Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Η τρομοκρατία (και όχι οι αγώνες των λαών που οι κεφαλαιοκράτες και τα όργανά τους τους βαφτίζουν και τους συκοφαντούν σαν «τρομοκρατία») είναι εξαιρετικά χρήσιμη στο εκμεταλλευτικό κράτος.
Με μοχλό και την τρομοκρατία(το διαπιστώσαμε την περίοδο του «ψυχρού» πολέμου στη Γερμανία και την Ιταλία, το βλέπουμε καθ’ όλη την περίοδο της αμερικανικής μονοκρατορίας)η κοινωνία «διδάσκεται» να αποδέχεται εθελοντικά, ή – στην επίσης αποδοτική για την κρατική εξουσία περίπτωση – η κοινωνία «εκπαιδεύεται» να «συνθηκολογεί» με εκείνα τα μέτρα που απαγορεύουν «νόμιμα» τις ελευθερίες της. Η κοινωνία «εκπαιδεύεται» (σ.σ.: «για το καλό της»…) να «συναινεί» με μέτρα που ναρκοθετούν το δικαίωμά της να διεκδικεί.
Η τρομοκρατία, πάντα και παντού, αξιοποιείται ως πρόσχημα από τους μηχανισμούς της κρατικής καταστολής. Την αξιοποιούν για να τρομοκρατούν και να «πολιορκούν» την κοινωνία, επικαλούμενοι τους κανόνες ασφαλείας που, σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα, επιβάλλονται, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»…
Η τρομοκρατία, τελικά, στην «καλύτερη» περίπτωση, αποτελεί υποπροϊόν της κρατικής καταστολής, στη χειρότερη λειτουργεί ως παράγοντας νομιμοποίησης της κρατικής καταστολής.
Εκείνοι που αναλαμβάνουν (ή τους ανατίθεται) να παίξουν ρόλο φυσικού αυτουργού στο πλαίσιο της τρομοκρατίας, είτε είναι άμεσα δημιουργήματα – υπάλληλοι της κρατικής εξουσίας (προβοκάτορες, πράκτορες, κ.λπ.), είτε λειτουργούν ακόμα και ως μηχανισμοί ξακαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου (δε λείπουν και τέτοιες περιπτώσεις), είτε αποτελούν τις εξ αντικειμένου «τηλεκατευθυνόμενες» μαριονέτες του συστήματος.
Στην τελευταία περίπτωση πρόκειται για μαριονέτες που αφήνονται να πιστεύουν ότι αποτελούν τους «Ζορό» της τάξης, του έθνους, της πατρίδας. Αλλά την ίδια ώρα, η πολιτική τους «αφέλεια» και η αδιέξοδη πολιτική τους ανωριμότητα καθίστανται πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των υπηρεσιών «του νόμου και της τάξης» του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής νομιμότητας.
Η τρομοκρατία, ειδικά σε συνθήκες επέλασης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και αντίστοιχης ανάγκης ενίσχυσης των διεργασιών κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης,όποιο φραστικό μανδύα κι αν χρησιμοποιεί,από όποια αφετηρία κι αν εκκινεί,
επειδή ακριβώς συνιστά την «παρακαμπτήριο» για την έφοδο της «νομιμοποιημένης» κρατικής τρομοκρατίας, δεν είναι απλώς αναποτελεσματική.
Είναι αντιδραστική!
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ «BROOKINGS»
Η παρακάτω δήλωση του κυρίου Τάλμποτ έγινε στις 7 Απρίλη 1999. Είπε ο τότε «Νο 2» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ:
«Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τις συνομιλίες μου στην Αθήνα. Η Ελλάδα είναι μία καλή, πολύτιμη και πιστή σύμμαχος των ΗΠΑ και νομίζω ότι εργαζόμαστε πολύ καλά για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής στην περιοχή».
Η επιδαψίλευση τιμών του τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ αφορούσε στην κυβέρνηση Σημίτη και είχε να κάνει με την ετοιμότητα της τελευταίας να παίξει το ρόλο που έπαιξε στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αυτή ήταν και η αποστολή του Τάλμποτ, τότε, στην Ελλάδα: Να επιθεωρήσει αν έβαιναν όλα καλώς στο έγκλημα που διέπρατταν οι Αμερικανοί και η ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο. Ενα έγκλημα που οι Αμερικανοί αποκαλούσαν «ανθρωπιστική βοήθεια» και του οποίου ο ίδιος ο Τάλμποτ αποτελούσε ιθύνοντα νου.
***
Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ του «Βήματος» της Κυριακής (6/6/1999):
«Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών κ. Στ. Τάλμποτ με δική του πρωτοβουλία επαίνεσε ενώπιον των μελών του Συμβουλίου της Ατλαντικής Συμμαχίας τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών κ. Γ. Α. Παπανδρέου για τον ουσιαστικό ρόλο που έπαιξε στις ειρηνευτικές προσπάθειες. Τόνισε μάλιστα ότι παντού όπου πήγε (σ.σ.: ο κ. Τάλμποτ) προηγείτο ή ακολουθούσε αμέσως ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών… Επίσης, ο κ. Τάλμποτ για να τεκμηριώσει την εκτίμησή του επικαλέστηκε σε δυο περιπτώσεις τις πληροφορίες που του μετέφερε από τις επαφές του ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών. Το συμβάν αυτό – καταλήγει το “Βήμα” – ακολουθεί τους επαίνους που επιδαψίλευσε στον κ. Παπανδρέου η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών κ. Μ. Ολμπράιτ…».
Αυτά έγραψε τότε το «Βήμα». Που σημαίνει ότι αν μη τι άλλο ο Τάλμποτ ήξερε να αναγνωρίζει την αξία των συμμάχων και τη συμβολή των συνεργατών του στα ανά τη Γη εγκλήματα των ΗΠΑ.
*
Η επόμενη δήλωση του κυρίου Τάλμποτ, έγινε στις 8/6/99, επί πρωθυπουργίας Σημίτη και με υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας τους κ.κ. Παπανδρέου και Τσοχατζόπουλο, αντίστοιχα.
Είπε τότε:
«Η Ελλάδα υπήρξε κατά το διάστημα αυτό (σ.σ.: της εισβολής του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) ένας πάρα πολύ καλός σύμμαχος και είμαστε ευγνώμονες από την υποστήριξη που μας παρέχεται από την Ελλάδα».
Αλλη μια απόδοση τιμών από τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ για το ρόλο της Ελλάδας στο μακελειό εναντίον του λαού της Γιουγκοσλαβίας, στο οποίο ο ίδιος ο κύριος Τάλμποτ ενεχόταν μέχρι το λαιμό.
*
Το ρεπορτάζ που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 21/11/1999 στο «Ρ», λίγες μέρες μετά τη σφαγή μέσα στο κοινοβούλιο της Αρμενίας που έλαβε χώρα στο φόντο του ενεργειακού «πολέμου» στην Κασπία:
«…ο πρωθυπουργός Σαρκισιάν δηλώνει: “Αν προχωρήσει η Ενωση Ρωσίας – Λευκορωσίας, η 3η χώρα που θα ενταχθεί σ’ αυτήν θα είναι η Αρμενία”. Ακριβώς μια βδομάδα αργότερα δολοφονείται μέσα στο Κοινοβούλιο της χώρας, μαζί με τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου Ντερμιτσιάν, κι άλλα πολιτικά στελέχη, όλοι τους σημαίνοντα μέλη του κεντρώου πολιτικού κόμματος. Η ενέργεια των δολοφόνων ήταν λεπτομερώς προετοιμασμένη. Οι “τρομοκράτες” είχαν αυστηρές διαταγές να εξοντώσουν συγκεκριμένους κρατικούς και πολιτικούς παράγοντες, τους οποίους μάλιστα για να σιγουρευτούν ότι τους σκότωσαν τους ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΑΝ με πυροβολισμούς στο κεφάλι. Μια ώρα νωρίτερα είχε αναχωρήσει από το Ερεβάν ο κ. Τάλμποτ…».
***
Θυμηθήκαμε τον κύριο Στρόουμπ Τάλμποτ, διότι σήμερα κατέχει τη θέση του προέδρου του αμερικανικού ινστιτούτου «Brookings».
Το ινστιτούτο «Brookings» είναι αυτό που προσκάλεσε στις ΗΠΑ τον κ. Αλέξη Τσίπρα να είναι κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση που διοργανώνει με θέμα την ελληνική οικονομία. Πρόσκληση, την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε.
*Δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου