Δύο χρόνια μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές

Είμαστε στο  τέλος  του 2012  σχεδόν δυο χρόνια  από την  εφαρμογή του  Καλλικράτη και η πραγματικότητα στην αυτοδιοίκηση μόνο  τραγική  μπορεί να  χαρακτηριστεί. Κάνοντας ένα  απολογισμό  της  διετίας  που  πέρασε  παρατηρούμε   ότι  σήμερα, μετά την επιβολή, από την τρόικα του μνημονίων και   δύο  χρόνια   μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η χώρα και  η  Αυτοδιοίκηση ζουν  σε  ένα  άθλιο, τρομακτικό θα  έλεγε  κανείς, οικονομικό και  θεσμικό περιβάλλον χωρίς ορατή  προοπτική και  διέξοδο  βελτίωσης  στο  άμεσο  μέλλον.

Η πολιτική των συνεχών  μνημονίων  που  επιχειρείται και  εφαρμόζεται  μέσω του Καλλικράτη, έχει  στραγγίσει τις  προσδοκίες  κάθε  καλοπροαίρετου  αποδέκτη του  νέου  διοικητικού  θεσμού. Είναι  ολοφάνερο  πλέον  ότι o Καλλικράτης  αποτελεί το  εργαλείο  στην αυτοδιοίκηση  αλλά  και το όχημα για την επιβολή  νεοφιλελεύθερων  πολιτικών.

  Η παραχώρηση του δημόσιας γης, των δημοσίων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή αντίστοιχων  κατασκευασμάτων είναι έξω από κάθε  αυτοδιοικητική  λογική  αφού  δεν  υπηρετεί τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Είμαστε καθημερινά αποδέκτες πολιτικών  άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης σημαντικών  κοινωνικών  δομών  και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λ.π.)      
  αλλά και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, επίσης προσπάθεια  εμπορευματοποίησης  του  δημόσιου  χώρου (ΗΛΙΟΣ, ΣΔΙΤ κ.λ.π.).

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ΣΔΙΤ είναι το πρώην  αεροδρόμιο  Ελληνικού και οι τρόποι αξιοποίησης του. Είναι  ολοφάνερο  εδώ  ότι ξεπουλιέται δημόσιος χώρος και εκποιείται δημόσια περιουσία. Ταυτόχρονα, με  το  μνημόνιο  3  που  ψηφίζεται  προχθές μπαίνουν  σε   άμεση προτεραιότητα  εφεδρείες και απολύσεις  εργαζομένων στους  Δήμους και  στο δημόσιο σε  συνδυασμό με τις λόγω μνημονίου άγριες περικοπές περίπου 3 δις € από θεσμοθετημένους πόρους που  έπρεπε να  αποδοθούν στη τοπική αυτοδιοίκηση ως το τέλος του  2013.

Η  πολιτική των  μνημονίων με εργαλείο τον  Καλλικράτη  οδηγεί  στην  λογική  της  ΄΄ανταποδοτικότητας΄΄  στην  εξαφάνιση δηλαδή κάθε  κοινωνικής  και ανθρώπινης ευαισθησίας. Ταυτόχρονα  η  αδυναμία  του  δήμου  να  ανταποκριθεί χωρίς  την  βοήθεια  της  κεντρικής  εξουσίας, οδηγεί στον  αναγκαστικό  δρόμο διάλυσης  ολόκληρων υπηρεσιών των δήμων σε κρίσιμους τομείς. Οι  κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, καθαριότητα, πράσινο, παιδικοί σταθμοί, βοήθεια στο σπίτι είναι  οι  πρώτες που  θα συρρικνωθούν  και  θα  δοθούν σε  ιδιώτες.

  Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικα σήμερα  και της  ελληνικής  κυβέρνησης, τα συνεχόμενα Μνημόνια ή  ύφεση  στην  οικονομία  5  συνεχή  χρόνια  και ο «Καλλικράτης» μεγάλωσαν  τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα και  οδηγούν σε κατάρρευση των  δημοτικών  αιρετών  αρχών αλλά  και του κοινωνικού ιστού. Η υπερφορολόγηση των πολιτών πέρα  από  την  δυνατότητά  τους  να  ανταποκριθούν  οι απολύσεις και ιδιωτικοποίηση  των δημόσιων υπηρεσιών  με  κοινωνικό προσανατολισμό  φορτώνουν  την  τσέπη  κάθε  φορολογούμενου  με  αποτέλεσμα  να  μην   μπορεί  να  ανταποκριθεί στις  οικονομικές  του  υποχρεώσεις  απέναντι  και  στην  δημοτική  αρχή .

  Συμπερασματικά έγινε πλέον σαφές ακόμα και στους ποιό δύσπιστους ότι το περιεχόμενο του  Καλλικράτη  σαν  δήθεν  αυτοδιοικητικό μοντέλο, καμιά  σχέση  δεν έχει  με  την  αυτοδιοίκηση ,αλλά   στοχεύει στον μεγαλύτερο έλεγχο των  τοπικών κοινωνιών  από τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Ο  συγκεντρωτικός του  χαρακτήρας   είναι  αναπόσπαστο στοιχείο του σύμφωνου σταθερότητας και υπηρετεί  στο νεοφιλελεύθερο  μοντέλο, την  νέα  τάξη  πραγμάτων με κυρίαρχο  σήμερα  το  τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό  σύστημα.

Το μοντέλο διοίκησης Καλλικράτη  είναι γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό, στριμωγμένο στις υπερεξουσίες των επιτρόπων και του ελεγκτικού, του ΤΑΙΠΕΔ που γίνεται  καθημερινά μεγαλύτερος  βραχνάς για τους δημάρχους. Οι επίτροποι είναι αυτοί που καθορίζουν όχι μόνο τη νομιμότητα, αλλά και τη σκοπιμότητα των αποφάσεων του  κάθε  δημοτικού Συμβουλίου.

   Η Τ.Α, όμως,  παραμένει να  είναι  το  ζητούμενο   Ιδιαίτερα στις μέρες μας που όλα  επαναπροσδιορίζονται  που  η  αλληλεγγύη, η  συλλογικότητα , ο  κοινωνικός έλεγχος  και  η  αμφισβήτηση  του  πεφωτισμένου δημάρχου  που πιθανά  ελέγχετε και  για  διασπάθιση  δημοσίου  χρήματος  είναι  στην  προτεραιότητα  κάθε ενεργού  πολίτη. Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι   αναπτυξιακό  εργαλείο αλλά  ταυτόχρονα  και ανάχωμα στην ανεργία αρκεί  να  είναι  στην  επιλογή  της  δημοτικής  αρχής η  υπηρέτηση του  πολίτη.

Είναι  πλέον  φανερό ότι  αιρετή  αυτοδιοίκηση  είναι ο μόνος  ασφαλής δημόσιος φορέας που έχει ακόμη τις προϋποθέσεις να υλοποιεί  γρήγορα και αποτελεσματικά  πρωτοβουλίες που  μπορεί να  χαρακτηρίζονται από  κοινωνική  ευαισθησία ,είναι ο φορέας εκείνος που ασκεί  πολιτισμό, κοινωνική πολιτική και βρίσκεται κοντά στον πολίτη. H τοπική  αυτοδιοίκηση  οφείλει  να είναι ο  βασικός μοχλός κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με  κοινωνικές δράσεις  διαχρονικές και απότοκες της οικονομικής κρίσης.

   Παραμένει πάντα επιτακτική η ανάγκη για μια ενιαία, ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του κράτους και των αυτοδιοικητικών θεσμών. Αυτό θα γίνει με την ανατροπή του Καλλικράτη και την αντικατάστασή του από ένα  νέο θεσμικό  αυτοδιοικητικό  πλαίσιο που θα διευρύνει την δημοκρατία θα δημιουργήσει προϋποθέσεις, αποτελεσματικής Αυτοδιοίκησης με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους.     

   Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη  συμμαχία, κυβέρνηση  που  δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του  χρηματοπιστωτικού συστήματος και  του  διαπλεκόμενου  Μιντιακού.

      Θεωρώ  αναγκαία  την συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των  συμπολιτών μας σε ένα  μέτωπο ανατροπής της  πολιτικής  των  νεοφιλελεύθερων  μνημονιακών  δυνάμεων, είναι επιτακτική η  ανάγκη  τώρα  για την αλλαγή στη χώρα  μας.

   Είναι  φανερό  ότι  ΄΄το όλο καθορίζει το μέρος΄΄ σημαίνει,  ότι η ανατροπή αυτής  της  πολιτικής μέσα από την συλλογική αντίδραση όλων  των  εργαζόμενων της χώρας  θα  προκρίνει ως  επακόλουθο  και την  σωτηρία  της  τοπικής  Αυτοδιοίκησης ώστε  μην  οδηγηθεί  στην εξαθλίωση  και  αποτελέσει  φορομπηχτικό  εργαλείο  στα  χέρια  των  ιδιωτικών  συμφερόντων  και  του  πλούτου   .

  Το  πρόβλημα  της  ευαισθητοποίησης και  της  συμμετοχής  της  κοινωνίας,  είναι  ατομική   υπόθεση  όλων αλλά και του καθένα  ξεχωριστά. Η  λαϊκή  σοφία  γνωρίζει  ΄΄Οι  πολλοί  παίρνουν  την  πόλη΄΄ ,αλλά  και  κανείς  δεν περισσεύει.

Ας πιάσουμε απ΄ την  αρχή  όμως το  νήμα  δημιουργίας μιας  νέας  μάχιμης   ανατρεπτικής συλλογικότητας  που θα  σταθεί  απέναντι απ΄τις  πολιτικές  των  μνημονίων της  νέας  τάξης . Έρχονται  μαύρες  μέρες και πολύ  σκοτάδι. όμως  το  φως  μπορεί  κανείς  να το δει  μέσα  από  την συμμετοχή  του, στην δημιουργία  συλλογικοτήτων που  θα  προκρίνει  την αλληλεγγύη σαν  το  ύψιστη  ανθρώπινη   αξία.

Η  συλλογική  δράση  είναι  ο  μοναδικός  δρόμος και  η  αλληλεγγύη  μεταξύ  των  πολιτών ο  καταλύτης  που  θα  οδηγήσει  στις  ανατροπές των  μνημονίων  της  πολιτικής της  φτώχιας  και  της  εξαθλίωσης .

                                                                       Κώστας   Κούστας  εκπαιδευτικός

                                                                                    Γ .Γραμματέας  Ά  ΕΛΜΕ  Αιτωλ/νιας

Posted in: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ