Το πάθος της προσφοράς - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Είναι συγκινητικό το ενδιαφέρον των κομματικών στελεχών να υπηρετήσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδίως όταν πρόκειται για δήμους ή περιφέρειες με κάποια αίγλη. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε, αποσύροντας ταυτοχρόνως ένα τμήμα των βελών που συνηθίζουμε να εκτοξεύουμε εναντίον τους· ας τα φυλάξουμε για άλλη περίσταση. Οφείλουμε επίσης να παραδεχτούμε ότι αυτό το ωραίο αυτοδιοικητικό πάθος, ένα πάθος προσφοράς και αδιαφορίας για κόπους και πιθανές πίκρες, ανταγωνίζεται επάξια το ευρωπαϊκό πάθος, με όπλο το οποίο οι πολιτευτές μας διεκδικούσαν μέχρι τώρα μία από τις προνομιούχες θέσεις στη λίστα του κόμματός τους για την Ευρωβουλή.

Από φθόνο και μόνο, και από μικροψυχία, υποστήριζαν οι συνήθεις κακοήθεις ότι οι μισοί τουλάχιστον απ’ όσους επέλεγαν να αντικαταστήσουν τα υψηλά του Κολωνακίου με τα χαμηλά του Βελγίου, την πανάρχαιη Αθήνα με τις προχθεσινές Βρυξέλλες, που δεν υπήρχαν ούτε καν τον καιρό του «Αστερίξ στους Βέλγους», το έκαναν επειδή, καταπονημένοι από το προς την πατρίδα χρέος, χρειάζονταν ένα ψυχοχαλαρωτικό διάλειμμα, ώστε να επανέλθουν σφριγηλοί. Είναι ο ίδιος φθόνος που τους παρακινεί να ψέγουν ασύστολα την επιλογή των εν εξουσία κομμάτων να προσφέρουν καίρια δημόσια πόστα, γενικές γραμματείες, προεδρεία οργανισμών κτλ. σε αποτυχόντες υποψηφίους τους, ακόμα και κατ’ επανάληψη αποτυχόντες. Τι δηλαδή. Ενας άνθρωπος που άντεξε σε προεκλογικές φουρτούνες, να πολεμάει πρώτα τους μανιασμένους ομοϊδεάτες του κι έπειτα τους φρενιασμένους αντιπάλους του, δεν είναι κατάλληλος για να εμφυσήσει νέο πνεύμα, αγωνιστικό, σε μια γενική γραμματεία;

Η μικροψυχία μάς εμποδίζει και τώρα να δούμε το οφθαλμοφανές. Οτι αν τον Δήμο Αθηναίων θα τον διεκδικήσουν ανταγωνιζόμενα δύο στελέχη της Ν.Δ. (όπως έχουν μέχρι στιγμή τα πράγματα), ο κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος και ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης, αυτό δεν συμβαίνει επειδή σημειώθηκε υπερεκχείλιση στο ποτάμι της προσωπικής τους ματαιοδοξίας. Ούτε επειδή νιώθουν αμφότεροι προσβεβλημένοι από τους δεύτερους ή τρίτους ρόλους στους οποίους τους καταδίκασε η μοίρα τον τελευταίο καιρό. Τους παρακινεί η απέραντη διάθεσή τους να υπηρετήσουν την πόλη της Παλλάδας. Να την ξαναφέρει ο μεν κ. Κακλαμάνης στα ύψη όπου και στο παρελθόν την είχε οδηγήσει, ο δε κ. Σπηλιωτόπουλος στα ύψη του κ. Αβραμόπουλου· διότι μόνον ο εκ Πατρών θα μπορούσε να συναγωνιστεί (σε βαρύγδουπο ναρκισσισμό) τον εξ Αρκαδίας. Αρκετά κομματικοποιήθηκε άλλωστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον κ. Καμίνη. Καιρός να επιστρέψει στον γνήσια ακομμάτιστο και ακηδεμόνευτο χαρακτήρα της.

Υπάρχει πάντως και το εξής ενδεχόμενο: Η αντιπαλότητα Κακλαμάνη-Σπηλιωτόπουλου στην Αθήνα και Τζιτζικώστα-Ιωαννίδη στην Κεντρική Μακεδονία να είναι φυτευτή, κανονισμένη από τα κεντρικά της Ν.Δ. Ωστε να λειτουργήσει σαν άλλοθι σε περίπτωση βαριάς ήττας. Αν διχαστεί και ο Πειραιάς, θα μιλάμε για σχέδιο.

Posted in: πολιτική