Η χαρά, που ξαναβρήκα την προσωπική μου
ελευθερία ύστερα από δυόμισι μηνών εξορία, δεν μπορεί να με κάνει να
ξεχάσω όσα μαρτύρια και εξευτελισμούς τράβηξα μαζί με τόσους άλλους
διανοουμένους, επιστήμονες και εργάτες στο ξερόνησο του Αϊ-Στράτη.
Του Κώστα Βάρναλη
Προ πάντων δε με αφήνει να ησυχάσω η σκέψη πως
εμείς οι λιγοστοί, που σταθήκαμε τυχεροί να γυρίσουμε στα σπίτια μας και
στις δουλειές μας, αφήσαμε πίσω μας ένα σωρό άλλους αγαπημένους
συντρόφους, παιδιά του λαού, που χαροπαλεύουνε απάνου στα κρεβάτια τους
περιμένοντας με ανοιχτά τα μάτια από μέρα σε μέρα το θάνατο από πείνα.
Γιατί, όπως ξέρει όλο το πανελλήνιο, ο νόμος για τη γενική αμνηστία
των πολιτικών αδικημάτων, ενώ περιλαβαίνει μέσα όλους τους πολιτικούς
και τους στρατιωτικούς, που με τα όπλα στο χέρι επιχειρήσανε να
αρπάξουνε την εξουσία· ενώ περιλαβαίνει μέσα και κοινούς δολοφόνους και
όλους τους χαφιέδες, που με καταγγελίες ψεύτικες πήρανε στο λαιμό τους
κόσμο και κοσμάκη, αφήνει έξω τους αγωνιστές του προλεταριάτου.
Κι αυτοί αναγκαστήκανε να μεταχειριστούνε το
έσχατο όπλο που μένει στα θύματα της κρατικής Βίας, όταν είναι δεμένα
πιστάγκωνα, με την απεργία πείνας. Αυτά τα θύματα έχουμε χρέος να τα
σώσουμε από τα νύχια του θανάτου. Αυτή τη στιγμή τρεις σύντροφοί μου του
Αϊ-Στράτη, ο Λαμπρίδης, ο Λιονάκος, ο Κωσταντόπουλος, είναι σε τέτοια
απελπιστική κατάσταση που πρέπει να εξεγείρει όλον τον τύπο, όλους τους
αληθινούς δημοκράτες, όλες τις εργατικές οργανώσεις και τα επαγγελματικά
σωματεία για να τους σώσουμε από τα νύχια του χάρου.
Και θα ρωτήσετε, ποιο είναι το έγκλημα όλων αυτών
των θυμάτων της αστικής τρομοκρατίας; Τίποτα. Άλλοι γιατί αγωνιστήκανε
για το ψωμί τους, άλλοι γιατί μιλήσανε σε εργατικέ συγκεντρώσεις, άλλοι
γιατί εκλεγήκαν πρόεδροι κοινοτήτων ή βουλευτές εργατικοί από το λαό!
Εξόν αυτούς είναι και άλλοι, που δεν τους απαγγέλθηκε καμιά ρητή
κατηγορία, μα έτσι εξοριστήκανε «προληπτικώς», γιατί οι επιτροπές
ασφαλείας τους κρίνανε «επικίνδυνους κομμουνιστές».
Κι από πού οι επιτροπές αυτές παίρνουνε τις
πληροφορίες τους, ότι ο Άλφα ή ο Βήτα είναι «επικίνδυνοι».Από την Ειδική
Ασφάλεια. Δηλαδή από την οργάνωση των χαφιέδων! Αυτό φτάνει για να
δειχτεί η αξιοπιστία των πληροφοριών αυτών!
Αλλ’ αν η δουλειά των χαφιέδων είναι να
καταθέσουνε τα πιο απίθανα πράγματα εις βάρος των πολιτών, που
παρακολουθούνε (από υπερβολή ζήλου!) όμως η Ασφάλεια θα έπρεπε να
κοσκινίζει αυτές τις πληροφορίες. Και να μην παθαίνει ό,τι έπαθε στη
δίκη των πολιτικών αρχηγών, όπου παρουσιαστήκανε τέτοιες εξωφρενικές
καταθέσεις, που προκαλέσανε την ιλαρότητα του ακροατηρίου.
Το περίεργο είναι, πως η ίδια η διεύθυνση της
Ειδικής Ασφάλειας είτε σκόπιμα είτε από ακαταστασία της γραφειοκρατικής
της υπηρεσίας παρουσιάζει έως τώρα ανακοινωθέντα «ανακριβή». Έτσι
δημοσίεψε στις αρχές του Δεκέμβρη έναν πρώτο κατάλογο ανακαλομένων
εξορίστων, που δεν είχανε ποτές εξοριστεί. Το Ελεύθερον Βήμα της 10ης
του μηνός έγραψε γι’ αυτόν τον κατάλογο: «Σχετικώς με τους
επαναφερομένους 48 υπό εκτόπισην πολίτας παρέχονται αι πληροφορίαι ότι
οι περισσότεροι, αν μη όλοι οι φερόμενοι εις τον κατάλογον της Ειδικής
Ασφαλείας ως εκτοπισμένοι και επαναφερόμενοι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΕΚΤΟΠΙΣΘΗ
ευρίσκονται δε εις τας Αθήνας κ.λπ.».Αυτήν την είδηση δεν την διαψεύσανε
οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι της Ασφαλείας.
Και στον τελευταίο κατάλογο, που δημοσιεύτηκε
στις εφημερίδες (22 του Δεκέμβρη) αναγράφονται για ανακαλούμενοι από τον
Αϊ-Στράτη άνθρωποι, που έχουν φύγει πριν ένα ή δυο μήνες από κει, γιατί
είχε λήξει η ποινή τους. Αυτοί είναι ο Π. Ρούσσος, ο Καγιώργης, ο
Γεωργακόπουλος κι η Αικατερίνη Κούσκου.
Και γιατί αυτές οι ανακρίβειες; Για να ριχτεί σκόνη στα μάτια του κόσμου; Για να καθησυχάσει η κοινή γνώμη.
Μετά απ’ αυτά, πώς να έχει κανείς εμπιστοσύνη στις πληροφορίες της Ειδικής Ασφάλειας;
Έτσι, που ξέπεσε τελευταία στη γενική ανυποληψία
αυτή η Ασφάλεια,έχει χρέος η κυβέρνηση να την καταργήσει· κι αυτήν και
τη Γενική Ασφάλεια, που καταντήσανε δημόσιος κίνδυνος.
Γιατί παρανομούνε ανεύθυνα. Είναι κράτος εν
κράτει. Ή τουλάχιστο, όπως μας έγραψε κάποιος φίλος κι εξαιρετικός
επιστήμονας και άνθρωπος του Βόλου, «να ιδρυθεί μια τρίτη Ασφάλεια, για
να μας φυλάει από τις δυο άλλες!…».
Η κατάργηση των Ασφαλειών είναι αλληλένδετη με
την κατάργηση του αντισυνταγματικού, του μεσαιωνικού νόμου «περί
ιδιωνύμου αδικήματος». Αλλ’ όσο να γίνει αυτό, ας απαγορευτεί τουλάχιστο
για τώρα κάθε εκτόπιση, πριν το άτυχο θύμα απολογηθεί! Το δικαίωμα της
απολογίας είναι από τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα κάθε
πολιτισμένου κράτους!
* Απόσπασμα από το βιβλίο «Άϊ Στράτης, θυμήματα εξορίας» του Κώστα Βάρναλη, εκδόσεις Καστανιώτη
Πηγή: tvxs.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου