Οι… agri-business του Μπολσονάρου και η καταστροφή στον Αμαζόνιο

Πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγή δήλωσε, ενημερώνοντας την Βουλή, ο πρεσβευτής της Βραζιλίας Τσέζαρο Μεναντόνιο Νέτο - Οι αποκαλυπτικές τοποθετήσεις του

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Η ανάπτυξη και οι …ανάγκες της διεθνούς αγοράς είναι η πραγματική αιτία της οικολογικής καταστροφής που συντελείται στον Αμαζόνιο.  Επαρκώς αποκαλυπτικός ήταν επ’ αυτού ο πρεσβευτής της Βραζιλίας και της κυβέρνησης Μπολσονάρου στην Ελλάδα, Τσεζάρο Μεναντόνιο Νέτο, που ενημέρωσε την Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής για τα όσα συμβαίνουν στην χώρα και συνιστούν οικολογική καταστροφή.
Υποστήριξε ότι στόχος της κυβέρνησης της Βραζιλίας είναι «να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ των οικονομικών δραστηριοτήτων και της διατήρησης προστασίας του περιβάλλοντος». Μάλιστα, αναφερόμενος στην αγροτική παραγωγή ο πρεσβευτής της Βραζιλίας ανέφερε ότι είναι

«πολύ δυναμικός τομέας στη Βραζιλία,  για 10 περίπου προϊόντα η Βραζιλία είναι είτε νούμερο 1, είτε νούμερο 2, είτε νούμερο 3 στον κόσμο, επομένως, η συνεισφοράς μας μέσω της αγροτικής παραγωγής είναι πολύ σημαντική για το Α.Ε.Π. της χώρας. Σήμερα 30% της επικράτειας της Βραζιλίας χρησιμοποιείται για την αγροτική παραγωγή, 30% περίπου και για να ελέγξουμε και να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων των αγροτών όλων των μεγεθών, μεγάλων, μικρών και μικρομεσαίων και της κοινότητας της αντίστοιχης, φαντάζεστε πόσο ισχυρό είναι το λόμπι  στη Βραζιλία».

Πάντως, η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Βραζιλιάνος πρεσβευτής αποδεικνύει την …ουσία του πράγματος. Αφού προκειμένου να αναφερθεί στην γεωργία δεν χρησιμοποιούσε τον αγγλικό όρο «agriculture» αλλά τον όρο …. «agri-business».Το γεγονός επισήμανε άλλωστε και η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη σχολιάζοντας ότι «ανάμεσα σε agriculture και agribusiness υπάρχει ένα ιδεολογικό χάσμα που, αν δεν το συζητήσουμε πολιτικά, δεν πρόκειται να μιλήσουμε και για το μέλλον».
Ο Τσεζάριο Μεναντόνιο Νέτο τόνισε επίσης στην παρέμβασή του πως

«με βάση τον FAO (Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας), που έχει έδρα τη Ρώμη, η παγκόσμια παραγωγή αγροδιατροφικών προϊόντων θα πρέπει να αυξηθεί κατά 70% μέχρι το 2050. Νομίζω, λοιπόν, ότι θα πρέπει να συζητήσουμε και αυτό το ζήτημα, να θέσουμε τη συζήτηση σε αυτό το πλαίσιο και, βεβαίως, με δεδομένο ότι εκπροσωπώ τη Βραζιλία που είναι πολύ μεγάλος παραγωγός αγροδιατροφικών προϊόντων, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος μας στην όλη συζήτηση ενόψει αυτής της αυξήσεως. Και πάλι, μιλώντας για δεδομένα αγροδιατροφικά στη Βραζιλία, το 2018 η Βραζιλία ήταν υπεύθυνη για το 16,6% των εξαγόμενων ποσοτήτων βοδινού, δηλαδή περίπου το 17% του βοδινού κρέατος που εισήγαγαν άλλες χώρες το είχε παράξει η Βραζιλία και ακόμη μεγαλύτερο είναι το ποσοστό για τα κοτόπουλα, όπου το 32% των συνολικών ποσοτήτων κρέατος κοτόπουλου ή πουλερικών, εν γένει, είχε παραχθεί στη Βραζιλία πέρυσι».

Αξίζει να θυμίσουμε ότι βασικός εισαγωγέας της βραζιλιάνικής σόγιας η οποία είναι – μαζί με το καλαμπόκι – ένα από τα κύρια εξαγωγικά προϊόντα της χώρας είναι η Κίνα και στην δεύτερη θέση η Ευρωπαϊκή Ένωσης
Πάντως, ο πρεσβευτής της Βραζιλίας αρνήθηκε την ενθάρρυνση και την ανοχή της αποψίλωσης των δασών. Αποδέχθηκε όμως ότι υπάρχει πρόβλημα αποδίδοντας το στην κοινωνική και οικονομική πολυπλοκοτητα της περιοχής. Όπως υποστήριξε

«το 25% των προστατευόμενων περιοχών του, Αμαζονίου είναι εδάφη που ανήκουν στους αυτόχθονες. Ποιο είναι το πρόβλημα, λοιπόν, σε αυτές τις περιοχές; Δεν είναι μόνο η αποψίλωση, δεν χρησιμοποιούν την αποψίλωση οι αυτόχθονες. Οι άλλοι Βραζιλιάνοι το κάνουν αυτό που θέλουν να εισβάλουν και να καταλάβουν στην ουσία τα εδάφη Εκείνοι το κάνουν,  οι αυτόχθονες δεν το κάνουν γιατί ζουν  από το κυνήγι, τη αλιεία, από τα φρούτα, χρησιμοποιούν αυτά για να επιβιώσουν και προστατεύουν το δάσος. Η προστασία λοιπόν των κοινοτήτων αυτών είναι πολύ σημαντική για εμάς, αλλά αυτό βεβαίως προσκρούει στο θέμα του μεγέθους, γιατί έχουμε περιοχή ενός 1 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων προστατευόμενων εδαφών και δεν έχουμε όμως  τους κατάλληλους οικονομικούς πόρους για αυτό το μέγεθος».

Ουσιαστικά δηλαδή αποσαφήνισε ότι δεν υφίστανται περιθώρια να ελεγχθεί η δράση των επιχειρηματικών συμφερόντων στην περιοχή που ενίοτε εκφράζεται με επιθέσεις εναντίον των ντόπιων πληθυσμών.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ