Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση

Συντάκτης: Παναγιώτης Πασπαλιάρης

Απέναντι στις περιστροφικές μυγοειδείς πτήσεις της τζούφιας εγχώριας διανόησης γύρω και πάνω από τα κόπρανα της κρίσης, ικανές απλώς να παχύνουν τις ίδιες αυτές μύγες, αναπτύσσεται μια κουβέντα, δειλή ακόμα, σχετικά με τους τρόπους διεξόδου από την εικόνα και τη δυσοσμία αυτής της κατάστασης. Στην κουβέντα αυτή προσπάθησα κι εγώ να συμβάλλω, με τις μικρές μου δυνάμεις, υποβάλλοντας ιστορικά στοιχειοθετημένη την άποψη ότι οι σύγχρονοι παράνομοι μετανάστες δεν είναι μια στρατιωτική επίθεση ούτε μια απειλή ή μια καταστροφή. Είναι μια ευλογία.

Στην προσπάθειά μου να περιγράψω ένα χονδρικό σχέδιο (τέτοιο που επιτρέπει ο χώρος ενός άρθρου) αντιμετώπισα τον αριστερό κυρίως λιθοβολισμό.

Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αλλά και στα ανώνυμα σχόλια κατηγορήθηκα ως ρατσιστής, νεοφιλελεύθερος, εκμεταλλευτής, συγγραφέας του ομίλου ΣΚΑΪ. Αυτό το τελευταίο με πλήγωσε το άτιμο. Οι πέτρες, όταν μάλιστα προέρχονται από φανατισμένους Ιουδαίους, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τιμητικές. Οι φτυσιές… είναι σκέτη αηδία.

Οι σύγχρονοι Ιουδαίοι της ελληνικής αριστεράς συνεχίζουν να επιμένουν στην ιερή γραφή του 19ου αιώνα. Μιλούν για την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο ή για την ιδιοκτησία με τον ίδιο περίπου τρόπο που έγραφε ο Προυντόμ και ο Μαρξ. Αδυνατούν να απορροφήσουν τις αλλαγές στην ανθρώπινη διανόηση τις οποίες προκάλεσαν τα 150 πιο γρήγορα και ενδιαφέροντα για τον ανθρώπινο πολιτισμό και τη φιλοσοφία τελευταία χρόνια.

Αμέσως μετά τους καταστροφικούς πολέμους και ιδιαίτερα μετά το ολοκαύτωμα η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας τέθηκε στην κορυφή του θετικού δικαίου, των συνταγμάτων δηλαδή και των νόμων που καθορίζουν τη συμβίωση των πολιτών. Από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκπορεύονται όλες οι κατηγορίες των ανθρώπινων δικαιωμάτων: Τα θεμελιώδη δικαιώματα, τα φιλελεύθερα δικαιώματα, τα πολιτιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Η άποψη, λοιπόν, να οργανώσει η ελληνική πολιτεία κέντρα υποδοχής αυτών των ανθρώπων σε κάθε σημείο της επικράτειας, στις παρυφές των χωριών και των πόλεων, είναι μια άποψη που εδράζεται στο σεβασμό του συντάγματος της, αλλά και των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει. Πολύ περισσότερο είναι μια άποψη που πηγάζει από την ηθική ανάγκη να εξασφαλίσουμε στους ανθρώπους αυτούς συνθήκες που δε βλάπτουν, αντιθέτως προάγουν την ανθρώπινή τους αξιοπρέπεια.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες λίγα μπορούν να κάνουν για να αποτρέψουν τους νέους των μουσουλμανικών κρατών να φύγουν κακήν κακώς από την πατρίδα τους. Μπορούν όμως να τους προσφέρουν στέγη, στρώμα για να κοιμηθούν, νερό για να πλυθούν, ρούχα να ντυθούν, θέρμανση για να μην κρυώνουν, φαγητό για να μην πεινούν, περίθαλψη όταν αρρωσταίνουν ή ακόμα και προληπτική ιατρική παρακολούθηση, χώρο για να λατρεύουν τον Θεό τους, και μια στοιχειώδη ασφάλεια και σιγουριά για τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα.

Η Ελλάδα, η πατρίδα μου, θα ήθελα επίσης να εξασφαλίσει σε αυτούς τους ανθρώπους τις συνθήκες για να απαγκιστρωθούν από τη σκλαβιά της οικονομικής και πνευματικής ένδειας. Ιδιαίτερα στις γυναίκες πρέπει να εμφυσηθεί το δικαίωμά τους να είναι ίσες με τους άνδρες, να μπορούν να εργάζονται, να γεννούν όσο θέλουν εκείνες, να μετακινούνται και να σκέφτονται ελεύθερα. Οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται εκπαίδευσης τόσο θεωρητικής όσο και επαγγελματικής, μόνο και μόνο επειδή πάτησαν το χώμα της πατρίδας μου. Υποχρεωτική εκπαίδευση όσο θέλουν να βρίσκονται στα χώματα αυτά, καθώς το δικαίωμα στην ελεύθερή τους μετακίνηση θα πρέπει να είναι επίσης αδιαπραγμάτευτο.

Και φτάνουμε στο προκείμενο που είναι η πρόταση για τις απολαβές αυτών των ανθρώπων. Προτείναμε τα 200 ευρώ το μήνα, όσο περίπου είναι το ημερήσια αμοιβή ενός καλοπληρωμένου Έλληνα. Εδώ είναι που η αριστερός σκοταδισμός αδυνατεί να ξεφύγει από τα τσιτάτα των φοιτητικών του χρόνων. Αυτά, διανθισμένα όπως είναι με τη μυρωδιά του χασίς και την ηδονή του σεξ, χαράσσονται σχεδόν στο μυαλό του. Δεν μπορεί να σκεφτεί ότι τα 200 Ευρώ κέρδος (καθώς όλες οι άλλες ανάγκες καλύπτονται) θα είναι ευλογία για έναν Αφγανό που συνήθιζε να βγάζει 5-10 Ευρώ το μήνα σε όλη του τη ζωή.

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν έχει νούμερο και μάλιστα σε Ευρώ. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αναλύεται σε δικαιώματα. Τα δικαιώματα αυτά, όπως τα περιγράψαμε, οφείλουμε σήμερα να καλύψουμε ως λαός και ως οργανωμένη κοινωνία. Τα κοινωνικά δικαιώματα αυτά που μιλούν για τη δυνατότητα συμμετοχής του ατόμου στην κοινωνική ζωή, μέσω της διατήρησης ενός βιοτικού επιπέδου καλύπτονται πλήρως από την πρόταση. Αυτά που δεν καλύπτονται είναι τα υπερκαταναλωτικά δικαιώματα τα οποία έχουν εισχωρήσει στην καθημερινότητά μας και έχουν υποτάξει ακόμα και το μυαλό αληθινών αριστερών. Όχι τα δικαιώματα υπερκατανάλωσης δεν ανήκουν σε όσα απορρέουν από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μερικές φορές μάλιστα την πλήττουν.

Έπειτα το να βάζουμε ένα νούμερο σε Ευρώ ως μέτρο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τελικά αυτό που καταφέρνει είναι να την αρνείται σε αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους. Όχι η Ελλάδα δεν μπορεί σήμερα να δίνει 700 ή 1300 Ευρώ στους παράνομους μετανάστες. Δεν υπάρχουν οι δουλειές και δεν είναι ανταγωνιστική αρκετά για να τις δημιουργήσει. Αυτό σημαίνει ότι όσοι περισσότεροι θα έρχονται τόσοι περισσότεροι θα καταλήγουν στα φανάρια, την πορνεία, τη διακίνηση ναρκωτικών, την παράνομη εργασία, την κλεψιά και τον φόνο.

Επίσης, θα πρέπει να καταλάβει κάποτε η αραχνιασμένη στη χώρα μας αριστερή σκέψη ή αδυναμία σκέψης, ότι οι διαφορές και οι διαφορετικότητες σε μια κοινωνία είναι κομβικές για την επιβίωσή της και για την εξέλιξή της. Δεν μπορούν όλοι να παίρνουν 1300 Ευρώ. Κάποιοι θα παίρνουν 13000 Ευρώ, κάποιοι 1300 και κάποιοι 130. Αρκεί σε όλους να εξασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία, που μπορούν με τον καιρό να τους ανεβάσουν στην κλίμακα των απολαβών. Αρκεί επίσης, με τους φόρους να εγγυάται το κράτος ότι χρηματοδοτείται αυτή η εξασφάλιση των στοιχειωδών απαιτήσεων μιας φιλόξενης κοινωνίας. Αυτό που θα κάνουν σίγουρα τα 130 ευρώ είναι ότι θα αναζωογονήσουν την ελληνική οικονομία όπως την αναζωογόνησαν οι φτηνοί «βλάχοι» που γέμισαν την Αθήνα το 1970 και 1980 και οι πιο φτηνοί Αλβανοί που την κατέκλυσαν το 1990.

Η οικονομία μας και κατ’ επέκταση η κοινωνία μας ωφελήθηκαν από την εισροή φτηνού εργατικού δυναμικού τα προηγούμενα χρόνια. Αν δεν υπήρχαν αυτοί δε θα παίρναμε σήμερα κι εμείς κι αυτοί 1000 Ευρώ μισθό. Θα ήμασταν πολύ παρακάτω. Εκεί που πάμε τώρα με την ακαμψία μας. Με την επιμονή μας να μη θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα. Με τις θεωρητικές καρικατούρες να αντιστρατεύονται την ίδια την πραγματικότητα και τις πρακτικές λύσεις. Μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση που αντί να πιαστεί από κάποιο κλαδί τραγουδάει την «μπαντιέρα ρόσα». Μια κοινωνία που δεν αντιλαμβάνεται ότι σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση, όπως τραγουδάει ένας φίλος. Και η πρόσκρουση είναι πιο κοντά από ποτέ.

…

Θυμάμαι ακόμα πως στο σπίτι μας ταΐσαμε πολλούς πεινασμένους Αλβανούς, κατάκοπους από χιλιόμετρα πεζοπορίας. Αυτοί κι αν έζησαν την πρόσκρουση. Κάποιον πιτσιρικά τον κράτησε ο πατέρας μου για δουλειά. Τον έβαλε στο ΙΚΑ μετά από λίγο καιρό. Είχε ένα υπέροχο όνομα, τον έλεγαν Ελιντόνι (χελιδόνι). Τον βάφτισε τον δύστυχο, Γιώργο. Από τη μια η ορθόδοξη μισαλλοδοξία μας και από την άλλη η αγάπη του ιδίου του μετανάστη για τον Νταλάρα. Δεν ξέρω τι από τα δύο ήταν χειρότερο. Πάντως ο Χελιδόνι έμαθε να γράφει και να διαβάζει. Μεγάλωσε έκανε παιδιά και ζει κάπου στην Αθήνα. Τα παιδιά του θα μεγαλώσουν κι αυτά και ποιος ξέρει κάποιο θα μπορούσε να γίνει μεγάλος επιστήμονας, μεγάλος άνθρωπος γιατί όχι και πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Ναι φίλοι μου αγαπητοί, βαπτισμένοι στα Πανεπιστήμια και στους δρόμους «αριστεροί». Σας τη βγαίνω από αριστερά. Γιατί για μένα η αριστερά δεν έχει καμία σχέση με τα αριστερά θρύψαλα που έχετε στον εγκέφαλό σας, δίπλα – δίπλα με τα δεξιά σας όνειρα, όπως καταδεικνύει η ιστορία πολλών συντρόφων σας. Για μένα ο αριστερός εγκέφαλος καθορίζεται από τη δυνατότητά του να αμφιβάλλει για όλα, να συγκλονίζεται από το δράμα των συνανθρώπων του και να ψάχνει να βρει λύσεις, να εφαρμόζει λύσεις. Λύσεις που θα εξασφαλίζουν στο ακέραιο σε αυτούς και στις γενιές που θα έρθουν βιολογικά ή ξυπόλητες από τις ατραπούς κάποιων συνόρων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και άρα την ανθρώπινή τους αξιοπρέπεια.

Posted in: πολιτική