Συνέντευξη στο Globalview.gr του Μεσολογγίτη Στάθη Πατσουράκη
Νομίζω ότι ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους του Μεσολογγίου είναι οι πληροφορίες για μαρασμό του ΤΕΙ της πόλης, που αν δεν κάνω λάθος είναι το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι αυτή η πληροφορία και πώς η αγορά σκοπεύει να ανταποκριθεί στο ενδεχόμενο πλήρους μαρασμού του συγκεκριμένου τμήματος των ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας ; Τα ΤΕΙ ουσιαστικά εφευρέθηκαν από τους πολιτικούς, όχι τόσο για λόγους αμιγώς εκπαιδευτικούς, αλλά ως ένας τρόπος αναζωογόνησης των τοπικών κοινωνιών. Πείτε μου την ακριβή εικόνα σήμερα και πώς σχεδιάζεται τυχόν αναπλήρωση αυτού του κενού ;
–To Mεσολόγγι, μια πόλη 20 χιλ. Κατοίκων, πρωτεύουσα ενός Δήμου 40 χιλ. και του Νομού Αιτ/νίας, τις τελευταίες δεκαετίες βασίστηκε σε 3 πυλώνες ανάπτυξης:
Το Στρατόπεδό του (Κέντρο κατάταξης νεοσυλλέκτων) με 800 περ. στρατεύσιμους σε κάθε σειρά ανακυκλούμενων ανά 1,5 μήνα, τουτέστιν ένα μόνιμο δυναμικό 850 περ. ατόμων που καθημερινά ενίσχυαν την τοπική αγορά παντοιοτρόπως, τροφοδοτούμενοι και καταναλώνοντας, τη Μαρίνα του με 600 τουλάχιστον μόνιμα ελλιμενισμένα σκάφη κυρίως ΒορειοΕυρωπαίων ιδιοκτητών, ατόμων υψηλών εισοδημάτων και το ΤΕΙ του, το οποίο την εποχή της ακμής του αριθμούσε περί τους 2500 σπουδαστές.
Όταν ιδρύθηκε το ΤΕΙ προκάλεσε έκρηξη ανάπτυξης, αφενός στον κατασκευαστικό τομέα με δημιουργία νέων συγκροτημάτων πολυκατοικιών και διαμερισμάτων για φοιτητική στέγη, κύμα ανακαινίσεων και μετατροπών κατοικιών και αφετέρου, πληθώρα καταστημάτων εστίασης και αναψυχής, απευθυνόμενων κυρίως στο νεανικό αυτό κοινό το οποίο συμπαρέσυρε και την τοπική κοινωνία στην κατανάλωση.
Πολλοί
ιδιοκτήτες παλαιών κτισμάτων προχώρησαν σε κατασκευή νέων οικοδομών,
είτε με ίδια κεφάλαια είτε, κυρίως, με τραπεζικό δανεισμό που τότε
ανθούσε, ή δίνοντας ακίνητα αντιπαροχή σε κατασκευαστές εργολάβους.
Αυτό οδήγησε σε ”φούσκα” γκαρσονιέρας, με υπερπροσφορά πολύ πέραν της
ζήτησης. Το Στρατόπεδο πριν 3 μήνες έκλεισε, η Μαρίνα χωρίς να έχει ολοκληρωθεί υπολειτουργεί λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων και δικαστικών διενέξεων των 2 μετόχων της και το ΤΕΙ, το 3ο κατ’αξιολόγηση τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας, υποβαθμίστηκε σε σημαντικότατο βαθμό.
Με την υποβάθμισή του λοιπόν και τον δραστικό περιορισμό των σπουδαστών του, τα διαμερίσματα αυτά έμειναν ξενοίκιαστα και οι ιδιοκτήτες τους υπερχρεωμένοι για πολλά χρόνια στις Τράπεζες . Με τόσα ακίνητα πλέον αχρησιμοποίητα, όχι μόνο χωρίς να προσφέρουν εισόδημα αλλά παράλληλα να χρήζουν συντήρησης και εξοπλισμού ελπίζοντας σε ενοικίασή τους σε ευτελείς μάλιστα τιμές και ταυτόχρονα υπερφορολογημένα (με τους φόρους εισοδήματος και επιπλέον τον ΕΝΦΙΑ), μετά από μια πολυετή και τόσο βαθιά οικονομική κρίση, σε μια μικρή κοινωνία όπου όλα είναι αλυσίδα, το πρόβλημα έχει μετακυλήσει σαν ντόμινο σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους.
Χωρίς να υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός, καταργούνται Σχολές από πόλεις που έχουν πλέον τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν άνετα χιλιάδες φοιτητές και παράλληλα ιδρύονται νέες με μικροπολιτικά κριτήρια σε πόλεις που δεν υπάρχει διαθέσιμη φοιτητική στέγη ούτε για δείγμα (πχ Τρίκαλα).
Οι Σχολές του ΤΕΙ μας τύγχαναν ιδιαίτερης προτίμησης (Διοίκησης Επιχειρήσεων, Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής, Ιχθυοκαλλιεργειών-Αλιείας & Υδατοκαλλιεργειών), καθώς οι απόφοιτοί του τύγχαναν αυξημένης ζήτησης και γρήγορης επαγγελματικής αποκατάστασης. Τα αίτια της απαξίωσης και υποβάθμισης πολλά και διαχρονικά. Αφενός η αφαίμαξή του από την ηγεμονεύουσα στην περιοχή μας Πάτρα, καθότι το ξενόφερτο επιστημονικό και υπαλληλικό προσωπικό δεν διευκολυνόταν να πηγαινοέρχεται καθημερινά στο Μεσολόγγι, αφετέρου οι μικροπολιτικές και κοντόφθαλμες επιλογές πριμοδότησης τοπικών παραγόντων και πολιτευτών σε άλλες περιοχές (πχ Ηλεία) μέσω του σχεδίου ”Αθηνά” για συγχωνεύσεις σχολών το 2012 (υπ.Παιδείας Αρβανιτόπουλος) οδήγησαν στο αυθαίρετο κλείσιμο σχολών με πλήρη λειτουργία πολλών ετών, με υποδομές, εγκαταστάσεις (πχ σχολή Ανθοκομίας & Θερμοκηπιακών Συστημάτων) και τη μεταφορά τους σε άλλες πόλεις, όπου άρχισαν να τις στήνουν εξαρχής, από μηδενική βάση. Παραλογισμός…
Πρόσφατα ανακοινώθηκε ο σχεδιασμός ίδρυσης μιας νέας Σχολής Γεωπονίας με ειδίκευση στην αγροδιατροφική οικονομία. Εν αναμονή…
Από την άλλη γνωρίζουμε ότι στην ευρύτερη περιοχή του Μεσολογγίου ανθεί η ενασχόληση με το αυγοτάραχο, τις ιχθυοκαλλιέργειες ή επαγγέλματα που ενισχύονται από τη γειτνίαση με τη θάλασσα και την πανέμορφη λιμνοθάλασσα. Πείτε μου πόσο ενεργά συμμετέχει το κράτος σε αυτές τις διεργασίες, όσον αφορά το γραφειοκρατικό σκέλος και πόσο βοηθάει στον τομέα των εξαγωγών ειδικά για το πανάκριβο αυγοτάραχο
- Το αυγοτάραχο είναι ένα ονομαστό και διάσημο τοπικό ΠΟΠ, παραγόμενο από τον θηλυκό κέφαλο (μπάφα), του οποίου όμως η παραγωγή δεν επαρκεί για να καλύψει τη μεγάλη ζήτηση. Τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια κάποια ”βιοτεχνική” μορφή η διαδικασία επεξεργασίας και τυποποίησης και αυτό βέβαια μέσω ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Υπάρχουν 2-3 τοπικές επιχειρήσεις (Αιτωλικό και Μεσολόγγι) με αποκλειστική απασχόληση στο είδος αυτό έχοντας αναπτύξει και ιδιαίτερη τεχνογνωσία. Καμιά εμπλοκή εως τώρα του Κράτους. Κρίσιμο σημείο όμως είναι η διατήρηση της αυθεντικότητας του προϊόντος με εντατικοποίηση της εκτροφής του κέφαλου στα τοπικά ιχθυοτροφεία και της παραγωγής του αυγοτάραχου σε όση το δυνατόν μεγαλύτερη ποσότητα μπορεί να παραχθεί και όχι η υποκατάστασή του με εισαγόμενα αντίστοιχα προϊόντα καθώς η εργαστηριακή ταυτοποίηση (έλεγχος DNA) μπορεί εύκολα πλέον να το απεντάξει από την κατηγορία των ΠΟΠ.
- Το συγκεκριμένο προϊόν έχει τέτοια τιμή γιατί παράγεται ακόμη με τους αρχέγονους πατροπαράδοτους τρόπους εκτροφής και αλίευσης των ψαριών μέσα στο φυσικό τους βιότοπο των εκτατικών ιχθυοτροφείων (διβαριών) και όχι σε κλωβούς ή κλειστές εντατικές ιχθυοκαλλιέργειες καθότι η Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού είναι ένα μοναδικό και αναντικατάστατο φυσικό θαλάσσιο βιολογικό λιβάδι για τη διατροφή τους σε μια ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα, με τις καλύτερες δυνατές φυσικές συνθήκες. Το αυγοτάραχο δε, εξάγεται από κάθε ένα ψάρι ατομικά με τα χέρια και πολύ προσεκτικό τρόπο, ώστε να μην καταστραφεί. Είναι δλδ χειρωνακτική εργασία από ειδικευμένους τεχνίτες.
- Αρκεί να διαφυλαχθεί και προστατευθεί αυτό το περιβάλλον από κάθε λογής παρέμβαση, μόλυνση και ρύπανση καθώς επίσης και τα 2 ποτάμια (Αχελώος-Εύηνος) που το τροφοδοτούν, το ανανεώνουν και δημιουργούν τις κατάλληλες και απαραίτητες υφάλμυρες συνθήκες για τη διαβίωση και εκτροφή των αλιευμάτων. Ήδη τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση των ιχθυοαποθεμάτων, οφειλόμενη σε πληθώρα εξωγενών παραγόντων (υπεραλίευση του Πατραϊκού και Ιονίου από μηχανότρατες, κλιματική αλλαγή, άνοδος θερμοκρασίας, μεταβολή αλατότητας, εισαγωγή ξένων ανταγωνιστικών ειδών στη Μεσόγειο, ρύπανση από απόβλητα και φυτοφάρμακα κλπ).
Άλλα επαγγέλματα πλην της Αλιείας δεν βρίσκονται σε ιδιαίτερη άνθηση στην περιοχή μας καθώς δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανάπτυξη του Τουρισμού για να δημιουργηθεί και η σχετική ανάγκη. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εάν η Μαρίνα έβρισκε το δρόμο της και λειτουργούσε σε πλήρη ανάπτυξη, τα θαλάσσια σπορ προωθούνταν περισσότερο, τα Ιαματικά λουτρά στη περιοχή Κλείσοβα της Λιμνοθάλασσας έπαιρναν επαγγελματική μορφή αξιοποίησης και εκμετάλλευσης, με κατάλληλες υποδομές, εγκαταστάσεις, τουριστικά γραφεία, ξενοδοχεία, παροχή σχετικών υπηρεσιών, εύκολη και ασφαλή πρόσβαση των λουομένων και ότι απαιτεί σήμερα η αγορά για το συγκεκριμένο target group.
Από την άλλη, η υπαγωγή του λιμνοθαλάσσιου οικοσυστήματος σε συνθήκες Ramsar και Natura δημιουργεί πληθώρα δυσεπίλυτων γραφειοκρατικών εμποδίων ακόμη και σε πολύ απλά ζητήματα ρουτίνας, λόγω των αυστηρών περιβαλλοντικών όρων που απαιτούνται για οποιαδήποτε δραστηριότητα.
Εδώ θα μπορούσε το Κράτος να βοηθήσει επιλύοντας χρόνια και λιμνάζοντα γραφειοκρατικά προβλήματα αλλά δυστυχώς και εδώ φαίνεται δυσπραγία. Η αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων, νόμων και η εμπλοκή πολλών και διαφορετικών υπηρεσιών (Υπουργεία, Κτηματική Υπηρεσία, Πολεοδομία, Δασαρχείο, Δήμοι, Περιφέρεια κλπ) είναι ένας Γόρδιος Δεσμός.
Και με το αλάτι ; Παραμένει στην κορυφή των επιχειρηματικών επιλογών των Μεσολογγιτών ;-Το αλάτι που παράγεται από τις 2 Αλυκές της περιοχής αποτελεί ένα ακόμη μοναδικό προϊόν. Ιδίως ο ΄΄ανθός΄΄ του αλατιού, η λεγόμενη αφρίνα, είναι ένα εξαιρετικό συμπλήρωμα διατροφής απαράμιλλης γευστικότητας.
Η μικρή Αλυκή της Τουρλίδας είναι δημοτική επιχείρηση ενώ η μεγάλη, ή Άσπρη Αλυκή, παραπλεύρως του επαρχιακού δρόμου Μεσολογγίου-Αιτωλικού ανήκει στη δημόσια επιχείρηση ΄΄Ελληνικές Αλυκές ΑΕ΄΄ στην οποία ανήκουν και όλες οι άλλες αλυκές της Ελλάδας. Οι όμοροι Δήμοι των Αλυκών έχουν ποσοστό επί της παραγωγής και ειδικά ο εκάστοτε Δήμαρχος Μεσολογγίου είναι μέλος του ΔΣ της επιχείρησης.
Η εταιρεία διαθέτει το αλάτι στη χονδρική, σε ποσότητες άνω των 300 κιλών. Από αυτές προμηθεύεται κυρίως το αλάτι που επεξεργάζεται και διακινεί η γνωστή εταιρεία ΚΑΛΑΣ που έχει εργοστάσιο στον ίδιο σχεδόν χώρο με την Αλυκή, καθώς και οι Δήμοι της χώρας για την αντιμετώπιση των χιονοπτώσεων. Άλλοι επιχειρηματίες επίσης συσκευάζουν και μεταπωλούν το αλάτι σε διάφορες μορφές και συσκευασίες ενώ καλλιεργητές το αγοράζουν για αγροτική χρήση.
Ηδη έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες για τη δημιουργία Μουσείου Αλατος, το οποίο θα είναι μοναδικό στην Ελλάδα και πιθανόν και παγκοσμίως.
Ο τουρισμός στην περιοχή σας με δεδομένο τον Εύηνο και τις δυνατότητες αθλημάτων που σχετίζονται με τους ποταμούς, αλλά και η λειτουργία της Ιονίας Οδού ο τουρισμός ανθεί όπως του πρέπει ή γίνεται ένας συνεχής αγώνας για την προσέλκυση επισκεπτών ;
-Ως προς τα ποτάμια της περιοχής, Αχελώο και Εύηνο, γίνονται κάποιες αθλητικές δραστηριότητες μόνο στον δεύτερο, ράφτινγκ και καγιάκ. Όχι κάτι ιδιαίτερα αναπτυγμένο και προβεβλημένο. Αφορά κυρίως κάποιες ομάδες/λέσχες που ασχολούνται με τα αθλήματα αυτά και ψάχνουν εναλλακτικές πίστες. Κοντά στα σημεία δραστηριοτήτων υπάρχει κάποια περιορισμένη τουριστική ανάπτυξη με καταλύματα, ταβέρνες και εμπορία παραδοσιακών προϊόντων, αρκετά μακριά όμως από την πόλη του Μεσολογγίου. Βασικό πρόβλημα το δύσκολο, πεπαλαιωμένο και ορεινό οδικό δίκτυο που δυσχεραίνει την προσπέλαση αυτών των περιοχών το χειμώνα. Θετική εξαίρεση η Ορεινή Ναυπακτία που διατήρησε και επέκτεινε τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα και αποτελεί πλέον επώνυμο πόλο έλξης τουριστών.
Σημαντική η παρουσία και δραστηριότητα του τοπικού Ναυτικού Ομίλου με αγώνες πανελληνίου πρωταθλήματος Κανόε-Καγιάκ ήρεμων νερών κάθε καλοκαίρι στην Κλείσοβα, αλλά και με τη φιλοξενία ξένων ομάδων (Ευρωπαϊκών) που προπονούνται τον χειμώνα στα ήρεμα, ζεστά, ρηχά και ασφαλή νερά της Λιμνοθάλασσας. Επίσης με λειτουργία τμημάτων ιστιοπλοΐας, καταδύσεων και ομάδας πόλο.
Η Ιόνια Οδός ήταν ένα τεράστιο αναπτυξιακό έργο για όλη τη Δυτική Ελλάδα. Άλλαξε εντελώς τον χάρτη της συγκοινωνίας αλλά και τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, κάνοντας ταχύτερες, ποιοτικότερες και ασφαλέστερες τις μετακινήσεις. Σε άλλες περιοχές βοήθησε εξαιρετικά, σε άλλες όμως ήταν η ταφόπλακά της. Μια σειρά επιχειρήσεων (πρατήρια καυσίμων, εστιατόρια, καφέ, μινι μάρκετ, φαστφουντάδικα, φούρνοι, μανάβικα, περίπτερα κλπ ) έκλεισαν σε 1 νύχτα, αμέσως μόλις άνοιξε ο νέος δρόμος, καθότι ζούσαν αποκλειστικά από τους διερχόμενους, αφού η παλιά Εθνική Οδός διερχόταν μέσα από κατοικημένες περιοχές, πόλεις και χωριά και υπήρχαν πολλά παραδοσιακά στέκια με πολυετή λειτουργία για επιβάτες λεωφορείων, φορτηγών και κάθε λογής οχημάτων. Η εξέλιξη όμως πάντα έχει και παράπλευρες απώλειες…
Όσον αφορά την πόλη μας, διεπράχθη μέγα σφάλμα ως προς τον σχεδιασμό της νέας οδού, καθότι, ενώ περνά στις βόρειες παρυφές της πόλης και μάλιστα σε κάποια σημεία μέσα από τον αστικό ιστό της, δεν προβλέφθηκε η κατασκευή Δυτικής εισόδου-εξόδου παρά μόνο μιας προς Ανατολάς και με διόδια, για τους ερχόμενους δλδ από Αντίρριο, έτσι ώστε οι ερχόμενοι από Δυτικά και Βόρεια (Ήπειρο, Μακεδονία, Βαλκάνια κλπ) να μην μπορούν να μπουν κατευθείαν και εύκολα στην πόλη με κατεύθυνση το λιμάνι ή το κέντρο της πόλης, αλλά να πρέπει να βγουν από την Ιόνια και να διασχίσουν 17χλμ στον παλιό δρόμο ή να προχωρήσουν αναγκαστικά κάποια χλμ προς το Αντίρριο μέχρι τα διόδια αυτά και μετά να γυρίσουν προς τα πίσω, για να έρθουν στην πόλη. Ασκούνται συνεχείς πιέσεις να βρεθεί λύση για την αστοχία αυτή, καθώς σε λίγους μήνες (πιθανόν τον ερχόμενο Μάιο) προβλέπεται η έναρξη λειτουργίας ακτοπλοϊκής σύνδεσης με Κεφαλονιά και Ιθάκη από το λιμάνι του Μεσολογγίου, κάτι που ευελπιστούμε να αλλάξει τα δεδομένα προς θετική κατεύθυνση. Για να λειτουργήσει όμως αποτελεσματικά και να παραγάγει υπεραξία η γραμμή αυτή, θα πρέπει να δρομολογηθούν και αυτές οι οδικές παρεμβάσεις αλλά και οι αναγκαίες υποδομές στο λιμάνι και τις προσβάσεις σε αυτό (στάθμευση, σήμανση).
Η Ιόνια Οδός έχει ήδη βοηθήσει και θα συνεχίσει να βοηθά κυρίως τους 4, ήδη γνωστούς και τουριστικά αναπτυγμένους προορισμούς-κράχτες της Δυτικής Ελλάδας (Σύβοτα, Πάργα, Πρέβεζα, Λευκάδα) ιδίως αν ολοκληρωθούν και οι κάθετες συνδέσεις της με τα σημεία αυτά. Η υπόλοιπη περιοχή (με ευχάριστη εξαίρεση τα Γιάννενα) υστερεί δραματικά σε τουριστική ανάπτυξη και υποδομές. Απλά, όταν σε μια ευρύτερη περιοχή συρρέει πλήθος τουριστών, σιγά σιγά η υπεραξία αυτή διαχέεται και στον υπόλοιπο πληθυσμό μέσω του εμπορίου και της παροχής υπηρεσιών. Η δε χειμερινή περίοδος (Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος) είναι ιδιαίτερα δύσκολη για τις μη τουριστικές περιοχές που δεν έχουν αποθέματα από τη θερινή σεζόν.
Και η ιστορικότητα του τόπου ; Πόσο εύκολα οι νέοι συζητούν για τον Λόρδο Βύρωνα; Πόσο συχνά επισκέπτονται μουσεία και εκθέσεις ; Πόσο βαθιά μέσα στην ψυχή τους έχει περάσει η έννοια του ηρωισμού με αφορμή την έξοδο και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; Το πολιτιστικό Μεσολόγγι εξελίσσεται ή μήπως οι νέοι τρόποι ζωής απειλούν να το ισοπεδώσουν ;
-Ως
προς την Ιστορία μας τώρα, τα γεγονότα κατά τη διάρκεια των Πολιορκιών
και του Αγώνα για την Ανεξαρτησία με κορυφαία στιγμή την Έξοδο, είναι ο
πνεύμονας που κρατάει ζωντανή την πόλη και ένα σημαντικό μέρος των
κατοίκων της για μεγάλο μέρος του χρόνου. Ιδίως των γηγενών αλλά και των
ρομαντικών ξενιτεμένων της.Οι δύο σημαντικότερες εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στην πόλη, διατηρούν ακόμη γερά τις μνήμες, την παράδοση και την μεταλαμπαδεύουν από γενιά σε γενιά.
Αυτές είναι:
- Οι ”Γιορτές Εξόδου” που διαρκούν περίπου 2 εβδομάδες πριν το Πάσχα, με πλήθος εκδηλώσεων και αποκορύφωμα τις δυο Πομπικές παρελάσεις, το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου με κατάληξη την Αναπαράσταση της Ανατίναξης του Καψάλη μέσα στον Κήπο των Ηρώων και το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, με το μνημόσυνο στη μνήμη των Ελεύθερων Πολιορκημένων, των ηρωικών Εξοδιτών και των πεσόντων της ” Νύχτας που την τρέμει ο λογισμός”, και
- Το παραδοσιακό πανηγύρι του Αγίου Συμεών (ΑηΣυμιού) που γιορτάζεται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και έχει ιστορικο-θρησκευτικό χαρακτήρα. Αυτό γιορτάζεται στις 2-3 Φεβρουαρίου (ονομαστική εορτή) και το 4ήμερο του Αγίου Πνεύματος, την Πεντηκοστή. Συμμετέχουν παρέες αρματωμένων και εφίππων με τις τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες και αρματωσιές, συνοδεία οργανοπαιχτών ζουρνά και νταουλιού. Ένα λαϊκό πανηγύρι που διαρκεί 4 μερόνυχτα, εκ των οποίων το ένα πάνω στο βουνό Αράκυνθος , στο ομώνυμο Μοναστήρι, εκεί όπου ήταν το προκαθορισμένο σημείο συνάντησης των Πολιορκημένων το βράδυ της Εξόδου. Ευνόητο ότι ο χαρακτήρας του πανηγυριού, η ιστορία του, τα δημοτικά τραγούδια και οι παραδοσιακοί χοροί του, ξυπνούν, αναβιώνουν και συντηρούν έντονα τις ιστορικές μνήμες.
Η πόλη μας έχει αναδείξει 5 Πρωθυπουργούς και κορυφαίους ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών. Διαθέτει Μουσεία (Τρικούπη, Κ.Παλαμά), Πινακοθήκες (δημοτική και μοντέρνας τέχνης), το κέντρο λόγου και τέχνης ΔΙΕΞΟΔΟΣ, τη ΒΥΡΩΝΙΚΗ εταιρεία, κύτταρα πολιτισμού τα οποία με συνεχή λειτουργία και εκδηλώσεις διατηρούν ζωντανό το πολιτιστικό ενδιαφέρον των κατοίκων και με τις συνεχείς επισκέψεις που δέχονται από σχολεία και συλλόγους όλης της Ελλάδας, ο πολιτισμός γίνεται κτήμα νεότερων γενιών και ευρύτερου τμήματος του πληθυσμού.
Κορυφαίος σε επισκεψιμότητα βέβαια ο Κήπος των Ηρώων, το ταφείο δλδ των πεσόντων κατά τις Πολιορκίες και την Έξοδο, κατοίκων και αγωνιστών της πόλης, με το άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα να δεσπόζει σε περίοπτη θέση, σύμβολο του Ευρωπαϊκού πνεύματος και Φιλελληνισμού κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Αυτά όλα έχουν ποτίσει βαθιά τη συνείδηση των κατοίκων και η νεολαία μπολιασμένη με τα μηνύματα και τις ιδέες των ηρώων της εποχής εκείνης, δείχνει ιδιαίτερο σεβασμό και δέος για τη υπέρτατη και εθελούσια θυσία των προγόνων μας.
Φυσικά ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τα τηλεοπτικά κυρίως πρότυπα, προβάλουν ένα ευτελές και χαμηλού επιπέδου life style, αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια, σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο, φαίνεται να υπάρχουν αντιστάσεις και ένα ελπιδοφόρο κύμα επιστροφής στις Ρίζες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου