Πιστεύατε μήπως ότι οι τράπεζες είναι ευαγή ιδρύματα που στηρίζουν την κοινωνία/οικονομία; Πιθανώς να κάνετε ένα ολέθριο λάθος.
Στην ιστορία τους, οι τράπεζες έχουν κάνει εγκλήματα απίστευτης καταστροφικής έκτασης, τα οποία εάν τα έκανε οποιαδήποτε άλλος οργανισμός (με εξαίρεση ίσως τις φαρμακευτικές εταιρείες), θα οδηγούσε χιλιάδες υπαλλήλους, στελέχη και υπευθύνους στην δικαιοσύνη. Όμως, απ΄ ότι φαίνεται, οι τράπεζες έχουν το απυρόβλητο…
8 ) Ξέπλυμα δισεκατομμυρίων για μεξικανικά καρτέλ ναρκωτικών.
Αν και εξαγοράστηκε από την Wells Fargo το 2008, η Wachovia ήταν κάποτε ένα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εξαγορά έγινε όταν διαπιστώθηκε ότι έκανε εκτεταμένο ξέπλυμα χρημάτων για μεξικανικά ναρκωτικά καρτέλ. Μια έρευνα 22 μηνών από πολυάριθμους ομοσπονδιακούς οργανισμούς αποκάλυψε σαφείς παραβιάσεις στο πρόγραμμα καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες της τράπεζας, το οποίο ανήλθε σε 378,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
«Η κραυγαλέα αδιαφορία της Wachovia για τους τραπεζικούς νόμους έδωσε στα διεθνή καρτέλ κοκαΐνης μια λευκή κάρτα για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων τους», δήλωσε ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας Jeffrey Sloman. Στην τράπεζα επιβλήθηκε πρόστιμο μόλις 2% επί των κερδών της για τα κέρδη της τάξης των 12,3 δισ. Δολαρίων για το 2009… Κανένα σχεδόν στέλεχος δεν αντιμετώπισε την δικαιοσύνη, κι όλα τα κέρδη εκτός το μηδαμινού ποσού που αναφέρεται παραπάνω της επιχείρισης αυτής παραμένουν στους εγκληματίες τραπεζίτες που τα συσσώρευσαν.
7) Υπόγειο τραπεζικό ξέπλυμα χρημάτων στην Κίνα
Το 2016 Κινέζοι ερευνητές αποκάλυψαν έναν εγχώριο υπόγειο τραπεζικό κλάδο για τη διεκπεραίωση παράνομων μεταφορών χρημάτων ύψους 200 δισ. Γιουάν (30 δισεκατομμύρια δολάρια). Ο τρόπος με τον οποίον το κατάφεραν αυτό, ήταν να συγκαλύψουν μία κινεζική τράπεζα ως εμπορική εταιρεία η οποία πιθανότατα συμμετείχε στη διοχέτευση χρημάτων για εμπόρους ναρκωτικών και λαθρεμπόρους.
Η υπόθεση είναι μόνο μία από τις πολλές που έχουν εμπλακεί σε παράνομες μεταφορές πέραν των 800 δισεκατομμυρίων γιουάν από τον Νοέμβριο του 2015 στην Κίνα. Από τον Αύγουστο του 2016, 450 άτομα συνελήφθησαν από ειδική κινεζική ομάδα εργασίας που δημιουργήθηκε για να εντοπίσει και να διαταράξει την παράνομη τραπεζική δραστηριότητα στη χώρα.
6) Το σκάνδαλο Forex
Τον Μάιο του 2015 πέντε από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, οι JPMorgan Chase, Citicorp, Barclays, Royal Bank of Scotland και UBS – υποχρεώθηκαν να πληρώσουν πρόστιμα ύψους 5,7 δισ. Δολαρίων σε διακανονισμό για χειραγώγηση της αγοράς. Στην «συμφωνία» συμπεριλαμβάνεται μια τριετής περίοδος ομοσπονδιακής επιτήρησης για να διασφαλιστεί ότι κάθε εγκληματική δραστηριότητα σταμάτησε.
Τέσσερις τράπεζες ήταν υπεύθυνες για τη νομιμοποίηση ανταλλαγών ξένου συναλλάγματος και μία τράπεζα, η UBS, πλήρωσε πρόστιμο για τον χειρισμό βασικών επιτοκίων της αγοράς. Οι τιμές τόσο του δολαρίου όσο και του ευρώ καθορίζονταν από τους χρηματιστές οι οποίοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους ως «The Cartel.» Χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικά chat rooms και λέξεις κλειδιά για να αυξήσουν τα κέρδη τους με ξεκάθαρη χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης περιελάμβαναν 550 εκατομμύρια δολάρια για την JPMorgan Chase, 925 εκατομμύρια δολάρια για την Citicorp, 650 εκατομμύρια δολάρια για τη Barclays, 395 εκατομμύρια δολάρια για τη Royal Bank of Scotland και 203 εκατομμύρια για την UBS. Σε μια ξεχωριστή ενέργεια, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ επέβαλε πρόστιμα στις εν λόγω τράπεζες ύψους 1,6 δισ. Δολαρίων. Όλα αυτά τα πρόστιμα ήταν εκατοντάδες φορές μικρότερα των κερδών που έκαναν οι Τράπεζες αυτές με τις εγκληματικές τους δραστηριότητες.
Επιπλέον, η Barclays συμφώνησε να καταβάλει 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια στην Commodity Futures Trading Commission, στο Υπουργείο Οικονομικών Υπηρεσιών της Νέας Υόρκης και στην Αρχή Χρηματοοικονομικής Συμπεριφοράς της Βρετανίας.
5) Πολλές τράπεζες εργάστηκαν με τους Ναζί
Την εποχή που οι Ναζί σάρωναν την Ευρώπη, έκαναν πολύ περισσότερα από την εισβολή σε άλλες χώρες. Σκότωσαν απίστευτα εκατομμύρια ανθρώπων και λεηλάτησαν ολόκληρες χώρες και Λαούς. Οι Ναζί άρπαξαν ό, τι είχαν αυτοί οι άνθρωποι.
Εκατομμύρια άνθρωποι εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και από άλλα απάνθρωπα εγκλήματα, πράγματα τα οποία είναι γνωστά. Αυτό που πολλοί άνθρωποι τείνουν να μην εξετάζουν είναι το τι ακριβώς συνέβη με τα περιουσιακά στοιχεία των θυμάτων. Αρκετές τράπεζες συνεργάστηκαν για να λάβουν τα περιουσιακά στοιχεία των πελατών τους και να παραδώσουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία στους Ναζί.
Το 1998, η Barclays Bank συμφώνησε να πληρώσει 3,6 εκατομμύρια δολάρια σε πολίτες των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία είχαν κατασχεθεί από τα γαλλικά υποκαταστήματα της τράπεζας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι ελβετικές τράπεζες συμφώνησαν να καταβάλουν συνολικά 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια για αποζημιώσεις το 1997. Πολλές περισσότερες τράπεζες συνεργάστηκαν με τους Ναζί και στο έγκλημα δεν εμπλέκονταν μόνο οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Για παράδειγμα, το Υπουργείο Οικονομικών των Η.Π.Α. παρείχε πρόσφατα εκθέσεις που ανέφεραν ότι τα υποκαταστήματα της Chase Manhattan Bank στο Παρίσι είχαν εργαστεί «σε στενή συνεργασία με τις γερμανικές αρχές» για να παγώσουν τους λογαριασμούς αρκετών πολιτών κατά τη δεκαετία του 1940.
4) Η HSBC Holdings ξέπλυνε δισεκατομμύρια για δικτάτορες, τρομοκράτες και καρτέλ ναρκωτικών
Τον Ιούλιο του 2012, η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών υπέβαλε έκθεση με την οποία κατηγορούσε την HSBC Holdings ότι εκθέτει το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε παράνομους πόρους από μεξικανικά καρτέλ ναρκωτικών και άλλα δικτατορικά καθεστώτα και τρομοκράτες από τη Σαουδική Αραβία. Την εποχή εκείνη, η HSBC Holdings ήταν το μεγαλύτερο τραπεζικό ίδρυμα στην Ευρώπη, με 470 καταστήματα των ΗΠΑ να υποστηρίζουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια πελάτες.
Παρά τη σοβαρότητα των εγκλημάτων, η Γερουσία ζήτησε απλώς μια συγγνώμη από την τράπεζα. Η HSBC δήλωσε ότι «θα αναγνωρίσει ότι, στο παρελθόν, ορισμένες φορές δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στα πρότυπα και την δεοντολογία που αναμένουν οι ρυθμιστικές αρχές και οι πελάτες»…
Το χρηματικό ποσό που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου δεν ήταν εύκολο να υπολογιστεί, αλλά έχει βρεθεί ότι μια ενιαία θυγατρική εταιρεία της τράπεζας ξεπέρασε τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος σε ένα χρόνο. Η HSBC αγνόησε τους εσωτερικούς ελέγχους τους και ονομάστηκε από τους ίδιους τους μεγαλοεμπόρους ναρκωτικών ως «ο νούμερο 1 τόπος για το ξέπλυμα των χρημάτων».
3) Το Σκάνδαλο LIBOR
Το σκάνδαλο LIBOR (επιτόκιο διατραπεζικών προσφορών στο Λονδίνο) είναι ίσως το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα που δεν έχετε ακούσει ποτέ. Όταν το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε το 2012, το LIBOR ήταν ένα επιτόκιο που χρησιμοποιείται σε οικονομικές κινήσεις αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων ανά τον κόσμο. Μπορεί να επηρεάσει το κόστος των επιχειρηματικών δανείων, των φοιτητικών δανείων, των υποθηκών και πολλών άλλων πραγμάτων. Συνεπώς, το ζήτημα του LIBOR είναι μια μεγάλη υπόθεση που επηρεάζει ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας.
Υποτίθεται ότι το LIBOR είναι το μέσο επιτόκιο στο οποίο οι τράπεζες μπορούν να δανειστούν χρήματα το ένα από το άλλο βραχυπρόθεσμα. Κάθε μέρα, οι πολύ μεγάλες τράπεζες θα υποβάλλουν τα χρεωστικά επιτόκια τους στην British Bankers ‘Association (BBA). Το BBA θα έβγαλε μερικά από τα υψηλότερα και τα χαμηλότερα επιτόκια και το μέσο υπόλοιπο. Αν και τα επιτόκια υπολογίστηκαν για διάφορα νομίσματα και διάρκειες, το δολάριο LIBOR για τρεις μήνες θεωρήθηκε ως το πιο σημαντικό.
Κάποιες τράπεζες συνωμότησαν για να κερδοσκοπήσουν κι έτσι παρείχαν φουσκωμένα ή αποπληθωρισμένα επιτόκια στο BBA εδώ και πολλά χρόνια. Όταν μια τράπεζα άλλαζε τους αριθμούς της, τότε μπορούσε να επωφεληθεί τοκογλυφικά, υπέρμετρα και ανήθικα από τις συναλλαγές χρηματοπιστωτικών μέσων που βασίζονταν σε αυτούς τους διογκωμένους ή αποπληθωρισμένους αυτούς αριθμούς, ανάλογα με την περίπτωση που οι ίδιες όριζαν. Οι λεπτομέρειες είναι τεχνικές και περίπλοκες, αλλά στην ουσία της υπόθεσης, πρόκειται για μια συνωμοσία από τους τραπεζίτες να ταιριάζουν με τους αριθμούς που πρέπει να έχουν κάθε φορά για να κερδοσκοπούν, ασχέτως με το τι καταστροφή φέρνουν στην κοινωνία. Η Deutsche Bank ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συμμετέχοντες στην απάτη. Στην αποκάλυψη του σκανδάλου, πληρώθηκαν πραγματικά μηδαμινά πρόστιμα ύψους μόνο 1,74 δισεκατομμυρίων δολαρίων, παρόλο που αυτά αποδείχθηκαν να είναι σταγόνες στον ωκεανό της απίστευτης και εγκληματικής κερδοσκοπίας πιθανώς αξίας τρισεκατομμυρίων που λάμβανε χώρα για πολλά χρόνια.
2) Η χρηματοδότησή τραπεζών από κράτη και λαούς με τεράστια χρηματικά ποσά
Ίσως το πιο απίστευτα ανήθικο σκάνδαλο των τελευταίων ετών στον τραπεζικό τομέα να είναι η μέθοδος με την οποία χρηματοδοτούν τα τεράστια τους ελλείμματα κατ ευθείαν από τους λαούς καταχρεωνόντας ολόκληρα κράτη, χωρίς κανέναν έλεγχο ή ερώτημα από κανέναν.
Στις ΗΠΑ, καθώς και στην ΕΕ, με το σύστημα των ΜΜΕ να προωθεί εμμέσως ή αμέσως το δόγμα «too big to fail», αρκετές τράπεζες έχουν χρηματοδοτηθεί από τα κράτη στα οποία εδρεύουν, αναγκάζοντας στην συνέχεια τα κράτη να δανειστούν για λογαριασμό τους. Στην συνέχεια τα κράτη με τους πολιτικούς τους, επιβάλλουν μέτρα λιτότητας στους λαούς τους, για να ξεπληρώσουν τους τόκους των δανείων αυτών. Η διαδικασία μάλιστα συνεχίζεται πολλές φορές ακόμη και για τις ίδιες τράπεζες, πολλαπλασιάζοντας έτσι τον οικονομικό όλεθρο που επιφέρουν στις κοινωνίες αυτά τα εγκλήματα.
Σε κάθε περίπτωση, όταν οι τράπεζες αναζητούν «βοήθεια» από το κράτος, η διαδικασία γίνεται πάντα με συνοπτικές διαδικασίες και κανένας θεσμός, δεν κάνει τις απαραίτητες κινήσεις τουλάχιστον για να ψάξει και να βρει για ποιους ακριβώς λόγους οι τράπεζες έχουν τόσο τεράστιες ανάγκες από ρευστό. Μέχρι στιγμής, καμία τράπεζα που έχει δεχθεί ολόκληρα δισεκατομμύρια από το κράτος, δεν έχει ελεγχθεί για το πως ακριβώς δημιούργησε τα τρομακτικά ελλείμματα που παρουσιάζει. Αυτό έχει τεράστια σημασία και εγείρει βάσιμες υποψίες ότι ολόκληρο το σύστημα της ΕΕ, πολιτικό περιβάλλον, ΜΜΕ και οι τράπεζες συνεργάζονται για τον ίδιο σκοπό, διότι την ίδια στιγμή τα περίφημα «stress tests» αναδεικνύουν τις ίδιες τράπεζες ως υγιή ιδρύματα, χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα. Κανένας λογικό άνθρωπος ή πραγματικά φιλολαϊκή κυβέρνηση/πολιτική δεν θα δεχόταν έτσι απλά ένα αίτημα για χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων από μια τράπεζα, όταν πριν μόλις λίγους μήνες αυτή παρουσιαζόταν να βρίσκεται σε καλή έως και εξαίρετη κατάσταση.
1) Το διαχρονικό σκάνδαλο της ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών
Για όσους γνωρίζουν, το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, όσον αφορά την χειροπιαστή οικονομία του πλανήτη, είναι σίγουρα η παντοδυναμία που έχει αποδοθεί στους κεντρικούς τραπεζικούς οργανισμούς.
Πρακτικά το σύνολο των κεντρικών τραπεζών σε όλες τις χώρες του πλανήτη, χαίρουν ανεξαρτησίας από το κράτος. Στην ουσία, έχουν το δικαίωμα να ασκούν οικονομική εξουσία, χωρίς να εμπλέκεται στο παραμικρό η οποιαδήποτε γνώμη, ούτε του πολιτικού συστήματος, ούτε βεβαίως κάποιας μορφής λαϊκής δημοκρατικής κυριαρχίας. Συνάμα με την ανεξαρτησία τους, οι κεντρικές τράπεζες συνήθως έχουν επίσης το δικαίωμα ως ιδιωτικός οργανισμός να μην δημοσιοποιούν τις πράξεις τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αφορούν την επιφάνεια και τις γενικές τους κινήσεις.
Η νομισματική πολιτική, η οποία μεταξύ άλλων ορίζει και διαμορφώνει τα μείζονα θέματα του πληθωρισμού, της αξίας του νομίσματος κλπ, γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες από άγνωστους για τις μάζες μετόχους αποκλειστικά από τις κεντρικές τράπεζες. Η συνεργασία του κράτους με την κεντρική τράπεζα είναι εκ των πραγμάτων συνήθως μονοσήμαντη, διότι πρακτικά οι υπουργοί οικονομικών ή οι υπάλληλοί τους, είναι σε πολλές περιπτώσεις πρώην υπάλληλοι της κεντρικής τράπεζας ή της σχετικής κλίκας, ενώ το αντίστροφο, δηλαδή η εμπλοκή κάποιου αιρετού στα ενδότερα μιας κεντρική τράπεζας αποκλείεται δια νόμου.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι κεντρικές τράπεζες είναι αυτές στις οποίες ουσιαστικά ανήκει το σύνολο του νομίσματος και τα κράτη χρεώνονται με διάφορους τρόπους σε αυτές για να έχουν το προνόμιο της χρήσης του, κάτι που έχει πολλές αρνητικές προεκτάσεις σε όλα τα κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά ζητήματα.
Το ζήτημα της ανεξαρτησίας των τραπεζών είναι ένας από τους κύριους λόγους που κάθε κράτος δεν έχει ουσιαστική ανεξαρτησία, καθώς και μια πολύ μακριά λίστα από αρνητικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία, που δεν μπορούν όλα να αναφερθούν σε αυτό το κείμενο. Γι αυτόν τον λόγο, αυτό το συγκεκριμένο σκάνδαλο είναι το πάγιο, αρχέτυπο και μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του τραπεζικού τομέα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου