Α ρε οnirama, τύφλα να έχει ο Θεοδωράκης!

Δεν υπάρχει φυσικά θέμα και φάνηκε αυτό από την συμμετοχή του κόσμου αλλά ας ασχοληθούμε λίγο με το θέμα «πολιτισμός». Ξαφνικά μια ωραία καλοκαιρινή μέρα την προηγούμενη εβδομάδα εκνευριστικές ντουντούκες ηχούν, αφίσες γεμίζουν ξανά την βρώμικη πόλη με σκοπό να ενημερωθούν όλοι για το πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού: συναυλία των onirama! Λέω «καλά σιγά μην ασχοληθούμε με αυτούς τώρα», έλα όμως γυρίζοντας στο σπίτι και ανοίγοντας τον υπολογιστή αντιλαμβάνομαι ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αρχίσει όλοι και μιλούν για το γεγονός και για να ακριβολογώ όχι ακριβώς όλοι αλλά ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας και ένα μεγάλο μέρος από μεγαλύτερους σε ηλικία θαυμαστές του συγκροτήματος.

Κάθομαι λοιπόν και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν αυτές τις μέρες που ο προβληματισμός είναι τεράστιος για όλα τα γνωστά ζητήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία να φτάνουμε να ασχολούμαστε με αυτούς τους καλλιτέχνες που δεν έχουν να δώσουν τίποτα καλλιτεχνικά! Θα μου πείτε όλοι να μην είμαι τόσο κακός και ότι η μουσική είναι κάτι υποκειμενικό και οτι ο κόσμος θέλει να ξεχαστεί, φυσικά, αλλά αυτό που περνάει ο καλλιτέχνης είναι πολύ σημαντικό πράγμα και αυτό φαίνεται αν ψάξει κάνεις τους ποιοτικούς έλληνες καλλιτέχνες που είναι μετρημένοι στα δάχτυλα σήμερα.
Αυτό γίνετε γιατί δεν συμφέρει κανέναν ο λαός να ακούει και να προβληματίζεται ή καλυτέρα να ακούει και να ψάχνεται. Αυτοί λοιπόν που προωθούν αυτού του τύπου την διασκέδαση (για να ξεχαστεί ο κόσμος) με Ρουβάδες και με Πάολες σκοπό έχουν να κάνουν τον λαό να ασχολείται με την showbiz, με την κατινιά και με το τι ρούχα θα βγουν έξω.
Είναι εξάλλου οφθαλμοφανές το γεγονός να ψάχνουμε να βρούμε τα ρούχα και τα μαγιό στα παιδιά που όσο πάνε λιγοστεύουν (σαν να μπήκαν στο πλυντήριο) καθώς και να ανακαλύψουμε ποιο παιδί είναι αυτό που περπατάει στο δρόμο πίσω από το υπερβολικό βάψιμο και πίσω από την τεραστία αντιαισθητική τσάντα που του έδωσαν να βγει έξω για να μην νιώθει μειονεκτικά ή για να μοιάζει σε κάποια που είδε στην τηλεόραση! Όλα αυτά λοιπόν εξηγούν γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σαν χώρα, γιατί εκφυλιστήκαμε και γιατί χάθηκε το όποιο ίχνος κουλτούρας και πολιτισμού. Προσπαθούμε να μοιάσουμε στη δύση παίρνοντας μόνο τα λάθος στοιχεία. Πρέπει να σταματήσει η εύκολη εξήγηση «αυτά θέλει να ακούσει ο κόσμος, αυτά τα «ανεβαστικά» γιατί αν γρήγορα δεν καταλάβουμε τι γίνετε, αντί για βιβλία στο σχολειό θα αρχίσουμε να διαβάζουμε «ανεβαστικά» σύγχρονα κουτσομπολίστικα περιοδικά! 

Ακούγαμε το 1992 ο Ρουβάς να λέει «ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ» με τον φοβερό αυτόν στοίχο:

Είσαι πάλι μπροστά μου
άλλη μια βραδιά
Μα απόψε γλυκιά μου
Θα σ΄ το πω καθαρά

Τέρμα πια τα παιχνίδια
Και οι αναβολές
Αφού ΄ξέρω πως και ΄συ το θες
Ξέχνα τις ενοχές

Μην αντιστέκεσαι, μην αντιστέκεσαι
Κάνε ένα βήμα κι εσύ
Μην αντιστέκεσαι, το πάθος έρχεται
Και φεύγει η λογική (2)

   

Ακούμε το 2012 τους onirama nα λένε «ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ» με τον φοβερό αυτόν στοίχο:

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ... για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά... για λίγο τώρα!

Posted in: ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ