Όταν το 2011 ο Ολλανδός δημοσιογράφος, Ολιβιέ βαν Μπέεμεν κάλυπτε τις ταραχές στην Τυνησία που οδήγησαν στην πτώση του προέδρου, Μπεν ‘Αλι,
«έπεσε» πάνω σε μια «παράλληλη» ανακάλυψη, που αφορούσε τον γίγαντα της
ολλανδικής βιομηχανίας ζυθοποιϊας και ένα από τα μεγαλύτερα μονοπώλια
στον τομέα της, την Heineken: Τις σχέσεις της με το
καθεστώς και την οικογένεια Μπεν ‘Αλι, ο οποίος κυριαρχούσε επί 25
χρόνια, καταπατώντας πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα.Πολύ γρήγορα διαπίστωσε, ότι η Τυνησία ήταν μόνο μία από τις 70 χώρες στις οποίες δραστηριοποιείται ο ολλανδικός επιχειρηματικός κολοσσός, στις οποίες ελέγχει 165 ζυθοποιίες. Έχοντας αποφασίσει να ψάξει πιο βαθιά τις «μπίζνες» της Heineken στην Αφρική, «έπεσε» αρχικά πάνω σε μια πολύ θετική εικόνα, με ενθουσιώδεις αφηγήσεις για το κοινωνικό έργο της εταιρείας. Η ίδια η Heineken, η οποία δραστηριοποιείται στην Αφρική από τη δεκαετία του 1930, θέλει να παρουσιαστεί ως μια δυναμική επιχείρηση που έχει επιτύχει αξιοσημείωτη επιτυχία σε μια ήπειρο με εμ μπορικές «προκλήσεις», όπου πολλές χώρες αγωνίζονται με τις κακές υποδομές, τα χαμηλά επίπεδα εκπαίδευσης, τη διαφθορά και την πολιτική αστάθεια.
Διαβάστε Επίσης: Η απάντηση της Heineken για το δημοσίευμα του Tvxs.gr και το βιβλίο «η Heineken στην Αφρική»
«Business as usual»
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος σε άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα «The Guardian», πολύ νωρίς το παραπάνω αφήγημα άρχισε να αποδομείται. Στα αρχεία της εταιρείας ανακάλυψε, ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Heineken ήταν ένθερμος υποστηρικτής ενός «λευκού μπλοκ» χωρών του αφρικανικού νότου, μεταξύ των οποίων η Ροδεσία, η Νότια Αφρική και οι δύο πορτογαλικές αποικίες, η Αγκόλα και η Μοζαμβίκη. Έμαθε ότι στη Νότια Αφρική, ένας ανώτερος διευθυντής της εταιρείας «κάλεσε» τους υπαλλήλους να μην ενεργούν «σε αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα του απαρτχάιντ», καθώς και για τα τεράστια χρηματικά ποσά που η Heineken μετέφερε από την Αφρική σε θυγατρική της στην Ελβετία, στερώντας μια σημαντική πηγή φορολογικών εσόδων από τις κυβερνήσεις των νεοσύστατων ανεξάρτητων κρατών.
Όσο ταξίδευε στην ήπειρο χάρη της έρευνας, άκουσε για τα δωρεάν κιβώτια μπύρας που χαρίστηκαν στις ελίτ του Μπουρούντι, είδε μικρά σχολεία στη Νιγηρία με λογότυπα της μπύρας ζωγραφισμένα στους τοίχους, αλλά και την δυστυχία και μιζέρια των καταγώγιων του αλκοόλ στο νοτιοαφρικανικό γκέτο (πριν φυλετικό, τώρα οικονομικό) του Σοβέτο. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό διαπίστωσε την ανησυχητικά «ζεστή σχέση» μεταξύ του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων της ζυθοποιίας και των ντόπιων ΜΜΕ και δημοσιογράφων. Όλα αυτά αποδείχτηκαν ότι δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτελούσαν μέρος ενός προτύπου που ακολουθούνταν πιστά.
Αυτό που απουσιάζει από την αφήγηση της επιτυχημένης και «φιλάνθρωπης» εταιρείας είναι ότι μερικές από τις προφανείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Heineken - όπως κάθε μονοπώλιο - στην Αφρική μπορούν επίσης να είναι εκπληκτικά χρήσιμες. Για παράδειγμα οι κυβερνήσεις που αδυνατούν να φτιάξουν καλούς δρόμους και σοβαρή υγειονομική περίθαλψη, υποχρεώνοντας την εταιρεία να βρει δαπανηρές λύσεις, σαφώς αποτελούν εμπόδιο για τις επιχειρήσεις, θα σκεφτόταν κανείς. Αλλά ταυτόχρονα, η ανομία σε αυτές τις χώρες επιτρέπει στη Heineken να πουλάει και να διαφημίζει τα ποτά της χωρίς τις ρυθμιστικές και νομικές «ταλαιπωρίες» της Δύσης. Το χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο δυσκολεύει την εύρεση ειδικευμένου προσωπικού, αλλά είναι ευλογία στην διεύρυνση των καταναλωτών, οι οποίοι είναι πιο ευάλωτη στην άμεση και έμμεση διαφήμιση.
Το 2013, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Heineken, Ζαν Φρανσουά βαν Μπόξμέερ χαρακτήρισε την Αφρική ως «το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του διεθνούς επιχειρηματικού κόσμου». Η Heineken αντιμετωπίζει τόσο μικρό ανταγωνισμό στην ήπειρο, που σε ορισμένες αφρικανικές χώρες ένα μικρό μπουκάλι μπύρας δεν είναι πολύ φθηνότερο - ή μερικές φορές είναι ακόμη και ακριβότερο - από ό,τι στην Ευρώπη, ενώ το κόστος παραγωγής είναι μακράν χαμηλότερο. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία της Heineken (2014), η μπύρα στην Αφρική είναι σχεδόν 50% πιο κερδοφόρα από οπουδήποτε αλλού. Ορισμένες αγορές, όπως η Νιγηρία, είναι από τις πιο προσοδοφόρες στον κόσμο.
Η Heineken περιγράφει τους εργαζόμενους ως «τα μεγαλύτερα περιουσιακά μας στοιχεία». Οι περισσότεροι εργαζόμενοι της Heineken στην Αφρική έχουν σχετικά χαμηλούς μισθούς ακόμη και σε σχέση με τα τοπικά μεγέθη, αλλά έχει βρει πολύ λιγότερο κοστοβόρους τρόπους να αντισταθμίζει το γεγονός αυτό. «Ως απλός χειριστής, δεν κερδίζεις πολλά», λέει ένας πρώην διευθυντής στην Ρουάντα, του οποίου η πρώτη δουλειά ήταν μηχανικός συντήρησης. «Όμως, οι επιστάτες και οι ανώτεροι υπάλληλοι πληρώνονται καλά και όταν ξεκίνησα υπήρχαν πολλοί περισσότεροι διευθυντικοί ρόλοι σε σύγκριση με άλλες εταιρείες. Αν δουλεύεις καλά, αυτό αναγνωρίζεται και προωθείσαι». Για τους καλούς εργαζόμενους υπάρχουν προνόμια, όπως τα εταιρικά αυτοκίνητα ή τα tablet, αλλά και τα δωρεάν προγράμματα κατάρτισης.
Εργατικό αίμα, εργασιακή γαλέρα
Για το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού της Heineken στην Αφρική, δεν υπάρχει συνταξιοδοτικό σύστημα, αλλά στο τέλος της σταδιοδρομίας τους συχνά λαμβάνουν ένα καλό χρηματικό πακέτο αποχώρησης. Κάποιοι χρησιμοποιούν τα χρήματα αυτά για να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Ο Μπέεμεν βρήκε πρώην υπαλλήλους της που είχαν ξεκινήσει ένα ιχθυοτροφείο, μια επιχείρηση παροχής συμβουλών και ένα αρτοποιείο. Άλλοι είχαν μείνει πιστοί στην παλιά τους δουλειά και άνοιξαν μπαρ. Ο αριθμός των Αφρικανών διευθυντών έχει αυξηθεί σε ολόκληρη την ήπειρο στο σύνολό του, αλλά στις περισσότερες χώρες της το λευκό προσωπικό παραμένει στην κορυφή της επιλογής. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Heineken για το 2014, οι νεοπροσλαμβανόμενοι εργάτες στο Νιγηριανό ζυθοποιείο πληρώνονταν με λίγο παραπάνω από 2.000 δολάρια ετησίως, ενώ η εταιρεία ξόδεψε το ίδιο ποσό καθημερινά σε έναν Ολλανδό διευθυντή στη Νιγηρία, χωρίς να υπολογίζονται τα μπόνους.
Εκτός όμως από τους μισθούς πείνας και τις αβυσσαλέες μισθολογικές διαφορές, η ασφάλεια στον χώρο εργασίας αποτελεί μια ακόμη σοβαρή ανησυχία για τους εργαζόμενους της Heineken. Σύμφωνα με τις παγκόσμιες στατιστικές της εταιρείας, 150 άτομα έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας, μεταξύ 2005 και 2016. Στις αιτίες θανάτου περιλαμβάνονται από πτώσεις και συνθλίψεις σε μηχανήματα, μέχρι εκρήξεις και πυρκαγιές. Κάποιοι κάηκαν ζωντανοί. Άλλοι έχουν αποκτήσει μόνιμες αναπηρίες ως αποτέλεσμα ακρωτηριασμών, εγκαυμάτων και άλλων περιστατικών. Σύμφωνα με μια αναφορά της Heineken το 2017, οι αφρικανικές της επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 26% των «επιτόπιων περιστατικών και ατυχημάτων (ήσσονος σημασίας και σοβαρής και θανατηφόρας)».
Η εργασιακή «γαλέρα» επίσης ανθεί στις επιχειρήσεις της Heineken σε όλη την Αφρική, όπου η εταιρεία χρησιμοποιεί όλο και συχνότερα υπεργολάβους και εργαζόμενους «μηδενικού ωραρίου». Σε πολλές χώρες, το μεροκάματο ενός εργάτη μακράν δεν εξασφαλίζει το «αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο» που η εταιρεία λέει ότι είναι ο στόχος της. Ένας εργάτης καθαριότητας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό δεν μπορεί να επιβιώσει με μηνιαίο μισθό 40 - 50 δολάρια. Επιπλέον, οι εξωτερικοί, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαιώματα στην υγειονομική περίθαλψη ή άλλες παροχές. Θεωρητικά, οι εργολαβικές εταιρείες που τους προσλαμβάνουν πρέπει να τους τα παρέχουν, αλλά το γεγονός ότι δεν το κάνουν δεν εμποδίζει καθόλου την Heineken από το να συνεργαστεί μαζί τους.
Στην πόλη Λουμπουμπάσι της ΛΔΚ, ένας ενοικιαζόμενος εργάτης είπε στον δημοσιογράφο ότι δεν του επιτρεπόταν να κάνει διάλειμμα. «Όταν οι διευθυντές φεύγουν για μεσημεριανό γεύμα, το προσωπικό συνεχίζει να εργάζεται. Δεν κρατάνε μαστίγιο όπως συνέβαιναν στην εποχή της αποικιοκρατίας, αλλά η πίεση στη δουλειά είναι πάρα πολύ μεγάλη και εντελώς αναντίστοιχη με τους μισθούς μας». Γι’ αυτό και του προκαλεί ειρωνικό γέλιο το σύνθημα του Fondation Bralima, της τοπικής «φιλανθρωπίας» της Heineken: «Δεσμεύτηκε για την ευημερία των Κονγκολέζων». «Ας αρχίσουν με την ευημερία των τους εργαζομένων τους», σχολιάζει…
Τα «κορίτσια προώθησης»...
Εκτός από την εργασιακή σκλαβιά, η επιχειρηματική δράση της εταιρείας στην Αφρική έχει και άλλες νοσηρές πλευρές. Η ολλανδική ζυθοποιία χρησιμοποιεί τα γνωστά ως «κορίτσια προώθησης μπύρας», νεαρές γυναίκες που προσλαμβάνονται για να ενισχύσουν τις πωλήσεις σε μπαρ. Το 2000, μια ομάδα οργανώσεων αρωγής στην Καμπότζη σήμανε συναγερμό σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετώπισαν αυτές οι γυναίκες στη δουλειά τους. Ειδικότερα, μίλησαν για τις γυναίκες προώθησης ως «εμμέσως εργάτριες σεξ» που κέρδιζαν πολύ λίγα και συχνά παρενοχλούνταν και πιέζονταν να κάνουν σεξ με τους πελάτες, διατρέχουν επιπλέον και τον κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό HIV.
Η Heineken σύστησε μια εσωτερική ομάδα εργασίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος στην Ασία. «Ήταν δύσκολο γιατί αυτά τα κορίτσια δεν ήταν άμεσα απασχολούμενα από εμάς και ο κύκλος εργασιών ήταν μεγάλος», θυμάται ο πρώην διευθυντής ανθρώπινου δυναμικού, Χανς Βέσελινγκ.
Η Κατίνκα βαν Κράνενμπουργκ, πρώην διευθυντικό στέλεχος της Heineken, που ανέλαβε την υπόθεση στο πλαίσιο του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού, λέει ότι αντί της ρητορικής για την ηθική και τα δικαιώματα των γυναικών, τελικά «είδαμε ότι μια θυμωμένη επιστολή από τον επενδυτή έφερε καλύτερα αποτελέσματα». Η Heineken εξέδωσε μια σειρά οδηγιών, υποσχέθηκε ότι στο εξής οι νέες γυναίκες θα εκπαιδευτούν και ότι θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ήδη από το 2003, σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα, η Heineken αντιλήφθηκε ότι παρόμοια προβλήματα εμφανίστηκαν στην Αφρική. Ένας εκπρόσωπός της τότε σχολίασε σε μια ολλανδική εφημερίδα: «Δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Είναι σαν τα κορίτσια που βλέπετε στους δρόμους της Ολλανδίας που μοιράζουν φυλλάδια φορώντας στολή με το λογότυπο του πελάτη». Ο Βέσελινγκ, ο οποίος εργάστηκε στη Heineken από το 1991 έως το 2005, λέει: «Είχαμε κορίτσια προώθησης στην Αφρική. Γνωρίζαμε τι συνέβαινε παρά τις εσωτερικές αρνήσεις. Ήταν εξαιρετικά προβληματικό επειδή είχαμε μια πολύ επιτυχημένη πολιτική κατά του AIDS στην Αφρική.».
Από το 2001, στους θετικούς στον ιό HIV εργαζόμενους της Heineken στην Αφρική και στις οικογένειές τους είχε προσφερθεί δωρεάν θεραπεία, η οποία θα συνεχιζόταν μετά τη συνταξιοδότηση ή την απόλυση. Αυτό προκάλεσε διεθνές κύμα θαυμασμού προς την εταιρεία, μεταξύ άλλων και από αμερικανικούς πολιτικούς κύκλους. «Έδωσε στους ανθρώπους μας στην Αμερική μια καλή ιστορία» λέει ο Βέσελινγκ. «Έτσι, κανείς δεν θα σκοτώσει αυτή την εικόνα με τα κορίτσια προώθησης στην Αφρική, που πρέπει να πουλήσουν τη μπύρα μας κάτω από δύσκολες συνθήκες. Καλύτερα να το παρουσιάσει αυτό ως "τοπικό έθιμο": "Έτσι γίνονται εκεί τα πράγματα"».
Μια βαθύτερη έρευνα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη χώρα όπου αναφέρθηκαν τα περισσότερα σχετικά περιστατικά, αποκάλυψε ότι οι ανεπιθύμητες «προσφορές» προήλθαν όχι μόνο από τους πελάτες αλλά και από το προσωπικό της Heineken. «Η τεράστια αβεβαιότητα της διατήρησης μιας θέσης εργασίας σε συνδυασμό με την απουσία κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων καθιστά ευάλωτη την προώθηση από γυναίκες, στην κακή χρήση της από διάφορους ενδιαφερόμενους», σημειώνει η εσωτερική έκθεση. Συχνά, οι γυναίκες, που κέρδισαν πολύ λίγα, έπρεπε να κοιμούνται με τους διευθυντές εάν ήθελαν να διατηρήσουν τη δουλειά τους. Αλλά αν χρειάζονταν να δουν έναν γυναικολόγο ή να κάνουν μια έκτρωση, η οποία ήταν συχνά παράνομη και επικίνδυνη, έπρεπε να πληρώσουν. Έπρεπε επίσης να πίνουν πέντε έως δέκα μεγάλα μπουκάλια μπύρας κάθε εργάσιμη ημέρα, προκειμένου να πείσουν τους πελάτες να καταναλώσουν περισσότερο.
Η Bralima, η «μετωπική», «φιλανθρωπική» δομή της εταιρείας δεν έκανε και πολλά γι΄ αυτό σύμφωνα με έναν πρώην διευθυντή στην ΛΔΚ. «Ήταν ένα χάος. Όταν συνέβη κάτι ανάλογο στην Καμπότζη, πήραμε κάποια μέτρα, αλλά δεν άλλαξαν πολλά. Για λίγο, η διοίκηση πλήρωνε ταξί για να πάρει τα κορίτσια στο σπίτι τη νύχτα, αλλά τελικά αποφάσισαν ότι ήταν πολύ ακριβό. Αυτά τα κορίτσια έπαιρναν λιγότερα από τον κατώτατο μισθό και χρησιμοποιούνταν από το προσωπικό της Bralima. Πολύ συχνά ήταν κορίτσια με προβλήματα, πολύ ευάλωτα. Δεδομένου ότι τους πληρώναμε τόσο λίγο, ήταν ουσιαστικά αναγκασμένα να πηγαίνουν με άνδρες».
Ο Στέφαν βαν ντερ Μποργκτ, πρώην διευθυντής της Heineken για ζητήματα υγείας, λέει ότι σε κάποιο σημείο η Heineken προσπάθησε να χρησιμοποιήσει αγόρια για προώθηση. «Θέλαμε να αποφύγουμε τη σχέση με το σεξ, αλλά δεν λειτούργησε. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν ότι χρησιμοποιήσαμε υπεργολάβους, για λόγους ευελιξίας. Μερικές φορές χρειάζονταν πολλά κορίτσια, για πάρτι. Επομένως οι υπεργολάβοι αναλάμβαναν όλο το φόρτο εργασίας και τις κοινωνικές υποχρεώσεις, ενώ η Heineken ήταν υπεύθυνη».
Οι γυναίκες προώθησης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και στη Νιγηρία συνεχίζουν να εργάζονται κάτω από τις πιο τρομακτικές συνθήκες. «Κάθε βράδυ με αγγίζουν ενάντια στη θέλησή μου. Δεν έχει σημασία αν δουλεύω σε ένα ακριβό καφέ ή ένα λαϊκό μπαρ», λέει η Πις, ένα κορίτσι προώθησης στο Λάγος. Η συνάδελφός της η Σίλβια προσθέτει: «Μάθαμε πώς να το χειριζόμαστε αυτό. Στην εκπαίδευση μας λένε ότι θα υπάρχουν ενοχλητικοί άντρες. Αλλά θα πρέπει να τα ανεχτείτε επειδή προσπαθείτε να αυξήσετε τις πωλήσεις και να κάνετε την μάρκα πιο ισχυρή». «Μαθαίνουμε ότι δεν πρέπει να απαντάμε επιθετικά ή να λέμε “σταμάτα”. Απλά προσπερνώντας τους δείχνουμε ότι δεν είναι ευπρόσδεκτο αυτό», λέει η Πις.
Αλλά τι γίνεται αν κάποιος επιμείνει; Υπάρχει κάποιος για να απευθυνθούν; «Υπάρχουν μερικές φορές, αλλά συχνά όχι», συνεχίζει. «Είναι δημόσιος χώρος, έτσι δεν θα γίνουν βιασμοί. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν τα κορίτσια πάνε με τους πελάτες. Αλλά αυτή είναι επιλογή. Ο εργοδότης μας σκέφτεται: “Αν δεν σας αρέσει, να ψάξετε για άλλη δουλειά”».
Τα κορίτσια κερδίζουν περίπου 8 δολάρια τη μέρα. Σε μια ακριβή πόλη όπως ο Λάγος, αυτό δεν είναι πολύ, αλλά συμπίπτει με άλλες μορφές ανειδίκευτης δουλειάς. Πολλές γυναίκες παίρνουν το ρίσκο να κοιμούνται με τους πελάτες. Η Πις και η Σίλβια πιστεύουν ότι τουλάχιστον οι μισές από τις συναδέλφους τους το κάνουν αυτό. Αλλά οι εργοδότες του κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Το αντίθετο: «Τους αρέσει αυτό γιατί βοηθά τις πωλήσεις. Κρατούν τέτοια κορίτσια επειδή φέρνουν πολλούς πελάτες».
Μόνο στο Λάγος, εκατοντάδες ή ενδεχομένως χιλιάδες γυναίκες προώθησης χρησιμοποιούνται για την πώληση των εμπορικών σημάτων της Heineken. Υπάρχουν τουλάχιστον 100 γυναίκες που δραστηριοποιούνται στην Κινσάσα, στην πρωτεύουσα της ΛΔΚ και άγνωστος αριθμός σε άλλες πόλεις του Κονγκό. «Φυσικά αυτά τα κορίτσια παρενοχλούνται, είναι à tout faire (κορίτσια που μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε με αυτά). Είναι μέρος της δουλειάς» λέει ένας πωλητής στην Κινσάσα που δούλευε με τις γυναίκες. «Μερικές φορές η Bralima χρησιμοποιεί πραγματικές πόρνες επειδή ξέρουν πώς να αποπλανήσουν έναν πελάτη, και αυτό είναι συμφέρον. Αλλά για τις άλλες σχεδιάζουν μια γραμμή που ο πελάτης δεν πρέπει να διασχίσει. Ωστόσο αν μια κοπέλα εργάζεστε σε μπαρ θεωρείτε ”δημόσια”. Η ζυθοποιία δεν νοιάζεται για όλα αυτά».
Μια από τα ίδια
Όταν ο Μπέεμεν συγκέντρωσε τα στοιχεία της έρευνάς του σε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Heineken στην Αφρική: Μια πολυεθνική χωρίς φραγμούς», προκάλεσε σκάνδαλο. Το ολλανδικό κοινοβούλιο πίεσε την υπουργό Ανάπτυξης και Εξωτερικού Εμπορίου, Ζίγκριντ Κάαγκ, να λάβει μέτρα για τη δράση των ολλανδικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Ειδικά η αποκάλυψη της νοσηρής πρακτικής με τις γυναίκες προώθησης είχε άμεσες συνέπειες για την εταιρεία. Το Παγκόσμιο Ταμείο καταπολέμησης των επιδημιών, που υποστηρίζεται από τον Μπιλ Γκέιτς, ανέστειλε τη συνεργασία με τη Heineken λόγω του σκανδάλου και η ολλανδική ASN Bank εξαίρεσε τη Heineken από το επενδυτικό της ταμείο και διέκοψε κάθε άλλη οικονομική συνεργασία με την εταιρεία μέχρι νεωτέρας.
Η Heineken αναθεώρησε μια προηγούμενη δήλωση στην οποία ισχυρίστηκε ότι η εταιρεία απασχολούσε μόλις 200 γυναίκες προώθησης σε δύο χώρες της Αφρικής. Μια εσωτερική έρευνα αποκάλυψε τώρα περίπου 4.000 γυναίκες σε 13 χώρες. Έτσι, τον Μάρτιο του 2018, η εταιρεία υποσχέθηκε και διαβεβαίωσε, πως «αν δεν μπορούμε να εγγυηθούμε καλές συνθήκες εργασίας σε ορισμένες αγορές μέχρι το τέλος Ιουνίου, θα σταματήσουμε να απασχολούμε εργαζόμενους εκεί». Το καλοκαίρι του 2018, ο δημοσιογράφος πήγε στην Κένυα για να δει αν η Heineken είχε τηρήσει τον λόγο της. Συναντήθηκε με έξι γυναίκες προώθησης, οι οποίες του δήλωσαν πως τίποτα δεν άλλαξε. Εξακολουθούσαν να δέχονται σεξουαλική παρενόχληση ως μέρος της δουλειάς, οι στολές τους ήταν τόσο κοντές που τους έκανε να αισθάνονται σαν πόρνες και κάποιες από αυτές αναγκάστηκαν να κοιμηθούν με τους προϊσταμένους τους…
Η θέση της Heineken για το βιβλίο «η Heineken στην Αφρική»Ο Όμιλος Heineken, με αφορμή το δημοσίευμα «Οι νοσηρές business της Heineken στην Αφρική» που βασίζεται στο βιβλίο «Η Heineken στην Αφρική», μας έστειλε την απάντησή του για τις δραστηριότητες της στην Αφρική και τα όσα καταγγέλλονται.
Το Tvxs.gr δημοσιεύει ολόκληρη την απάντηση της εταιρείας όπως την έλαβε:
«Το βιβλίο "Η Heineken στην Αφρική" κάνει μια σειρά από ισχυρισμούς σχετικά με τις δραστηριότητές μας στην Αφρική. Από την πρώτη στιγμή δώσαμε άμεση προτεραιότητα στην προσεκτική εξέταση του περιεχομένου αυτού του βιβλίου. Δε συμφωνούμε με πολλούς από τους ισχυρισμούς που κάνει ο συγγραφέας, πολλοί από τους οποίους βασίζονται σε ακούσματα και μισές αλήθειες. Παρότι οι περισσότερες από αυτές τις καταγγελίες αναφέρονται σε γεγονότα που συνέβησαν πριν από πολλά χρόνια, ακόμα και δεκαετίες, για τα οποία δεν υπάρχουν μέσα τεκμηρίωσης, στο βιβλίο παρουσιάζονται σαν να συμβαίνουν ακόμα. Ως αποτέλεσμα, η HEINEKEN παρουσιάζεται με έναν τρόπο που απλά δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε.
Ο συγγραφέας επιδιώκει να περιγράψει μια εταιρεία όπου η κακή συμπεριφορά είναι συστηματική, κάτι που δεν συμβαίνει. Όπως όλες οι μεγάλες εταιρείες (απασχολούμε πάνω από 83.000 άτομα σε περισσότερες από 70 χώρες) υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάνουμε λάθη. Όπου υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, λαμβάνουμε σαφή και αποφασιστικά βήματα για τη βελτίωση των επιχειρηματικών μας πρακτικών. Για παράδειγμα, όταν υποβλήθηκε ένας ισχυρισμός σχετικά με την ασφάλεια των ανθρώπων που απασχολούμε στην Αφρική για την προώθηση των προϊόντων μας, τον αντιμετωπίσαμε σοβαρά, διότι η φιλοδοξία μας είναι οι άνθρωποι που προωθούν τις μάρκες μας να είναι περήφανοι που δουλεύουν μαζί μας και να τους παρέχονται ασφαλείς συνθήκες εργασίας.
Με επίκεντρο το διάλογο που διεξάγαμε με τους ίδιους τους εργαζόμενους, εκπροσώπους ΜΚΟ, συνεργαζόμενες εταιρίες καθώς και άλλες εταιρίες στις αγορές αυτές, καταρτίσαμε μια νέα Πολιτική για τις Προωθητικές Ομάδες των Μαρκών (Brand Promoters Policy) που αποτελείται από επτά αρχές, τις οποίες θέσαμε σε ισχύ σε κάθε μία από τις θυγατρικές μας εταιρείες, στο διάστημα μεταξύ Ιουνίου και Δεκεμβρίου 2018. Ανάμεσα στις δράσεις μας ήταν να αλλάξουμε όλες τις στολές των ανθρώπων που προωθούν τα προϊόντα μας σε παγκόσμιο επίπεδο και να πραγματοποιήσουμε εκπαιδεύσεις e-learning μέσα από τις οποίες παρουσιάσαμε τις επτά αρχές της πολιτικής μας σε περισσότερους από 10.000 εργαζόμενους στις προωθητικές ομάδες των μαρκών μας, πρακτορεία και υπάλληλους μας σε 32 γλώσσες. Επιπλέον, μειώσαμε τον αριθμό των πρακτορείων με τα οποία συνεργαζόμαστε από 470 σε 80 παγκοσμίως, εξασφαλίζοντας ότι ακολουθούν την Πολιτική Υπεύθυνων Προμηθειών μας (Supplier Code) και την Πολιτική για τις Προωθητικές Ομάδες των Μαρκών (Brand Promoters Policy). Για να έχουμε μια ανεξάρτητη εικόνα για το θέμα, πραγματοποιήσαμε τέσσερις εξωτερικές αξιολογήσεις σε 42 χώρες στην Αφρική, την Ασία και την Αμερική και χρησιμοποιήσαμε τα ευρήματά τους για να ενισχύσουμε την εφαρμογή της πολιτικής μας. Έχουμε δημοσιοποιήσει τα ευρήματα των αξιολογήσεων καθώς και των ενεργειών μας.
Η HEINEKEN δραστηριοποιείται στην Αφρική εδώ και πάνω από 100 χρόνια. Λειτουργούμε σε 21 χώρες σε ολόκληρη την ήπειρο και απασχολούμε άμεσα πάνω από 13.500 άτομα. Παραμένουμε αφοσιωμένοι στην περιοχή, έχοντας επενδύσει πάνω από 3 δισ. Ευρώ τα τελευταία δέκα χρόνια».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου