Όλο αυτό τον καιρό μια σειρά από αναλυτές διαφόρων ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν, οτι τάχα η Τουρκία ήταν πλεον με την πλάτη στον τοίχο και ότι τάχα η αδιέξοδη πολιτική Ερντογάν την οδηγούσε στο περιθώριο, στριμωγμένη επιτέλους από τους συμμάχους μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
'
Ηταν άραγε έτσι; Φυσικά όχι;
Και μόνο το απλό γεγονός ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ έδιναν ρέστα για την ένταξη στους μηχανισμούς τους της νυν Βόρειας Μακεδονίας, δείχνει ότι καθόλου φυσικά δεν θα μπορούσαν να αδιαφορήσουν για μια τεράστια χώρα αλλά και στρατιωτική δύναμη στην περιοχή όπως είναι η Τουρκία.
Όσο κι αν προσπαθούσαν να παρουσιάσουν την Τουρκία σαν τη χώρα που βρισκόταν σε δύσκολη θέση η αλήθεια έλεγε άλλα.
Το γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, αλλά και το μέγεθος και η θέση της χώρας γεωπολιτικά, κάνει σαφές το ότι αποτελεί την πιο χρήσιμη δύναμη για τη συμμαχία στην περιοχή. Είναι ευνόητο ότι η Τουρκία το γνωρίζει και φυσικά το εκμεταλλεύεται.
Είναι βεβαια καθαρό ότι τη στιγμή που η Τουρκική αστική τάξη στριμωγμένη από τα δικά της αδιέξοδα αποφασίζει να σηκώσει ζητήματα αξιώσεων στην ευρύτερη περιοχή της Αν.Μεσογείου(και όχι μόνον), κανένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός και καμία από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες δεν μπορεί να την αγνοήσει. Και αυτό γιατί απλούστατα τότε θα έβαζαν σε κίνδυνο δικά τους ζωτικά συμφέροντα τα οποία καθόλου δεν υποτιμούν όπως φάνηκε από την εμπλοκή τους τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη και αλλού.
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες είναι το ότι την ίδια στιγμή που η Τουρκία κοντράρει με τις ΗΠΑ. τη Γαλλία, την Ιταλία την Γερμανία, για διαφορετικούς ίσως λόγους στην κάθε περίπτωση, συγχρόνως βρίσκεται σε σοβαρές διμερείς συνομιλίες με όλους τους παραπάνω, κανοντας παζάρια με όλους και για όλα, παίζοντας συγχρόνως το χαρτί της πίεσης που ασκεί η όλο και εξελισσόμενη σχέση της με την Ρωσία. (Στην Άγκυρα βρέθηκε την περασμένη βδομάδα ο Γάλλος ΥΠΕΞ Ζαν Ιβ Λε Ντριάν για συζητήσεις για θέματα από το Συριακό μέχρι την κατάσταση στη Λιβύη, ενω χθες υπήρχε συνάντηση με την Ελιζαμπέτα Μπελόνι, γενική γραμματέα του ιταλικού ΥΠΕΞ!)
Ετσι απαιτεί αναβαθμιση του ρόλου της στην περιοχή συνολικά, αλλά και στην περίπτωση μας, για λογαριασμό της μεγαλοαστικής της τάξης, απαιτεί μερίδιο από τα όποια κέρδη προκύψουν από την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας, φτάνοντας στο σημειο να εισβάλει ουσιαστικά στην θαλάσσια περιοχή μιας ανεξάρτητης χώρας και να κάνει γεώτρηση.
Τι κάνουν όμως οι σύμμαχοί μας για αυτό;
Της τραβούν άραγε τα αυτιά όπως ακούμε σε διάφορα δελτία; Με ποιό τρόπο; Εκφράζοντας τη βαθιά τους ανησυχία ή λέγοντας ότι "τώρα είναι η ώρα για διάλογο"(!) όπως είπε ο πρέσβης των ΗΠΑ;
Την στριμώχνουν τάχα οικονομικά προκειμένου να εφαρμόσουν το Διεθνές δίκαιο και να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους Ελλάδα και Κύπρο ως "εγγυητές της Διεθνούς ομαλότητας";
Την βάζουν στη θέση της απομονώνοντάς την ή μήπως αντιθέτως την ωρα που εκτοξεύουν φραστικές καταδίκες συζητούν μαζί της, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, αναζητώντας λύσεις και συμβιβασμούς η κάθε πλευρά για τα δικά της συμφέροντα;
Η λογική αλλά και κυρίως τα γεγονότα δείχνουν πως η απάντηση είναι προφανης.
Καμία από τις παραπάνω δυνάμεις δεν θα έβαζε σε κίνδυνο μεγάλα διεθνή συμφέροντά της για να στηρίξει τάχα το δίκιο που είναι ξεκάθαρο σε ποια πλευρά βρίσκεται.
Οι προσφατες καθημερινές επισκέψεις στην Τουρκία αξιωματούχων των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της ΕΕ κλπ. δείχνουν το τι ακριβώς συμβαίνει.
Το ποιος κινδυνεύει από όλο αυτό το γιγάντιων διεθνών συμφερόντων παζάρι ανάμεσα στους "συμμάχους" μας και την Τουρκία μπορεί να το δει κανείς με ευκολία και βεβαιότητα.
Αυτοί που στο τέλος είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο ότι θα βρεθούν χαμένοι είναι η Κύπρος και η Ελλάδα και φυσικά οι λαοί τους, στο βαθμό που η συμβιβαστική λύση που θα επιλεγεί. μεσα σε αυτό το πλαίσιο φοβερών διεθνών ανταγωνισμών, θα είναι ίσως "αναπόφευκτο" να μην θίγει κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών.
Ας είναι σαφές ότι προκειμένου η Τουρκία να διατηρηθεί εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ (ως σαφέστατα αναγκαία δύναμη στη σύγκρουση με την αντίπαλη πλευρά Ρωσίας-Κίνας) με όρους που θα συναποφασιστούν από τις δυο πλευρές, αλλά και να εξασφαλιστούν ή να μην θιγούν γεωπολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, η Ελλάδα και η Κύπρος θα υποχρεωθούν από τους δήθεν συμμάχους τους σε υποχωρήσεις σε κεκτημένα κυριαρχικά δικαιώματά τους.
Είναι λοιπόν οι "σύμμαχοί" μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ αυτοί που εγγυώνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ή μήπως, όπως λέει, μόνο ανάμεσα σε όλους το ΚΚΕ, κάνουν ακριβώς το αντίθετο υπονομεύοντάς τα όλοι μαζί και χωριστά ο καθένας για δικούς του λόγους με τον πιο ύπουλο τρόπο;
Την ίδια στιγμή κυβέρνηση(ΣΥΡΙΖΑ) και αντιπολίτευση(ΝΔ) στέλνουν μηνύματα εφησυχασμού στο λαό, μιλώντας ο ένας για κινδυνολογία που δεν ωφελεί και ο άλλος για "δραματοποίηση", τη στιγμή που και η κλιμάκωση και ο κίνδυνος και το εξελισσόμενο δράμα βρίσκονται ήδη εντός των πυλών.
Γιατι άραγε; Μηπως γιατί δεν θέλουν το λαό ανάμεσα στα πόδια τους να διεκδικεί τα δικά του δίκαια;
Αντιθετα το ΚΚΕ καλεί το λαό σε επαγρύπνηση και αγώνα μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση, και τον παροτρύνει με όλους τους τρόπους να δει ξεκάθαρα και να απορρίψει το ρόλο των δήθεν συμμάχων μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που μαζί με την εδώ μεγαλοαστική τάξη επεξεργάζονται σχέδια πίσω από την πλάτη του, που μόνο συμφορές μπορεί να του φέρουν.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που εδώ και πολύ καιρό καταγγέλλει το παραμύθι που πουλάνε όλοι οι άλλοι μαζί στο λαό ότι η Ελλάδα αποτελεί δήθεν παράγοντα σταθερότητας και επομένως είμαστε η μόνιμη προτίμηση των συμμάχων μας στην περιοχή. Κι αυτό γιατί απλούστατα οι ίδιοι οι "σύμμαχοι" είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την διατάραξη αυτής της "σταθερότητας" μεσα σε ένα πλαίσιο απίστευτων μεταξύ τους ανταγωνισμών(ΕΕ-ΗΠΑ) ή στα πλαίσια ανταγωνισμών με άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως ο άξονας Ρωσίας- Κίνας -Ιράν.
Με απλά λόγια το ΚΚΕ αποδείχνει για άλλη μια φορά καθαρά ότι είναι η μόνη αληθινά πατριωτική δύναμη στο πλάι των συμφερόντων του λαού μας που βεβαια δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους άλλους λαούς της περιοχής που υποφέρουν το ίδιο.
Για άλλη μια φορά είναι πολύ πιθανό ο λαός της Ελλάδας, αλλά και άλλοι λαοί της περιοχής μας, να βρεθούν στην τρομερά δυσάρεστη θέση να νοιώσουν με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί τους τι σημαίνει ιμπεριαλισμός.
Ποιοι θα βρεθούν τότε στο πλάι του;
Μα αυτοί που βρίσκονταν πάντα στο πλάι του σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ.
ΥΓ: Την Τρίτη το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ σε μια επίδειξη υποκρισίας κάλεσε την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να καταθέσουν «επιλογές για απαραίτητα μέτρα χωρίς καθυστέρηση», απειλώντας με κυρώσεις. Για τέτοια σιδερένια πυγμή μιλάμε! Στο κείμενο συμπερασμάτων ήταν φανερή η προσπάθεια να τηρηθούν ισορροπίες.
Τα ΜΜΕ μίλησαν για χαστούκι στην Τουρκία από την ΕΕ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου