Η κατάρρευση της διαχείρισης των απορριμάτων από ιδιώτες στη Νορβηγία, εκτός από διάψευση των νεοφιλελεύθερων μύθων είναι και μια υπενθύμιση ότι στην Ελλάδα η αντιπαράθεση σταματά στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, πετώντας στα «σκουπίδια» το ζήτημα του σχεδιασμού.

https://im1.7job.gr/sites/default/files/imagecache/1200x675/article/2018/28/267281-htrhwhjrtwgrew.jpgMία από τις πολιτικές εμμονές των υποστηρικτών της σαρωτικής «συρρίκνωσης» του κράτους είναι η παραχώρηση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες, την ώρα που η Νορβηγία επανέφερε τη διαχείριση στους Δήμους μετά το φιάσκο των ιδιωτών. Ανεξάρτητα​ όμως από το οικονομικό καθεστώς, η τεχνολογική απόσταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Νορβηγία είναι τεράστια καθώς οι ​Σκανδιναβοί διαθέτουν προηγμένες μορφές διαχείρισης και αξιοποίησης στερεών αποβλήτων.
Η χρεοκοπία στη ​Νορβηγία έδειξε τα αδιέξοδα ενός οικονομικού μοντέλου που συνιστά λεηλασία δημόσιας περιουσίας, υποδομών και πλούτου που παράγει ο πολίτης και δεν επιστρέφει σ' αυτόν. Στο τέλος της ημέρας, συνειδητοποίησαν οι Νορβηγοί πως η διαχείρηση είναι προβληματική, ο δημότης πληρώνει περισσότερα, οι εργαζόμενοι υποβαθμίζονται εργασιακά και μισθολογικά και το δημόσιο συμφέρον πλήττεται.
Γι' αυτό και κατέρρευσε ακόμη και σε μια χώρα όπου ο καπιταλισμός έχει «ανθρώπινο πρόσωπο» κλονίζοντας τον κυρίαρχο πυλώνα του κοινωνικού κράτους. Αν αυτά συμβαίνουν στη ​Σκανδιναβία, φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί στην Ελλάδα αν η διαχείριση περάσει σε ιδιώτες ενώ για την κατάσταση δεν θα λογοδοτεί ο αιρετός αλλά κάποιος απρόσωπος ιδιώτης.
Όμως ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης, είναι επιτακτική ανάγκη η χώρα να εξορθολογίσει το σχεδιασμό και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μιας βιώσιμης διαχείρισης καθώς μέχρι σήμερα η διαχείριση απαντά σε διαφορετικές ανάγκες από αυτές της κοινωνίας.