Ελάχιστες ημέρες πριν από την
ετυμηγορία της κάλπης, που, αν επαληθευτεί το σύνολο των δημοσκοπήσεων,
θα αναδείξει νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ, το βλέμμα της Ευρώπης αλλά και πολλών
χωρών των άλλων ηπείρων είναι στραμμένο στην Ελλάδα. Και αυτό δεν αφορά
αποκλειστικά τις κυβερνήσεις (ορισμένες από τις οποίες εκδήλωσαν με
άπρεπη παρεμβατική επιθετικότητα την «ανησυχία» τους), αλλά και τους
πολίτες. Πιθανότατα, μάλιστα, κυβερνήσεις και πολίτες βλέπουν υπό
διαφορετικό πρίσμα τα εδώ τεκταινόμενα.Το ενδιαφέρον των τρίτων –συμμάχων, εταίρων, άσπονδων φίλων ή τύποις ουδετέρων– δεν στρέφεται μόνο στα οικονομικά. Δεν αφορά, λ.χ., αποκλειστικά την πιθανότητα κλυδωνισμού της Ευρωζώνης, πιθανότητα που με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου πλασαρίστηκε σαν βεβαιότητα από ημεδαπούς και αλλοδαπούς λάτρεις της κινδυνολογούσας υπερβολής. Με επίσης μεγάλη προσοχή (και με ποικίλα βεβαίως αισθήματα) παρακολουθεί και μελετά το διεθνές περιβάλλον τον πολιτικό χαρακτήρα των ελληνικών εκλογών, αλλά και την πρόδηλη ιδεολογική τους διάσταση.
Πρωτοφανώς τόσο έντονο το διεθνές ενδιαφέρον, εκφράζεται ποικιλόμορφα: από έμμεσες ή και απροκάλυπτες πιέσεις έως τη συλλογή υπογραφών διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής προς υπεράσπιση του στοιχειώδους: του δικαιώματός μας να ψηφίζουμε άνευ κηδεμόνων, εδώ, στη φημισμένη κοιτίδα της δημοκρατίας. Και με τον τρόπο του φανερώνει ότι ζούμε μια ιστορική στιγμή. Μια καμπή. Το εκλογικό αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, δεν θα επηρεάσει μόνο, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, τις αποφάσεις των Βρυξελλών (έστω ώς ένα βαθμό). Θα επενεργήσει και στις εξελίξεις τουλάχιστον στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Εξ ου και ο ερχομός του πρωθυπουργού της Ισπανίας την περασμένη εβδομάδα, προς υποστήριξη του ομοϊδεάτη του Ελληνα πρωθυπουργού, αλλά και η αναμενόμενη άφιξη του επικεφαλής του ισπανικού κινήματος Podemos, προς υποστήριξη των ομοϊδεατών του του ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου επίσης η επίσημη και ανεπίσημη «εμπλοκή» Ιταλών και Ιρλανδών. Φυσικά, εμείς ψηφίζουμε, σαν Ελληνες και σαν Ευρωπαίοι, και όχι οι ξένοι με τις αντιτιθέμενες προτιμήσεις τους. «Φυσικά»; Δυστυχώς, το επίρρημα αυτό απειλήθηκε σοβαρότατα με ακύρωση του νοήματός του. Ισως και λόγω της εξάρτησης της Ελλάδας από τους πιστωτές της, που μεταφράστηκε σε ομολογημένη απώλεια ενός τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας, ορισμένοι ξένοι «παρατηρητές» δεν αρκέστηκαν σε κάποιo φιλολογικό ενδιαφέρον. Προχώρησαν και σε δηλώσεις ή πράξεις επηρεασμού των ψηφοφόρων. Πολιτικοί ηγέτες, γραφειοκράτες των Βρυξελλών, τραπεζίτες, οίκοι αξιολόγησης, «εμπειρογνώμονες», αλλά και MME διεθνούς εμβέλειας, εναλλάσσονται σε ρόλους «νηφάλιου συμβουλάτορα», «παιδονόμου», «προφήτη δεινών», «τιμητή του μεσογειακού θυμικού» κτλ. Ψυχραιμότερες σκέψεις ίσως τους είχαν πείσει ότι (παρά τη μόδα των τελευταίων ετών να αντικαθίστανται ψηφισμένες κυβερνήσεις από σχήματα με μη εκλεγμένο «ειδικό» ως επικεφαλής) ουδεμίας χώρας οι πολίτες θα μπορούσαν ποτέ να θεωρήσουν «φυσική» την άσκηση εξωτερικών πιέσεων, φορτικών ή υποκριτικά αδελφικών. Θα ’λεγε κανείς ότι το μήνυμα των εκλογών του 2012 δεν ελήφθη. Ή ίσως οι Ευρωπαίοι παραλήπτες του είπαν (από αδιαφορία ή αλαζονεία) το γνωστό «It’s greek to me».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου