Δημήτριος Βάλβης (1814 – 1892)

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι στις 8 Μαΐου 1808 (ή το 1814^[1]) και καταγόταν από οικογένεια ιερωμένων. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Βάλβης.

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου, βρισκόταν μέσα στην πόλη με την οικογένεια του και την τελευταία στιγμή διέφυγε στη νήσο Κάλαμο και από εκεί στην Ιταλία, όπου βρισκόταν ο θείος του, Σπυρίδων Βάλβης, και ο αδερφός του, Ζηνόβιος Βάλβης, που σπούδαζε νομικά. Ακολούθησε και αυτός την νομική επιστήμη σπουδάζοντας νομικά στο πανεπιστήμιο της Πίζας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1834 και εισήλθε στον δικαστικό κλάδο. Το 1872 ανέλαβε την προεδρία του Αρείου Πάγου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1885. 

Κατά τη διάρκεια της θητείας του διετέλεσε πρόεδρος του ειδικού δικαστηρίου που δίκασε μέλη της κυβερνήσεως Βούλγαρη (Σιμωνιακά). 

Λόγω της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ τον διόρισε στις 3 Μαΐου 1886 πρωθυπουργό, θέση στην οποία παρέμεινε για λίγες μέρες. Είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρα.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου 1892^[2] και ενταφιάστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο. Ήταν άγαμος.

Posted in: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ