Στην καρδιά του ευρώ οι μεγάλες τραπεζικές τρύπες

 Κώστας Σαρρής

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Ο διεθνής τύπος, όσο πλησιάζουν τα stress test των ευρω-τραπεζών για την ενοποίησης του συστήματος, αναγκάζονται και αποκαλύπτουν ότι οι τρύπες του τομέα μέσα στη στασιμότητα της οικονομίας παραμένουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, όχι μόνο στην περιφέρεια, αλλά στην καρδιά του ευρώ.

 
  «Αν υπάρχει σήμερα μία ωρολογιακή βόμβα στην ευρωζώνη, αυτή δεν εντοπίζεται τόσο στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, όσο στις χώρες εκείνες που δεν έχουν απασχολήσει μέχρι τώρα τη δημοσιότητα: στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία».
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung παρουσιάζει έρευνα σε 109 τράπεζες που εμφανίζουν χρηματοδοτικό κενό μαμούθ ύψους 770 δισ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι εάν καταρρεύσουν κινδυνεύουν να παρασύρουν στον Καιάδα ξανά το σύστημα.
Η έρευνα που παρουσιάζεται έγινε από δυο οικονομολόγους. Τον Σάσα Στέφεν, καθηγητής στην Ευρωπαϊκή Σχολή Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας (ESMT) με έδρα το Βερολίνο και τον Βιράλ Αχαρύα από το Stern School of Business της Ν.Υόρκης, οι οποίοι εξέτασαν τα στοιχεία 109 από τις 124 τράπεζες της ευρωζώνης που θα υποβληθούν μέσα στο 2014 strees test (τεστ αντοχής) της EKT.
Μόνο οι γαλλικές τράπεζες χρειάζονται επιπλέον χρηματοδότηση 285 δισ. ευρώ, ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματοδοτικό κενό καταγράφεται στις γερμανικές τράπεζες και ιδιαίτερα στη Landesbanken.
Στο κόκκινο
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι στο κόκκινο σε όλη την Ευρώπη. Τα ανοίγματα που έκαναν όλες οι τράπεζες όχι μόνο στο πεδίο της φούσκας των αγορών, αλλά και στην επέκταση επιχειρηματικών χρηματοδοτήσεων (ιδιαίτερα στη ναυτιλία) καθώς επίσης στην αγορά στέγης και στην κατανάλωση πίστη σε φάση συμπίεσης εισοδημάτων για τόνωση εταιρικών κερδοφοριών, έχουν οδηγήσει σε συσσώρευση μεγάλων επισφαλειών.
Το χρηματοδοτικό κενό των τραπεζών στην ευρωζώνη υπολογίζεται σε 2 τρισ. ευρώ. Τα «κόκκινα» δάνεια μόνο στον ευρωνότο αγγίζουν τα 1,2 τρισ. ευρώ. Στην Ελλάδα το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις πτωχευμένες τράπεζες έχει εκτιναχθεί σε ρεκόρ άνω του 30%.
Το αποτέλεσμα των 40 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης αποδείχθηκε μια τρύπα στο νερό. Τα κόκκινα δάνεια, σύμφωνα την Price Waterhouse Coopers θα εκτιναχτούν, από τα 67 δισ. πέρσι στα 87 δισ. στο τέλος του 2014. Αυτό σημαίνει πώς μέσα ένα μόνο 12μηνο η κρίση θα έχει καταπιεί τα μισά χρήματα που εισέπραξαν οι τράπεζες από την τρόικα.
Η Deutsche Bank και οι γερμανικές τράπεζες, δεν σώζονται χωρίς τύπωμα, λένε αναλυτές. Η ΕΚΤ λούζεται με κρύο ιδρώτα αντιδρώντας σε αυτή την προοπτική, το ίδιο και η Γερμανία, καθώς και οι δυο κινδυνεύουν να υπερχρεωθούν με απροσδιόριστα αποτέλεσματα.
«Η ΕΚΤ δεν θα μπορεί να απαιτήσει αύξηση κεφαλαίων από τις τράπεζες εάν δεν υπάρχει αμοιβαία στήριξη των κρατών και θα πιέζεται ουσιαστικά να «τυπώσει» για να μην χρεοκοπήσει η ίδια… Η ΕΚΤ κατά συνέπεια έχει κάθε κίνητρο να μαγειρέψει τα αποτελέσματα», σχολιάζει καυστικά ο Β. Μινχάου στην εφημερίδα Financial Times πριν μερικές εβδομάδες.

 

Η πορεία των μετοχών της Deutsche Bank Το πρόβλημα βέβαια είναι βαθύτερο αφού η καρδιά των επιχειρήσεων έχει κηρύξει απεργία επενδύσεων και το ρίχνει στην κερδοσκοπία αντί να δαπανά το ρευστό που συσσωρεύει παραγωγικά.
Το ένα τρίτο περίπου των μεγάλων επιχειρήσεων του πλανήτη εκτός τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων έχει στην άκρη μια ακαθάριστη δεξαμενή κεφαλαίων με 2,8 τρισ. δολ., σύμφωνα με έρευνα του συμβουλευτικού οίκου Deloitte. Από τις μη χρηματοπιστωτικές εταιρίες του δείκτη S&P Global 1200, μόλις το 32% των επιχειρήσεων κατείχε το 82% της αθροιστικής ρευστότητας, που είναι το υψηλότερο επίπεδο από το 2000 τουλάχιστον. Η τελευταία έρευνα μεταξύ των fund manager που διενεργεί η Bank of America Merrill Lynch έδειξε ότι ποσοστό ρεκόρ 67% δηλώνει ότι οι εταιρίες υποεπενδύουν.
Γκιλοτίνα στο χρέος
Μέχρι και το Ροβεσπιέρο έφτασε να νοσταλγεί ο αρθρογράφος των Financial Times Φίλιπ Στέφενς με αυτά που γίνονται στο τραπεζικό σύστημα. Σχεδόν εφτά χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης, τραπεζίτες και επιχειρηματίες “ζόμπι” κάνουν τα ίδια και χειρότερα:
“Οι τράπεζες δεν είναι οι μόνες υπεύθυνες για το κραχ. Υπήρχαν και άλλες δυνάμεις σε λειτουργία. Οι εποπτικές αρχές κοιμούνταν. Παρόλα αυτά, είναι πραγματικά απίστευτο ότι η βασιλεία των τραπεζιτών έχει συνεχιστεί χωρίς καμιά διακοπή”, γράφει. “Όπως και οι μονάρχες της παλιάς εποχής, έχουν δεχτεί κάποιους περιορισμούς, οι οποίοι όμως μπορούν να εξουδετερωθούν με το πέρασμα του χρόνου. Η εξουσία τους και ο πλούτος τους παραμένουν ανέπαφοι. Τι απέγινε, αναρωτιέμαι μερικές φορές, η γκιλοτίνα του Ροβεσπιέρου;”.
Τα αδιέξοδα πιέζουν και δεν φτάνει μόνο να αγοράζει χρόνο η οικονομική και πολιτική ευρωπαική ελίτ. Διότι όσο στρέφουν την προσοχή για την κρίση χρέους σε μεμονωμένες χώρες, προσπαθώντας να κερδίσουν μια μάχη με τον χρόνο, ο χρόνος φαίνεται σαν να τελείωσε ήδη χθες στην Ελλάδα. Μια στραγγαλισμένη οικονομία, πόσα περιθώρια έχει να σέρνεται μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι για τις γερμανικές τράπεζες, μήπως και δοθεί μια συνολική λύση στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Το ζήτημα της διαγραφής του χρέους, η γκιλοτίνα στο χρέος, έρχεται ως επιστέγασμα από όλες τις διαδρομές.
Πηγή: Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ