Παρίσι, Γαλλία

Το βλέμμα στη Γαλλία, την ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπη, στρέφει ο Economist στο κύριο άρθρο του εκτιμώντας ότι πρόκειται για πρόβλημα σοβαρότερο από όσα συνολικά αφορούν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Καταλογίζει δε στον Γάλλο πρόεδρο αδράνεια στην προώθηση μεταρρυθμίσεων, παρά το ότι έχει δίκιο να επικρίνει τη Γερμανία για την εμμονή της στη λιτότητα.

Η Γαλλία σίγουρα ωφελήθηκε από το ευρώ (μεταξύ άλλων και από τον φτηνό δανεισμό), παραδέχεται ο Economist, έχει οικονομία με ισχυρά στοιχεία, αλλά η κρίση των τελευταίων ετών φανέρωσε καθαρά τις αδυναμίες της.

Η ανταγωνιστικότητα μειώνεται έναντι της Γερμανίας που προχώρησε γρήγορα σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε αυτόν τον τομέα.

Όσο η διαφορά διευρυνόταν η Γαλλία κατέφευγε στην αύξηση των δημόσιων δαπανών με αποτέλεσμα να αυξάνεται το γαλλικό χρέος. Αλλά ταυτόχρονα επιδεινωνόταν και το επιχειρηματικό κλίμα: η χώρα επιβαρύνεται από αυστηρούς νόμους για τον έλεγχο της εργασίας και της οικονομίας, υψηλούς φόρους και εισφορές.

Το κλίμα είναι σχεδόν αντιεπιχειρηματικό, κατά την κρίση του Economist.

Πολιτικά ισχυρός και με την Εθνοσυνέλευση με το μέρος του, ο Ολάντ, συνεχίζει η βρετανική εφημερίδα, δείχνει να αναγνωρίζει το πρόβλημα με την ανταγωνιστικότητα και το υπερβολικό μέγεθος του κράτους. Ωστόσο οι προσπάθειες του γίνονται με μισή καρδιά.

«Γιατί να τον πιστέψουν οι επιχειρήσεις όταν ήδη έχει προωθήσει αριστερίστικα μέτρα» όπως η υψηλή φορολογία σε πλούσιους και μερίσματα, υπογραμμίζει το δημοσίευμα και συνεχίζει «ότι δεν είναι περίεργο που πολλοί επίδοξοι επιχειρηματίες σκέφτονται να φύγουν από τη χώρα».

Οι Σοσιαλιστές είναι ένα κόμμα «εχθρικό προς τον καπιταλισμό», ο Ολάντ επικεντρώνεται στο τέλος της λιτότητας, επισημαίνει ακόμη.

Ο Γάλλος πρόεδρος επιλέγει «να κρύψει κάτω από το χαλάκι» την πολιτική και οικονομική ενοποίηση που θα επιλύσει την κρίση του ευρώ.

Ωστόσο, οι ελίτ και οι ψηφοφόροι «δεν είναι έτοιμοι για νέες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας» σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η Γαλλία αποφεύγει τη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης «καμένη» από την απόρριψη του ευρωσυντάγματος το 2005.

Αν ο Φρανσουά Ολάντ δεν αλλάξει την πορεία της χώρας του των τελευταίων 30 ετών, οι επενδυτές θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους και η κρίση θα χτυπήσει σύντομα, ακόμα και το 2013, προειδοποιεί ο Economist.

Στη Γαλλία μπορεί να κριθεί το μέλλον του ευρώ και ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχει πολύ χρόνο για να εξουδετερώσει «την ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης».

http://news.in.gr/world/article/?aid=1231222240