό, πανηγυρίζει η Χρυσή Αυγή. Είναι γι’ αυτό το αίμα που αποτίει φόρο τιμής η Χρυσή Αυγή. Αλλά δεν αποτίει φόρο τιμής στο λαό, που έχυσε το αίμα του. Η Χρυσή Αυγή εξυμνεί τους δολοφόνους του λαού, σαν τον Ντερτιλή, που αφαίρεσαν το αίμα του λαού.
Η Χρυσή Αυγή θρηνεί τον Ντερτιλή, επειδή ακριβώς όταν οι ναζί μιλούν για «πατρίδα» δεν εννοούν παρά την πατριδοκαπηλία, τη θηριωδία και το έγκλημα.
Η Χρυσή Αυγή θρηνεί, γιατί πολύ απλά θαυμάζει και υπηρετεί εκείνο το μοντέλο «πατρίδας» όπου οι φασίστες εκτελούν ανθρώπους «με τη μία στο κεφάλι»…
Ο ΒΡΟΥΤΣΗΣ «ΔΕΡΝΕΙ»…
Ο Βρούτσης, ο υπουργός Εργασίας, αυτός με το αστραποβόλο βλέμμα, αυτός που θα «επαναδιαπραγματευόταν» προς όφελος του λαού τα θέματα των εργασιακών σχέσεων με την τρόικα, είναι αυτός που με το που ανέλαβε υπουργός δήλωσε ότι αυτό που επικρατούσε στην Ελλάδα στις εργασιακές σχέσεις -μέχρι να έρθει αυτός και να βάλει τάξη- ήταν μοντέλο… «σοβιέτ»!
Αρα και επομένως, αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα.
Επί Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη (και Βρούτση, βεβαίως)
• το 30% της ανεργίας με το 58% να αφορά τους νέους,
• η εκ περιτροπής λεγόμενη εργασία,
• το δόγμα της «απασχολησιμότητας»,
• το δουλεμπόριο των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων,
• τα 400 ευρώ βασικό,
δεν είναι «προϊόντα» της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας, δεν είναι παράγωγα της εργοδοτικής αγριότητας, δεν είναι το αποτέλεσμα του κεντροαριστεροδέξιου νεοφιλελευθερισμού, δεν είναι το κτηνώδες μοντέλο της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».
Είναι πολιτική… «σοβιετική»!
Επίσης, ο κ. Βρούτσης είναι αυτός που εξερχόμενος του Μαξίμου, προ μερικών βδομάδων, με εκείνο το ύφος που αρμόζει στην ιστορικότητα των στιγμών,
δήλωσε:
«Ο πρωθυπουργός σήμανε συναγερμό! Γενική επιστράτευση! Ξεκινάει ο πόλεμος κατά της ανεργίας, με έδρα το γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού»!
Σημειώστε ότι επί κυρίου Βρούτση, αυτού του… «πολέμαρχου» του Σαμαρά (του Βενιζέλου και του Κουβέλη) στον «πόλεμο κατά της ανεργίας», η ανεργία έφτασε να αφορά 1.345.715 ανθρώπους.
Δηλαδή:
Από τη στιγμή που ο «πολέμαρχος κατά της ανεργίας» Βρούτσης ανέλαβε υπουργός Εργασίας, για κάθε μέρα (των Σαββατοκύριακων συμπεριλαμβανομένων) που αυτός κάθεται στο συγκεκριμένο πόστο, στο μαύρο κατάλογο της ανεργίας προστίθενται 1.077 νέοι άνεργοι.
Ο Βρούτσης, επιπλέον, είναι αυτός που μεθοδεύει νέες περικοπές επιδομάτων και το ολοκληρωτικό πλέον πετσόκομμα της κοινωνικής ασφάλισης, στο όνομα του ότι η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται, όπως αυτός ο αδάμας κατά της κομματοκρατίας και κατά της ρουσφετοκρατίας ισχυρίστηκε, σε «πελατειακές σχέσεις»!
Βέβαια, ο Βρούτσης και η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη που εκπροσωπεί, δεν εννοεί ως «πελατειακή» τη διαχρονική σχέση μεταξύ κράτους – μεγάλου κεφαλαίου, όπου το κράτος ληστεύει τα Ασφαλιστικά Ταμεία και χαρίζει τον ιδρώτα των εργατών και των συνταξιούχων υπέρ βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών και εργολάβων.
Οχι! «Πελατειακό» -κατά τον Βρούτση και τον συνάδελφό του τον Δένδια- είναι το δικαίωμα του λαού σε ικανοποιητικά συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τα οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να καταβάλλονται στο λαό προ και όχι μετά θάνατον. Και επειδή όσα λέει ο Βρούτσης και η κυβέρνηση οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν τα καταλαβαίνουν, χτες ο Βρούτσης και Δένδιας απόειδαν και έστειλαν τα ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών του ΠΑΜΕ για να τους δώσουν – τα ΜΑΤ – να τα καταλάβουν.
*Δημοσιεύτηκε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου