Του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη*
«Δεν ασχολούμαι με την πολιτική, γιατί όλα τα κόμματα είναι σάπια», είπε κάποιος αγνοώντας ότι δεν αποτελούν (μόνο) τα κόμματα την πολιτική, αλλά τα οχήματα διαμεσολάβησης των αιτημάτων του. Τουλάχιστον αυτός είναι ο θεσμικός τους ρόλος στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Τα κόμματα και οι βουλευτές υποθηκεύουν το μέλλον του. Αυτός τα σιχαίνεται, δικαίως, αλλά υιοθετεί μια απολιτίκ στάση που διαιωνίζει το πρόβλημα.
Αν δεν ασχοληθείς με τα κοινά, δεν ενημερωθείς για τις διεθνείς και εγχώριες εξελίξεις, πως διεκδικείς τον τίτλο του πολίτη;
Εν τέλει γιατί είσαι τόσο αδιάφορος για την πολιτική, όταν πνίγονται παιδάκια στο Αιγαίο, πεθαίνουν άστεγοι στους δρόμους από το κρύο, αυτοκτονούν οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι πληρώνονται με 2€/ώρα και καρκινοπαθείς αργοπεθαίνουν επειδή το σύστημα τους αναγκάζει να πληρώσουν, όχι για βιταμίνες, αλλά για φάρμακα που θα τους κρατήσουν στη ζωή;
Γιατί ρε είσαι τόσο αδιάφορος για την πολιτική, όταν το 45% των συνταξιούχων λαμβάνει σύνταξη κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας (655€), το 90% των ανέργων δεν λαμβάνει επίδομα ανεργίας, η μαμά σου δουλεύει υπερωρίες και έχει να πληρωθεί 3 μήνες, ενώ ο μεγάλος σου αδερφός είναι μετανάστης στην Αυστραλία και το φίδι του ναζισμού “σπάει” ξανά το αυγό στη Γηραιά Ήπειρο ;
Γιατί ρε είσαι τόσο αδιάφορος για την πολιτική, όταν 7 χρόνια σου επιβάλλουν φόρους και σου μαυρίζουν τη ζωή με 3 Μνημόνια που δεν οδηγούν πουθενά, σου κάνουν το ΟΧΙ ΝΑΙ, ευτελίζουν το Σύνταγμα, την ιστορία, την κοινωνία και τον άνθρωπο;
Γιατί ρε είσαι τόσο απαθής και αδιάφορος για την πολιτική ;
Ο Μανόλης, όμως, θα στα πει καλύτερα :
Δὲ σᾶς ζητοῦμε πιὰ νὰ πάψετε
Τὶς ἀσχολίες σας νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας
Τὶς προσφιλεῖς ἐφημερίδες σας· τὶς συζητήσεις
Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα.
Μιὰ λέξη μόνο. Ἐμπρὸς λοιπόν:
Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;
Σκεφθεῖτε το καλά. Θὰ περιμένω. ¹
Εσύ που δεν συγκινείσαι βέβαια μπορείς να κάνεις παρέα με τον κυρ Παντελή του Τζαβέλλα ώστε να :
Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ. Ὡς ἤσουν πάντα στὴ ζωή: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Δὲ θά ῾σαι ὁ πρῶτος οὔτε δὰ κι ὁ τελευταῖος. ²
Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες. ³
Εγώ λαέ μου :
Εσένα πάλι σκέφτομαι που δεν πρόλαβες να γίνεις σοφός, να συζητήσεις, να δεις την άλλη πλευρά των πραγμάτων, να μάθεις να σιωπάς· Δε σου ’μελλε να πιθανολογείς, να βγάζεις συμπεράσματα.
Δε σου ’μελλε να διδαχτείς κι εσύ την αριθμητική των ιδεών.
Βέβαια τι να σου πει ο ποιητής…
«Γιατὶ» ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος,
«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες
κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»
Ἔστω.
Ἀνάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρῖνε γιὰ νὰ κριθεῖς ₄
Υ.Γ. Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις· να μην τις παίρνει ο άνεμος· να μην τις παίρνει
{ Τα ποιητικά αποσπάσματα προέρχονται από τις ποιητικές συλλογές του Μανόλη Αναγνωστάκη και συγκεκριμένα, κατά σειρά παράθεσης : “Η απόφαση¹ – Επιτύμβιον² – Ποιητική³ – Επίλογος₄ ” }
*Ο Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου