Σου­η­δία: Συν­δι­κά­τα και Ερ­γο­δό­τες επι­βάλ­λουν ερ­γα­σια­κό Με­σαί­ω­να

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της

Η πα­νί­σχυ­ρη Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας έβαλε τρι­κλο­πο­διά στον εαυτό της. Συ­νει­δη­τά λένε οι γνή­σιοι αγω­νι­στές. Τους έφαγε η αλ­λη­λεγ­γύη προς την Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση που θέλει την εύ­νοια των επι­χει­ρη­μα­τιών λένε οι πιο ήπιοι. Μας ξέ­φυ­γε δη­λώ­νουν οι σύμ­βου­λοι της Ομο­σπον­δί­ας.

Από τις 1 Αυ­γού­στου πε­ριο­ρί­στη­κε το απερ­για­κό δι­καί­ω­μα στην Σου­η­δία με σύμ­φω­νη γνώμη των Ερ­γο­δο­τών του Υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας και της Συ­νο­μο­σπον­δί­ας. Εξαγ­γε­λία απερ­γί­ας θα γί­νε­ται μόνο αν, μετά από διά­λο­γο, δεν δέ­χε­ται ο ερ­γο­δό­της να υπο­γρά­ψει συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση. Για κα­νέ­ναν άλλο λόγο.

Αν όμως δη­μιουρ­γή­σει ο ερ­γο­δό­της ένα Σω­μα­τείο που θα απο­τε­λεί­ται από στε­λέ­χη της επι­χεί­ρη­σης, τα ξέ­ρου­με αυτά στην Ελ­λά­δα, κί­τρι­νο Σω­μα­τείο, έτσι τα ονο­μά­ζουν οι Σου­η­δοί, και αυτό είναι πρό­θυ­μο να υπο­γρά­ψει με λι­γό­τε­ρο μισθό, με λι­γό­τε­ρη ασφά­λι­ση, συ­ντά­ξι­μα, ωρά­ρια ευ­έ­λι­κτα και άλλα;

Τότε ισχύ­ει η συμ­φω­νία για ΌΛΟΥΣ τους ερ­γα­ζό­με­νους ό,τι και να λέει το επί­ση­μο σω­μα­τείο. Δεν μπο­ρεί να διεκ­δι­κή­σει κάτι κα­λύ­τε­ρο ούτε να απερ­γή­σει αν υπάρ­ξει συμ­φω­νία του Ερ­γο­δό­τη με το Κί­τρι­νο σω­μα­τείο. 

Στις 1 Αυ­γού­στου στην ίδια συμ­φω­νία ισχύ­ει ο νόμος για τους πρω­το­προ­σλαμ­βα­νό­με­νους, νέους και πρό­σφυ­γες.

Μειω­μέ­νο μισθό στο 75% της σύμ­βα­σης, μειω­μέ­νη απο­ζη­μί­ω­ση σε πε­ρί­πτω­ση από­λυ­σης, καμία απο­ζη­μί­ω­ση σε τραυ­μα­τι­σμό ή θά­να­το, απαλ­λα­γή από την ασφα­λι­στι­κή ει­σφο­ρά για τα συ­ντά­ξι­μα.

Αυτά για 2 χρό­νια. Μετά; Απο­λύ­ου­με τους πα­λιούς και παίρ­νου­με φρέ­σκους.

“Δύο χρό­νια είναι καλά λένε οι Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες. Ας βγά­λουν και άλλοι με­ρο­κά­μα­το”. Αλ­λη­λεγ­γύη λένε σή­με­ρα την ανα­κύ­κλω­ση της μι­ζέ­ριας.

“Ερ­γα­σια­κός Με­σαί­ω­νας” φώ­να­ζαν οι ίδιοι το 2017 για τον νόμο που είχαν ψη­φί­σει οι δε­ξιοί. Σή­με­ρα δη­λώ­νουν πως θα ευ­νο­ή­σει τις προ­σλή­ψεις και την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα.

Ας δούμε πως έφτα­σε η Σου­η­δία μέχρι εδώ. Τα πε­ρι­γρά­φει ο Andreas Sörensen Πρό­ε­δρος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Σου­η­δί­ας στην ιστο­σε­λί­δα SOL του ΚΚ Τουρ­κί­ας.

“Για μας τους κομ­μου­νι­στές είναι ση­μα­ντι­κό να ξε­κα­θα­ρί­σου­με τις ψευ­δαι­σθή­σεις για τον επο­νο­μα­ζό­με­νο “σο­σια­λι­σμό” της Σκαν­δι­να­βί­ας ή το Σκαν­δι­να­βι­κό μο­ντέ­λο ή το Σου­η­δι­κό μο­ντέ­λο. Ταυ­τό­χρο­να είναι ση­μα­ντι­κό να πα­ρα­κο­λου­θού­με τους αγω­νι­στές των άλλων χωρών και να παίρ­νου­με έμπνευ­ση από αυ­τούς.

Πρέ­πει να γίνει κα­τα­νοη­τό ότι το μο­ντέ­λο που εξε­λί­χθη­κε στην Σου­η­δία είναι συ­νυ­φα­σμέ­νο με τις ανά­γκες του κε­φα­λαί­ου και όχι μόνο με τις ανά­γκες του λαού. Στη Σου­η­δία υπάρ­χουν με­γά­λα κτι­ρια­κά συ­γκρο­τή­μα­τα όπως ακρι­βώς σε οποια­δή­πο­τε βιο­μη­χα­νι­κή χώρα.

Το Σου­η­δι­κό κε­φά­λαιο ευ­νο­ή­θη­κε από την κα­τα­σκευή των με­γά­λων οι­κι­στι­κών συ­γκρο­τη­μά­των στο βαθμό που με αυτή την συ­γκέ­ντρω­ση του ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού  στις πό­λεις μπο­ρού­σε εκεί να χτί­σει τις βιο­μη­χα­νί­ες του και άλλες με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις.

Το ίδιο συ­νέ­βη και με την Παι­δεία. Το 1962 η Σου­η­δία ακο­λού­θη­σε το μο­ντέ­λο του πο­λυ­τε­χνι­κού Σχο­λεί­ου και έτσι η ερ­γα­τι­κή τάξη είχε πρό­σβα­ση στο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα. Δεν έγινε από την καλή θέ­λη­ση του Κε­φα­λαί­ου αλλά επει­δή οι πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις χρεια­ζό­ταν μορ­φω­μέ­νο προ­σω­πι­κό. Είναι επο­μέ­νως ένας σπου­δαί­ος πα­ρά­γο­ντας οι ανά­γκες του κε­φα­λαί­ου για αυτές τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις!

Ταυ­τό­χρο­να είχε η ερ­γα­τι­κή τάξη με­γά­λο βαθμό ορ­γά­νω­σης. Την δε­κα­ε­τία του 30 ση­μειώ­θη­καν στην Σου­η­δία οι πε­ρισ­σό­τε­ρες απερ­γί­ες από όλο τον κόσμο σε σχέση με τον πλη­θυ­σμό.

Μετά τον ΒΠΠ η Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία κυ­ριάρ­χη­σε στην ερ­γα­τι­κή τάξη και έτσι άρ­χι­σε την απο­διορ­γά­νω­ση της. Πρίν όμως απο­διορ­γα­νω­θεί είχε ακόμη την δύ­να­μη να πιέ­ζει τους κα­πι­τα­λι­στές και να τους ανα­γκά­ζει σε υπο­χω­ρή­σεις. Ένας ακόμη πα­ρά­γο­ντας που έφτια­ξε το λε­γό­με­νο Σου­η­δι­κό μο­ντέ­λο.

Είναι ένα δια­λε­κτι­κό προ­τσές και πρέ­πει να γνω­ρί­ζου­με και τις δύο πλευ­ρές. Σή­με­ρα οι κα­πι­τα­λι­στές έχουν άλλες ανά­γκες. Γι αυτό τον λόγο κά­νουν επί­θε­ση στο κρά­τος πρό­νοιας που έχου­με. Σή­με­ρα δεν υπάρ­χουν οι ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις για να αντι­δρά­σουν σε αυτή την εξέ­λι­ξη. Οι μι­κρές δυ­νά­μεις που υπάρ­χουν δεν έχουν κα­τα­φέ­ρει να ορ­γα­νώ­σουν τις ερ­γα­τι­κές μάζες.

Αυτό ση­μαί­νει πως δεν υπάρ­χει ορ­γα­νω­μέ­νη ρι­ζο­σπα­στι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη που θα αγω­νι­στεί για βελ­τί­ω­ση, έτσι οι κα­πι­τα­λι­στές έχουν πεδίο ελεύ­θε­ρο. Μπο­ρούν να επι­τε­θούν στην ερ­γα­τι­κή τάξη χωρίς αντί­στα­ση, μπο­ρούν να κα­τε­βά­σουν τους μι­σθούς, να χει­ρο­τε­ρέ­ψουν τις ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες, να ανε­βά­σουν τα ενοί­κια και ότι άλλο”.

Αυτός ακρι­βώς είναι ο λόγος που ανέ­χε­ται η συμ­βι­βα­σμέ­νη Συ­νο­μο­σπον­δία το τσά­κι­σμα των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των. Για να βοη­θη­θούν οι με­γά­λες Σου­η­δι­κές επι­χει­ρή­σεις να αντέ­ξουν και να νι­κή­σουν στον ντό­πιο και διε­θνή αντα­γω­νι­σμό σε ένα οι­κο­νο­μι­κό πε­ρι­βάλ­λον που θυ­μί­ζει ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο ανε­λέ­η­το οι­κο­νο­μι­κό πό­λε­μο.

Τους δι­κούς τους τους μι­σθούς σαν στε­λέ­χη των ΔΣ της Συ­νο­μο­σπον­δί­ας ή των Ομο­σπον­διών δεν πρό­κει­ται να τον χά­σουν οι νό­μι­μοι συν­δι­κα­λι­στές. Έτσι θυ­σιά­ζουν τα μέλη τους, τους ερ­γα­ζό­με­νους, για χάρη της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πω­λί­ων.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ