Του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη
Το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και η πρακτική του εφαρμογή έχουν διαμορφώσει μια νέα πραγματικότητα χτίζοντας μια νέα κοινωνία βασισμένη στο κέρδος, την κυρίαρχη ιδεολογία και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Τα παραπάνω έχουν φέρει στο προσκήνιο την κατασκευή εννοιών από πολλούς που αντιτίθενται σε αυτήν την λαίλαπα. Προσθέτουμε ένα “μετά-…” για να διασώσουμε τη σημασία της λέξης και να τη διαφοροποιήσουμε από την υπάρχουσα μορφή της. Μεταδημοκρατία, Μεταπολιτική & Μετα-ιδεολογία.
Αστείοι, σε ένα βαθμό, νεολογισμοί, καθώς τη στιγμή που το 22% στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, εμείς προσπαθούμε να σώσουμε τις λέξεις.
Είναι κρίσιμο όμως, να μιλήσουμε για την κυριαρχία της μετα-ιδεολογίας στην πολιτική. Γιατί η κατασκευή του κόσμου σύμφωνα με τα συμφέροντα των ολίγων και η ιδεολογική ηγεμονία, έχουν ορισμένα εργαλεία μέσω των οποίων συντηρούνται και αναπαράγονται, και αυτά είναι που φέρνουν τον λαό στα πρόθυρα της ανέχειας.
Η μετα-ιδεολογία κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή και τούτο δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.
Ο Μακρόν στην Γαλλία αποτελεί ίσως το σύγχρονο πρότυπο του ηγέτη της μεταπολιτικής και της μετα-ιδεολογίας. “Ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά” διακηρύττει, χωρίς κόμμα από πίσω του και χωρίς να έχει εκλεγεί από την πλειοψηφία του γαλλικού εκλογικού σώματος, καθώς το 50% αυτού δεν προσήλθε στις κάλπες, ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο εκλεκτός των ελίτ και της Ε.Ε., “της σταθερότητας & της προόδου”. Κρατήστε αυτές τις δυο λέξεις οι οποίες θα μας απασχολήσουν αργότερα.
Χαρακτηριστικό της μετα-ιδεολογίας που τη συνδέει άμεσα με τον νεοφιλελευθερισμό είναι ότι αφήνει στην άκρη το πρόσημο και τα πολιτικά χρώματα και κάνει σημαία της την οικονομία.
Ο Μακρόν και ο Τραμπ προβάλλονταν από τα ΜΜΕ ως ικανοί, λόγω της σύνδεσης τους με τον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας και της επιχειρηματικότητας. Φυσικά όσο πετυχημένος υπήρξε ο Τραμπ σ᾽ αυτόν τον χώρο, άλλο τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εμπειρία από την ιδιωτική οικονομία και την επιχειρηματικότητα, για να επιστρέψουμε και στους δικούς μας ανερχόμενους ηγέτες.
Η μετα-ιδεολογία είναι η μετενσάρκωση της αποπολιτικοποίησης του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας.
Επιδιώκεται ο συμβιβασμός με κάθε αίτημα των κυρίαρχων ελίτ. Τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του κόμματος (αν υπάρχει αυτό) δεν διαδραματίζουν κανένα ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικής. Το μοντέλο που επικρατεί είναι αυτό της διαχείρισης, όχι της πολιτικής με όραμα και ιδεολογία. Οι κυβερνώντες είναι πιόνια συμφερόντων, ο στόχος τους είναι : “η σταθερότητα & η πρόοδος”.
Η πρόοδος υπήρξε ανέκαθεν σημαία της σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής οικογένειας που επεδίωκε εκ γενετής τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, αμβλύνοντας τις ανισότητες με στόχο τη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Όλα αυτά μέχρι ο καπιταλισμός να φέρει άλλη μια κρίση που άλλωστε είναι συστατικό στοιχείου του DNA του, στην οποία θα καταρρεύσει για άλλη μια φορά το παραμύθι της κυρίαρχης ιδεολογίας και τότε η σοσιαλδημοκρατία δεν θα είναι αρκετή να κατευνάσει τα πλήθη.
Τον προηγούμενο αιώνα, όταν η σοσιαλδημοκρατία δεν ήταν σε θέσει να κατευνάσει τα πλήθη, αναλάμβανε ο στρατός ή ακόμη και ηγέτες φασιστικών κομμάτων (βλ. Χίτλερ & Μουσολίνι). Όλα αυτά με τη σύμφωνη γνώμη του πλέγματος εξουσίας που κυριαρχούσε στην εκάστοτε χώρα (παλάτι και βιομήχανοι) και με τη σύμφωνη γνώμη αλλά και την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων-προστατίδων.
Σήμερα, όμως τι να σου προφέρει ο στρατός όταν έχεις παντοδύναμες τράπεζες
Είναι πολύ πιο εύκολο σήμερα να ‘’πείσεις” έναν λαό, παρά να του επιβληθείς άμεσα και στρατιωτικά. Μέσω της οικονομικής ασφυξίας και των δεσμών που δημιουργεί το χρέος. Μέσω του φασισμού και των λοιπών σκυλιών του συστήματος που καλλιεργούν τον “δημοκρατικό φόβο” και το μίσος. Μέσω των ΜΜΕ και της κυρίαρχης ιδεολογίας που παρουσιάζουν το υπάρχον σύστημα ως ανθρώπινη φύση. Όλο αυτό το ανομοιογενές μείγμα, μπορεί να το διαχειριστεί μόνο η μεταπολιτική κουλτούρα.
Οργανωθείτε και αντισταθείτε στην επιβολή της απάθειας, του “φυσικού” και της κανονικοποίησης της βίαιης κουλτούρας του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου