Πάμε για εκλογές;

Κώστας Βαξεβάνης

Για κάθε κυβέρνηση υπάρχει, όπως σωστά γράφει στο τεύχος 60 του HOT DOC ο Θανάσης Καρτερός, το σημείο «Κ» (από το «καληνύχτα»). Το σημείο αυτό όπου η κάθε κυβέρνηση καληνυχτίζει και μάλλον απέρχεται, δεν δηλώνεται τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο από την εσωτερική εικόνα. Δηλαδή την εσωκυβερνητική γκρίνια, τις διαρροές παραπόνων στον Τύπο, την προσπάθεια αποστασιοποίησης των πρωταγωνιστών από το θλιβερό έργο τους και σίγουρα από τη μετάθεση ευθυνών.

Χωρίς αμφιβολία βρισκόμαστε στο σημείο «Κ» (ίσως και από το «καήκαμε»), πράγμα το οποίο φαίνεται από τις συμπεριφορές των κυβερνητικών στελεχών. Η αντιπαράθεση κύκλων της κυβέρνησης και υπουργών με τον Χρύσανθο Λαζαρίδη στον οποίο αποδίδουν εξωθεσμική συμπεριφορά, δεν θα υπήρχε αν οι «μέσα» δεν διαισθάνονταν ότι έρχεται η ώρα που θα βρεθούν «έξω». Άλλωστε, με τόσα χρόνια θεσμικής εκτροπής στη χώρα να σε ενοχλεί η εξωθεσμική δραστηριότητα του Χρύσανθου την ώρα του καφέ με την τρόικα, θυμίζει το γνωστό «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου».

Η ανησυχία λοιπόν είναι ουσιαστικότερη και βαθύτερη και λέγεται “εκλογές”. Οι από πάνω δεν μπορούν να κυβερνούν όπως παλιά και οι από κάτω δεν το θέλουν πια και δεν το ανέχονται. Αν βέβαια μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει διακυβέρνηση την επιβολή του οθωμανικού Δικαίου, δηλαδή την ταύτιση της λειτουργίας του κράτους με τον αυταρχισμό και την επιβολή φόρων.

Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν να πάμε σε εκλογές.

1. Ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται εδώ και καιρό πως η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει όσο περνάει ο καιρός. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων είναι ακόμη χειρότερο μήνυμα απ ό,τι τα ποσοτικά για την κυβέρνηση. Ο φόβος για τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται, ο Τσίπρας σιγά-σιγά εμφανίζεται ως καταλληλότερος και η θετική άποψη για την αξιωματική αντιπολίτευση έναντι της αρνητικής σε διάφορα θέματα ανεβαίνει.

2. Τον Σαμαρά φαίνεται να εγκαταλείπει και το Βερολίνο, ή τουλάχιστον αρνείται να παίξει το παιχνίδι των εντυπώσεων και της επικοινωνίας με τον τρόπο που θέλει ο Σαμαράς. Η πρόσφατη συνάντηση με τη Μέρκελ και η αποτυχημένη επίσκεψη που οδήγησε στην παραίτηση του έλληνα πρέσβη στο Βερολίνο, είναι μερικά από τα δείγματα.

3. Η εσωκομματική συνοχή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται πως με κάθε ευκαιρία ο Βενιζέλος τον αδειάζει, ετοιμάζοντας το έδαφος για τη διαφωνία όταν τα πράγματα δυσκολέψουν κι άλλο.

4. Η εξασφάλιση των 180 βουλευτών για εκλογή Προέδρου και απομάκρυνση των εκλογών δεν είναι εφικτή. Το χρηματιστήριο της εξασφάλισης ψήφου (μεταφορικά και κυριολεκτικά) έχει γίνει ένα επικίνδυνο παιχνίδι για την κυβέρνηση.

Έτσι, είναι πολύ πιθανόν, ο Σαμαράς να πεισθεί να πάει για εκλογές άμεσα. Είναι βέβαιο πως θα χάσει με διαφορά εκτιμούν οι δημοσκόποι, αλλά εύχεται να εξασφαλίσει μετεκλογικές συμμαχίες σωτηρίας με κόμματα και κομματίδια που θα του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μια νέα εκστρατεία «σωτηρίας». Ουσιαστικά, καλείται να επιλέξει μια ήττα, από την ολοκληρωτική καταστροφή.

Οι εκλογές μπορεί να προκηρυχθούν μετά από μια στημένη διαφωνία με την τρόικα και την ηρωική έξοδο του Σαμαρά με συνθήματα «αγάπη μόνο», «ενότητα των Ελλήνων», «η Παναγιά μαζί μας» κλπ. Δεν είναι απίθανο σε εκλογές να οδηγήσουν και εσωκομματικές ρήξεις ή δηλώσεις από άτομα που θέλουν να ηγηθούν της ΝΔ στο μέλλον. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο τελευταίος που μπορεί να κατηγορήσει οποιονδήποτε για αποστασία και προδοσία.

Η νέα εκλογική μάχη αν γίνει άμεσα, θα έχει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά. Κατ‘ αρχήν οι κυβερνώντες δεν θα μπορούν να στηριχτούν στο μιντιακό σύστημα το οποίο είναι πιο αναξιόπιστο από ποτέ. Το δεύτερο είναι πως το κόστος στην αντιπαράθεση δεν θα το έχουν μόνο από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά από τη δικιά τους προσπάθεια να μεταθέσουν τις ευθύνες διακυβέρνησης ο ένας στον άλλο. Από αυτό που απλά λέγεται «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Posted in: πολιτική