Οσο πιο εξωτικός ο τίτλος του μη κυβερνητικού άνθους, τόσο το καλύτερο. Αλλωστε, έτσι που άλλαξε το κλίμα μας, ευνοεί την ανάπτυξη και των τροπικότερων ανθέων και δέντρων. Με αποτέλεσμα να μην είμαστε πια η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας μόνον, αλλά και της αβοκαντέας. Οπου να ’ναι θα δώσουν τους πρώτους καρπούς τους τα ελληνικά αρτόδεντρα, να λυθεί επιτέλους το επισιτιστικό. Οσο για τα καφεόδεντρα, χάρη στις έξυπνες γενετικές επεμβάσεις μας, παραδόθηκε ήδη στους καλλιεργητές το φραπόδεντρο, ενώ με το φρεντόδεντρο το παλεύουμε ακόμη.
Και ιδού που το Κέντρο Αποναρκοθέτησης, με δημοσιογράφο πρόεδρο, ήταν μια νάρκη στο καλυβάκι της τιμιότητας, του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης. Επί τέσσερα χρόνια, 2000 με 2004, επί ΠΑΣΟΚ δηλαδή και Γεωργίου Παπανδρέου στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών, στα χρόνια της Μεγάλης Φαντασίωσης, της «ισχυρής και πλούσιας Ελλάδας», μία επιπλέον ΜΗΚΥΟ παράκουσε εκείνο το ΜΗ στην αρχή του προσδιοριστικού της αρκτικόλεξου, άκουσε «ορΜΗστε» και δελεάστηκε από το χρήμα· το εύκολο και πολύ χρήμα. Και αντί τα παλικάρια να βγάζουν νάρκες στη Βοσνία, στον Λίβανο και στο Ιράκ, όπως υπερηφάνως δήλωναν για να φανεί ότι ανταποκρίνονται στη γενναία χρηματοδότησή τους με κονδύλια του ελληνικού Δημοσίου, έχτιζαν εξοχικά στη Ρόδο και πολυκατοικίες στους Αμπελοκήπους. Και βέβαια κυκλοφορούσαν με πολυτελή τζιπ, α λα Λιάπη. Ο τζάμπα πλούτος πρέπει να επιδεικνύεται· αλλιώς, πώς να τραφεί η εγωπάθειά σου και πώς να ηδονιστεί η μικροεξουσία σου.
Ενάμισι εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα δεν είναι μικρή έκταση. Και θέλει δουλειά πολλή και επικίνδυνη για να εντοπίσεις τις νάρκες, να τις απενεργοποιήσεις, να τις συγκεντρώσεις, να εξασφαλίσεις την καταστροφή τους. Και όμως, αυτό το τεράστιο έργο το διεκπεραίωσαν επιτυχώς οι «ναρκαλιευτές» του Διεθνούς Κέντρου. Αυτό είχε πει προ καιρού ο πρόεδρός του. Αυτό έλεγε και στους χρηματοδότες του. Που, χουβαρντάδες άνθρωποι, δεν του ζήτησαν ποτέ αποδείξεις. Για να μη φανούν μικροπρεπείς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου