Του ΔΙΟΝ. ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος δικαιούται τον τίτλο του πλέον «διορατικού» μάντη, στις τάξεις των ακραιφνών «συστημικών» αναλυτών; Μέχρι προ τινος το «Νο 1» ξεχώριζε εντονότερα κι από όσο η ΑΕΚ στην Γ΄Εθνική: Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Ω, ναι, η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα κύλησε εν μέσω «εύστοχων» προβλέψεων του νεοφιλελεύθερου γκουρού. Μακρύς ο κατάλογος, από το πρωτοσέλιδο άρθρο στην «Εστία» της 10ης Φεβρουαρίου 2003, στο οποίο ο Ανδρέας εξηγούσε αναλυτικότατα γιατί οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να επιτεθούν στο Ιράκ, έως την πρώιμη φάση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Τότε που ο αναλυτής έβρισκε, όχι μόνο τον τρόπο να ενοχοποιήσει τον «κρατισμό» για την κατάρρευση των αμερικάνικων τραπεζών στις ΗΠΑ (πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι), αλλά και την τόλμη να κατακεραυνώσει όσους προέβλεπαν επέκταση και εμβάθυνση της κρίσης, με αύξηση της ανεργίας, κλπ.
Ο χρόνος, όμως, που κυλά, ενίοτε επιφυλάσσει αποκαθηλώσεις και καθηλώσεις. Αποκαθηλώνονται βραβευμένοι και φαβορί. Καθηλώνονται τηλεθεατές, μπροστά από νέους «προφήτες». Από το 2010 κι εντεύθεν, ως ακλόνητο φαβορί στην κούρσα της «πετυχημένης προφητείας» προβάλλει η τρόικα «ΓΟΠ», του «Μέγκα». Γιάννης, Όλγα, Παύλος. Επίδοξος - σχεδόν βέβαιος- πρωταθλητής δεν είναι πια ένα άτομο, αλλά μία τριπλέτα. Ποιος ξέρει, ίσως πρόκειται για ανταπόκριση στην προτροπή «κανείς μόνος του στην κρίση».
Ως αφετηρία των λαμπρών επιδόσεων της τρόικα του «Μέγκα» μπορεί να εκληφθεί εκείνη η αμίμητη πρόβλεψη, που διατυπώθηκε - δια στόματος Πρετεντέρη, αν δεν μας απατά η μνήμη - την εποχή των πρώτων μισθολογικών περικοπών, προ Μνημονίου: πως οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή αυτοί των οποίων οι αποδοχές δεν επιβαρύνουν το δημόσιο, ουδένα λόγο είχαν να ανησυχούν για το μέλλον τους...
Ακολούθησαν άφθονες «προφητείες», με ανάλογη τύχη, μέχρι που φθάσαμε στη μεγάλη στιγμή: τον περασμένο Σεπτέμβριο, στον απόηχο των γερμανικών εκλογών, η τρόικα «ΓΟΠ» σχεδόν μας προέτρεψε να προσευχόμαστε να συγκυβερνήσει η Μέρκελ με τους Σοσιαλδημοκράτες του SPD. Γιατί; Διότι - έλεγαν- η στιβαρή κεντροαριστερή κυβερνητική συνιστώσα θα επέβαλλε ουσιώδεις αλλαγές στην ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου. «Γνωμάτευαν» επίσης ότι πέραν της γραμμής Σόιμπλε έπνεε τα λοίσθια και η ίδια η θητεία του Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών. Όπως έχει ήδη σημειώσει η στήλη (29 Σεπτεμβρίου, «Το'πε και το 'Μέγκα', ντε: θα μας σώσει το Ες Πε Ντε»), κατά τη διάρκεια ενός δελτίου τους Πρετεντέρης και Τρέμη «φούντωσαν» σε βαθμό απερίγραπτο, επειδή όσα έλεγε ο ρεπόρτερ από το Βερολίνο διέψευδαν πανηγυρικότατα τον ισχυρισμό περί «τελειωμένου Σόιμπλε»...
Αυτά, τότε. Προ ημερών, σε δελτίο του «Μέγκα» γνωστοποιήθηκε «ξερά» ότι η συμφωνία της Μέρκελ με το SPD προβλέπει διατήρηση της ίδιας ευρωπαϊκής πολιτικής του Βερολίνου. Κοινό μυστικό είναι, επίσης, ότι ο Σόιμπλε θα παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών. Ο Α. Ανδριανόπουλος, πάντως, δεν παραμένει πια σε «απόσταση βολής» από την ακαταμάχητη τρόικα του «Μέγκα». Έπειτα και από αυτήν την ελληνο-γερμανο- ευρωπαϊκή προφητεία της, η ... Μπάγερν Μονάχου της εγχώριας «ενημέρωσης» και «ανάλυσης» δεν έχει αντίπαλο. Το «χρυσό βατόμουρο», το γνωστό «βραβείο» που απονέμεται στις χειρότερες ταινίες, ανήκει στη ντριμ -τιμ του «Μέγκα». Πραγματική ντριμ- τιμ: με όνειρα θερινής ή και φθινοπωρινής νυκτός ξορκίζει - και ταυτοχρόνως ...δικαιολογεί- τον εφιάλτη, τον οποίο βιώνουν στην πραγματικότητα εκατομμύρια άνθρωποι.
Μάλλον δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όσα επισήμανε η στήλη στις 29 Σεπτεμβρίου, για τους λόγους που καθιστούσαν a priori αφελή ή υποκριτική την ιδέα πως θα έθετε βέτο στην ευρωπαϊκή γραμμή Βερολίνου - Φρανκφούρτης ο ... σύντροφος Πέερ Στάινμπρουκ, ο οποίος - μεταξύ άλλων - άφησε στην καγκελαρία τη Μέρκελ, μολονότι είχε την αριθμητική δυνατότητα να σχηματίσει κεντροαριστερή κυβέρνηση. Περιοριζόμαστε σε δυο απορίες.
Πρώτη απορία: γιατί στην ευχή δεν κάνει και λίγο «ροτέισον» η ομάδα του «Μέγκα»; Γιατί οι ευφυέστεροι της παρέας «παίρνουν πάνω τους» τέτοιες «προφητείες» και δεν αφήνουν, ας πούμε, τον Μανόλη Καψή να τις χρεωθεί; Πείθουν όντως και τον εαυτό τους με όσα λένε; Στ' αλήθεια;
Δεύτερη απορία: πού θα εναποθέσουν τώρα οι πάσης φύσεως και θέσεως δογματικοί παραμυθάδες του «ευρωπαϊσμού» την ελπίδα για την εσαεί αναμενόμενη «θετική αλλαγή στην ΕΕ»; Φαντάστηκαν «Ζορό» τον Ολάντ και γελοιοποιήθηκαν. Οραματίστηκαν τον Στάινμπρουκ σαν στρουμπουλό Άη - Γιώργη, έτοιμο να «σκοτώσει» το θηρίο της ευρωπαϊκής λιτότητας μέσα στην ίδια τη φωλιά του. Τζίφος, πάλι. Και τώρα;
Αλήθεια, μήπως έχουν καμιά νέα ιδέα, επί του θέματος, οι «58» κεντροαριστεροί φωστήρες; Μόνο, να χαρούν ό,τι αγαπούν (πέραν του Σημίτη και της «Γκόλντμαν Σακς»), ας μην προτάξουν τη λέξη «μακροπρόθεσμα». Ας μας πουν κάτι που θα προλάβει να το απολαύσει και η κεντροαριστερά, ως ζώσα - στην εντατική, έστω - παράταξη. Διότι ναι μεν, όπως έλεγε ο Κέινς, μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, αλλά της κεντροαριστεράς τον σφυγμό τον βλέπουμε με το ζόρι να αντέχει μέχρι το «μεσοπρόθεσμο»... (Ε, του κερατά, να μην κάνουμε κι εμείς μια προφητεία;).
*Δημοσιεύθηκε στο "Πριν", την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου