Το σαλονάκι μας γίνεται τα βράδια κρεοπωλείο

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ. Έξω ξυρίζει ο αέρας, είναι Τρίτη, ελάχιστοι κυκλοφορούν. Είναι χειμώνας πια, ο κόσμος κρατά δυνάμεις για τις γιορτές. Αποκαμωμένος από τα διάφορα της ημέρας χαζεύει στην τηλεόραση προγράμματα φθηνής αισθητικής, ειδήσεις που δεν είναι ειδήσεις και ανθρωποφάγα παιχνίδια.

Ξαφνικά στην οθόνη εμφανίζεται ένα τσούρμο κορίτσια με μπεζ εσώρουχα. Η ένταση είναι κατεβασμένη, βλέπω βουβά εικόνα. Δεν ξέρω γιατί, όμως η εικόνα μου θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αποτρόπαια εικόνα. Τρομακτική.
Τα κορίτσια έχουν κατεβασμένα βλέμματα. Ξέρουν ότι εκτός από τους κριτές, τους κοιτάζουν χιλιάδες άνθρωποι. Τα σώματα τους γίνονται βορά στο βλέμμα πολλών που μπορούν να τα σκανάρουν, να σχολιάσουν, να χρησιμοποιήσουν την εκτεθειμένη εικόνα τους με όποιο τρόπο θελήσουν. Πολλές φορές και άρρωστο.



Τα κορίτσια αυτά μετά την προβολή του επεισοδίου θα επιστρέψουν στα σπίτια και τις ζωές τους. Στον περίγυρο τους. Η δοκιμασία αυτού του κρεοπωλείου μπορεί και να μην προκαλέσει τίποτε μπορεί όμως και να τις σημαδέψει για πάντα. Δεν είναι θέμα σεμνοτυφίας. Είναι θέμα ξεπεσμού, δείγμα ενός πολιτισμού που προάγει το φθηνό, το ανθρωποφαγικό, το απάνθρωπο.
Είναι το κοιμισμένο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, είναι οι διευθυντές προγράμματος των καναλιών που επιμένουν για πιο πολύ σάρκα, είναι τα μηχανάκια της AGB που παίρνουν φωτιά μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Είναι η ξεφτίλα μας

https://parallaximag.gr

Posted in: