Γιατί τα παιδιά ακολουθούν τα μοτίβα σχέσεων της μητέρας τους;

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOSONE, τα παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν αρκετούς συντρόφους, είτε με γάμο είτε με συμβίωση, συχνά ακολουθούν το πρότυπό τους.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν πάρει διαζύγιο είναι επίσης περισσότερο πιθανό να πάρουν και αυτά διαζύγιο, γεγονός που ενισχύει τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας.
Πολλά παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να παίρνουν διαζύγιο, να ξεκινούν νέες σχέσεις συμβίωσης και να δίνουν τέλος και σε αυτές, υποστηρίζει η Δρ. Κλερ Καμπ Ντας, επικεφαλής της μελέτης και καθηγήτρια Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Όλες αυτές οι σχέσεις μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της ζωής των παιδιών, όπως βλέπουμε σε αυτήν την μελέτη.

Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι οι μητέρες μπορεί να έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τις καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένες στο γάμο και γενικότερα στις σχέσεις. Τα παιδιά κληρονομούν και μαθαίνουν αυτές τις δεξιότητες και συμπεριφορές και μπορεί να τις υιοθετήσουν στις δικές τους σχέσεις, δηλώνουν οι ερευνητές.
Τα στοιχεία που χρησιμοποίησε η μελέτη προήλθαν από παλιότερες έρευνες (την Εθνική Διαχρονική Έρευνα Νέων 1979 και την Εθνική Διαχρονική Έρευνα Νέων Παιδιών και Νέων Ενηλίκων στις ΗΠΑ) οι οποίες και παρακολουθούσαν τους συμμετέχοντες για 24 χρόνια.
Όλοι οι συμμετέχοντες στην πρώτη προαναφερόμενη έρευνα ήταν τα βιολογικά παιδιά των γυναικών της δεύτερης προαναφερόμενης έρευνας (7.152 άτομα συνολικά). Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να αποκτήσουν μια μακροπρόθεσμη γνώση ως προς τον αριθμό των συντρόφων των συμμετεχόντων και στις δύο γενιές. Οι έρευνες περιέλαβαν πληροφορίες σχετικά με τους γάμους και τα διαζύγια, καθώς και για τις σχέσεις συμβίωσης και τους χωρισμούς.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι τόσο ο αριθμός των γάμων των μητέρων όσο ο αριθμός των συντρόφων σε πλαίσιο συμβίωσης, είχαν παρόμοια επίδραση ως προς τον αριθμό των συντρόφων που είχαν αργότερα τα παιδιά ως ενήλικες.
Μπορεί να αντιμετωπίζετε τη συμβίωση ως έναν πιο ελκυστικό τύπο συμβίωσης με μικρότερη δέσμευση, αν έχετε δει τη μητέρα σας σε τέτοια σχέση για μεγάλο διάστημα, υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύναψη σχέσεων με μεγαλύτερο αριθμό συντρόφων, καθώς οι σχέσεις συμβίωσης είναι περισσότερο πιθανό να διαλυθούν.
Η μελέτη παρουσίασε τρεις θεωρίες που θα μπορούσαν πιθανώς να εξηγήσουν γιατί τα παιδιά συχνά ακολουθούν το παράδειγμα  των μητέρων τους, από την άποψη αριθμού σχέσεων.

Η πρώτη θεωρία σχετίζεται με την οικονομική αστάθεια, καθώς συνήθως μένει μόνο το εισόδημα του ενός συντρόφου για τη συντήρηση του σπιτιού,όταν υπάρξει ένα διαζύγιο ή το τέλος μιας σχέσης. Η οικονομική δυσχέρεια μπορεί να οδηγήσει σε άσχημες συνέπειες για το παιδί και σε δυσκολότερη μετάβαση στην ενηλικίωση, με αποτέλεσμα τη σύναψη περισσότερων ασταθών σχέσεων στην ενήλικη ζωή.
Ωστόσο ενώ η οικονομική αστάθεια πράγματι συνδέθηκε με τον αριθμό των συντρόφων που είχε ένα άτομο, ο έλεγχος των οικονομικών παραγόντων κατά τη διάρκεια της μελέτης δεν μείωσε σημαντικά την επίδραση της σχέσης μητέρας-παιδιού ως προς τον αριθμό των συντρόφων στην ενήλικη ζωή του παιδιού. Με άλλα λόγια, πιθανώς τα οικονομικά προβλήματα δεν ήταν ο κύριος λόγος που πολλοί συμμετέχοντες ακολούθησαν τα μοτίβα σχέσεων της μητέρας τους.
Μια δεύτερη θεωρία προτείνει ότι η εμπειρία του να βλέπουν τα παιδιά τη μητέρα τους να βιώνει ένα διαζύγιο ή να δίνει τέλος σε μια συμβίωση ή να βιώνει πολλούς χωρισμούς, τα οδηγεί στη σύναψη μεγαλύτερου αριθμού συντροφικών σχέσεων. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ένας μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός, ο οποίος έχει δει τη μητέρα του να έχει πολλούς συντρόφους, κινδυνεύει περισσότερο σε σχέση με έναν νεότερο ετεροθαλή αδελφό, οποίος δεν είχε εκτεθεί σε όλες τις σχέσεις της μητέρας του.
Όμως, σύμφωνα με τους ψυχολόγους,αυτό δεν ισχύει τελικά. Κάποιο παιδί που η μητέρα του είχε αρκετές σχέσεις δεν παρουσίασε στατιστικά μεγαλύτερο αριθμό συντρόφων σε σύγκριση με άλλα αδέρφια του που δεν είχαν βιώσει την εμπειρία της έλλειψης σταθερότητας.
Οπότε, γιατί οι μητέρες και τα παιδιά τους παρουσιάζουν συχνά κοινές τάσεις συντροφικότητας;
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μητέρες κληροδοτούν στα παιδιά τους, καλώς ή κακώς, τα χαρακτηριστικά καταλληλότητας στο γάμο και τις δεξιότητές τους στις σχέσεις.
Μπορεί οι μητέρες που έχουν περισσότερους συντρόφους να υστερούν στις δεξιότητες στις σχέσεις ή να μην χειρίζονται καλά τις συγκρούσεις ή να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας, λόγοι που μπορούν να υπονομεύσουν τις σχέσεις τους και να οδηγήσουν σε αστάθεια. Όποιοι και αν είναι οι ακριβείς μηχανισμοί, οι μητέρες μπορούν να περάσουν αυτά τα χαρακτηριστικά στα παιδιά τους, οδηγώντας στη δημιουργία λιγότερο σταθερών σχέσεων στην ενήλικη ζωή τους.
Πηγή: psycologynow.gr

Posted in: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ