Tσίπρας : Aνάπτυξη -με αέρα [κοπανιστό];

tometopo.gr

Η ανάγνωση τόσο της συνέντευξης Τσίπρα (στην κυριακάτικη ελευθεροτυπία της 7ης Ιουλίου), όσο και οι τελευταίες δηλώσεις του, αποκαλύπτουν μέσα σε μια απεραντοσύνη αντιφάσεων, το απόλυτο αδιέξοδο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, για έξοδο από την κρίση (με παραμονή στο ευρώ) και στερούν κάθε σοβαρότητα στη δημόσια συζήτηση, από τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ας αναφέρουμε τα πιο κτυπητά σημεία που εντοπίσαμε εμείς:

1) –«Θα κάνουμε ανάπτυξη από τα χρήματα που θα εξοικονομήσουμε από τους τόκους της επόμενης τετραετίας, μετά από μια διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους».

Ας δεχτούμε χάριν της συζήτησης, ότι χωρίς αθέτηση πληρωμών, και επειδή ο Τσίπρας είναι πιο ικανός διαπραγματευτής από τον Σαμαρά κλπ…, ότι οι δανειστές δέχονται και να διαγράψουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους, και το πάγωμα των τόκων. Από πού προκύπτει ότι «Λεφτά Υπάρχουν!» και «περισσεύουν», για ανάπτυξη;

Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει ακόμη πρωτογενές έλλειμμα (έστω και μικρό). Άρα, δεν πληρώνει χρήματα για τόκους. Αντίθετα τα τελευταία (και πριν το μνημόνιο) χρόνια δανείζεται και για να πληρώνει τους τόκους του δημοσίου χρέους, αλλά και να συμπληρώνει τα πρωτογενή ελλείμματα του προϋπολογισμού της. Ας κάνουμε επίσης την υπόθεση, ότι ο Τσίπρας ανεβαίνει στην εξουσία το Γενάρη του 2014, χωρίς να υπάρχει πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή με «βελτιωμένα», -σε σχέση με σήμερα- τα δημόσια οικονομικά. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός θα είναι ισοσκελισμένος, όσον αφορά τα έσοδα-δαπάνες. Επίσης, οι τόκοι (που μέχρι σήμερα, οι δανειστές πληρώνουν, μέσω νέων δανείων, στους εαυτούς τους) παγώνουν. Από πού προκύπτει ότι θα έχουμε 25 δις επιπλέον (τους τόκους της τετραετίας) για ανάπτυξη; Ο συλλογισμός είναι απίθανος. Ο Τσίπρας, ή μετράει τους τόκους δύο φορές, ή ελπίζει (και δεν το λέει), ότι πέρα από την διαγραφή του χρέους και το πάγωμα των τόκων, το Βερολίνο θα «κόψει» μια επιπλέον ενίσχυση, 25 δις ευρώ στην Ελλάδα.

Δηλαδή, ή «ζητάει»: α) διαγραφή χρέους, β) πάγωμα τόκων αλλά και γ) 25 επιπλέον δις, από το Βερολίνο, ως ενισχύσεις-μεταβιβαστικές πληρωμές, ή πουλάει αέρα κοπανιστό. Επειδή όμως είναι δύσκολο να πιστεύει και ο ίδιος, ότι οι δανειστές θα δεχτούν τα α, β, γ, συγχρόνως, είναι βέβαιο ότι συνειδητά πουλάει αέρα κοπανιστό, ποντάροντας στο πολύ χαμηλό -δυστυχώς- επίπεδο δημόσιας και πολιτικής συζήτησης στην πατρίδα μας.

2) Συνεχίζει όμως ακάθεκτος…. «Αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε» ισχυρίζεται, (λες και οι διεθνείς σχέσεις και μάλιστα απέναντι σε δεινούς ιμπεριαλιστές, είναι ζήτημα επιχειρημάτων), τότε θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες, υπονοώντας στάση πληρωμών. Αλλά και έτσι να γίνει, πάλι δεν μπορούν να γεννηθούν περισσεύματα. Τίποτα δεν αλλάζει από το προηγούμενο σενάριο. Απλώς εδώ τίθεται –όπως απέδειξε και η κυπριακή τραγωδία- το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ. Γιατί το Βερολίνο να συνεχίζει να χρηματοδοτεί με ρευστότητα τις τράπεζες μιας χρεοκοπημένης-με την θέλησή της- χώρας; Για να επιδοκιμάσει την στάση της;

Επίσης η ροή κεφαλαίων που θα χρειαστεί Ελλάδα για να παραμείνει στην ευρωζώνη, δεν θα είναι καθόλου αμελητέα. Θα υπάρξει και μεγάλη έξοδος κεφαλαίων από την χώρα, αλλά και πανικός αναλήψεων. Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, το μόνο βέβαιο είναι το τραπεζικό κραχ. Για να είχε συνοχή ο συλλογισμός του, θα έπρεπε να συμπληρωθεί τουλάχιστον, με την θέση: «Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να φύγουμε από το ευρώ, και αν χρειαστεί και από την Ε.Ε.». Όμως, ο Τσίπρας απορρίπτει κατηγορηματικά μια τέτοια εκδοχή. Φαίνεται, ότι ζηλεύει υπερβολικά τον Αναστασιάδη….

3) «Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα θα μετατρέψει τους λαούς της Ευρώπης σε οικονομικά ανταγωνιστές…»!!!. Δηλαδή η δυνατότητα άσκησης εθνικής οικονομικής πολιτικής από τους λαούς του Νότου (δημοσιονομικής, συναλλαγματικής, νομισματικής) για να βγουν από την κρίση είναι κατακριτέα γιατί -πιθανά- θα αποβεί εις βάρος του ευρωπαϊκού κέντρου. Σήμερα, που ο Νότος βρίσκεται υπό αποικιακό καθεστώς δεν έχει ενισχυθεί στην δεύτερη δύναμη ο ανταγωνισμός (και μάλιστα υπέρμετρα άνισος) ανάμεσα στις εθνικές οικονομίες της ευρωζώνης σε σχέση με την πριν ευρώ εποχή; Δεν έχει δημιουργηθεί μια βαθιά αντίθεση κέντρου και περιφέρειας;

Ο Τσίπρας ως βασικός εκπρόσωπος των ιδεοληψιών της κεντροαριστεράς και του εκτός τόπου και χρόνου ευρωκομουνισμού, δεν κατανοεί, ότι το εθνικό νόμισμα είναι ένα από τα μέσα που εξομαλύνουν σχετικά, τον άνισο ανταγωνισμό, και μπορούν -ως ένα σημείο- να δημιουργήσουν ισορροπίες, ανάμεσα σε άνισες οικονομίες. Είναι ακριβώς το αντίθετο -όπως απέδειξε και η πραγματική ζωή της ζώνης του ευρώ- από αυτό που ο ίδιος ισχυρίζεται.

4) «Στις ΗΠΑ επέλεξαν να κόψουν χρήμα…ενώ η Ε.Ε. αυτοκαταστρέφεται…». Εδώ συναντάμε μια άλλη ιδεοληψία της κεντροαριστεράς, σύμφωνα με την οποία, οι γερμανοί είναι λίγο-πολύ αυτόχειρες, τα συμφέροντα των οποίων τα γνωρίζει καλύτερα η κεντροαριστερά, παρά η ίδια η Γερμανία.

Υπάρχουν πολύ λόγοι (που δεν είναι του παρόντος) που η Γερμανία, δεν «κόβει» χρήμα, ούτε φυσικά έκαναν λάθος οι γερμανοί που απαγόρεψαν με την συνθήκη   του Μάαστριχτ, αυτή ακριβώς την δυνατότητα αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους από τις κεντρικές τράπεζες. Όμως ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. –Γερμανία, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές, όπως: α) Οι ΗΠΑ είναι ένα έθνος, ενώ η Ε.Ε. πολυεθνικό μόρφωμα . Άρα, οι Βόρειοι θα κόβουν χρήματα για τις αδύνατες οικονομίες του Νότου, ουσιαστικά για άλλα έθνη-κράτη. Έτσι, θα νοθεύουν και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, την προσαρμογή των οικονομιών κλπ. β) Οι ΗΠΑ είναι μια σχετικά ελλειμματική οικονομία, η Καθαρή Διεθνής Επενδυτική της θέση είναι αρνητική, το εξωτερικό της χρέος είναι σε δολάρια. Κόβοντας δολάρια, υποτιμάει το νόμισμά της, άρα και το χρέος της. Η Γερμανία είναι μια πλεονασματική οικονομία, που της χρωστάει ο υπόλοιπος κόσμος, και ιδιαίτερα η περιφέρεια της ζώνης του ευρώ. Υποτιμώντας το ευρώ, υποτιμάει τα χρέη, δηλαδή αυτό που θεωρεί (και εν μέρει είναι) ως τον συσσωρευμένο πλούτο της. δ) Το ευρώ είναι ένα νόμισμα μέσων όρων όσον αφορά την ονομαστική συναλλαγματική του ισοτιμία. Είναι υποτιμημένο για τον Βορρά, και υπερτιμημένο για τον Νότο. Από πουθενά λοιπόν δεν προκύπτει ότι η Γερμανία έχει συμφέρον να κόψει χρήμα, δηλαδή να υποτιμήσει το νόμισμα της.

Συμπέρασμα: Στο βαθμό που παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ, δεν υπάρχει δυνατότητα για άσκηση μιας άλλης οικονομικής πολιτικής, είτε από κυβέρνηση της «αριστεράς», είτε της «δεξιάς», είτε του Θεού του ίδιου. «Λεφτά δεν υπάρχουν», ούτε οι πλούσιοι (Γερμανοί), σκοπεύουν να μοιράσουν τα πλούτη τους. Φαίνεται, ότι δεν πιστεύουν στον παράδεισο και στην άλλη ζωή. Αντίθετα, ποτισμένη από θρησκευτικές ιδεοληψίες είναι η κοινοβουλευτική (και όχι μόνο), αριστερά στην πατρίδα μας. Ο Τσίπρας εκφράζει μια τέτοια μεταφυσική πίστη για μια «άλλη» Ευρώπη. Αυτά που λέει -στο βαθμό που τα πιστεύει- δεν συμβαδίζουν με ορθολογικές σκέψεις, είναι γεμάτα παραλογισμούς και αντιφάσεις. Δυστυχώς τον συναγωνίζεται ο Δ. Κουτσούμπας και το ΚΚΕ, χωρίς βέβαια να μπορεί να τον ξεπεράσει. Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ κάνει τελευταία δηλώσεις-χωρίς καμία τεκμηρίωση-, ότι μια έξοδος από το ευρώ θα μειώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Αναρωτιέται κανείς, στο βαθμό που αυτό είναι σωστό, μια διπλή έξοδος, και από την Ε.Ε., δεν θα το μειώσει επίσης;

Στο σύνολο της η κοινοβουλευτική αριστερά υποστηρίζει σε τελική ανάλυση το ευρώ, σπέρνοντας την σύγχυση στον ελληνικό λαό. Δεν είναι καθόλου παράξενο που ο λαός μας, παρά την πρωτοφανή κρίση που αντιμετωπίζει, δεν επιθυμεί εκλογές. Είναι γιατί δεν βλέπει καμία λύση από το πολιτικό σύστημα, ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε από κανέναν κοινοβουλευτικό σχηματισμό.
tometopo.gr

Posted in: πολιτική