Ναρκω- καπιταλισμός

Γράφει ο Ίουλιανός

«O Μεξικανός βαρώνος των ναρκωτικών που είναι γνωστός ως «Ελ Τσάπο», συνελήφθη μετά από μάχη με δυνάμεις ασφαλείας στη Σιναλόα του Μεξικού. Το ανθρωποκυνηγητό που οδήγησε στην σύλληψη του Ελ Τσάπο, με τη συμμετοχή όλων των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας και την βοήθεια των ΗΠΑ. Η Αμερικανίδα υπουργός Δικαιοσύνης Λορέτα Λιντς εξέφρασε την ικανοποίησή της σε ανακοίνωση που εξέδωσε για το «πλήγμα στο διεθνές καρτέλ των ναρκωτικών του οποίου (ο Γκουσμάν) φέρεται να ηγείται». Πρόκειται για μια «νίκη για τους κατοίκους του Μεξικού και των ΗΠΑ, και μια απόδειξη του κράτους του δικαίου στις χώρες μας» κατέληξε η κυρία Λορέτα Λιντς καταφέρνοντας να μην πνιγεί μέσα στην ίδια την υποκρισία της. Ίσως το ότι δεν πνίγηκε να είναι το μόνο προσωπικό κατόρθωμα της.

Το Μεξικό είναι μια χώρα όπου το 42% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, και μόνο το 5,6% των παιδιών συνεχίζουν την μάθηση τους στην ιδιωτικοποιημένη παιδεία μετά από τα πρώτα έξι χρόνια του σχολείου, και με όλες τις οικονομικές και πολιτικές δομές της να είναι παραδομένες στις ΗΠΑ στο ΔΝΤ και στις πολυεθνικές. Επιπροσθέτως με νόμο η κυβέρνηση του Μεξικού ποινικοποίησε την κοινωνική διαμαρτυρία χαρακτηρίζοντας ως «τρομοκράτες» και «υπονομευτές του πολιτεύματος» τους κοινωνικούς αγωνιστές και με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών τα αστυνομικά τα στρατιωτικά και παραστρατιωτικά σώματα συντρίβουν κάθε πολιτική ή κοινωνική αντίσταση.

Το 20ο αιώνα με την επέκταση των ιμπεριαλιστικών κατακτήσεων των ΗΠΑ ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική υιοθετηθήκαν διάφορα ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν αυτήν την επέκταση: το ηθικό δικαίωμα της «ανώτερης λευκής ράτσας», το προνόμιο της «προάσπιση της τάξης και της σταθερότητας» για να στηριχτούν οι τραπεζίτες τα πετρελαϊκά μονοπώλια και οι εταιρείες εμπορίας μπανάνας, και αργότερα η πρόφαση της «κομμουνιστικής απειλής».
Μετά το τέλος του «ψυχρού πολέμου» η Ουάσιγκτον- αδιαφορώντας για την ζήτηση που ερχόταν από της ΗΠΑ, μια αγορά 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων- ανακάλυψε το «πόλεμο εναντίων των ναρκωτικών», για να δικαιολογεί τις επεμβάσεις της για τον έλεγχο και την διαμόρφωση κυβερνήσεων και πολιτικών στην Λατινική Αμερική. Έτσι λοιπόν ένα κοινωνικό πρόβλημα μετατράπηκε σε «πρόβλημα ασφαλείας» για τις ΗΠΑ.

Το φταίξιμο, από τον Ρέιγκαν και τον Μπούς πατέρα- με την περίφημη «Οδηγία Εθνικής Ασφαλείας υπ’ αριθμόν 18» περί «διεθνούς αντιναρκωτικής στρατηγικής»- το επωμίστηκαν κυρίως χώρες που τα αριστερά κινήματα είχαν ισχυρές λαϊκές βάσεις όπως το Περού (Φωτεινό Μονοπάτι) η Βολιβία η Νικαράγουα( όπου η CIΑ συνεργαζόταν με εμπόρους ναρκωτικών διευκολύνοντας την διακίνηση και την πώληση τους. Με τα έσοδα χρηματοδοτούσε τους ακροδεξιούς Κόντρας), η Κολομβία (FARC) και βέβαια το Μεξικό (Ζαπατίστας). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο στρατιωτικός εξοπλισμός που είχε σταλεί στο Μεξικό από τις ΗΠΑ για την καταπολέμηση των καρτελ ναρκωτικών χρησιμοποιήθηκαν τελικά από το στρατό του Μεξικού και τις παραστρατιωτικές ομάδες θανάτου στον πόλεμο κατά του Απελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας, με την σύμφωνη γνώμη της Ουάσιγκτον διότι η φιλο-αμερικανική και νεοφιλελεύθερη «…κυβέρνηση του Μεξικού απειλείται με πτώση λόγω κοινωνικού και οικονομικού χάους…»

Πρόσφατα στο Μεξικό οι αποκαλύψεις- με αφορμή την δολοφονία, από μεικτό απόσπασμα θανάτου, αποτελούμενο από αστυνομικούς και ναρκω-εμπόρους, των 43 φοιτητών της σχολής Normal Rural de Ayotzinapa, οι οποίοι είχαν πάει στην πόλη Ιγκουάλα για να ζητήσουν οικονομική ενίσχυση με σκοπό να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους- για τη στενή συνεργασία πολιτικών, αστυνομίας και καρτέλ ναρκωτικών συγκλόνισαν την χώρα.

Όμως τα ΜΜΕ προτίμουν να μην εστιάζουν την προσοχή τους και τέτοιες λεπτομέρειες και αφήνουν στη σκιά τόσο το ζήτημα του βαθύτατα διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, όσο και της συνεχιζόμενης καταστολή της αριστεράς στην Λατινική Αμερική.

Οι ΗΠΑ δεν δίστασαν να βομβαρδίσουν με χημικά, κατασκευασμένα από την Monsanto, την Chevron και την Dow, κάθε καλλιέργεια που αποφάσιζαν ότι ήταν ύποπτη σε όποια χώρα γούσταραν ρημάζοντας ζωές και εδάφη. Το αποφυλλωτικό-ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ στον «πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών» είναι το Glyphosate. Σε μας είναι γνωστό με το εμπορικό όνομα Roundup. Η επικινδυνότητα του Roundup έχει πολλάκις καταγγελθεί γιατί προκαλεί μια σειρά σοβαρών ασθενειών όπως καρκίνο, ορμονικές διαταραχές, γενετικές ανωμαλίες και νευρολογικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον. Επιπροσθέτως έχει αποδειχθεί βλαβερό για την άγρια πανίδα και τον υδροφόρο ορίζοντα, όταν εξαπλώνεται μέσω του εδάφους ή των υδάτων απορροής.

Την δουλειά του αεροψεκασμού την έχει αναλάβει βέβαια ο ιδιωτικός τομέας και συγκεκριμένα η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία DynCorp International η οποία μεριμνά και για την «επιβολή του νόμου», και την «εξάλειψη της τρομοκρατίας», μιας και διαθέτει μισθοφορικές «δυνάμεις γρήγορης αντίδρασης». Η DynCorp βαδίζοντας πίσω από το λάβαρο των υψηλών δημοκρατικών αμερικανικών ιδεωδών και των ραφιναρισμένων συμβολαίων που της εξασφάλιζαν πλουσιότατες απολαβές, διέθεσε ένα σμήνος αεροσκαφών τύπου OV-10 Bronco για τους ψεκασμούς μαζί με τους πιλότους.

Η τελευταία λέξη στην από αέρος καταπολέμηση των ναρκωτικών από τις ΗΠΑ είναι ο μύκητας Fusarium oxysporum. Ο μύκητας αυτός ανακαλύφθηκε σε φυτείες κόκας της γνωστής πολυεθνικής εταιρείας Coca Cola η οποία χρησιμοποιεί, νομίμως βεβαίως, συστατικά του φυτού στο αναψυκτικό της. Στις φυτείες της αγαπημένης εταιρείας διαπιστώθηκε η καταστρεπτική δυνατότητα του μύκητα Fusarium oxysporum και άρχισαν τα πειράματα για την αξιοποίησή του. (ένας πρόεδρος του Μεξικού ο Βινσέντ Φοξ ήταν ταυτόχρονα και διευθυντής της Coca Cola).

Με την συναίνεση του προτεκτοράτου των ΗΠΑ που ακούει στο όνομα Κολομβία όπου το 0,2% των γαιοκτημόνων κατέχει το 45% της γης, πραγματοποιήθηκε η πρώτη χρήση του μύκητα στα εδάφη αυτής της χώρας τα οποία και κατάστρεψε με οριστικό τρόπο.

Όμως τα αεροπλάνα με τα ναρκωτικά εξακολουθούν να μπαίνουν στις ΗΠΑ, που η τεχνολογία της μπορεί να βρει και κουνούπι στον ουρανό, με χαρακτηριστική ατιμωρησία προς τέρψη των τραπεζικών ιδρυμάτων που ξεπλένουν το χρήμα δημιουργώντας μία από τις πιο προσοδοφόρες πηγές κέρδους για τη Γουώλ Στρητ, και των πολεμικών βιομηχανιών που εκτός ότι τους προσφέρθηκε ένας νέος εχθρός, πούλησαν όπλα στα καρτέλ, μέσω νόμιμων όσο και παράνομων τρόπων. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η βορειοαμερικανική «Εθνική Στρατηγική κατά των Ναρκωτικών» στελεχώνεται και διοικείται, όχι από κοινωνιολόγους ή γιατρούς ας πούμε αλλά από στρατιωτικούς.

Εάν η Ουάσιγκτον ήθελε πράγματι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα θα εστίαζε αφενός στις μεγάλες διεθνείς τράπεζες (πχ η HSBC και η Wachovia) που καθαρίζουν τα χρήματα της διακίνησης, λειτουργώντας ως ενεργός οικονομικός συνεταίρος των καρτέλ, χρηματοδοτώντας και τις ανισορροπίες του εμπορικού ισοζυγίου των ΗΠΑ, αφετέρου στο διασπασμένο εσωτερικό κοινωνικό περιβάλλον, στην απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής έκφρασης στην δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας για τα εκατομμύρια των περιθωριοποιημένων Αμερικανών. Όπως γράφει σε άρθρο του ο Άρης Χατζηστεφάνου «…η αντανάκλαση του πολέμου κατά των ναρκωτικών στο εσωτερικό των ΗΠΑ επέτρεψε σε διαδοχικές κυβερνήσεις να επαναφέρουν τους μαύρους στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν από τη δεκαετία του ’60 και πολύ κοντά στην εποχή της δουλείας. Παρά το γεγονός ότι τα εγκλήματα κατοχής, χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών στις ΗΠΑ παρατηρούνται σε ανάλογα ποσοστά στο λευκό και το μαύρο πληθυσμό, οι φυλακές της χώρας συνέχιζαν να γεμίζουν με μαύρους και δευτερευόντως ισπανόφωνους. Σύμφωνα με την Μισέλ Αλεξάντερ (καθηγήτρια του δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο) με το να ποινικοποιήσουν σχεδόν τρείς στους τέσσερις μαύρους πολίτες της χώρας οι ΗΠΑ απλώς διαιωνίζουν τις φυλετικές διακρίσεις, με τη διαφορά ότι θύμα δεν λέγεται πλέον «νέγρος» αλλά «εγκληματίας». Το αποτέλεσμα είναι ότι η πλειονότητα του μαύρου πληθυσμού στερείται τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, τη στέγαση, την κοινωνική πρόνοια και του δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, που στερούνταν και οι μαύροι σκλάβοι πριν από δυο αιώνες.»

Πάει πολύς καιρός που οι ΗΠΑ πρόβαλαν το άλλοθι της καταπολέμησης των ναρκωτικών ως βασικό επιχείρημα τους για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις τους σε χώρες που δεν τους είχε χορηγήσει η Ουάσιγκτον πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς. Ο «πόλεμος των ναρκωτικών» δεν είναι σχεδόν τίποτα άλλο από το επίκεντρο του ιμπεριαλιστικού σχεδίου των Αμερικάνων, το «Σχέδιο Κεντρική Αμερική» ή, επισήμως, «Πρωτοβουλία Περιφερειακής Ασφάλειας για την Κεντρική Αμερική» («Central America Regional Security Initiative» – CARSI) με σκοπό να ενδυναμώσει την θέση των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω μιας πιο εντατικής εκμετάλλευσης και τον άμεσο εκτελεστικό έλεγχο των κρατών της Λατινικής Αμερικής.

Διαβάστε: This World: Secrets of Mexico’s Drug War review: how the US government allegedly protected a cartel:
http://www.theguardian.com/tv-and-radio/2015/mar/11/the-world-secrets-of-mexicos-drug-war-review

Posted in: πολιτική