Η ιστορία του food porn: Μια αλλιώτικη ηδονή

Άννα-Μαρία Αρβανιτίδου

To «Κέντρο Επιστημών για το Δημόσιο Συμφέρον» που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, θεωρείται το καλύτερο ινστιτούτο σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες παγκοσμίως. Το εν λόγω κέντρο κάνει λόγο για τον αιώνα μας και τον χαρακτηρίζει ως αιώνα του «Food Porn» ή «Comida Porno». Ένας αιώνας που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική προβολή και προώθηση φαγητών πλούσια σε θερμίδες και με υπερβολική ή εκκεντρική εικόνα. Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα η CSPI δημοσίευσε μια σειρά από άρθρα με στόχο την καταπολέμηση του «food porn» προωθώντας παράλληλα την υγιεινή διατροφή. Το κέντρο χαρακτηρίζει αυτά τα άρθρα με τη φράση: «Αυτή είναι η σωστή επιλογή για φαγητό»

Στην πραγματικότητα, η πορνογραφία και η διατροφή συνομιλούν εδώ και δεκαετίες. Ο συγγραφέας Alexander Cockburn είχε αναφέρει ήδη από τη δεκαετία του ’70 τον όρο «Πορνογραφική γαστρονομία» ή «Γαστρο-πορνογραφία». Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «The New York Review of Books». Ένα εγχειρίδιο που εμπεριέχει με μαγειρικές συνταγές και πολλές εικόνες που «Η συγκίνηση και η αίσθηση του ανέφικτου αυξάνονται προσφέροντας πολύχρωμες φωτογραφίες δοχείων γεμάτα φαγητό» αναφέρει ο ίδιος.

Αυτοί οι τύποι εικόνων δεν θα μπορούσαν να παραμείνουν πρωταγωνιστές στην έκθεση «Food for the Eye: Η ιστορία του φαγητού στη φωτογραφία ή η τροφή για τα μάτια»: Η ιστορία του φαγητού στη φωτογραφία, η οποία παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Κέντρο Εκθέσεων  C / O στο Βερολίνο. Ως εκ τούτου, οι επιμελητές της έκθεσης Susan Bright και Denise Wolff έχουν επιλέξει εικόνες για την έκθεση, όπως αυτή που υπέγραψε ο Αμερικανός Jo Ann Callis, που να ανήκουν στη σειρά “Απαγορευμένες Απολαύσεις” όπως για παράδειγμα η παρουσίαση ενός κέικ φράουλας με κρέμα γάλακτος.

Ο Jo Ann Callis καταφέρνει να φωτογραφίζει τα τρόφιμα με τέτοιον τρόπο ώστε να δίνει προσοχή στην υφή και στο χρώμα, όπως αυτή του κέικ με τις φράουλες, χωρίς όμως να κάνει άμεση αναφορά στο σεξ. Δεν είναι τυχαίο ότι η αυτή η τούρτα που φωτογραφήθηκε πάνω σε μια σατέν επιφάνεια θα μπορούσε να αποτελεί την παρηγοριά ενός κρεβατιού εν έτει 1994.

Η Ιάπων φωτογράφος  Nobuyoshi Araki έχει φτάσει το «Porn Food» σε άλλο επίπεδο. Εξέδωσε πριν αρκετό καιρό έναν κατάλογο φωτογραφιών με τίτλο «Επίσημο δείπνο». Φωτογραφίες που τα τρόφιμα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο τονίζοντας απλά μια φυσική πράξη και μια διαδικασία φαγητού. Η πιο ηχηρή της φωτογραφία θα λέγαμε πως είναι αυτή που απεικονίζει ένα πιάτο με κόκκους ρυζιού που μοιάζουν με γυναικείο κόλπο.

Να σημειωθεί πως η φωτογράφος αγαπά πολύ τα στρείδια. Το μαλάκιο αυτό αποτελεί γι’ αυτήν την απόλυτη αναφορά στο σεξ. Δεκάδες στρείδια φωτογραφίζονται προβάλλοντας την άποψή της ότι “ο αισθησιακός τρόπος με τον οποίο τα στρείδια πρέπει να τρώγονται, καθώς και η ομοιότητά τους με τα γυναικεία γεννητικά όργανα, τα έχει μετατρέψει σε κάτι αιώνια αφροδισιακό» αναφέρει συχνά η ίδια.

Ο βασιλιάς της γαλλικής φωτογραφίας Βourdin, φωτογράφισε μια εικόνα καθαρά σεξουαλική που ξεπερνά την ειρωνεία ή την έννοια του υπονοούμενου. Δυο γυναίκες βρίσκονται σ’ ένα κρεβάτι και τρώνε λουκάνικα Φρανκφούρτης. Ο Bourdin, χαρακτηρίζεται από τη σουρεαλιστική του προσέγγιση και βάζει τα μοντέλα του να τρώνε λουκάνικα Φρανκφούρτης, τα οποία στηρίζονται σ’ ένα τεράστιο λάχανο. “Το Sauerkraut προσθέτει ένα παράλογο άγγιγμα σε αυτή τη σεξουαλική εικόνα”, επισημαίνουν οι ειδικοί για να σώσουν την «αμηχανία» της στιγμής.

ΤΕΧΝΗ ΜΕ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ… 19^Ος ΑΙΩΝΑΣ

Θυμάστε τη φωτογραφία του Πικάσο που κάθεται στο τραπέζι για φαγητό και αντί για τα χέρια του έχει βάλει ψωμάκια; Τα ψωμάκια αντικαθιστούν τα δάχτυλά του πάνω στο τραπέζι. Κάποιοι το χαρακτήρισαν μεγαλοφυές.

Γνωρίζουμε ότι η φωτογραφία είναι, ωστόσο, πολύ περισσότερο από ένα μέσο για να κάνει τους ανθρώπους να γελούν ή να θαυμάζουν, να διαχωρίζουν τα φύλα ή να προκαλούν ερωτικές σκηνές. Στην πραγματικότητα, το «Food for the Eye» τονίζει ότι η φωτογραφία αποτελεί την καλλιτεχνική πειθαρχία όπου ο φωτογράφος έχει χρησιμοποιήσει τα τρόφιμα με τόσο μεγάλη ακρίβεια ώστε να εκφράζουν τη σκέψη του και να αποτελούν τον δικό του κώδικα επικοινωνίας αλλά και τα ίδια να έχουν αναπτύξει τη δική τους γλώσσα. Ως εκ τούτου, οι εικόνες που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αιώνα εκτίθενται από τον Βρετανό φωτογράφο Roger Fenton, έναν από τους πρωτοπόρους της φωτογραφικής τέχνης. Ο Fenton απεικόνιζε φρούτα φορτωμένα με έναν συμβολισμό, ίδιο με εκείνο που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι στους καμβάδες τους πριν από την εφεύρεση της φωτογραφίας.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Αμερικανός δάσκαλος Paul Strand θα διεκδικεί επίσης μια θέση στη φωτογραφία του Food Porn τοποθετώντας τα αχλάδια, τα κύπελλα, τα πιάτα κλπ με τρόπο ώστε οι σκιές που δημιουργούνται να αποτελούν ένα καλό παράδειγμα πρωτοποριακής φωτογραφίας, ήδη από το 1916 .

Πλέον το «Food Porn» ξεπέρασε τη φωτογραφία και σχηματοποιείται και σε βίντεο με εικόνες που προκαλούν την ίδια ηδονή όπως ένα καλό σεξ. Γυαλιστερά ζελέ, υδαρείς σοκολάτες να τρέχουν μέσα από κέικ, σάλτσες να στάζουν από καλοψημένα κρέατα και φρούτα που θυμίζουν γεννητικά όργανα. Οι κινήσεις των βίντεο είναι αργές και ηδονιστικές έτσι ώστε να πατάς συνέχεια το πλέι για το επόμενο βίντεο.

Απόδοση: eldiario.es

Posted in: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ