Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Κόλαση ήταν για πολλές ώρες το βράδυ της περασμένης Πέμπτης η Τρίπολη, η πρωτεύουσα της Λιβύης.
Αντιαεροπορικά, ρουκέτες, χειροβομβίδες, μυριάδες πυροβολισμοί με
αυτόματα όπλα έκαναν τη νύχτα μέρα και σκόρπισαν πανικό στους κατοίκους.
Ολμοι χτύπησαν το πολυτελές ξενοδοχείο πέντε αστέρων «Ράντισον Μπλου» και
προκάλεσαν μικρή πυρκαγιά. Ξένοι διπλωμάτες, ξένοι επιχειρηματίες και
ξένοι δημοσιογράφοι που αποτελούν τους συνήθεις ενοίκους του έτρεχαν
πανικόβλητοι να σωθούν.
Οι μάχες συνεχίστηκαν και την Παρασκευή. Συγκρούονταν δύο συμμορίες «πολιτοφυλακής» - η μία από την Τρίπολη, με την ονομασία Κοινή Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, στην
οποία έχει ανατεθεί η προστασία της λιβυκής πρωτεύουσας, και η άλλη από
τη Μιζουράτα, την τρίτη πόλη της χώρας, με την ονομασία Ταξιαρχία
Νοσούρ.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι και οι δύο αλληλοσπαρασσόμενες «πολιτοφυλακές» -στην πραγματικότητα συμμορίες «κατσαπλιάδων»
από τις κυριολεκτικά εκατοντάδες παρόμοιες ομάδες που λυμαίνονται τη
χώρα- όχι απλώς υποτίθεται ότι είναι με τη λιβυκή κυβέρνηση, αλλά και οι
δύο... χρηματοδοτούνται από αυτήν! Εδώ που τα λέμε πάντως, αυτή η
σύγκρουση είναι συγκριτικά ασήμαντη με αυτό που έγινε στη Λιβύη πριν από
έναν μήνα, τα χαράματα της 10ης Οκτωβρίου. Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, ένα τσούρμο ένοπλοι πολιτοφύλακες όρμησαν σε κεντρικό ξενοδοχείο στην καρδιά της Τρίπολης και απήγαγαν τον... πρωθυπουργό (!!!) της χώρας, παίρνοντάς τον από το κρεβάτι του με τις πιτζάμες. Αυτό όμως είναι το λιγότερο.
Γιατί όπως αποκάλυψαν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η άγνωστη συμμορία «πολιτοφυλακής» που απήγαγε τον Λίβυο πρωθυπουργό Αλί Ζεϊντάν, ένα ανδρείκελο των Αμερικανών, η οποία έχει το βαρύγδουπο όσο και γελοίο όνομα... «Επιχειρησιακός Θάλαμος των Επαναστατών της Λιβύης», ιδρύθηκε λίγες μέρες πριν από την απαγωγή του πρωθυπουργού από τον... πρόεδρο του κοινοβουλίου (!!!) Νουρί Αμπουσαχμέν, ο οποίος βρισκόταν στην αίθουσα, μεταξύ των πανηγυριζόντων, όπου έκανε δηλώσεις ο πρωθυπουργός όταν αφέθηκε ελεύθερος!
Χαρακτηριστικό δε του απερίγραπτου
χάους είναι ότι την απελευθέρωση του Λίβυου πρωθυπουργού πέτυχε μια άλλη
συμμορία «κατσαπλιάδων», η Λιβυκή Ισλαμική Μάχιμη Ομάδα του νυν υφυπουργού Αμυνας Χαλίντ Σαρίφ,
ο οποίος είχε πολεμήσει μέσα από τις γραμμές των ισλαμιστών στο
Αφγανιστάν και τον οποίον οι Αμερικανοί είχαν... συλλάβει μετά την
επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 ως συνεργάτη της Αλ Κάιντα! Απερίγραπτο πολιτικό τσίρκο.
Η λιβυκή κυβέρνηση είναι πολιτικά ανύπαρκτη και δεν ελέγχει απολύτως τίποτα στη χώρα. Αυτός ο Ζεϊντάν έχει τοποθετηθεί απλώς για να υποκρίνονται οι Αμερικανοί ότι η Λιβύη έχει πρωθυπουργό. Το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να εξαγοράσει όλες τις ένοπλες συμμορίες για να τις μετατρέψει σε... «εθνικό στρατό» και σε «εθνική αστυνομία» και
γι' αυτό τις χρηματοδοτεί τακτικότατα, κάθε μήνα, όλες ανεξαιρέτως! Το
να έχει κάποιος τακτικό μισθό κάθε μήνα σε μια πλήρως διαλυμένη χώρα
όπως η σημερινή Λιβύη είναι τεράστιο πλεονέκτημα. Ως εκ τούτου οι «επαναστατικές πολιτοφυλακές» των δήθεν «αγωνιστών κατά του Καντάφι» συνεχίζουν
να πολλαπλασιάζονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αν και έχουν περάσει δύο
χρόνια από τον θάνατο του Καντάφι και την ανατροπή του καθεστώτος του!
Αγανάκτησαν ως και οι Αμερικανοί,
καθώς βλέπουν ότι οι Λίβυοι εντάσσονται κατά δεκάδες χιλιάδες στις
«επαναστατικές πολιτοφυλακές», πράγμα που κάνει τους αρχισυμμορίτες και
τους φυλάρχους να παίρνουν μεν τα λεφτά της μισθοδοσίας από την
κυβέρνηση κάθε μήνα, αλλά να αρνούνται να εντάξουν στον ανύπαρκτο
«εθνικό στρατό» τις πολιτοφυλακές τους, γιατί έτσι θα πάψουν να
εισπράττουν τα τεράστια ποσά από την κυβέρνηση που τους επιτρέπουν να
πλουτίζουν ταχύτατα. «Οι αρχικές δυνάμεις που πολέμησαν εναντίον του
συνταγματάρχη Καντάφι αριθμούσαν περίπου 20.000 και τώρα υπάρχουν
200.000 ένοπλοι που αυτοαποκαλούνται επαναστάτες» έγραφαν προ μηνός οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», αποκαλύπτοντας το μέγεθος της απάτης. Η «ελεύθερη» Λιβύη γύρισε σε μια σύγχρονη εκδοχή των φυλάρχων της ερήμου και των οάσεων του 19ου αιώνα.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟ" την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου