Σύλληψη μελών του ΠΑΜΕ: Δεν πρόκειται για αυταρχικό κατήφορο. Πρόκειται για χουντικές μεθόδους!

Η εφαρμογή των μνημονίων έχει εντείνει τον αυταρχισμό  των μνημονιακών κυβερνήσεων και τα μέτρα καταστολής. Την απεργία των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη φρόντισε να την κηρύξει παράνομη και καταχρηστική, όπως άλλωστε συνηθίζει με τη συντριπτική πλειονότητα των απεργιών. Δεν τους αρκούσε, όμως, μόνο αυτό. Έτσι, ενεργοποιώντας χουντικές μεθόδους και νόμους επίταξε τους εργαζομένους.
Το τελευταίο, όμως, κατόρθωμα της τρόικας εσωτερικού δεν έχει προηγούμενο. Στην προσπάθεια διαμαρτυρίας των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ στο υπουργείο εργασίας (πιο σωστά ανεργίας & εργοδοσίας) με αφορμή τις δηλώσεις του υπουργού για το ασφαλιστικό (ότι συγκροτήθηκε σε πελατειακές σχέσεις), οι διαδηλωτές προπηλακίστηκαν άγρια και συνελήφθηκαν 35 από αυτούς. Το πρωτόγνωρο της υπόθεσης είναι ότι τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο χώρο του υπουργείου προκειμένου να επιδοθούν στο «θεάρεστο» έργο τους.
Ευθύς αμέσως οι σφουγγοκωλάριοι του συστήματος έσπευσαν να δείξουν στα ελεεινά κανάλια τους τις σπασμένες πόρτες του υπουργείου που δήθεν έσπασαν οι διαδηλωτές. Πρωτοστάτης, ποιος άλλος, ο ΣΚΑΪ δηλαδή το κανάλι του μεγαλοαστού Αλαφούζου που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε προνομιακές και τις πιο πελατειακές σχέσεις  με το αστικό κράτος (του). Αυτός, λοιπόν, που έχει «κλείσει» πλήθος δουλειών με το κράτος και που έχει απομυζήσει τον ελληνικό λαό, είχε το θράσος να κατηγορήσει τους διαδηλωτές για τραμπουκισμό με μια κατασκευή ειδήσεων που μπροστά της ο Γκέμπελς  θα ένοιωθε μαθητούδι. Άλλωστε συχνά ο μαθητής ξεπερνά το δάσκαλο.
Με αφορμή το τελευταίο κρούσμα αυταρχισμού αξίζει να κρατήσουμε ορισμένα συμπεράσματα:
1.  Είναι στη φύση του αστικού κράτους η τρομοκράτηση του λαϊκού κινήματος. Το κράτος δεν ήταν, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ουδέτερο. Είναι αστικό, ταξικό, μηχανή καταπίεσης των λαϊκών στρωμάτων. Από το 2010 και με την εφαρμογή των μνημονίων και τη δανειακή σύμβαση ακούγεται συχνά η έκφραση «αυτό που συμβαίνει θυμίζει άλλες εποχές». Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποδίδει την πραγματικότητα για τον εξής απλό λόγο: οι άλλες εποχές είναι πλέον παρούσες. Ξύλο στην Κερατέα. Ξύλο στις πλατείες με τους «αγανακτισμένους». Ξύλο στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Τρομοκρατία στους εργασιακούς χώρους. Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στη βουλή. Αυτή είναι η πάγια και καθημερινή τακτική των κρατούντων.
2. Η τακτική τους θα είναι από εδώ κι έπειτα αυτή: σπάστε κεφάλια, μην τους αφήσετε να πάρουν ανάσα, ξεζουμίστε τους και πάρτε τους και το τελευταίο ευρώ. Εγχώριο και ξένο κεφάλαιο θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να μην πληρώσουν την κρίση και να τη φορτώσουν ολοκληρωτικά στις πλάτες της εργατικής τάξης.
3. Η επιχείρηση να τσακιστεί το λαϊκό κίνημα συνοδεύεται και από μια απίστευτη επιχείρηση προπαγάνδας: Οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς δεν έχουν δικαίωμα απεργίας γιατί ταλαιπωρείται το επιβατικό κοινό. Οι γιατροί δεν έχουν δικαίωμα γιατί κινδυνεύει η υγεία του κόσμου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Οι εργαζόμενοι όταν αντιστέκονται στη μείωση του μισθού τους είναι συντεχνίες. Οι αγρότες κόβουν την Ελλάδα στη μέση, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια έτρωγαν τις επιδοτήσεις στα σκυλάδικα. Τον κοινωνικό αυτοματισμό που πρώτο δίδαξε το ΠΑΣΟΚ τον εφαρμόζουν τώρα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Τώρα εκτός από τα διάφορα ιδεολογήματα έβαλαν στην προπαγανδιστική μηχανή και τα κατασκευασμένα ψέματα. Οι απεργοί των μέσω μεταφοράς είναι υψηλόμισθοι (και παρά το γεγονός ότι έβγαλαν στη δημοσιότητα τις φορολογικές τους δηλώσεις), ενώ οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ επιδόθηκαν σε τραμπουκισμούς στο υπουργείο ανεργίας-εργοδοσίας.
4. Αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει κανένας μόνος του. Κρατώντας ο καθένας την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα και αυτοτέλεια πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά: με ποιους τρόπους θα συντονιστούν βήματα φορέων, κομμάτων, κινήσεων, προσωπικοτήτων και κάθε είδους συλλογικότητας. Με ποιο τρόπο θα διεξαχθούν κοινοί αγώνες. Με ποιους τρόπους θα σπάσει η τρομοκρατία. Πώς θα διεξαχθούν κοινοί και ταξικοί αγώνες. Πώς σε πρώτη φάση θα αμυνθούμε στον οδοστρωτήρα που μας κομματιάζει, πώς θα ανασυνταχθούν οι δυνάμεις του λαϊκού κινήματος και πώς θα ξεκινήσει η αντεπίθεσή μας.
Αν αυτό δε γίνει κοινή συνείδηση τότε θα τους προσφέρουμε το καλύτερο δώρο. Και αυτό δεν το δικαιούμαστε. Αντίσταση τώρα! Ενωτική, συνεχής, δυναμική και με ταξικό προσανατολισμό. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Αστοί, γραφειοκράτες, παπαγαλάκια των αστικών μέσων ενημέρωσης, Ευρωπαίοι γκαουλάιτερ, ΔΝΤ και ΕΕ πρέπει να χάσουν τον ύπνο τους. Και αν κάποιος μπορεί να το καταφέρει αυτό δεν είναι άλλος από το ενωμένο λαϊκό κίνημα.
Εργατικός Αγώνας

Posted in: πολιτική