Tώρα είμαστε σίγουροι ότι τις τελευταίες ημέρες παίχτηκε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικοοικονομικά θρίλερ των τελευταίων ετών. Νιώσαμε να έχουμε την τύχη του πλανήτη στα χέρια μας. Όπως ο πράκτορας 007, την ώρα που επιχειρούσε να αφοπλίσει την πυρηνική βόμβα που θα εξαφάνιζε την ζωή από τον πλανήτη. 9-8-7-6-5-4-3-2-1- ουφ. Η βόμβα αφοπλίστηκε. Η μαγική λέξη, ο κωδικός στο κομπιούτερ ήταν ένα όνομα: Παπαδήμος. Μα, ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Sir Papademos;
Μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της στοάς των Ροκφέλερ, της διεθνούς συνωμοσίας των τραπεζιτών. Μήπως απλά και μόνο ένας απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών της χρονιάς του ΄66; Απλά; Όχι και τόσο απλό να είναι κανείς απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών σε εκείνα τα χρόνια. Με τον καιρό το πράγμα εκφυλίστηκε, αλλά τότε το Κολέγιο ήταν κάτι περισσότερο από ένα σχολείο. Ήταν μασονία. Πάντως, αν κάτι πραγματικά με στεναχωρεί είναι ότι δεν γράφτηκε κάτι ακόμη για την σχέση του με τον Πάπα της Ρώμης...
Λοιπόν, ο κ. Παπαδήμος μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Το μόνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει (απ’ όσους τον ξέρουν καλά) είναι ότι παίζει χαμένα παιγνίδια. Το αντίθετο! Αποστρέφεται οτιδήποτε θυμίζει χαμένη υπόθεση. Αυτό και μόνο το γεγονός με γεμίζει αισιοδοξία. Η κατάσταση στην ελληνική οικονομία είναι δύσκολη, αλλά όχι μη αναστρέψιμη. Αλλιώς ο τραπεζίτης Παπαδήμος δεν θα αναλάμβανε να κρατήσει την καυτή πατάτα στα χέρια του. Βέβαια, για να πετύχει στο έργο του υπάρχει μία προϋπόθεση: Να συνεργαστούν όλοι. Να τον αφήσουν να δουλέψει και να τον βοηθήσουν στο έργο του.
Αν είχαμε ανακαλύψει τον κ. Παπαδήμο ή τον όποιον κύριο Παπαδήμο (υπάρχουν πολλοί και άξιοι Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) πριν από δύο χρόνια, θα είχαμε κερδίσει δύο χρόνια και ίσως το δικαίωμα στην ανάκαμψη. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο κόσμος και ξέρει ποιος είναι υπεύθυνος για την ολιγωρία. Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αφήσει έναν απλήρωτο λογαριασμό στο τραπέζι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της στοάς των Ροκφέλερ, της διεθνούς συνωμοσίας των τραπεζιτών. Μήπως απλά και μόνο ένας απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών της χρονιάς του ΄66; Απλά; Όχι και τόσο απλό να είναι κανείς απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών σε εκείνα τα χρόνια. Με τον καιρό το πράγμα εκφυλίστηκε, αλλά τότε το Κολέγιο ήταν κάτι περισσότερο από ένα σχολείο. Ήταν μασονία. Πάντως, αν κάτι πραγματικά με στεναχωρεί είναι ότι δεν γράφτηκε κάτι ακόμη για την σχέση του με τον Πάπα της Ρώμης...
Λοιπόν, ο κ. Παπαδήμος μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Το μόνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει (απ’ όσους τον ξέρουν καλά) είναι ότι παίζει χαμένα παιγνίδια. Το αντίθετο! Αποστρέφεται οτιδήποτε θυμίζει χαμένη υπόθεση. Αυτό και μόνο το γεγονός με γεμίζει αισιοδοξία. Η κατάσταση στην ελληνική οικονομία είναι δύσκολη, αλλά όχι μη αναστρέψιμη. Αλλιώς ο τραπεζίτης Παπαδήμος δεν θα αναλάμβανε να κρατήσει την καυτή πατάτα στα χέρια του. Βέβαια, για να πετύχει στο έργο του υπάρχει μία προϋπόθεση: Να συνεργαστούν όλοι. Να τον αφήσουν να δουλέψει και να τον βοηθήσουν στο έργο του.
Αν είχαμε ανακαλύψει τον κ. Παπαδήμο ή τον όποιον κύριο Παπαδήμο (υπάρχουν πολλοί και άξιοι Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) πριν από δύο χρόνια, θα είχαμε κερδίσει δύο χρόνια και ίσως το δικαίωμα στην ανάκαμψη. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο κόσμος και ξέρει ποιος είναι υπεύθυνος για την ολιγωρία. Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αφήσει έναν απλήρωτο λογαριασμό στο τραπέζι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου