Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ως και το ΔΝΤ ή την ακραία νεοφιλελεύθερη εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» έχει οδηγήσει στον χώρο του… «αριστερισμού (!)» η πολιτική ακραίας λιτότητας που εφαρμόζουν η Γερμανία και η ΕΕ στην Ελλάδα. «Αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος» διακηρύσσουν με κάθε ευκαιρία ηΜέρκελ, ο Σόιμπλε, κάθε πολιτικό στέλεχος της κυβέρνησης του Βερολίνου. Είναι όμως έτσι; Πραγματικά, δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης; «Οχι, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις προς όφελος και του λαού και των επιχειρήσεων», απαντά εμπράκτως ένας ομοϊδεάτης της Γερμανίδας καγκελαρίου από την άλλη άκρη του πλανήτη.
Είναι ο σκληρότατος δεξιός πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε, ο οποίος απαντά με πράξεις, όχι με θεωρίες. Την Παρασκευή η κυβέρνησή του ενέκρινε ένα πρόγραμμα κρατικών δαπανών 10 τρισεκατομμυρίων γεν, που ισοδυναμούν με 116 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο, προκειμένου να δώσει κίνητρα για μια επιθετική ανάκαμψη της ιαπωνικής οικονομίας. «Θα δώσουμε τέλος στη συρρίκνωση της οικονομίας μας. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια ισχυρότερη οικονομία, όπου τα κέρδη και τα εισοδήματα μπορούν να αυξηθούν. Για να το πετύχουμε αυτό, η κυβέρνηση πρέπει πρώτη να πάρει την πρωτοβουλία να δημιουργήσει ζήτηση και να ενισχύσει ολόκληρη την οικονομία», δήλωσε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός. Αμ’ έπος, αμ’ έργον.
Η κυβέρνηση Αμπε, λοιπόν, θα ξοδέψει βάσει του προγράμματος που κατάρτισε τα προαναφερθέντα 116 δισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσια έργα, σε ενισχύσεις προς επιχειρήσεις που επενδύουν σε νέες τεχνολογίες, σε οικονομική βοήθεια προς μικρές επιχειρήσεις, αλλά και σε προγράμματα ανακούφισης οικονομικής του πληθυσμού από διάφορες καταστροφές. Με το έκτακτο αυτό οικονομικό πρόγραμμα η κυβέρνηση έχει στόχο να πετύχει αύξηση του ΑΕΠ της Ιαπωνίας κατά 2% και να δημιουργήσει 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Ο Σίνζο Αμπε, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας μόλις τον περασμένο μήνα μετά τη σαρωτική νίκη του στις εκλογές, πιέζει επίσης ασφυκτικά την κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας να χαλαρώσει τη νομισματική της πολιτική και να διοχετεύσει πολύ περισσότερα χρήματα στην πραγματική οικονομία από όσα δίνει σήμερα.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα συνεδριάζει το διοικητικό σώμα της κεντρικής ιαπωνικής τράπεζας και εκεί θα δούμε αν οι πιεστικές παραινέσεις του πρωθυπουργού θα βρουν άμεση ανταπόκριση.
Πάντως και μόνο η συζήτηση και η απόφαση της κυβέρνησης για κίνητρα ώθησης της οικονομίας οδήγησαν σε θεαματική άνοδο τις τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο του Τόκιο και παράλληλα έπεσε η αξία του γεν, το οποίο έχει ενισχυθεί υπέρμετρα τα τελευταία χρόνια τόσο έναντι του δολαρίου όσο και απέναντι στο ευρώ.
Η εξέλιξη αυτή έδωσε βαθιά ανάσα στους Ιάπωνες εξαγωγείς, οι οποίοι πιέζονται αφόρητα από τις υψηλές συναλλαγματικές ισοτιμίες του γεν, που κάνουν τα ιαπωνικά προϊόντα στο εξωτερικό πανάκριβα.
«Για να αναπτυχθούμε με έναν βιώσιμο τρόπο πρέπει να βοηθήσουμε ως κυβέρνηση στη δημιουργία ενός ενάρετου κύκλου όπου οι επιχειρήσεις θα δανείζονται ενεργά και θα επενδύουν.
Κάνοντάς το αυτό θα αυξάνουν την απασχόληση και τα εισοδήματα των εργαζομένων», δήλωσε ο Αμπε.
Διαμετρικά αντίθετη, δηλαδή, είναι η πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης από αυτήν που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ευρωζώνη. Καμιά αναφορά των Γιαπωνέζων στη λιτότητα, στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, στο δημόσιο χρέος. Για να σταθούμε ειδικά στο τελευταίο, στο δημόσιο χρέος, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το χρέος της Ιαπωνίας έχει ήδη ξεπεράσει το… 220% (!) του ΑΕΠ.
Αυτό αποδεικνύει πόσο αυθαίρετα είναι τα όρια π.χ. του 60% του ΑΕΠ που ορίζει το Μάαστριχτ ως ανώτατο ανεκτό από την ΕΕ δημόσιο χρέος ή το 120% του ΑΕΠ που τώρα τελευταία μας είπαν η ΕΕ και το ΔΝΤ ότι δήθεν είναι το έσχατο όριο βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.
Η Ιαπωνία έχει χρέος 220% του ΑΕΠ και η κυβέρνησή της προτίθεται αδίστακτα να το αυξήσει προκειμένου να βοηθήσει την οικονομία να αναπτυχθεί.
Δεν τα γράφουμε αυτά υπονοώντας ότι η Ελλάδα έχει άπειρα περιθώρια αύξησης του χρέους της, αλλά για να αποδείξουμε ότι ακόμη και μια δεξιά -το υπογραμμίζουμε πάλι αυτό- κυβέρνηση έχει και άλλες επιλογές για την ανάπτυξη.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013.
Ως και το ΔΝΤ ή την ακραία νεοφιλελεύθερη εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» έχει οδηγήσει στον χώρο του… «αριστερισμού (!)» η πολιτική ακραίας λιτότητας που εφαρμόζουν η Γερμανία και η ΕΕ στην Ελλάδα. «Αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος» διακηρύσσουν με κάθε ευκαιρία ηΜέρκελ, ο Σόιμπλε, κάθε πολιτικό στέλεχος της κυβέρνησης του Βερολίνου. Είναι όμως έτσι; Πραγματικά, δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης; «Οχι, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις προς όφελος και του λαού και των επιχειρήσεων», απαντά εμπράκτως ένας ομοϊδεάτης της Γερμανίδας καγκελαρίου από την άλλη άκρη του πλανήτη.Είναι ο σκληρότατος δεξιός πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε, ο οποίος απαντά με πράξεις, όχι με θεωρίες. Την Παρασκευή η κυβέρνησή του ενέκρινε ένα πρόγραμμα κρατικών δαπανών 10 τρισεκατομμυρίων γεν, που ισοδυναμούν με 116 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο, προκειμένου να δώσει κίνητρα για μια επιθετική ανάκαμψη της ιαπωνικής οικονομίας. «Θα δώσουμε τέλος στη συρρίκνωση της οικονομίας μας. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια ισχυρότερη οικονομία, όπου τα κέρδη και τα εισοδήματα μπορούν να αυξηθούν. Για να το πετύχουμε αυτό, η κυβέρνηση πρέπει πρώτη να πάρει την πρωτοβουλία να δημιουργήσει ζήτηση και να ενισχύσει ολόκληρη την οικονομία», δήλωσε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός. Αμ’ έπος, αμ’ έργον.
Η κυβέρνηση Αμπε, λοιπόν, θα ξοδέψει βάσει του προγράμματος που κατάρτισε τα προαναφερθέντα 116 δισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσια έργα, σε ενισχύσεις προς επιχειρήσεις που επενδύουν σε νέες τεχνολογίες, σε οικονομική βοήθεια προς μικρές επιχειρήσεις, αλλά και σε προγράμματα ανακούφισης οικονομικής του πληθυσμού από διάφορες καταστροφές. Με το έκτακτο αυτό οικονομικό πρόγραμμα η κυβέρνηση έχει στόχο να πετύχει αύξηση του ΑΕΠ της Ιαπωνίας κατά 2% και να δημιουργήσει 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Ο Σίνζο Αμπε, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας μόλις τον περασμένο μήνα μετά τη σαρωτική νίκη του στις εκλογές, πιέζει επίσης ασφυκτικά την κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας να χαλαρώσει τη νομισματική της πολιτική και να διοχετεύσει πολύ περισσότερα χρήματα στην πραγματική οικονομία από όσα δίνει σήμερα.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα συνεδριάζει το διοικητικό σώμα της κεντρικής ιαπωνικής τράπεζας και εκεί θα δούμε αν οι πιεστικές παραινέσεις του πρωθυπουργού θα βρουν άμεση ανταπόκριση.
Πάντως και μόνο η συζήτηση και η απόφαση της κυβέρνησης για κίνητρα ώθησης της οικονομίας οδήγησαν σε θεαματική άνοδο τις τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο του Τόκιο και παράλληλα έπεσε η αξία του γεν, το οποίο έχει ενισχυθεί υπέρμετρα τα τελευταία χρόνια τόσο έναντι του δολαρίου όσο και απέναντι στο ευρώ.
Η εξέλιξη αυτή έδωσε βαθιά ανάσα στους Ιάπωνες εξαγωγείς, οι οποίοι πιέζονται αφόρητα από τις υψηλές συναλλαγματικές ισοτιμίες του γεν, που κάνουν τα ιαπωνικά προϊόντα στο εξωτερικό πανάκριβα.
«Για να αναπτυχθούμε με έναν βιώσιμο τρόπο πρέπει να βοηθήσουμε ως κυβέρνηση στη δημιουργία ενός ενάρετου κύκλου όπου οι επιχειρήσεις θα δανείζονται ενεργά και θα επενδύουν.
Κάνοντάς το αυτό θα αυξάνουν την απασχόληση και τα εισοδήματα των εργαζομένων», δήλωσε ο Αμπε.
Διαμετρικά αντίθετη, δηλαδή, είναι η πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης από αυτήν που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ευρωζώνη. Καμιά αναφορά των Γιαπωνέζων στη λιτότητα, στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, στο δημόσιο χρέος. Για να σταθούμε ειδικά στο τελευταίο, στο δημόσιο χρέος, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το χρέος της Ιαπωνίας έχει ήδη ξεπεράσει το… 220% (!) του ΑΕΠ.
Αυτό αποδεικνύει πόσο αυθαίρετα είναι τα όρια π.χ. του 60% του ΑΕΠ που ορίζει το Μάαστριχτ ως ανώτατο ανεκτό από την ΕΕ δημόσιο χρέος ή το 120% του ΑΕΠ που τώρα τελευταία μας είπαν η ΕΕ και το ΔΝΤ ότι δήθεν είναι το έσχατο όριο βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.
Η Ιαπωνία έχει χρέος 220% του ΑΕΠ και η κυβέρνησή της προτίθεται αδίστακτα να το αυξήσει προκειμένου να βοηθήσει την οικονομία να αναπτυχθεί.
Δεν τα γράφουμε αυτά υπονοώντας ότι η Ελλάδα έχει άπειρα περιθώρια αύξησης του χρέους της, αλλά για να αποδείξουμε ότι ακόμη και μια δεξιά -το υπογραμμίζουμε πάλι αυτό- κυβέρνηση έχει και άλλες επιλογές για την ανάπτυξη.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου