του Δημήτρη Χρυσικού
Περίεργο! Δεν μου έκαναν εντύπωση αυτά που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα, στην συνέντευξη του στο CNBC. Τα θεώρησα λογική κατάληξη όσων έχει υποστηρίξει το τελευταίο χρονικό διάστημα – λίγο μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 – και πασχίζει να επιτύχει με τα ταξίδια και τις επαφές του.
Ο πρόεδρος και ο στενός περί αυτόν πυρήνας, προσπαθούν να πείσουν εκείνους που αποφασίζουν για τις τύχες των λαών – φυσικά και της Ελλάδας – ότι είναι «καλά παιδιά», ότι το «σύστημα» δεν κινδυνεύει από αυτούς και τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και όποτε ο ελληνικός λαός του αναθέσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να μην τους αδικούμε δεν θεωρούμε ότι τόσο τα μέλη – ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία τους – του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και όσοι των ψήφισαν, έχουν πάρει απόφαση να συγκρουστούν με τις ντόπιες και ξένες δυνάμεις διεκδικώντας μια «άλλη» Ελλάδα, μια «άλλη» κοινωνία και ζωή. Ακόμα ονειρεύονται επιστροφή στην προ της κρίσης, προ Μνημονίων, κατάσταση τους.
Αυτό, όμως, καθόλου δεν απαλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πρόεδρο και τα ηγετικά του στελέχη από τις ευθύνες τους. Μπορεί ένα αριστερό κόμμα να αγωνίζεται για τη βελτίωση της κατάστασης του λαού, των εργαζομένων, να πιστεύει – και σωστά – ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για βαθιές κοινωνικο-πολιτικές αλλαγές, για σοσιαλιστικές αλλαγές, για απαλλοτρίωση των μεγάλων τουλάχιστον μέσων παραγωγής, των τραπεζών, κλπ, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ωραιοποιεί το σύστημα, να αποπροσανατολίζει το λαό και τους εργαζόμενους έτσι ώστε να μην αγωνιστούν για κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο.
Όταν ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει, π.χ., ότι «Η Ευρωπαϊκή κρίση απαιτεί ευρωπαϊκές λύσεις», στην ουσία αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, τους ψηφοφόρους και τα μέλη του. Βέβαια τα μέλη του πρώτα από όλα έχουν την υποχρέωση να αναλύουν και να καταλαβαίνουν τι λέει και τι εννοεί ο ηγέτης τους – η ηγεσία τους – και να τους επαναφέρουν στην τάξη αν διαπιστώνουν ότι αυτοί αυτονομούνται και χαράσσουν «δική τους πορεία».
Αλήθεια τι καταλαβαίνουν όταν ακούνε ότι ««Η Ευρωπαϊκή κρίση απαιτεί ευρωπαϊκές λύσεις»; Καταλαβαίνουν ότι δεν τους λέει τίποτα; Ότι ουσιαστικά καλύπτει τον αίτιο της κρίσης που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο; Γιατί τι θα πει «Ευρωπαϊκή κρίση»; Τι σόϊ πράγμα είναι, ποιος την προκάλεσε και άρα πως θα βγούμε από αυτήν; Άσε που η κρίση τυπικά ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με την γνωστή πια κατάρρευση της Lehman Brothers. Αποφεύγει να την χαρακτηρίσει γιατί απλούστατα οι συνδαιτυμόνες του στο Κόμο ανήκαν σε αυτούς που διευθύνουν τις μεγάλες εταιρείες, τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς που προκάλεσαν αυτή την κρίση, που καθημερινά λεηλατούν τους λαούς και τις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Πως μπορείς να συζητάς μαζί τους και να τους πετάς κατάμουτρα «είστε ληστές του πλούτου των λαών»;
Δεν μπορείς, ιδίως όταν προσπαθείς να τους πείσεις ότι «η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα δεν αποτελεί απειλεί για την Ευρώπη αλλά μια πρόκληση για να αλλάξει πολιτική η Ευρώπη και να βρει μια βιώσιμη λύση για το κοινό μας πρόβλημα». Δηλαδή να τους διαβεβαιώσεις ότι η Ευρώπη τους – η καπιταλιστικότατη και ιμπεριαλιστικότατη – δεν κινδυνεύει από εσένα – ως μελλοντικό πρωθυπουργό – γιατί εκείνο που σε ενδιαφέρει είναι να καταστεί βιώσιμο το σύστημα τους. Κι ότι αυτό άλλωστε είναι και το «κοινό μας» πρόβλημα. Δηλαδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τον θεωρούν δικό τους, που πασχίζει κι αυτός για να λυθεί το «κοινό» τους πρόβλημα: η διάσωση του καπιταλιστικού/ ιμπεριαλιστικού συστήματος, η επάνοδος σε «ομαλές συνθήκες», έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει από κανένα επικίνδυνο και ανεξέλεγκτο λαϊκό ξέσπασμα.
Στην πολιτική σημειολογία η παρουσία του σε αυτή τη συμμάζωξη στο Κόμο όλων αυτών των «λαϊκών ηγετών», που τόσο πονάνε και πασχίζουν για το καλό των λαών τους, και όχι στη Θεσσαλονίκη, αυτό δείχνει. Αυτό ήθελε να τους πει: Εγώ μαζί σας, όχι με τους «ξεδοντιάρηδες» που λέει και ο Ολαντ. Εγώ άλλωστε αντί να «οργώνω» τη χώρα μου, τις πόλεις και τα χωριά, τα εργοστάσια και τα χωράφια και να εξηγώ, να οργανώνω την πάλη του λαού μου ενάντια σας, είδατε, περί άλλων «προοδευτικών» μέτρων «αγωνιζόμουνα»: το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών….
Αλλά ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να ισχύει αυτό που έλεγε ο εθνικός μας ποιητής:
«Λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»!!
Το κακό είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας μας το λέει, μας προειδοποιεί. Το εάν εμείς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε, είναι δικό μας πρόβλημα. Όπως όταν δεν θέλαμε να καταλάβουμε ότι «λεφτά δεν υπήρχαν» – γιατί αν υπήρχαν απλούστατα τις εκλογές θα τις κέρδιζε ο Κ. Καραμανλής. Δεν θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να προειδοποιήσει πως αυξήσεις γιοκ, κλπ ώστε να στρώσει το χαλί στον Γιώργο και την παρέα του.
Κι ο Τσίπρας μας το λέει εγκαίρως: θα πασχίσει για ευρωπαϊκή λύση του κοινού προβλήματος μαζί με όλους τους λύκους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου