Ωστε λοιπόν δεν πρόκειται για
αγιοποίηση αλλά για αγιοκατάταξη. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που έλαβε
τη σχετική απόφαση για τον μοναχό Παΐσιο (παρακάμπτοντας τον κανόνα περί
70 ή 100 ετών από τον θάνατο του προς αγιοποίηση), δεν τον έκανε αυτό
άγιο. Απλώς τον «ανέγραψε εις το Αγιολόγιον», επικυρώνοντας την
αγιοποίησή του, που, όπως βεβαιώνουν, είχε ήδη συντελεστεί. Ασκήθηκε,
λένε, ιδιαίτερη πίεση από όσους πίστευαν ήδη πως ο Παΐσιος ήταν άγιος.
Πώς μετρήθηκε η πίεση αυτή δεν εξηγήθηκε. Πώς υπολογίζεται άραγε η
δημοτικότητα ενός μοναχού, που υποδεικνύεται σαν πιστοποιητικό της
αγιοσύνης του; Με τους όρους της αγοράς; Με τον αριθμό των τηλεφωνημάτων
διαμαρτυρίας ή παράκλησης; των λάικ; των πωλούμενων φωτογραφιών και
βιβλίων του αγιοκαταταχθέντος;Η απόφαση πάντως ήρθε σε εποχή ανόδου του θρησκευτικού ζήλου. Τεκμήριο πρώτο, το νέο θαύμα του κατηχητή του ΠΑΟΚ κ. Αναστασιάδη: αφού πρώτα έδωσε έξαλλος εντολή στους παίκτες του να φύγουν από το γήπεδο άδοντας «μ’ αδίκησαν, μάνα», επέμενε έπειτα ότι «ευτυχώς τον συγκρατεί η Παναγιά». Τεκμήριο δεύτερο, η εμπλοκή διαφόρων ποιμένων στα εκλογικά, πάντα με το αμερόληπτο πρίσμα της «δεξιάς του Κυρίου». Τρίτο, η απρόσμενη εμφάνιση φλογερών υπερεικονολατρών, της ψηφολατρικής ομοταξίας, καίτοι απουσιάζουν οι εικονομάχοι. Τέταρτο, η σοβαρή πνευματική διαμάχη για το αν και πόσο προσεβλήθη το εν είδει περιστεράς Αγιο Πνεύμα από το πουλάκι που συμβολίζει το τουίτερ· πουλάκι που εθεάθη σε αφίσα του κ. Τσίπρα, τον οποίο άλλοι αρχηγοκατατάσσουν στους νεοπίστους και άλλοι στους παλαιοϋλιστές. «Προόραση, πνευματική καθοδήγηση, ενάρετη ζωή», αυτά είναι τα βασικά χαρίσματα ενός αγιοποιητέου. Για το δεύτερο και το τρίτο δεν έχω να πω τίποτα. Για την προόραση του αγίου πλέον Παΐσιου, τούτο μόνο: όσα προφήτευε για την Πόλη, την Αλβανία, την Τουρκία ή την ΠΓΔΜ ήταν όσα ήθελε ν’ ακούσει ένας «σωστός Ελλην» (αν δεν τα μάντευε κιόλας μόνος του): «Οι Αλβανοί, γέροντα; – Ασ’ τους αυτούς. Μην τους λογαριάζεις». «Τα Σκόπια; – Ασ’ τα. Μην τα λογαριάζεις». «Η Πόλη; – Θα την πάρουμε. Θα μας τη δώσουν οι Ρώσοι». «Οι Τούρκοι, γέροντα; – Ασ’ αυτούς. Αυτοί τα κόλλυβα τα ’χουν στο ζωνάρι τους». Περιέργως, στο μυαλό μου, μυαλό Θωμά φαίνεται, στριφογυρνάει ένα «άφες αυτοίς».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου