Η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος δύο βασικών ειδών του υπόσχεται αποτελεσματικότερες θεραπείες
Η ελονοσία που μεταδίδεται από κουνούπια στον άνθρωπο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους μολυσματικούς «εχθρούς» του πληθυσμού
Ερευνητές αποκωδικοποίησαν
το γονιδίωμα δύο βασικών ειδών του παρασίτου της ελονοσίας ανοίγοντας
τον δρόμο για την εκρίζωση της νόσου μέσω της ανάπτυξης νέων θεραπειών
αλλά και εμβολίων.
Δύο διαφορετικές μελέτες που δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Nature Genetics» επικεντρώνονται στην αποκωδικοποίηση του DNA του παρασίτου Plasmodium vivax (P.vivax) το οποίο αποτελεί τον πιο συχνό «εχθρό» του πληθυσμού εκτός της Αφρικής, καθώς και του Plasmodium cynomolgi (P.cynomolgi), ενός στενού «συγγενούς» του P.vivax που μολύνει ασιατικούς πιθήκους του Παλαιού Κόσμου.
Τα κακά νέα αλλά και η ελπίδα
«Τα κακά νέα είναι ότι εντοπίσαμε πολύ μεγαλύτερη γενετική ποικιλομορφία στο P.vivax από εκείνη που πιστεύαμε. Το γεγονός αυτό χαρίζει στο παράσιτο την ικανότητα να διαφεύγει από οποιοδήποτε φάρμακο ή εμβόλιο ‘στείλουμε’ εναντίον του» ανέφερε η καθηγήτρια Τζέιν Κάρλτον, κύρια συγγραφέας και των δύο μελετών από το Κέντρο Γενωμικής και Βιολογίας Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης προσθέτοντας ωστόσο ότι «τώρα που γνωρίζουμε καλύτερα τις προκλήσεις τις οποίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε μπορούμε να προχωρήσουμε αναλύοντας βαθύτερα τη γενετική ποικιλομορφία του παρασίτου προκειμένου να αναπτύξουμε αποτελεσματικότερες θεραπείες για αυτό».
Στη μια από τις δύο μελέτες διεθνής ερευνητική ομάδα εξέτασε στελέχη του P.vivax τα οποία απομονώθηκαν σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της Δυτικής Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ασίας. Η εξονυχιστική αυτή μελέτη προσέφερε στους ερευνητές για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ρίξουν μια καλή «ματιά» στη γενετική ποικιλομορφία των διαφορετικών ειδών του παρασίτου που πλήττουν τον άνθρωπο.
Δύσκολος αντίπαλος
Συγκεκριμένα από την ανάλυση προέκυψε ότι το P.vivax εμφανίζει διπλάσια γενετική ποικιλομορφία σε σύγκριση με το πιο διάσημο «ξαδελφάκι» του το Plasmodium falciparum (P.falciparum), γεγονός που μαρτυρεί ότι μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ δύσκολο «αντίπαλο» για τους επιστήμονες που μάχονται να το εξαφανίσουν.
Στο πλαίσιο της δεύτερης μελέτης που διεξήχθη από την ομάδα της δρος Κάρλτον σε συνεργασία με τον καθηγητή Καζουγιούκι Τανάμπε από το Πανεπιστήμιο της Οσάκα στην Ιαπωνία αποκωδικοποιήθηκε το γονιδίωμα τριών στελεχών του P.cynomolgi. Στη συνέχεια οι ερευνητές συνέκριναν το γενετικό «προφίλ» του P.cynomolgi με εκείνο του P. vivax καθώς και του Plasmodium knowlesi (P.knowlesi) – το γονιδίωμα του P.knowlesi το οποίο μολύνει πιθήκους αλλά και ανθρώπους σε τμήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας είχε αποκωδικοποιηθεί στο παρελθόν.
Καλύτερη ματιά στις γενετικές διαφορές
Τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης θεωρούνται σημαντικά καθώς είναι η πρώτη φορά που αποκωδικοποιείται το γονιδίωμα του P.cynomolgi, κάτι που επιτρέπει στους ερευνητές να έχουν μια καλύτερη εικόνα σχετικά με τις γενετικές διαφορές των στελεχών του παρασίτου και έτσι να μπορούν να σχεδιάζουν πιο αποτελεσματικές θεραπείες.
«Δημιουργήσαμε έναν γενετικό χάρτη του P.cynomolgi, που θεωρείται ‘αδελφάκι’ του P.vivax, οπότε τώρα μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλό μοντέλο για τη μελέτη του P.vivax. Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό καθώς δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε το P.vivax στο εργαστήριο» εξήγησε ο καθηγητής Τανάμπε.
Δύο διαφορετικές μελέτες που δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Nature Genetics» επικεντρώνονται στην αποκωδικοποίηση του DNA του παρασίτου Plasmodium vivax (P.vivax) το οποίο αποτελεί τον πιο συχνό «εχθρό» του πληθυσμού εκτός της Αφρικής, καθώς και του Plasmodium cynomolgi (P.cynomolgi), ενός στενού «συγγενούς» του P.vivax που μολύνει ασιατικούς πιθήκους του Παλαιού Κόσμου.
Τα κακά νέα αλλά και η ελπίδα
«Τα κακά νέα είναι ότι εντοπίσαμε πολύ μεγαλύτερη γενετική ποικιλομορφία στο P.vivax από εκείνη που πιστεύαμε. Το γεγονός αυτό χαρίζει στο παράσιτο την ικανότητα να διαφεύγει από οποιοδήποτε φάρμακο ή εμβόλιο ‘στείλουμε’ εναντίον του» ανέφερε η καθηγήτρια Τζέιν Κάρλτον, κύρια συγγραφέας και των δύο μελετών από το Κέντρο Γενωμικής και Βιολογίας Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης προσθέτοντας ωστόσο ότι «τώρα που γνωρίζουμε καλύτερα τις προκλήσεις τις οποίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε μπορούμε να προχωρήσουμε αναλύοντας βαθύτερα τη γενετική ποικιλομορφία του παρασίτου προκειμένου να αναπτύξουμε αποτελεσματικότερες θεραπείες για αυτό».
Στη μια από τις δύο μελέτες διεθνής ερευνητική ομάδα εξέτασε στελέχη του P.vivax τα οποία απομονώθηκαν σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της Δυτικής Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ασίας. Η εξονυχιστική αυτή μελέτη προσέφερε στους ερευνητές για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ρίξουν μια καλή «ματιά» στη γενετική ποικιλομορφία των διαφορετικών ειδών του παρασίτου που πλήττουν τον άνθρωπο.
Δύσκολος αντίπαλος
Συγκεκριμένα από την ανάλυση προέκυψε ότι το P.vivax εμφανίζει διπλάσια γενετική ποικιλομορφία σε σύγκριση με το πιο διάσημο «ξαδελφάκι» του το Plasmodium falciparum (P.falciparum), γεγονός που μαρτυρεί ότι μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ δύσκολο «αντίπαλο» για τους επιστήμονες που μάχονται να το εξαφανίσουν.
Στο πλαίσιο της δεύτερης μελέτης που διεξήχθη από την ομάδα της δρος Κάρλτον σε συνεργασία με τον καθηγητή Καζουγιούκι Τανάμπε από το Πανεπιστήμιο της Οσάκα στην Ιαπωνία αποκωδικοποιήθηκε το γονιδίωμα τριών στελεχών του P.cynomolgi. Στη συνέχεια οι ερευνητές συνέκριναν το γενετικό «προφίλ» του P.cynomolgi με εκείνο του P. vivax καθώς και του Plasmodium knowlesi (P.knowlesi) – το γονιδίωμα του P.knowlesi το οποίο μολύνει πιθήκους αλλά και ανθρώπους σε τμήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας είχε αποκωδικοποιηθεί στο παρελθόν.
Καλύτερη ματιά στις γενετικές διαφορές
Τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης θεωρούνται σημαντικά καθώς είναι η πρώτη φορά που αποκωδικοποιείται το γονιδίωμα του P.cynomolgi, κάτι που επιτρέπει στους ερευνητές να έχουν μια καλύτερη εικόνα σχετικά με τις γενετικές διαφορές των στελεχών του παρασίτου και έτσι να μπορούν να σχεδιάζουν πιο αποτελεσματικές θεραπείες.
«Δημιουργήσαμε έναν γενετικό χάρτη του P.cynomolgi, που θεωρείται ‘αδελφάκι’ του P.vivax, οπότε τώρα μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλό μοντέλο για τη μελέτη του P.vivax. Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό καθώς δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε το P.vivax στο εργαστήριο» εξήγησε ο καθηγητής Τανάμπε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου