1) Αγανακτούν οι «χήρες», αγανακτούν και «παντρεμένες»...
 
Ο Eλληνοκύπριος νομπελίστας κ. Χ. Πισσαρίδης δήλωσε χθες πως η Ελλάδα αν κάνει όσα πρέπει σε πέντε χρόνια μπορεί να αντιστρέψει πορεία και σε δέκα μπορεί να πλησιάζει τα μεγέθη μιας Δανίας...

Ο κ. Γ. Στουρνάρας έχει δηλώσει επανειλημμένα πως η Ελλάδα έχει πολύ λίπος καθώς η οικονομία και οι πόροι της παραμένουν ανεκμετάλλευτοι λόγω της γραφειοκρατικής δομής του σοβιετικού τύπου καθεστώτος. Κατά συνέπεια οι μεταρρυθμίσεις γρήγορα θα την φέρουν σε τροχιά ανάκαμψης...

Δεκάδες μέλη της πνευματικής ελίτ του τόπου υπέγραψαν διακήρυξη προς τους πολιτικούς της χώρας με την προτροπή: «Τολμήστε»...

Η τυφλή αγανάκτηση σπάνια οδηγεί σε πρακτικές και κοινά αποδεκτές λύσεις. Σε λύσεις οδηγεί η κοινή λογική, ο κοινός τόπος και η συμφωνία σε κάποιο κοινά αποδεκτό με δημοκρατικούς όρους κοινωνικό συμβόλαιο.

Κοινή λογική σημαίνει, διάγνωση των βασικών αιτίων που μας έφεραν εδώ, διόρθωση και ορισμός κατεύθυνσης με βάση το που θέλουμε να πάμε αύριο σαν χώρα. Π.χ. Θέλουμε να πάμε κάπου στην Ευρώπη, την ευρωζώνη ή κάπου μεταξύ Βαλκανίων και βόρειας Αφρικής;...

Κοινωνικό συμβόλαιο σημαίνει από κοινού συμφωνία με δημοκρατικούς κανόνες για την εξεύρεση του κοινού τόπου των 10 εκατ. ατομικών συμφερόντων και απόψεων... Σίγουρα όλοι πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις, αλλά η εναλλακτική επιλογή είναι το χάος...

Με βάση την κοινή λογική θα πρέπει να αποφασίσουμε αν είναι εφικτό να ζούμε εσαεί με δανεικά ή με την τακτική του μπαταχτσή που δανείζεται πρώτα και μετά αρνείται να πληρώσει, επικαλούμενος φληναφήματα για τοκογλύφους και ιστορίες με συνωμοσίες και άγριες...

Με βάση την κοινή λογική  το χρέος που απερίσκεπτα επιτρέψαμε να συσσωρευτεί στις πλάτες μας θα πρέπει να αποφασίσουμε να το αντιμετωπίσουμε, είτε με μονομερή αναδιάρθρωση ή με στάση πληρωμών εδώ και τώρα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες εντός και εκτός της χώρας, είτε με μια από κοινού με τους εταίρους προσπάθεια ελέγχου των συνεπειών...

Αυτοί που φωνασκούν για μονομερή αναδιάρθρωση εδώ και τώρα, είναι έτοιμοι για τις πιθανές συνέπειες; Ήτοι, επιστροφή στη δραχμή με απανωτές υποτιμήσεις, εισαγωγές τροφίμων και καυσίμων μόνο τοις μετρητοίς; Συνέπειες απροσδιόριστες  οι οποίες θα γύριζαν τη χώρα δεκαετίες πίσω...

Με βάση την κοινή λογική η δημόσια περιουσία ενός λαού πρέπει να χρησιμοποιείται προς όφελος ολόκληρου του λαού και όχι των καταπατητών, είτε μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό είτε συνδικαλιστικές πελατειακές συντεχνίες.

Τα χιλιάδες ακίνητα του ελληνικού δημοσίου είναι δικαιότερο χρησιμότερο και αποδοτικότερο για το σύνολο του πληθυσμού, να πουληθούν ή να δοθούν για αξιοποίηση σε ιδιώτες με αντάλλαγμα έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό και θέσεις εργασίας ή να συνεχίσουν να ρημάζουν ή να καταπατούνται;

Τι έχει μεγαλύτερη αξία για μας, να πληρώνουν λίγοι τόσο πολλούς φόρους που να αναγκάζονται να κατεβάσουν «ρολά» ή να πληρώνουν όλοι από λιγότερους φόρους;

Η κοινή λογική επιτάσσει σε μια δύσκολη στιγμή, όσοι έχουν δουλειά και εισόδημα να πληρώνουν φόρο αλληλεγγύης γι’ αυτούς που δεν έχουν τίποτα από τα δύο.

Η κοινή λογική όμως δεν επιτάσσει να πληρώνουμε φόρους για να συντηρεί η κομματική πελατοκρατία εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις αργομισθίας στο δημόσιο. Γι’ αυτό το δημόσιο θα πρέπει να μειωθεί δραστικά. Αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες της ελληνικής χρεοκοπίας...

Το κράτος οφείλει να παρέχει ασφάλεια, παιδεία και υγεία στους πολίτες ισότιμα, όχι με πρόφαση τις παροχές αυτές να δανείζεται να διορίζει και να σπαταλά ασύστολα...

Έχει αξία να έχουμε κρατικό ρεύμα, κρατικό νερό, κρατικό τραίνο και τηλέφωνο όπως η Λιβύη, η Συρία και το Ιράν κλπ ή να ακολουθούμε το μοντέλο των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, που με βάση κανόνες έχουν εκχωρήσει τα περισσότερα σε ιδιώτες;...

Σε ποιο μοντέλο κοινωνίας και οικονομίας θέλουμε να μοιάσουμε; Της Ευρώπης, της Αφρικής ή της Ασίας;… Ποιο κοινωνικό μοντέλο έχει τις καλύτερες επιδόσεις τις τελευταίες δεκαετίες και τους τελευταίους αιώνες. Βλέπε: Θέλεις να χρωστάς εκεί που θέλεις να ανήκεις...

Η χρεοκοπία της μεταπολίτευσης...

Η ενοχή του πολιτικού συστήματος για τη χρεοκοπία και η αιχμαλωσία του στις πελατειακές υποχρεώσεις, το έχει οδηγήσει σε προϊούσα παράλυση.

Η κοινωνία όμως οφείλει να προσπαθήσει να παραμείνει ψύχραιμη γιατί η μεγάλη αγανάκτηση μπορεί να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου...

Όλοι είμαστε αγανακτισμένοι προς το παρόν με όλους... και όσοι ήταν από τους «μέσα» του συστήματος που λυμαίνονταν τη χώρα και όσοι ήταν απ’ τους έξω και ήθελαν να μπουν μέσα και  κυρίως όσοι ήταν απ’ τους έξω και πλήρωναν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα σπασμένα... Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με την παράφραση της παροιμίας... Αγανακτούν και οι χήρες, αγανακτούν και οι παντρεμένες...

Όταν οι αγανακτισμένοι ανακαλύψουμε τις διαφορές και τις αντίθετες αφετηρίες της αγανάκτησης θα έχει έρθει η ώρα να ανακαλύψουμε την προσπάθεια προώθησης λύσης μέσω της κοινής λογικής και ενός κοινωνικού συμβολαίου μέσω ενός κοινού τόπου αμοιβαίων συμφερόντων και υποχρεώσεων...

Κατά τα λοιπά οψόμεθα και ως έλεγε ο Επίκουρος: "Ὁ δίκαιος ἀταρακτότατος͵ ὁ δ΄ ἄδικος πλείστης ταραχῆς γέμων". 

2) Με οδηγό της εις άτοπον απαγωγή...

Η βασική αρχή της επενδυτικής  επιτυχίας είναι να αγοράζει κάποιος φθηνά και να πουλάει ακριβά. Αυτός είναι ο σίγουρος δρόμος για τα κέρδη.

Μπορεί κάποιος να χρειαστεί να περιμένει, αλλά δύσκολα μπορεί να εκτροχιαστεί, καθώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος του.

Τα εύκολα κέρδη όμως βγαίνουν στις  περιόδους που κάποιος αγοράζει ακριβά και πουλάει ακριβότερα.

Στο τέλος του δρόμου των εύκολων κερδών όμως παραμονεύει ο άρχων του τρόμου: η αιφνίδια αντιστροφή και συχνά η ολική καταστροφή.

Ένα βασικό λάθος που κάνουν  οι άπειροι κερδοσκόποι είναι ότι αγοράζουν φθηνά και πουλάνε ακόμη φθηνότερα κάτω από το άγος του πανικού που δημιουργεί η αρνητική μαζική ψυχολογία... Καλή ώρα όπως τώρα...

Το φθηνό και το ακριβό στο χρηματιστήριο είναι μια αυταπάτη με θεμελιώδη ή αντικειμενικά κριτήρια...

Το τι είναι φθηνό και τι είναι ακριβό το καθορίζει το εκάστοτε είδος και ο βαθμός παραλογισμού των αγορών. 
Άλλοτε ο παραλογισμός είναι θετικός και άλλοτε αρνητικός.

Με την εις άτοπον απαγωγή μπορεί κάποιος μόνο να προσδιορίσει σε ποια φάση του εκκρεμούς βρίσκεται η αγορά... 
3) Τι να κάνω με τα δάνεια...
Αγαπητέ Κώστα, είναι η πρώτη φορά που θα ζητήσω την πολύτιμη συμβουλή σου ύστερα από πολλά χρόνια ως ένθερμος αναγνώστης σου στο Capital.gr. Είμαι συνταξιούχος 70 ετών, με γιο με μεταπτυχιακό άνεργο. Πριν 5 χρόνια πήρα 1 στεγαστικό [με υποθήκη], 2 καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες και φυσικά δυσκολεύομαι τώρα ν’ αποπληρώσω τις δόσεις. Tο ερώτημα μου είναι τι μπορώ να κάνω και δεδομένου ότι επέρχεται χρεoκοπία μελλοντικά υπάρχει ενδεχόμενο διαγραφήςq Θα σου ήμουν ευγνώμων εάν μου απαντουσες. Σ΄ ευχαριστώ με πολλή εκτίμηση
Θεόδωρος Νι.
 
Απάντηση: Αγαπητέ Κύριε Θεόδωρε,  αν τελικά υπάρξει χρεοκοπία του κράτους αυτό δεν σημαίνει πως θα χαριστούν και τα δάνεια των ιδιωτών.  Από τα παραπάνω πιο ανησυχητικό είναι το στεγαστικό με την υποθήκη γιατί κινδυνεύεις κάποια στιγμή να χάσεις το σπίτι. Αυτή τη στιγμή οι τράπεζες είναι διαλλακτικές αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα είναι πάντα έτσι.

Με τα καταναλωτικά και τις πιστωτικές ίσως πρέπει να διερευνήσεις την πιθανότητα συμβιβασμού και αναδιάρθρωσης με σχετικό «κούρεμα». Όποιες τράπεζες δίνουν αφειδώς δάνεια σε κάποιον συνταξιούχο με οριοθετημένα εισοδήματα έχουν ευθύνη του ρίσκου που αναλαμβάνουν. Σε κάθε περίπτωση η καλύτερη λύση φαίνεται ο γιος με το μεταπτυχιακό να προσπαθήσει να βρει εργασία έστω και στο εξωτερικό, γιατί εδώ θα αργήσει να πάρει εμπρός η μηχανή της οικονομίας...
Πηγή:www.capital.gr