To YouTube παρέλυσε τον πιανίστα

«To YouTube καταστρέφει τη μουσική!» έσπευσε να αποφανθεί ο διάση μος Πολωνός πιανίστας της κλα­σικής μουσικής Κρίστιαν Ζίμερμαν, καλλιτέχνης με πολιτικές ανησυχίες, κατά τεκμήριο προοδευτικός. Ο Ζίμερμαν, μεταξύ άλλων, υπέστη έναν ταπεινωτικότατο εξευτελισμό λίγο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις ΗΠΑ, τον Σεπτέμβριο του 2001, όταν - σκέτη εξουσιοφρένια... - οι αρχές στο αεροδρόμιο «JFK» της Νέας Υόρκης του... διέλυσαν ένα πανάκριβο πιάνο. Κάποιος πανίβλακας πράκτορας έκρινε ότι «η κόλλα μυρίζει πολύ, σαν ουσία εκρηκτικών»!

Ο Ζίμερμαν έριξε κάτι... γαλλικά και αρνείτο για χρόνια να παίξει στην Αμερική, τουλάχιστον όσο πρόεδρος ήταν ο ανεκδιήγητος Τζορτζ Μπους υιός. Επίσης έχει διακόψει κονσέρτο, στο Λος Άντζελες το 2009, για να δι­αμαρτυρηθεί εναντίον της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας» που το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να εγκατα­στήσουν (και) στην πατρίδα του την Πολωνία.

Άρα, δεν πρόκειται για κάποιον «ακάτεχο», που λένε και στην Κρήτη. Πρόσφατα η οργή του είχε ως αφορμή το ότι πήρε χαμπάρι έναν ακροατή να τον μαγνητοσκοπεί με το κινητό του, σε κονσέρτο στην Έσση της Γερμανίας. Σταμάτησε και ζήτησε από τον ακροατή να κλείσει το τηλέφωνο - κάμερα. Εκείνος υπάκουσε, αλλά ήταν πια αργά. Μαγεία και καλή διάθεση είχαν χαθεί. Ο 56χρονος Ζίμερμαν έπαιξε λίγο ακόμη και... ξενέρωσε. Σηκώθηκε κι έφυγε, με χίλια παρακάλια ξαναγύρισε και ολοκλήρω­σε βιαστικά χωρίς ανκόρ. Έβγαλε λόγο φιλιππικό εναντίον του YouTube και όσων ανεβάζουν μουσικές στον δημοφιλέστατο ιστότοπο. Κι εκεί, κατά την ταπεινή μας γνώμη, άρχισαν τα φάουλ.

Σύμφωνοι, πολλές φορές η ερασιτεχνικότητα των βίντεο στο YouTube είναι εις βάρος της ποιότητας του θεάματος και της απόλαυσης. Δύο θέματα τίθενται εδώ. Πρώτον, τα πνευματικά δικαιώματα και ο έλεγχος του αποτελέσματος. Γι’ αυτό, μία λύση υπάρχει: οι διοργανωτές των συναυλιών να απενεργοποιούν τα κινητά των θεατών. Γίνεται σχετικά εύκολα με συστήματα ασύρμα­της παρεμβολής, χωρίς την άγαρμπη προσωρινή κατά­σχεση της συσκευής.

Όμως το δεύτερο θέμα είναι πιο περίπλοκο και πολύ πιο σοβαρό. Τι παρέλυσε τα δάχτυλα του πιανίστα; Μάλλον ο φόβος ότι δεν θα εισπράξει δεκάρα τσακιστή από την κοινοποίηση μιας συναυλίας. Γιατί όλα τα άλλα είναι υπέρ του! Δικοί του θαυμαστές δεν τον αναζητούν στο YouTube; Δικές του ερμηνείες δεν παρηγορούν μια στρατιά πιστών; Το δικό του όνομα και το δικό του έργο δεν φτάνει σε κάθε υπολογιστή, ταμπλέτα, κινητό; Το YouTube έχει ήδη αλλάξει εντελώς τον τρόπο που δισεκατομμύρια άνθρωποι ακούν και «βλέπουν» τη μουσική. Η απαγόρευση της ιδιωτικής μαγνητοσκό­πησης μιας συναυλίας έχει χαρακτήρα ντοκουμέντου. Κι όσο η ποιότητα των συσκευών βελτιώνεται, τόσο το άλλοθι του «κακού βίντεο» θα καταπίπτει.

Συμβαίνει κάτι κοσμογονικό: ποτέ άλλοτε στην Ιστορία της ανθρωπότητας τόσο πολλή μουσική (λόγος, ιδέες, προϊόντα τέχνης) δεν έχει διακινηθεί ανέξοδα και δυναμικά, αγγίζοντας ένα τεράστιο παγκόσμιο κοινό. Το ψηφιακό ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Posted in: ΜΟΥΣΙΚΗ,πολιτική