Δια­φη­μι­στι­κές κα­μπά­νιες του αί­σχους, της δια­στρέ­βλω­σης της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και αθώ­ω­σης της εκ­με­τάλ­λευ­σης

Του Γιώρ­γου Τάτση //
μέ­λους της ΕΠ της ΚΟ Ατ­τι­κής του ΚΚΕ

Δια­φή­μι­ση Νο 1: «Ενα με­γά­λο ευ­χα­ρι­στώ στους αν­θρώ­πους μας, στους δι­κούς μας ήρωες», λέει η εται­ρεία «ΑΒ Βα­σι­λό­που­λος» στους ερ­γα­ζο­μέ­νους της, ενώ από το σποτ προ­βάλ­λο­νται πρό­σω­πα χα­μο­γε­λα­στών και ξε­κού­ρα­στων ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Δια­φή­μι­ση Νο 2: «Σή­με­ρα όλοι πρέ­πει να μεί­νου­με μέσα. Και οι χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι, προ­μη­θευ­τές, συ­νερ­γά­τες και οδη­γοί της “Lidl” μέ­νου­νε μέσα. Στο δικό τους μέσα. Μέσα σε όλη την αλυ­σί­δα της πα­ρα­γω­γής…., μέσα στα φορ­τη­γά…, μέσα στα κέ­ντρα δια­νο­μής…, μέσα σε κάθε κα­τά­στη­μα “Lidl”…». Και κα­τα­λή­γει: «Στη­ρί­ζου­με τους ερ­γα­ζό­με­νούς μας. Με 24ωρη τη­λε­φω­νι­κή γραμ­μή συμ­βου­λευ­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης (;) και με έκτα­κτη πα­ρο­χή ύψους 1,8 εκατ. ευρώ» (;). Το «χαλί» και αυτής της δια­φή­μι­σης τι άλλο; Χα­μο­γε­λα­στοί και ακού­ρα­στοι ερ­γα­ζό­με­νοι.

Δια­φή­μι­ση Νο 3: Η γνω­στή εται­ρεία «Μy Market» νιώ­θει, λέει, την ανά­γκη να ευ­χα­ρι­στή­σει τους δι­κούς της ήρωες, τους ερ­γα­ζο­μέ­νους της, που είναι στην πρώτη γραμ­μή για όλους τους υπό­λοι­πους. Και σε αυτό το σποτ δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί και πάλι το χα­μό­γε­λο των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Δια­φή­μι­ση Νο 4: Η γνω­στή ομάδα (ελ­λη­νι­κή πάντα…) σού­περ μάρ­κετ ΕΛΟ­ΜΑΣ αφού ευ­χα­ρι­στεί και αυτή τους ερ­γα­ζο­μέ­νους της, κα­τα­λή­γει σε μια «οι­κο­γε­νεια­κή» φω­το­γρα­φία έξω από ένα κα­τά­στη­μα, θυ­μί­ζο­ντάς μας ότι στην ΕΛΟ­ΜΑΣ «εί­μα­στε όλοι μια ΟΜΑΔΑ».

Δια­φή­μι­ση Νο 5: Η αλυ­σί­δα σού­περ μάρ­κετ «Γα­λα­ξί­ας» ευ­χα­ρι­στεί από τα βάθη της ψυχής της «τα μέλη της οι­κο­γέ­νειας του “Γα­λα­ξία” που με αυ­τα­πάρ­νη­ση κα­τα­βάλ­λουν υπε­ράν­θρω­πες προ­σπά­θειες…». Και κλεί­νει λέ­γο­ντας: «Μαζί θα βγού­με νι­κη­τές – Μαζί ενω­μέ­νοι – Μαζί και από από­στα­ση». Κι εδώ το χα­μό­γε­λο των ερ­γα­ζο­μέ­νων δεν κρύ­βε­ται…

Ο κό­σμος τους… Ο κό­σμος μας

Οσοι όμως είναι ερ­γα­ζό­με­νοι στα σού­περ μάρ­κετ, όσοι έχουν συγ­γε­νείς και φί­λους που ερ­γά­ζο­νται σε με­γά­λους χώ­ρους του εμπο­ρί­ου, όσοι έχουν πάει το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα σε αυ­τούς τους χώ­ρους για να ψω­νί­σουν τα απα­ραί­τη­τα, ξέ­ρουν ότι η ει­κό­να των «χα­μο­γε­λα­στών» ερ­γα­ζο­μέ­νων και το «οι­κο­γε­νεια­κό» κλίμα που προ­βάλ­λουν οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι στις δια­φη­μι­στι­κές τους κα­μπά­νιες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Είναι ένας «ψεύ­τι­κος κό­σμος», που στόχο έχει να μας πεί­σει ότι σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας «εί­μα­στε όλοι μαζί», ότι όλοι πρέ­πει να «συμ­βά­λου­με στον κοινό σκοπό», ότι τώρα μέ­το­χοι επι­χει­ρή­σε­ων και ερ­γα­ζό­με­νοι εί­μα­στε μια «ΟΜΑΔΑ», εί­μα­στε μια «ΟΙ­ΚΟ­ΓΕ­ΝΕΙΑ».

Αλή­θεια, σή­με­ρα πόσο «οι­κο­γέ­νεια» μπο­ρού­με να νιώ­θου­με όταν:

— Ορ­γιά­ζει η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της ερ­γα­σί­ας με κα­τα­πά­τη­ση του δι­καιώ­μα­τος στα ρεπό, με εξα­ντλη­τι­κές υπε­ρω­ρί­ες, όπως κα­ταγ­γέλ­λουν ερ­γα­ζό­με­νοι από τις απο­θή­κες του «Metro» στη Μάν­δρα, από τα «Μy Market», από τα «Lidl» στα Ανω Λιό­σια ή από τον πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νο ως «καλό ερ­γο­δό­τη» Σκλα­βε­νί­τη. Κου­νά­νε το δά­χτυ­λο στους ερ­γα­ζό­με­νους που δί­καια αγα­να­κτούν, τους κά­νουν κη­ρύγ­μα­τα ότι «στα δύ­σκο­λα πρέ­πει να δου­λέ­ψουν πε­ρισ­σό­τε­ρο». Στο έδα­φος των χα­μη­λών μι­σθών και της εντα­τι­κο­ποί­η­σης, με με­ρι­κά ευρώ ανά ερ­γα­ζό­με­νο, προ­σπα­θούν να «ξε­πλύ­νουν» την άσχη­μη κα­τά­στα­ση που έχουν δη­μιουρ­γή­σει. Πόσο μάλ­λον που ακόμα και αυτά τα λίγα ευρώ, σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις, επι­στρέ­φουν στον ερ­γο­δό­τη αφού υπο­χρε­ώ­νουν τους ερ­γα­ζό­με­νους να τα ξο­δέ­ψουν μέσα στο κα­τά­στη­μα, όπως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά γί­νε­ται στα «Lidl».

— Οταν σε χώ­ρους δου­λειάς η ερ­γο­δο­σία σμπα­ρα­λιά­ζει κάθε δι­καί­ω­μα, ασκεί ακόμα και ψυ­χο­λο­γι­κό πό­λε­μο για να ωθή­σει ερ­γα­ζό­με­νους σε πα­ραί­τη­ση και να μην εμ­φα­νί­σει απο­λύ­σεις, όπως κα­ταγ­γέλ­λουν ερ­γα­ζό­με­νοι στην «Alarco» και αλλού.

— Οταν ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα «δου­λε­μπο­ρι­κά» γρα­φεία, αυτό της «Adecco», εν μέσω παν­δη­μί­ας και εκ­με­ταλ­λευό­με­νη την ανά­γκη των ανέρ­γων για ερ­γα­σία, λαν­σά­ρει 15ή­με­ρες συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας, με «ευ­ε­λι­ξία» στο ωρά­ριο και με κα­θη­με­ρι­νή με­τα­κί­νη­ση από κα­τά­στη­μα σε κα­τά­στη­μα ανά­λο­γα με το φόρτο ερ­γα­σί­ας και το πώς βο­λεύ­ει τη «Βα­σι­λό­που­λος», τη «Σκλα­βε­νί­της» και τις υπό­λοι­πες επι­χει­ρή­σεις.

— Οταν η εται­ρεία «Praktiker» αρ­νεί­ται συ­νά­ντη­ση με την Επι­τρο­πή Υγιει­νής και Ασφά­λειας του Σω­μα­τεί­ου Ερ­γα­ζο­μέ­νων της επει­δή, όπως λέει, εν μέσω παν­δη­μί­ας έχουν ανα­στα­λεί οι συν­δι­κα­λι­στι­κές λει­τουρ­γί­ες και δράση. Επι­χει­ρεί, δη­λα­δή, ένα «τρελό όνει­ρο» των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων να το κάνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εν καιρώ παν­δη­μί­ας.

— Οταν ερ­γα­ζό­με­νοι που έχουν ύπο­πτα συμ­πτώ­μα­τα της νόσου (…δεν τους γί­νε­ται τεστ) και χρειά­ζε­ται να μεί­νουν στο σπίτι, εξα­να­γκά­ζο­νται από τους ερ­γο­δό­τες να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την κα­νο­νι­κή τους άδεια λες και έχουν αυτοί την ευ­θύ­νη που νό­ση­σαν και πρέ­πει να τι­μω­ρη­θούν, όπως γί­νε­ται στις κε­ντρι­κές απο­θή­κες της «Βα­σι­λό­που­λος» στη Μάν­δρα ή όπως πρό­σφα­τα έγινε σε γνω­στό franchise ομορ­φιάς και αλλού. Την ίδια στιγ­μή, στις με­γά­λες απο­θή­κες των σού­περ μάρ­κετ οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν έχουν καμία επί­ση­μη ενη­μέ­ρω­ση από την ερ­γο­δο­σία αν υπάρ­χει ύπο­πτο ή επι­βε­βαιω­μέ­νο κρού­σμα στο χώρο.

Την ίδια στιγ­μή, στους ομί­λους τους το «Μέ­νου­με Σπίτι» γί­νε­ται μέ­νου­με στο κα­τά­στη­μα, μέ­νου­με στην απο­θή­κη, μέ­νου­με στο φορ­τη­γό γιατί αυτό επι­βάλ­λει το συμ­φέ­ρον όσων επι­διώ­κουν να «Μέ­νουν στα ΚΕΡΔΗ τους».

Εν μέσω παν­δη­μί­ας, τα μέτρα υγιει­νής και προ­στα­σί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων είναι ψιλά γράμ­μα­τα για τους «κοι­νω­νι­κά ευαί­σθη­τους» επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, επα­φί­ε­νται στην «καλή θέ­λη­ση» των ερ­γο­δο­τών, τη στιγ­μή που στο λαό κου­νά­νε το δά­χτυ­λο της «ατο­μι­κής ευ­θύ­νης».

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι «ΟΜΑΔΑ» και «ΟΙ­ΚΟ­ΓΕ­ΝΕΙΑ» με τους με­τό­χους των επι­χει­ρή­σε­ων δεν ήμα­σταν, δεν εί­μα­στε και ούτε θα γί­νου­με ποτέ

Πριν από χρό­νια, σε συν­θή­κες κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, οι ίδιοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι έλε­γαν στους ερ­γα­ζό­με­νους ότι «τώρα πρέ­πει να προ­λά­βου­με τους υψη­λούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης», να «κά­νε­τε υπο­μο­νή» γιατί η «πίτα με­γα­λώ­νει και όσο με­γα­λώ­νει θα κερ­δί­ζου­με όλοι».

Στα με­τέ­πει­τα χρό­νια της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης έλε­γαν στους ερ­γα­ζό­με­νους ότι «πρέ­πει να βά­λε­τε πλάτη στα δύ­σκο­λα» και ότι έχουν να δια­λέ­ξουν ανά­με­σα στη δου­λειά με τσα­κι­σμέ­να δι­καιώ­μα­τα ή στην ανερ­γία.

Πρό­σφα­τα, σε συν­θή­κες κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­καμ­ψης, τους έλε­γαν ότι «τα υπερ­βο­λι­κά δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων μάς έφε­ραν στην κρίση», ότι «δεν πρέ­πει να επα­να­λά­βου­με λάθη του πα­ρελ­θό­ντος», ότι «πρέ­πει να βά­λε­τε πλάτη για να μην επι­στρέ­ψου­με στην κρίση».

Πριν από την παν­δη­μία μάς έλε­γαν «να χα­μο­γε­λά­τε με 300 ευρώ», όπως η γνω­στή και μη εξαι­ρε­τέα διευ­θύ­ντρια του «My Market», μας έλε­γαν να λέμε και ευ­χα­ρι­στώ που έχου­με δου­λειά, έστελ­ναν ερ­γα­ζό­με­νους να ψη­φί­ζουν σε ερ­γο­δο­τι­κά σω­μα­τεία τα διευ­θυ­ντι­κά τους στε­λέ­χη, για να μπο­ρούν να έχουν και συν­δι­κα­λι­στι­κές πλά­τες όταν τις χρειά­ζο­νται. Οπως τώρα, στο επι­χει­ρη­σια­κό σω­μα­τείο της «Σκλα­βε­νί­της», όπου πλειο­ψη­φία έχουν διευ­θυ­ντι­κά στε­λέ­χη της επι­χεί­ρη­σης, εκλεγ­μέ­να με την πα­ρά­τα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που μπρο­στά σε αυτήν τη δύ­σκο­λη κα­τά­στα­ση που βιώ­νουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι, δεν έχουν κου­νή­σει το μικρό τους δα­χτυ­λά­κι.

Ηδη, μας προ­ε­τοι­μά­ζουν για το τι μας πε­ρι­μέ­νει μετά την παν­δη­μία. Συ­νε­χώς ανα­πα­ρά­γουν ότι τα μνη­μο­νια­κά μέτρα των προη­γού­με­νων ετών θα μας φαί­νο­νται αστεία μπρο­στά σε αυτά που θα απαι­τη­θούν μετά την παν­δη­μία. Προ­ε­τοι­μά­ζουν με αυτόν τον τρόπο το έδα­φος, χα­μη­λώ­νουν τον πήχη των απαι­τή­σε­ων. Επι­διώ­κουν να συμ­βι­βα­ζό­μα­στε συ­νε­χώς όλο και με λι­γό­τε­ρα και στο τέλος να χά­νου­με και απ’ αυτά τα λίγα.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα χα­μο­γε­λά­σουν τε­λευ­ταί­οι, και δεν θα είναι σε δια­φη­μι­στι­κή κα­μπά­νια των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων

Θα χα­μο­γε­λά­σου­με όταν αντι­λη­φθού­με το κοινό μας τα­ξι­κό συμ­φέ­ρον, όταν δούμε κα­θα­ρά τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, όταν απο­φα­σί­σου­με να χει­ρα­φε­τη­θού­με και να συ­γκρου­στού­με. Ολες οι άλλες επι­λο­γές έχουν δο­κι­μα­στεί και έχουν φέρει συ­γκε­κρι­μέ­να απο­τε­λέ­σμα­τα.

Η αυ­το­θυ­σία και η δύ­να­μη που δεί­χνουν χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι στα νο­σο­κο­μεία, στους κλά­δους του Εμπο­ρί­ου, του Επι­σι­τι­σμού, οι ερ­γα­ζό­με­νοι στους δή­μους και αλλού, για να βγού­με όρ­θιοι από την παν­δη­μία, δεν μπο­ρούν να αξιο­ποιού­νται από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και την κυ­βέρ­νη­ση. Ο ιδρώ­τας των ερ­γα­ζο­μέ­νων δεν είναι πλυ­ντή­ριο για να ξε­πλύ­νουν κά­ποιοι την αντι­λαϊ­κή τους πο­λι­τι­κή και τα βγαλ­μέ­να με εκ­με­τάλ­λευ­ση κέρδη τους.

Μπο­ρούν όμως να αξιο­ποι­η­θούν από τον ίδιο το λαό για να δει την πραγ­μα­τι­κή του δύ­να­μη και τι μπο­ρεί να κάνει αν το απο­φα­σί­σει.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ