ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το πρόβλημα τελικά με μας τους Έλληνες πρέπει να ξεκινάει κάπου μετά την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη που στην ουσία τελείωσε και η ιστορία μας .
Οι προσπάθειες μας τόσων αιώνων έπεισαν τους Τούρκους και τους Φράγκους ότι αφού έχουμε τόσο πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της προδοσίας και της διχόνοιας μεταξύ μας καλό θα ήταν να μας σκλαβώσουν !
Έτσι για 4 - 5 αιώνες μας έκατσαν στο σβέρκο και μόνο όταν αποφάσισαν οι φιλέλληνες ευρωπαίοι φίλοι μας , κάναμε την επανάσταση μας το 1821. Και όσο προσπαθούσαμε να πετάξουμε τους Τούρκους στην θάλασσα , άρχισαν οι φίλοι μας να μας δανείζουν λεφτά μιας και κατάλαβαν πόσο μαλάκα λαό μας είχαν κάνει οι κατακτητές μετά από τόσους αιώνες κατοχής. Η ιστορία του δανεισμού αρχίζει το 1824 προτού καν την ύπαρξη Ελληνικού κράτους με δύο δάνεια, το 1824 και το 1825. Το πρώτο δάνειο 800.000 στερλινών, αλλά μόνο 308.000 στερλίνες και πολεμοφόδια αξίας 11.900 στερλινών δόθηκαν στην Ελλάδα .Το δεύτερο δάνειο αξίας 2.000.000 στερλινών. Στα χεριά μας έφτασαν μόλις 529.000 στερλίνες καθώς από το αρχικό ποσό θα κρατηθούν διάφορα ποσά για τόκους, έξοδα, μεσιτικά και προηγούμενα δάνεια, συνολικά 529.000 στερλινών. Το "πάρτι" όμως δεν έχει τελειωμό εδώ… Από τις υπόλοιπες 529.000 στερλίνες θα σταλούν στην Αμερική 156.000 στερλίνες για να κατασκευαστούν δύο ατμοφρεγάτες και 123.000 θα παραμείνουν στην Αγγλία για την κατασκευή έξι ατμοκίνητων πλοίων. Το ποσό των 37.000 θα δοθεί για μισθοδοσία στον Άγγλο ναύαρχο Κόχραν, ο οποίος ανελάμβανε την ηγεσία του υπό κατασκευή ελληνικού στόλου. Στην Ελλάδα έμειναν 190.000, τα οποία θα σπαταλήσουν στις εμφύλιες αναμετρήσεις την εποχή που ο Ιμπραήμ έφθανε ανενόχλητος στην Πελοπόννησο. Η πρώτη ουσιαστική πτώχευση ήταν αναμενόμενη και σημειώθηκε τρία χρόνια αργότερα το 1827 με την αδυναμία καταβολής των τοκοχρεολυσίων των δύο πρώτων δανείων. Η δεύτερη το 1843, όταν διακόπηκε η εξόφληση των δόσεων του δανείου των 60.000.000 γαλλικών φράγκων που είχε δοθεί στη Βαυαροκρατία με την εγγύηση των προστάτιδων δυνάμεων. Το δάνειο αυτό εξανεμίστηκε στην αποπληρωμή των δόσεων των δύο αγγλικών δανείων. Βέβαια στις 30 Οκτωβρίου του 1893 ο Τρικούπης εμφανιζόμενος στη Βουλή δεν θα διστάσει να καταθέσει την αλήθεια με την ιστορική φράση "Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν ". Και φυσικά οι ξένοι κεφαλαιούχοι είναι πρόθυμοι πάντα να προσφέρουν βοήθεια . Ανταγωνίζονται οι Άγγλοι , οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί και στέλνουν, αντίστοιχα, στην Ελλάδα για έλεγχο των δημοσιονομικών τον λόρδο Εδουάρδο Λω, τον οικονομικό επιθεωρητή Ρου και τον τραπεζίτη Μόργκαν. Ο Τρικούπης θα συνάψει συνολικά έξι δάνεια με τους ποιο ληστρικούς όρους για εκείνη την περίοδο. Το πρώτο το 1879 με το ποσό των 60 εκ., φράγκων για να καλυφθεί και να αποσυρθεί η αναγκαστική κυκλοφορία χρήματος με επιτόκιο 8,19%. Το δεύτερο το1881, ύψους 120 εκατ., φράγκων για να καλυφθούν οι επείγουσες ανάγκες της χώρας, με επιτόκιο 7,35%. Το 1884 , 100 εκατ., φράγκα για τη κατασκευή σιδηροδρόμων με επιτόκιο 7,16%. 1887, ύψους 135 εκατ., για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού και την εξυπηρέτηση προηγούμενων δανείων. Επιτόκιο 6%. Το 1879 , 155 εκ., για τη αποπληρωμή των σιδηροδρομικών εταιριών, με επιτόκιο 5,75%.
Και τέλος το 1890-91, ύψους 89 εκατ., για τη κατασκευή του σιδηροδρόμου Πειραιά – Λάρισας με επιτόκιο 5,7%.Οι πιστωτές της Ελλάδας ήταν τότε η Harmbo του Λονδίνου, η Bank de Paris , η Brleishrober του Βερολίνου και η Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης του Συγγρού. Από το συνολικό ονομαστικό ποσό των 643.000.000 εκατ. χρυσών φράγκων θα εισπραχθούν μόνο 463 εκατ. Για τα νέα και τα παλαιά δάνεια θα καταβληθούν, τη δεκαετία 1880-1890, τοκοχρεολύσια ύψους 455.000.000 χρυσών φράγκων! Η χρεοκοπία βέβαια είχε έρθει προτού ο Τρικούπης αναλάβει για τελευταία φορά την πρωθυπουργία. Ο διάδοχός του Δηλιγιάννης θα οδηγήσει τη χώρα, το 1897, στον ατιμωτικό πόλεμο κατά της Τουρκίας. Με την ήττα θα έλθει ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος που θα εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους των ειδών μονοπωλίου αλάτι, σπίρτα, πετρέλαιο, παιγνιόχαρτα, τσιγαρόχαρτα και σμυρίδα.. Ο ΔΟΕ θα καταργηθεί ύστερα από 80 χρόνια, το 1978! Η τρίτη αυτή πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Τον Μάρτιο του 1910 συνάπτονται νέα δάνεια για νέα έργα. Παρά την ήττα όμως στη Μικρά Ασία, η πτώχευση έχει αποφευχθεί με το Α΄ Αναγκαστικό Δάνειο που επιβάλλεται από τον υπουργό Οικονομικών Π. Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος κόβει στη μέση τα χαρτονομίσματα, κρατά το ένα μέρος στην κυκλοφορία και ανταλλάσσει το άλλο με τίτλους εσωτερικού δανείου. Στην αποφυγή της πτώχευσης το ΄22 συμβάλλει και το δάνειο υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες. Η πτώχευση όμως είναι και πάλι μοιραία και τελικά έρχεται το 1932. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση προϋπολογισμού του υπουργού Οικονομικών καθηγητή Βερβαρέσσου, η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό 2,868,1 εκατ. χρυσά φράγκα.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης το 1952 κάνει τον τελικό διακανονισμό όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδας . Η πρωτοφανής ανάπτυξη και η αυστηρή συγκράτηση δαπανών τη δεκαετία 1955-1965 συμμάζεψαν οριστικά τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967. Το υψηλό δημόσιο χρέος παραμένει η κύρια αιτία που η χώρα αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι από το 1827 που αναγκάστηκε να κηρύξει την πρώτη πτώχευση. Τα επιτόκια δανεισμού τότε κυμαίνονταν μεταξύ 5,5 και 8,7% αλλά πάντως αρκετά υψηλότερα από το μέσο ευρωπαϊκό επιτόκιο που ήταν μεταξύ 3 και 4%. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα που το spread εκτινάχτηκε στις 600 μονάδες βάσης. Η κύρια διαφορά είναι ότι η χώρα ανήκει στη ζώνη του ευρώ και είναι αδιανόητη η χρεοκοπία, εφόσον βέβαια δεν επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα. Μια ενδεχόμενη χρεοκοπία όμως της Ελλάδας θα πυροδοτήσει ντόμινο στην Ευρωζώνη, καθώς υπάρχουν κι άλλες χώρες που βρίσκονται κοντά στο σημείο μηδέν.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ