Τη χρονιά που έκλεινα τα
ενενήντα χρόνια μου θέλησα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια νύχτα τρελού
έρωτα με μια έφηβη παρθένα. Θυμήθηκα τη Ρόζα Καμπάρκας, ιδιοκτήτρια ενός
παράνομου οίκου ανοχής, η οποία συνήθως ειδοποιούσε τους καλούς πελάτες
της όταν είχε κάποια άβγαλτη διαθέσιμη. Ποτέ δεν είχα υποκύψει σ'
εκείνον ή σε κάποιον άλλο από τους πολλούς αισχρούς πειρασμούς της, αλλά
αυτή δεν πίστευε στην αγνότητα των αρχών μου.
Ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος
αποφασίζει να γιορτάσει τα ενενηκοστά γενέθλιά του με μεγαλειώδη τρόπο,
δίνοντας στον εαυτό του ένα δώρο που θα τον κάνει να αισθάνεται ότι
είναι ακόμα ζωντανός, μία νεαρή παρθένα.
Όταν τη συναντά σε έναν οίκο ανοχής, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται στο χείλος του θανάτου, όχι από γηρατειά αλλά από έρωτα.
Aυτό το συγκινητικό νέο μυθιστόρημα του
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, γραμμένο με το απαράμιλλο στιλ ενός από τους
μεγαλύτερους συγγραφείς του αιώνα μας, αποτελεί έναν ύμνο προς τον
έρωτα. biblionet.gr
-"Με κοίταξε κατάματα, μέτρησε την
αντίδραση μου σε αυτό που μόλις μου είχε διηγηθεί και μου είπε: "Γι'
αυτό πήγαινε αμέσως να βρεις εκείνο το πλάσμα, ακόμα κι αν είναι αλήθεια
αυτό που σου λέει η ζήλεια σου, όπως και να ΄ναι, γιατί αυτά που έζησες
κανείς δε μπορεί να σου τα πάρει. Αλλά πρόσεξε, χωρίς γεροντικούς
ρομαντισμούς. Ξύπνησε την, γάμησε την μέχρι τα αυτιά, μ' εκείνο το
μουλαρίσιο πούτσο που σου χάρισε ο διάβολος για τη δειλία και τη
τσιγκουνιά σου. Σοβαρά όμως", συνέχισε από καρδιάς, "κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα."
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου» του Gabriel Garcia Marquez
-Η έμπνευση δεν προειδοποιεί.
-…είμαι άσχημος, συνεσταλμένος και
παλιομοδίτης. Αλλά κατέληξα να προσποιούμαι εντελώς το αντίθετο, επειδή
δεν ήθελα να είμαι έτσι.
-Ποτέ δεν είχα φανταστεί την ηλικία σαν ένα λεκέ από υγρασία που να δείχνει πόση ζωή απομένει ακόμα.
-…όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος, οι ψείρες
που φωλιάζουν στα μαλλιά βγαίνουν τρομοκρατημένες στα μαξιλάρια
ντροπιάζοντας την οικογένεια…
…μικρός φοβόμουν περισσότερο το δημόσιο εξευτελισμό παρά το θάνατο.
– είχα τόσο ευρεία αντίληψη για τη νεότητα, που ποτέ δεν μου φαινόταν πως ήταν πολύ αργά.
-Γαμώτο, σκέφτηκα, τί προδότης αυτό το κοκκίνισμα!
-…μια από τις χαρές των γηρατειών είναι η προκλητική στάση των νέων γυναικών που πιστεύουν πως είμαστε εκτός λειτουργίας
-Το θεωρώ αφύσικο ένας άντρας να συνεννοείται καλύτερα με το σκύλο του απ΄ότι με τη γυναίκα του…
–Μετά την καταιγίδα εξακολουθούσα να έχω την αίσθηση πως δεν ήμουν μόνος στο σπίτι.
-Δεν μετράει η ηλικία, αλλά τα χρόνια που νιώθει κανείς πως έχει.
-…αυτοί που δεν τραγουδούν, δεν μπορούν ούτε καν να φανταστούν τι ευτυχία είναι να τραγουδάς.
-Της αρέσει να τα δοκιμάζει όλα, από περιέργεια, αλλά θα μετανιώσει αν δεν προσανατολίζεται με την καρδιά της.
-Χάρη σε αυτή αντιμετώπισα για πρώτη φορά τη φυσική μου ύπαρξη.
–Το σπίτι αναγεννιόταν μέσα από τις
στάχτες του κι εγώ έπλεα στον έρωτα της Ντελγαδίνα με μια ένταση και μια
ευτυχία που ποτέ δεν είχα γνωρίσει στην προηγούμενη ζωή μου.
-…η ακατανίκητη δύναμη που κάνει την Γη να γυρίζει δεν είναι οι ευτυχισμένοι έρωτες, αλλά όσοι συναντούν εμπόδια.
-Ανακάλυψα ότι δεν είμαι πειθαρχημένος εκ πεποιθήσεως, αλλά από αντίδραση στην αμεριμνησία μου.
-Μην παρεξηγείτε: οι ακίνδυνοι τρελούτσικοι είναι πάντα πρωτοπόροι
-Το δωμάτιο απέμενε τότε τόσο άδειο όσο ήταν αρχικά για τους θλιβερούς έρωτες των περιστασιακών πελατών.
-Είναι αδύνατο να μην καταλήξει κανείς να γίνει όπως οι άλλοι πιστεύουν πως είναι.
- ...κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα."
-…χιλιάδες άντρες που πέρασαν από το κρεββάτι μου και θα έδινα και την ψυχή μου ακόμα για να είχα μείνει έστω με τον χειρότερο.
– Άρχισα να κλαίω εύκολα. Οποιοδήποτε
συναίσθημα είχε να κάνει με τρυφερότητα μου προκαλούσε έναν κόμπο στο
λαιμό που δεν κατάφερνα πάντα να ελέγχω και σκέφτηκα να παραιτηθώ…για
τον πόνο να τη φαντάζομαι χωρίς εμένα στην υπόλοιπη ζωή της.
-…δεν είναι κάτι που περνάει σαν το
ορμητικό ποτάμι του Ηράκλειτου, αλλά μια μοναδική ευκαιρία να γυρίσουμε
πάνω στη σχάρα και να συνεχίσουμε να ψηνόμαστε από την άλλη πλευρά για
άλλα πενήντα χρόνια.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου» του Gabriel Garcia Marquez
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου