20 Ιουλ 2019

Γρηγόρης Κότσαρης Αύγουστος 1966 - Ιούλιος 2019.

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ31M0y7zgqu6a4roQugzUJjFlwl5rf2caYXgjYkVPLeB-ZtbErQg
Ο Γρηγόρης Κότσαρης  γεννήθηκε το 1966 στο Αιτωλικό. Σπούδασε Φωτογραφία Κινηματογράφου, και Στατική Φωτογραφία στην Αθήνα, στη σχολή Χατζίκου.
Από το 1996 ασχολήθηκε με την Χαρακτική στην οποία ήταν αυτοδίδακτος. Το 1998, δημιούργησε τον πρώτο εικαστικό χώρο στην πόλη του Αιτωλικού, την Αίθουσα Τέχνης "Έργω 1998", μαζί με τον αδερφό του Χαράκτη και ζωγράφο Μιχάλη Κότσαρη το οποίο είναι πάντα ανοικτό σε όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν την Χαρακτική Τέχνη. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
Ήταν μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών και του Επιμελητηρίου Εκαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Ο Γρηγόρης, ένας εξαίρετος χαράκτης, ένας πολύ καλός φίλος έφυγε από κοντά μας τον Ιούλιο του 2019.

  
Γράφει για τον Γρηγόρη Κότσαρη η Ιστορικός Τέχνης, Λήδα Καζαντζάκη:
 
"Ο Γρηγόρης Κότσαρης αντλεί την κύρια δύναμη της πνοής του από τη γλυπτική τέχνη. Ανεξάρτητα από το αν πλάθει, χαράζει ή ζωγραφίζει τα έργα του. Οι μορφές που δημιουργεί μας ξεναγούν μέσα στην ιστορία της. Περνάμε από τις στιβαρές και λείες καμπύλες τού, αποκαλούμενου «Σεζάν της γλυπτικής», Αριστίντ Μαγιόλ ή τις επίπεδες φόρμες του Ανρί Ματίς, στα αποστεωμένα σώματα του Αλμπέρτο Τζακομέτι που, καθώς έλεγε ο ίδιος, «χάνουν το βάρος τους και λεπταίνουν».
Κινούμαστε, από τις βαθιές χαρακιές και τα έντονα βαθουλώματα των προσώπων της αρχαϊκής τέχνης και του γερμανικού εξπρεσιονισμού, στα αφαιρετικά γλυπτά του Πικάσο και του Χένρι Μουρ. Και οδηγούμαστε από εκεί στα ευανάγνωστες λαϊκές φιγούρες των Ελλήνων εικονογράφων των αφισών της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60.
Τα τοπία που φτιάχνει με τα ποδήλατά του αποτυπώνονται γραμμικά ως σύνολα και αιωρούμενες ή κυλιόμενες ρόδες, πάνω από κεκλιμένες όψεις σπιτιών ή ανάμεσα σε αριθμούς και γράμματα. Και αναδίνουν μια ονειρική αίσθηση, ανάλογη με εκείνην των έργων του Χουάν Μιρό, σε ένα παιχνίδι των σημείων -γραμμάτων και αριθμών- των λεττριστών, με τα μετουσιωμένα σε οργανικά στοιχεία κατασκευάσματα του ανθρώπου. Στην ζωγραφική του παρεμβάλλεται η ατίθαση υφή της πινελιάς του Βαν Γκόγκ.
Ο Γρηγόρης Κότσαρης σμιλεύει τις συλλογικές μορφές του, τις απαλλαγμένες από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, πάνω στα ίχνη της παράδοσης του 19ου και του 20ού αιώνα. Καταδεικνύοντας, με μια γλώσσα ποιητική, ωμή και πυκνή, τη σύνθλιψη του σύγχρονου ανθρώπου μέσα στα στεγανά τείχη που ο ίδιος έχει χτίσει και στα οποία καθρεφτίζεται."
Λήδα Καζαντζάκη - από το αφιέρωμα στον Γρηγόρη, της Κυριακάτικης Αυγής στο ένθετο "ο Ζωγράφος του μήνα" (1-5-2010)








































0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More