Πριν από μισό αιώνα ακριβώς οΈρνεστ Χέμινγουεϊ έσπασε το καλούπι του αρχετυπικού αρσενικού σελέμπριτι, όπως διαβάσαμε στις σελίδες του περιοδικού ΄Playboy΄.
Η 50ή επέτειος του θανάτου του «Papa» στάθηκε αφορμή για εκατοντάδες φρέσκα αφιερώματα στη much bigger than life ζωή του. Και στο έργο του αναπόφευκτα, αλλά κατά βάση στη ζωή του. Στις περιπέτειες, στα ταξίδια, στα κυνήγια, στους πολέμους, στους παρ΄ ολίγον θανάσιμους τραυματισμούς, στις συζύγους, στις ερωμένες, στα dry martini, στην καραμπίνα, στην τελευταία σφαίρα. Σε όλα αυτά τα εντυπωσιακά ωραία που τώρα πια μας οδηγούν σε μια πολύ θλιβερή διαπίστωση: δεν τους φτιάχνουν πια έτσι. Ούτε τους συγγραφείς, αλλά κυρίως ούτε τους άντρες. Έρνεστ Χέμινγουεϊ δεν πρόκειται να ξαναδούμε ανάμεσά μας, για τον ίδιο λόγο που δεν πρόκειται να δούμε και μονόκερους να τριποδίζουν στα πάρκα. Και οι δύο ανήκουν στους θρύλους που τρέφονται αποκλειστικά με παρθενιές.
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ ήταν ο πρώτος Αμερικανός που τραυματίστηκε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Μπορεί και να μην ήταν, αλλά έτσι έγραψε η ιστορία και η προσωπική του μυθολογία. Στα 1918 δοκίμασε να καταταγεί στο στρατό των ΗΠΑ. Δεν τον δέχτηκαν γιατί είχε προβλήματα όρασης, οπότε γράφτηκε εθελοντικά στον Ερυθρό Σταυρό. Έφυγε αμέσως για την Ευρώπη, έφτασε στο Παρίσι τις μέρες που η πόλη βομβαρδιζόταν από τους Γερμανούς και ένα μήνα μετά μετατέθηκε στο ιταλικό μέτωπο. Την πρώτη μέρα που πάτησε στο Μιλάνο ένα μυδραλιοβόλο γάζωσε το αριστερό του πόδι και 200 περίπου θραύσματα όλμου σφηνώθηκαν στο δεξί του. Πριν καταρρεύσει και μεταφερθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο, πρόλαβε να κουβαλήσει στην πλάτη του έναν υπαξιωματικό και να τον απομακρύνει από τη ζώνη πυρός του εχθρού. Αυτό το συμβάν του χάρισε το πρώτο μετάλλιο ανδρείας (στη συνέχεια απέκτησε κι άλλα) και την προαναφερθείσα κάπως σουρεαλιστική πρωτιά.
Πολλά χρόνια αργότερα, στο Β΄ Παγκόσμιο, διατεινόταν ότι ήταν και ο πρώτος Αμερικανός που μπήκε στο ελευθερωμένο Παρίσι και ο πρώτος εχθρός των ναζί που ξαναμπήκε στο ξενοδοχείο Ritz. Αυτές οι δύο τελευταίες ιστορίες δεν επιβεβαιώθηκαν από κανέναν, αλλά ο Χέμινγουεϊ επέμενε να τις επαναλαμβάνει. Γούσταρε τις πρωτιές. Ήθελε να κάνει πράγματα που δεν τα είχε κάνει κανένας άλλος πριν απ΄ αυτόν.
Στη λογοτεχνία του πέτυχε απόλυτα. Για τουλάχιστον δύο δεκαετίες οι συγγραφείς του πλανήτη προσπαθούσαν είτε να μιμηθούν τη γραφή του είτε να αποστασιοποιηθούν εμφανώς απ΄ αυτήν. Στη ζωή τα πήγε ακόμα καλύτερα. Έζησε με τρόπο που κανείς πια δε θα μπορέσει να μιμηθεί. Οι αφιλόξενες Άλπεις που διέσχισε δεν υπάρχουν - έχουν μετατραπεί σε χιονοδρομικά κέντρα. Οι σαβάνες όπου κυνήγησε είναι δρυμοί στους οποίους δεν επιτρέπεται το κυνήγι. Τα θηράματα που σκότωσε προστατεύονται ως είδη υπό εξαφάνιση.
Τα κοκτέιλ που έπινε έχουν ταυτιστεί τόσο πολύ μ΄ εκείνον, που έχουν καταχωριστεί ως δικά του. Η πατρίδα που επέλεξε να «υιοθετήσει» ήταν η Κούβα - η χώρα που απεχθάνονταν περισσότερο απ΄ όλες οι φυσικοί του συμπατριώτες. Και οι πόλεμοι που έζησε και περιέγραψε ως ανταποκριτής δεν πρόκειται να ξανασυμβούν/Ετσι κι αλλιώς, δε συνέβησαν ποτέ όπως τους περιέγραψε - ήταν ένας κακός ρεπόρτερ, που σπανίως περιοριζόταν στα γεγονότα, ιστορίες έστελνε στις εφημερίδες του. Και εννοείται ότι κανείς δε θα μπορέσει να αντιγράψει το μοναδικό τρόπο που είχε να «παράγει» δημοσιότητα. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έγινε το απόλυτο σελέμπριτι της εποχής του αντιστρέφοντας το θεμελιώδη νόμο της διασημότητας. Δεν έκανε τίποτα για τη δημοσιότητα. Έκανε τα πάντα για την πάρτη του. Η δημοσιότητα απλώς τον ακολουθούσε. Ίσως γιατί τα έκανε πρώτος. Ο θρύλος άρχισε να τον κάνει παρέα επειδή τα περισσότερα απ΄ αυτά τα έκανε πρώτος και τελευταίος.
Extreme Sports
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε τον τρόπο του να ξεμουδιάζει μετά από το πολύωρο κοπιαστικό γράψιμο.
1919
Επιστροφή στο πατρικό σπίτι στο Όουκ Παρκ του Ιλινόις μετά το σοβαρό τραυματισμό του στο ιταλικό μέτωπο.
1925
Στο Γκστάαντ στις ελβετικές Άλπεις πολύ πριν το ανακαλύψει ο Κώστας Σόμμερ.
1933
Σαφάρι στην ανατολική Αφρική, στην περιοχή όπου σήμερα απλώνεται ο δρυμός τουΣε-ρενγκέτι.
1934
Στο λιμάνι της Αβάνας μαζί με ντόπιους ψαράδες και έναν ντόπιο ξιφία.
1935
Στο ντεκ της «Pilar» στοχεύοντας σε ένα μέλλον με περισσότερη λογοτεχνία και λιγότερα θηλαστικά.
Αναδημοσίευση από το τεύχος Οκτωβρίου Νο190 του περιοδικού ΄Playboy΄.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου