Το Κίνημα της 26ης Ιουλίου (Movimiento 26 de Julio) αποτέλεσε την επαναστατική συλλογικότητα που, υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο, ανέτρεψε το 1959 τον κουβανό δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα.
Η ονομασία του προέρχεται από την αποτυχημένη απόπειρα ανταρτών στο
στρατόπεδο Μονκάδα στις 26 Ιουλίου 1956 – στην επιχείρηση αρκετοί
αντάρτες σκοτώθηκαν ενώ άλλοι φυλακίστηκαν, μεταξύ των οποίων και ο
Φιντέλ. Η ουσιαστική του διαμόρφωση έλαβε χώρα στο Μεξικό, όπου ο Κάστρο
και ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός εξόριστων κουβανών και λοιπών
λατινοαμερικάνων προετοίμασαν την απόβαση στο νησί, με τελικό στόχο την
ανατροπή της δικτατορίας.
Στην Πόλη του Μεξικού ο Ερνέστο Γκεβάρα
ήρθε σε επαφή με τους αδελφούς Κάστρο και εντάχθηκε στο Κίνημα, όντας
αποφασισμένος να ενισχύσει με όλες του τις δυνάμεις τον σκοπό της
Επανάστασης. Στις 25 Νοεμβρίου 1956, 82 αντάρτες επιβιβάστηκαν στο
πλοιάριο Γκράνμα
με προορισμό τις κουβανικές ακτές. Στην Κούβα δραστηριοποιούνταν ήδη
μέλη του Κινήματος (όπως ο Φρανκ Παϊς, η Σέλια Σάντσες και ο Αρμάνδο
Χαρτ) που ανέμεναν τις ενισχύσεις των εξόριστων επαναστατών.
Το χρώμα του συμβόλου του Μ-26-7 ήταν το
κόκκινο και το μαύρο. Αφότου επιτεύχθηκε η πτώση της δικτατορίας το 1959
το Κίνημα συνενώθηκε με άλλες ριζοσπαστικές ομάδες σχηματίζοντας, το
1961, τις Ενωμένες Επαναστατικές Οργανώσεις, γνωστές ως ORI
(Organizaciones Revolucionarias Integradas). Το 1965, ως απότοκος των
διεργασιών της επαναστατικής κυβέρνησης ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας (PCC).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου