Τοξικότητα

Οταν στεγνώνει η ψυχή κάθε γνώση, κάθε δημιουργική ικανότητα απειλείται

Συντάκτης: 

Άννα Δαμιανίδη

Νιώσατε ποτέ, πείτε με το χέρι στην καρδιά, στον εαυτό σας προπάντων, ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν να ταπεινώσουν τους Ελληνες; Ταξιδεύοντας, σπουδάζοντας, πουλώντας ή αγοράζοντας, συζητώντας ή διεκδικώντας; Σε ποιες εμπειρίες απευθύνονται οι πολιτικοί, και όχι μόνο, ρήτορες που τους κατηγορούν για κάτι τόσο βαρύ;
Στις μέρες μας λίγο-πολύ οι περισσότεροι Ελληνες ταξιδεύουν στην Ευρώπη, ή απλώς γνωρίζουν τουρίστες στην Ελλάδα. Δεν συνάντησα στη ζωή μου κανέναν που να ταπεινώθηκε ως Ελληνας από Ευρωπαίο, ούτε μου έτυχε ποτέ να αισθανθώ τέτοια πρόθεση. Σε τι είδους ψυχολογικό έδαφος προσπαθεί να πιάσει ο σπόρος αυτής της καχυποψίας;
Είναι τρομερό να προσπαθείς να κάνεις διάλογο με ανθρώπους και θεσμούς για τους οποίους σκέφτεσαι ότι θέλουν να σε ρίξουν, να σε υποτάξουν, να σε ταπεινώσουν, να σε κάνουν πειραματόζωο. Αν πάλι καταφέρνεις να το ξεχνάς όταν βρίσκεσαι μαζί τους και πατάς τα ωραία χαλιά των ευρωπαϊκών μεγάρων, είναι εξίσου τρομερό να μιλάς γι’ αυτούς έτσι στον Τύπο του τόπου σου, σαν να θέλεις να εξαναγκάσεις τους αναγνώστες να μισήσουν τους συνομιλητές σου. Να επιθυμείς να νιώσει ταπεινωμένος ένας ολόκληρος λαός, να ενορχηστρώνεις συναισθήματα, ενώ υποτίθεται ότι διαπραγματεύεσαι χρήματα.
Την περασμένη εβδομάδα ούτε και ξέρω πόσες φορές κι από πόσους κυβερνητικούς, με λιγότερο ή περισσότερο υψηλή θέση, άκουσα τις φράσεις αυτές που κανοναρχούν το μίσος. Κι αν δεν υπάρχει, θέλουν να το γεννήσουν. Κι αν δεν το νιώθετε όσοι τ’ ακούτε, φταίτε εσείς. Θα έπρεπε να μισείτε. Μάλιστα την ίδια βδομάδα η Εκκλησία κατακεραύνωνε, πρώτα τους ομοφυλόφιλους κι ύστερα μέχρι και τη γιόγκα. Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας έσταζε μίσος ολούθε. Λες και θα το μαζέψει σαν το ρετσίνι κανείς, να κάνει από δαύτο εξαγωγές.
Αν είχα μικρό παιδί, θα το κουκούλωνα σε μια γωνία να μην ακούει και να μη βλέπει. Δεν υπάρχει πιο αντιπαιδαγωγικό πράγμα από το να καλλιεργείς το μίσος, τίποτε δεν μπερδεύει και δεν πληγώνει περισσότερο τα παιδιά από το να κατηγορείς με ακατανόητο τρόπο, για ακατανόητους λόγους, ανθρώπους με τους οποίους ζει μαζί, αντικρίζει κάποτε ή θα συνεργαστεί στο μέλλον. Στεγνώνει την ψυχή, τυφλώνει, ευνουχίζει. Κάθε επαφή, κάθε γνώση, κάθε δημιουργική ικανότητα απειλείται.
Δευτέρα βράδυ, πολλοστή κρίσιμη μέρα που περνάμε, θα τα βρουν ή δεν θα τα βρουν τέλος πάντων οι μεγάλοι μας ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι με τους Ευρωπαίους, στο βάθος η αγωνία είναι αυτή που ξεκίνησε αφότου βγήκε στον αφρό όλο αυτό το δηλητήριο του μίσους. Πώς θα απαλλαγούμε από αυτή την τοξικότητα.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ