14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη «δημοκρατική» Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας…

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Προχθές… περί τους 100 άνθρωποι πνίγηκαν μετά το ναυάγιο σκάφους που

μετέφερε παράνομους μετανάστες ανοικτά των δυτικών ακτών της Λιβύης…

Δεν πνίγηκαν γιατί κανένας δεν τους διέσωσε…

Δολοφονήθηκαν γιατί τους εξώθησαν να ξεκινήσουν…

Δολοφονήθηκαν γιατί οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές»

εργάζονται για φθηνό κρέας στις αναπτυγμένες χώρες…

Δολοφονήθηκαν από τους «αντιεθνικιστές» του Σόρος…

Δολοφονήθηκαν από την «πολιτισμένη» δύση

και πρωτίστως τη νεοαποικιοκρατική Γαλλία!

Πόσοι άραγε γνωρίζουν πως η «δημοκρατική» Γαλλία διαχειρίζεται περισσότερα από  500 δισεκατομμύρια δολάρια Αφρικανικών χρημάτων από το Γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών και κανείς δεν μιλάει ή αναδεικνύει –ούτε η σε διατεταγμένη υπηρεσία «αντιρατσιστική» δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ– αυτή τη σκοτεινή πλευρά της πάλαι ποτέ Γαλλικής αυτοκρατορίας;

Αυτή η Γαλλική «διαχείριση» επιτρέπει στα αφρικανικά κράτη να έχουν πρόσβαση μόνον στο 15% των δικών τους χρημάτων τους κάθε χρόνο. Εάν χρειάζονται περισσότερο ξένο νόμισμα, συνάλλαγμα, πρέπει να δανείζονται με τιμές και τόκους ελεύθερης αγοράς στο 65% των δικών τους χρημάτων που κρατούνται και χρησιμοποιούνται από το Γαλλικό Δημόσιο Ταμείο, το Γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών.

Στη «μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια» του 21ου αιώνα υπάρχει μια χώρα, η Γαλλία του «πνεύματος και του φωτός«, της Μασσαλιώτιδας, που συνεχίζει ανεπιφύλακτα να εκμεταλλεύεται πολλούς αφρικανικούς λαούς, με αποκλειστικό σκοπό το χρηματοπιστωτικό σύστημα με πλήρη παραβίαση του ίδιου του»φιλελεύθερου και δημοκρατικού» Γαλλικού Συντάγματος αλλά και των…

κανόνων του διεθνούς ελεύθερου εμπορίου.

Αυτό το διεστραμμένο σύστημα στην υπηρεσία του υπερεθνικού κεφαλαίου καταγγέλλεται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η Γαλλία δεν είναι διατεθειμένη να θέσει τέρμα σε αυτό το αποικιακό σύστημα που προσφέρει κάθε χρόνο ένα θησαυροφυλάκιο περίπου 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων που προέρχεται από την Αφρική.

Jaques Chirac: «Οφείλουμε να είμαστε έντιμοι και ν’ αναγνωρίσουμε ότι μεγάλο μέρος του χρήματος των δικών μας τραπεζών προέρχεται από την λειτουργία της οικονομίας στην αφρικανική ήπειρο».

Σήμερα υπάρχουν 14 Αφρικανικές χώρες που εξακολουθούν να υποχρεώνονται από τη «δημοκρατική» Γαλλία να καταβάλουν τον Φόρο Αποικίας.

Σήμερα υπάρχουν 14 Αφρικανικές χώρες που εξακολουθούν να υποχρεώνονται από τη «δημοκρατική» Γαλλία να καταθέτουν το το 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους στη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα που ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών στο Παρίσι κι ανήκει στους Ρότσιλντ.

Το Τόγκο (Δημοκρατία του Τόγκο) κι άλλες 13 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται να πληρώνουν Αποικιακό Φόρο στη Γαλλία (είδος «χρέους» για την «αποπληρωμή της ανάπτυξής» τους από την εποχή της αποικιοκρατίας).

Οι Αφρικανοί ηγέτες που αρνούνται δολοφονούνται ή ανατρέπονται με γαλλικά πραξικοπήματα.

Η Γαλλία του «πνεύματος και του φωτός» διατηρεί την πλήρη κυριαρχία των εθνικών αποθεμάτων δεκατεσσάρων (14) αφρικανικών χωρών από το 1961:  Μπενίν (πρώην Βασίλειο της Δαχομέης), Μπουρκίνα Φάσο, Γουινέα Μπισσάου, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι (πρώην Γαλλικό Σουδάν), Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Κονγκό-Μπραζαβίλ, Ισημερινή Γουινέα και Γκαμπόν.

Οι υπάκουες στη Γαλλία κυβερνήσεις αυτών των 14 Αφρικανικών χωρών υποστηρίζονται με πλουσιοπάροχη ζωή φαραωνικού στυλ, ενώ οι λαοί ζουν την απόλυτη φτώχεια, εξαθλίωση κι απελπισία.

Μιλάμε για χώρες που ο πλουτοπαραγωγικός τους πλούτος, οι πρώτες ύλες που απομυζεί η «πολιτισμένη» δύση ξεπερνάει τον παγκόσμιο πλούτο. Και φυσικά, όπως εμείς στην «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση απολαμβάνουμε τα οφέλη του ευρώ, σ’ αυτές τις χώρες το νόμισμα που όποιος το κατέχει έχει και την πλήρη υποταγή των χωρών που το χρησιμοποιούν –Αν θες να καταστρέψεις μια χώρα, κατέστρεψε το εθνικό της νόμισμα… Λένιν-, είναι το Γαλλικό Φράγκο (CFA franc), το

Φράγκο Δυτικής Αφρικής και το Φράγκο Κεντρικής Αφρικής.

Μια κοινή νομισματική πολιτική πλήρους εξάρτησης αυτών των χωρών από το Γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών, χωρίς καμία αναφορά ή σχέση σε Κεντρικές Φορολογικές Αρχές όπως η UEMOA – Union Economique et Monétaire Ouest Africaine (Αφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση) ή η CEMAC – Economic and Monetary Community of Central Africa (Οικονομική και Νομισματική Κοινότητα της Κεντρικής Αφρικής).

Όλα τα είπε το Μάρτη του 2008 ο Jacques Chirac: «Η Γαλλία χωρίς την Αφρική θα ολίσθεναι στα επίπεδα μιας χώρας του τρίτου κόσμου».

Sécou Touré: «Προτιμούμε την ελευθερία στη φτώχεια, από την πολυτέλεια στη δουλεία»

Όλα ξεκινούν όταν ο Sékou Touré, ηγέτης της Γουινέας και πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, αποφάσισε το 1958 να εξέλθει από την κατοχή της γαλλικής αποικιοκρατίας και να θέσει το θέμα της Εθνικής Ανεξαρτησίας της πατρίδας του.

Το Παρίσι καλεί τη Γαλλική Διοίκηση της Γουινέας να καταστρέψει σ’ ολόκληρη τη χώρα οτιδήποτε εξέφραζε τα πλεονεκτήματα -σύμφωνα με τους Γάλλους αποικιοκράτες- που αποκτήθηκαν από τη γαλλική κυριαρχία.

Τρεις χιλιάδες Γάλλοι εγκαταλείπουν τη Γουινέα παίρνοντας μαζί τους καθετί που μπορούσε να μεταφερθεί.

Τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, τα δημόσια κτίρια, τα νοσοκομεία ισοπεδώθηκαν.

Τα βιβλία, τα φάρμακα, τα αυτοκίνητα, εργαλεία υποδομών κι έρευνας, τα τρακτέρ καταστράφηκαν ή τους αφαίρεσαν τμήματα που ουσιαστικά αχρηστεύτηκαν.

Τα άλογα, τα μουλάρια, οι γελάδες, τα κατσίκια, οι κότες σκοτώθηκαν στα αγροκτήματα.

Τα αποθέματα τροφίμων, όπως στάρι και καλαμπόκι, δώθηκαν στη φωτιά ή δηλητηριάστηκαν.

Εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν.

Ο σκοπός αυτής της γαλλικής γενοκτονίας, αυτού του ολοκαυτώματος στη Γουινέα, που κρύβει ή αποσιωπά η ιστοριογραφία, ήταν ένα σαφές μήνυμα προς τις ολιγαρχίες των άλλων αφρικανικών γαλλικών αποικιών να μην διανοηθούν να βαδίσουν στο δρόμο της Ανεξαρτησίας του Sékou Touré.

Πραγματικά καμία άλλη χώρα δεν βρήκε ποτέ το κουράγιο ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα του μεγάλου Αφρικανού ηγέτη. Για τις νέες χώρες που θα αποκτούσαν «ανεξαρτησία» ήταν πλέον αναγκαίοι οι συμβιβασμοί και διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία του «πολιτισμού«, τη χώρα της «ελευθερίας και του φωτός«.

Sylvanus Epiphanio Olympio, ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Τόγκο βρήκε τον τρόπο να ηρεμήσει τη γαλλική οργή.

Ο Olympio αρνήθηκε να υπογράψει το Σύμφωνο αποικιοκρατίας που πρότεινε ο Ντε Γκολ, αλλά για να αποφύγει σφαγή και καταστροφές ανάλογες με αυτές στη Γουινέα συμφώνησε ως αντιστάθμισμα να πληρώνει ετήσιο Αποικιακό Φόρο στη Γαλλία, για τα οφέλη που απέκτησε η χώρα τους από τους Γάλλους αποικιοκράτες.

Ο Αποικιακός Φόρος που επέβαλαν οι Γάλλοι το 1963 ισοδυναμούσε με το 40% του προϋπολογισμού της χώρας.

Αυτοί ήταν οι «όροι» της Γαλλίας για να μην καταστρέψει, να μην αφήσει μια χώρα στάχτες πριν «αποχωρήσει».

Έτσι το «ανεξάρτητο» Τόγκο ζούσε τον εφιάλτη της οικονομικής αστάθειας μέχρι ν’ αποφασίσει ο Olympio να εξέλθει από τη νομισματική φυλακή της Γαλλίας, το γαλλικό Φράγκο και να δημιουργήσει το Εθνικό Νόμισμα της χώρας, μοναδική προοπτική να σωθεί ο λαός από τη δυστυχία.

13 Γενάρη 1963, τρείς ημέρες μετά την κυκλοφορία του Εθνικού Νομίσματος του Τόγκο, μια ομάδα στρατιωτικών με την υποστήριξη της Γαλλίας απαγάγει τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας και τον δολοφονεί.

Ο λαοπρόβλητος κι εκλεγμένος Αφρικανός ηγέτης πρόεδρος Olympio δολοφονείται από τον λοχία Etienne Gnassingbé, Γάλλο Λεγεωνάριο, που λαμβάνει την αμοιβή των 612 δολαρίων από τη γαλλική πρεσβεία στο Τόγκο.

Το όνειρο του προέδρου Olympio να οικοδομήσει μια χώρα ανεξάρτητη δεν ανταποκρινόταν στη θέληση της Γαλλίας, της «πατρίδας του φωτός και του πολιτισμού«.

Στις 30 Ιούνη 1962 ο Modiba Keita, ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος στο Μάλι (πρώην Γαλλικό Σουδάν) αποφασίζει νε εξέλθει από τη νομισματική φυλακή της Γαλλίας, το γαλλικό Φράγκο που έχει επιβληθεί στις οικονομίες των Αφρικανικών χωρών με την παραχώρηση «ανεξαρτησίας».

Ουσιαστικά ο ηγέτης του Μάλι ήταν προσανατολισμένος σε μια οικονομία με σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, που ήταν σε πλήρη διάσταση με τη πρώην κτήτορα «δημοκρατική» Γαλλία, αλλά παρά τον Αποικιακό Φόρο και τη γαλλική παγίδα του Φράγκο έδινε μια ανάσα ζωής στη χώρα και το λαό της.

Στις 19 Νοέμβρη 1968 κι ο Keita, όπως ο Olympio, ανατρέπεται από τον πραξικοπηματία υπολοχαγό της Λεγεώνας των Ξένων Moussa Traoré.

Η περίοδος της δήθεν αποχώρησης των Γάλλων κι Ευρωπαίων αποικιοκρατών και της «ανεξαρτησίας» των Αφρικανικών χωρών, η Γαλλία χρησιμοποίησε όλους τους φονιάδες της Λεγεώνας των Ξένων για δολοφονικές επιχειρήσεις και πραξικοπήματα εναντίον των νεοεκλεγέντων πρόέδρων στις χώρες που αποκτούσαν μια κάποια «ανεξαρτησία».

Την 1η Γενάρη του 1966 ο Jean-Bedel Bokassa, πρώην Γάλλος Λεγεωνάριος πραγματοποιεί πραξικόπημα εναντίον του David Dacko, του πρώτου προέδρου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.

Στις 3 Γενάρη 1966 ο Maurice Yaméogo, ο πρώτος πρόεδρος της «ανεξάρτητης» Άνω Βόλτα, τη σημερινή Μπουρκίνα Φάσο, είναι το νέο θύμα ενός πραξικοπήματος από τον Γάλλο Λεγεωνάριο Avboucar Sangoulé Lamizana, που είχε μια σημαντική πολεμική εμπειρία με τις γαλλικές δυνάμεις στην Ινδονησία και την Αλγερία, όταν αυτές οι χώρες πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους.

Στις 26 Οκτώβρη 1972 ο Mathieu Kérékou, στην ασφάλεια του προέδρου Hubert Maga, του πρώτου προέδρου της Δαχομέης (σημερινού Μπενίν) κάνει πραξικόπημα στη χώρα.

Ο Mathieu Kérékou, συμπτωματικά είχε θητεύσει στις Γαλλικές στρατιωτικές ακαδημίες από το 1968 μέχρι το 1970.

Τα τελευταία 50 χρόνια είχαμε 67 πραξικοπήματα σε 26 Αφρικανικές χώρες. Από αυτές τις χώρες οι 16 ήταν πρώην γαλλικές αποικίες. Αυτό σημαίνει πως το 61% των πραξικοπημάτων στην Αφρική έγιναν σε πρώην γαλλικές αποικίες.

Σήμερα ο πλασιέ εμπόρων όπλων, πρώην υπάλληλος των Ρότσιλντ πρόεδρος Μακρόν παραδίδει μαθήματα «ανθρωπισμού» και «αντιρατσισμού» απέναντι στο φαινόμενο της λαθραίας μετανάστευσης, κυρίως από τις χώρες που καταβάλουν Φόρο Αποικίας στη Γαλλία και γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Αφρική διευκολύνουν τη μετακίνηση των εξαθλιωμένων προς την Ευρώπη.

Βεβαίως ο «αντιρατσιστής» Μακρόν έχει κλειστά τα σύνορα της Γαλλίας προς τους λαθρομετανάστες και θέλει να αποθηκεύονται σε άλλες χώρες, ώστε να μπορεί να διαλέγει τις ειδικότητες που είναι αναγκαίες για τη δική του οικονομία, να μειώσει τις απολαβές των Γάλλων εργαζομένων και τις κοινωνικές κατακτήσεις.

Ο Μακρόν με περίσσιο θράσος έκανε μάλιστα έκκληση «να καταπολεμηθεί ο λαϊκισμός* κι ο εθνικοκυριαρχισμός** που διαδίδεται σαν τη «λέπρα»».

* Για τη μομφή του «λαϊκισμού«, δηλαδή την υποχρέωση της πολιτικής ηγεσίας να ακούει τι θέλει ο λαός, τι ανάγκες έχει ο λαός, η απάντηση βρίσκεται στον Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι και χρησιμοποιήθηκε από τον καθηγητή Κόντε προσφάτως στην Ιταλική Γερουσία.
Στην ομιλία του ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι προς τιμήν του Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, τον φιλέλληνα και μεγαλύτερου ποιητή της Ρωσίας στις 8 Ιούνη 1880 στη Μόσχα, στην επίσημη σύνοδο της «Εταιρείας Φίλων της Ρωσικής Λογοτεχνίας», με την ευκαιρία των εγκαινίων του μνημείου του Ρώσου θεατρικού συγγραφέα… για τις «Παλαιές και νέες πολιτικές κατηγορίες»… «Αν ο «λαϊκισμός» είναι η στάση της άρχουσας τάξης να ακούει τις ανάγκες των ανθρώπων αν το «αντι-σύστημα» σημαίνει να επιδιώξει να εισαγάγει ένα νέο σύστημα, το οποίο απομακρύνει τα παλιά προνόμια και τα αγκαλιάσματα εξουσίας, τότε αυτές οι πολιτικές δυνάμεις αξίζουν και τα δύο αυτά προσόντα».

** Εθνικοκυριαρχισμός είναι η νέα μομφή της ευρωπαϊκής «αριστεράς» και δεξιάς σε όσα κόμματα παραμένουν προσηλωμένα στις «παλαιολιθικές» αρχές της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας, και δεν κατανοούν τη «νέα εποχή» του «Ευρωπαϊκού Πατριωτισμού».  

Βέβαια υπάρχει κι ο αντίλογος. Τον «ευρωπαϊκό πατριωτισμό«, την αντιμετώπιση του «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας«, το «Μαύρο Μέτωπο» (εσχάτως εφεύραν πάρα πολλοί στην Ελλάδα του «αντιεθνικισμού») μπορεί κάλλιστα ν’ αντιμετωπιστεί από το αριστερό, σοσιαλιστικό «Προοδευτικό Μέτωπο» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων«, του «αντιρατσισμού» που ήδη σχηματίστηκε από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας, της Ισπανίας και της καγκελαρίου της Γερμανίας (η Άνγκελα Μέρκελ συγκυβερνάει με τπους σοσιαλιστές), που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. και κατέληξαν σε ένα πλαίσιο συμφωνίας για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης, ώστε ν’ απομονωθεί η «ακροδεξιά και ξενόφοβη» ιταλική κυβέρνηση που την χαρακτηρίζει η «εθνικοκυριαρχία«.

Κωμικοτραγικό; Το άκρον άωτον του κυνισμού, της αναλγησίας και του σουρεαλισμού…

Ο «αντιεθνικιστής», ο «αντιρατσιστής» υπάλληλος των Ρότσιλντ, ο πλασιέ εμπόρων όπλων και πολυεθνικών ξεπλένεται στην Πνύκα… με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της «δημοσιογραφίας», όπου μιλώντας και ελληνικά μας έκανε «περήφανους» ως υπηκόους αποικιών του λέγοντας: «Εδώ, οι Αθηναίοι επινόησαν την Δημοκρατία…«.

Η σημερινή Γαλλία, ότι πιο χυδαίο και απάνθρωπο στον αιώνα μας που ξεπερνάει σε κυνισμό όλους τους ιμπεριαλιστές με «Φόρο Αποικίας» λόγω της προσφοράς της στον εκπολιτισμό απολίτιστων λαών…

Ο «πολιτισμένος» μακελάρης νομίζει πως με τον έλεγχο των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας μπορεί ν’ αλλάξει την ιστορία. Να ξεχάσουν οι λαοί τη Γαλλία κτήτορα της Συρίας -που νομίζει ότι θα επανέλθει στη χώρα των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς που έσπειρε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, το Εγιαλέτι του Αλγερίου με τις πυρηνικές δοκιμές σε πειραματόζωα «απολίτιστους» Αλγερινούς…

Ε… ΟΧΙ! Δεν έχουμε υποστεί όλοι τη λοβοτομή…

«Ο Χίτλερ επέστρεψε. Χωρίς σβάστικες και μουστακάκι…

Ομιλεί τη γαλλική, την αγγλική, τη γερμανική…
αγγλική κι επαναλαμβάνει πως “μας το ζητεί η Ευρώπη”.

Καταδικάζει τις τραγωδίες του παρελθόντος,

για να νομιμοποιήσει τις οικονομικές γενοκτονίες που επιτελεί,

πάντα στο όνομα της αγοράς και της ελεύθερης μετακίνησης…»

Η διαχρονική πληρωμένη απάντηση στους επαγγελματίες «αντιρατσιστές» είναι του Samora Machel… επαναστάτης, κομμουνιστής κι αντιιμπεριαλιστής… και σήμερα με το λατρεία υπέρ της «μετανάστευσης» από μέρους της ιμπεριαλιστικής «αριστεράς», επίκαιρος όσο ποτέ:
«Το φαινόμενο της μετανάστευσης, στη διάρκεια των αιώνων, πάντα χρησίμευσε στους ισχυρούς για να αποδυναμώσουν τους καταπιεσμένους, με ενθάρρυνση της πειθούς ή με πράξεις βίας.
Δεν είναι Διεθνιστική Αλληλεγγύη η προσέλκυση των λαών μας αλλού, αλλά στη δημιουργία συνθηκών πάλης για να καταστεί αυτή η γη βιώσιμη, αυτόνομη, εθνικά κυρίαρχη.
Οι δυτικοί μας λένε:  «Η γη σας είναι αφανισμένη, φτωχή, φύγετε!» ενώ αυτοί λεηλατούν πόρους κι αξιοπρέπεια και να υποδουλώνουν τους αλλοδαπούς στις χώρες τους.
Η μετανάστευση ήταν πρώτα ένα όπλο των αποικιοκρατών. Σήμερα είναι όπλο του καπιταλισμού.
Με τον μύθο της μετανάστευσης στο κεφάλι μας, ο αγώνας μας δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί, δεν θα κερδίζαμε την εθνική μας κυριαρχία.
Η μετανάστευση, η εγκατάλειψη της γης σου, είναι το πρώτο εμπόδιο στην Επανάσταση. Ο τελευταίος δρόμος του ιμπεριαλισμού.» (βλ. Samora Machel… η μετανάστευση είναι το πρώτο εμπόδιο στην Επανάσταση).

* Τώρα κατάλαβες γιατί χρειαζόμαστε «ανοιχτά σύνορα» και «αντιρατσισμό με αντιεθνικισμό»;

Αν η Αντίσταση στο υπερεθνικό κεφάλαιο χαρακτηρίζεται «ρατσισμός, ξενοφοβία, ομοφοβία»… δεν υπηρετούμε τη «Ριζοσπαστική αριστερά»… “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού…

** Δευτέρα 9 Ιούλη… «Ο Θεός να σε προστατεύει… Ω Συρία»…, η Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου που δεν υποτάχθηκε, που οι πόρτες της Δαμασκού δεν έπεσαν!

Η Συρία δεν καταβάλει και δεν θα καταβάλει ΠΟΤΕ «Φόρο Αποικίας«.

AΠΟ ΤΟ «PRESS-GR«

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ