Του Χάρη Ζάβαλου
Τον τελευταίο καιρό, ο πρωθυπουργός της χώρας που τα μνημόνια δεν τελειώνουν ποτέ, Αλέξης Τσίπρας, εγκαινιάζει το ένα έργο μετά το άλλο.
Θυμίζοντας τα χρόνια του Κώστα του Λαλιώτη, που στεκόταν αγέρωχος μπροστά στον μετροπόντικα και ακόμα πιο χαμογελαστός από τον Στυλιανό Παττακό που με το μυστρί στο χέρι πέταγε μπετόν αρμέ σε ότι δεν κουνιόταν («ότι κινείται το χαιρετάμε, ότι μένει ακίνητο το βάφουμε» που λέγαμε και στον στρατό), ο Έλληνας πρωθυπουργός κόβει πιο γρήγορα κορδέλες και από ζαχαροπλάστη τα Χριστούγεννα.
Έργα τα οποία έπρεπε χρόνια να έχουμε, τελειώνουν με τεράστια καθυστέρηση, έχοντας χρεωθεί 5 και 6 φορές πάνω από τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό, πληρώνοντας την μια ρήτρα πάνω στην άλλη και κοστίζοντας ο κούκος αηδόνι.
Και μην μπορώντας ο ΣΥΡΙΖΑ να επιδείξει άλλο έργο, αφού υπογράφει το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο, ακολουθεί την γνωστή πεπατημένη της οικοδομής.
Με όλους τους δρόμους δοσμένους από το 2008 από τον Γιώργο Σουφλιά, που έριχνε τις γυροβολιές του κάτω από το σήμα του Άκτωρ, προπληρώσαμε τα έργα που χαρίζονται σε μεγαλοεργολάβους οι οποίοι δεν σκοπεύουν να επενδύσουν ευρώ.
Γιατί όταν επενδύεις σημαίνει ότι παίρνεις ρίσκο. Όμως ρίσκα σε αυτή την ζωή παίρνουν οι κουτοί. Έτσι βάζουμε και άλλες ρήτρες οι οποίες εξασφαλίζουν το κέρδος.
Δεν περνάνε αυτοκίνητα γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά να πάει ούτε μέχρι τα Οινόφυτα; Κανένα πρόβλημα! Την διαφορά του προβλεπόμενου τζίρου την καλύπτει το κράτος, δηλαδή όλοι εμείς.
Βάζεις τόσα πολλά διόδια που σκέφτεσαι τα πρώτα διόδια στις Αφίδνες και σε πιάνει σύγκρυο; Κανένα πρόβλημα. Ανεβάζεις και άλλο τα διόδια προσπαθώντας να τα μασήσεις σε όποιον έκανε λάθος στο gps και τελικά δεν τολμάει ο οδηγός όχι να βγει στην εθνική άλλα το διπλοσκέφτεται να ξεπαρκάρει.
Ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στην Θεσσαλονίκη από Αθήνα, μετά από 14 διόδια, συν τις βενζίνες συν κάνα καφέ, κοστίζει περισσότερο και από το να πας στην Νέα Υόρκη.
Αν δε πας από Θεσσαλονίκη – Πάτρα, χρειάζεσαι ένα μικρό καταναλωτικό δάνειο.
«Έχεις πιεί καφέ στο Εμπάϊαρ Στέητ Μπίλντινγκ», ρώταγε μια διαφήμιση της Αγροτικής Τράπεζας το 2000.
«Έχεις φάει ψαράκι στα Βραχναίικα Πατρών;», θα ρωτάει μια μελλοντική διαφήμιση τράπεζας.
Με λίγα λόγια αυτά τα έργα είναι εξαιρετικά αναγκαία, ώστε να τελειώσουν οι δρόμοι καρμανιόλες που τόσα χρόνια εγκληματικής αδιαφορίας, σκότωσαν τόσες χιλιάδες ανθρώπους.
Αλλά μετά από τόσα χρόνια ατελείωτων μνημονίων και φόρων πάνω στο φόρο, θα έχουμε δρόμους και δεν θα έχουμε λεφτά να τους διανύσουμε.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 14.4.2017
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου