Υποψήφιοι και Κόμματα στο δρόμο για τις εκλογές στη Τουρκία – του Ανδρέα Δενεζάκη

Επτά υποψήφιοι, στις εκλογές της 24 Ιούνη, διεκδικούν την Προεδρία της Τουρκίας και μέχρι στιγμής τέσσερα Κόμματα έχουν τις προϋποθέσεις για να κατέβουν στις εκλογές και άλλα τρία θα επιχειρήσουν να μαζέψουν τις 100.000 υπογραφές που απαιτούνται από τον νέο εκλογικό νόμο.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ 

denezakis@imerodromos.gr

Η Τουρκία οδηγείται σε πρόωρες εκλογές στις 24 Ιούνη. Σημαντικές εκλογές, καθώς θα σημάνουν την έναρξη μιας νέας προεδρικής θητείας, στο πλαίσιο της οποίας ο πρόεδρος θα έχει τις αυξημένες εξουσίες, που εγκρίθηκαν από το δημοψήφισμα του 2017. Οι Τούρκοι θα πάνε στις κάλπες για να αποφασίσουν τον μελλοντικό τους πρόεδρο, ο οποίος θα κυβερνήσει για τα επόμενα πέντε χρόνια. Επίσης, θα εκλεγούν μέλη του κοινοβουλίου.
Θυμίζουμε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά τη συνάντησή του με τον ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, την Τετάρτη, 18.4.2018, ανακοίνωσε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ενάμιση χρόνο νωρίτερα, επικαλούμενος τις έκτακτες εξελίξεις στην Συρία και την ανάγκη να εναρμονιστεί η κυβέρνηση με τις Συνταγματικές αλλαγές που αποφασίστηκαν με το δημοψήφισμα της 16ης Απρίλη 2017.
Πολιτικά κόμματα που έχουν τουλάχιστον 20 έδρες στο κοινοβούλιο μπορούν να κατεβάσουν υποψήφιο. Ανεξάρτητοι υποψήφιοι, από την άλλη πλευρά, μπορούν να κατεβούν στις εκλογές αν συγκεντρώσουν τουλάχιστον 100.000 υπογραφές, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητά τους, μέχρι τις 9 του Μάη.
Το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της Τουρκίας (YSK) ανακοίνωσε ότι τέσσερις υποψήφιοι από τα κόμματα χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις για να διεκδικήσουν την Προεδρία της Τουρκίας στις εκλογές της 24ης Ιούνη, αν συγκεντρώσουν 100.000 υπογραφές μέχρι τις 9 Μάη.
Οι τέσσερις υποψήφιοι είναι: 1) η Μεράλ Άκσενερ, ηγέτιδα του εθνικιστικού Κόμματος İYİ (Καλό Κόμμα), που στο μεταξύ απόκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση 20 βουλευτών με την προσχώρηση σ’ αυτό 15 βουλευτών από το CHP, 2) o Ντογκού Περιντσέκ, ηγέτης του αριστερο – εθνικιστικού πατριωτικού κόμματος Vatan Partisi (Πατριωτικό Κόμμα), 3) ο ακραίος ισλαμιστής Τεμέλ Καραμολάογλου,  ηγέτης του Saadet Partisi (Κόμμα της Ευδαιμονίας) και 4) ο Βετζντέτ Οζ, επικεφαλής του Adalet Partisi (Κόμμα Δικαιοσύνης), ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα.
Μαζί με τον σημερινό Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του ΑΚΡ και τους υποψήφιους που ανακοίνωσαν χτες, Παρασκευή 5 Μάη, το CHP τον Μουχαρέμ Ίντσε,  και το HDP τον Σελαχετίν Ντεμιρτάς, οι υποψήφιοι και τα Κόμματα που εκπροσωπούν, μέχρι στιγμής, είναι επτά.

Μια σύντομη ματιά στους υποψήφιους

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

«Cumhur ittifakı» (Προεδρική Συμμαχία) – ΑΚΡ – MHP

Ο Ερντογάν γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Φεβρουαρίου 1954. Σε ηλικία 22 ετών τοποθετήθηκε επικεφαλής του τμήματος νεολαίας της Κωνσταντινούπολης του συντηρητικού ισλαμικού Κόμματος Εθνικής Σωτηρίας (MSP) του Νετσμεντίν Ερμπακάν.
Το 1984, μετά την απαγόρευση του MSP, με την κατηγορία της υπονόμευσης του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους, ο Ερντογάν προσχώρησε στο διάδοχο Κόμμα της Ευημερίας. Το 1994 εκλέγεται Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης.
Το 1997, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών γιατί, σε διαδήλωση στην περιοχή του Σιίρτ, απήγγειλε ένα ποίημα του Τούρκου εθνικιστή ποιητή Ζιγιά Γκιοκάλπ: «Τα τζαμιά είναι ο στρατώνας μας, οι θόλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας». Η δημόσια ανάγνωση του συγκεκριμένου ποιήματος θεωρήθηκε από το δικαστήριο ως προτροπή για τέλεση αδικήματος και υποκίνηση σε θρησκευτικό ή φυλετικό μίσος. Έμεινε στη φυλακή  τέσσερις μήνες.
Το 2001 ίδρυσε το Κόμμα  Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Το 2002 το ΑΚΡ κέρδισε τις εκλογές, αλλά ο Ερντογάν δεν ήταν υποψήφιος λόγω κωλύμματος εκλογιμότητας. Πρωθυπουργός ανέλαβε αρχικά ο συνιδρυτής του ΑΚΡ Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Στις 9 Μαρτίου 2003, στις αναπληρωματικές εκλογές στη Σίτιρτ, μετά την άρση του νομικού εμποδίου με τους απαραίτητους κανονισμούς, εκλέχτηκε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και αμέσως παρέλαβε την πρωθυπουργία από τον Γκιούλ.

Ο Ερντογάν ορκίστηκε στο τουρκικό κοινοβούλιο μετά την εκλογή του από την επαρχία Σιίρτ το 2003, ο Αμπντουλάχ Γκιουλ παρακολουθεί στο βάθος (κέντρο) και χειροκροτεί. (φωτό Anadolu Agency)

Από το 2002 μέχρι σήμερα το ΑΚΡ και ο Ερντογάν κέρδισαν όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Το 2013 ξεκινούν συνομιλίες για μια διαδικασία επίλυσης των εχθροπραξιών με το κουρδικό ΡΚΚ. Η ειρηνευτική διαδικασία ξεκίνησε, το ΡΚΚ συμφώνησε να αποσύρει τους αγωνιστές και τα όπλα του από την Τουρκία σε αντάλλαγμα μια μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχή των Κούρδων.
Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση επέτρεψε τη χρήση της κουρδικής γλώσσας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις πολιτικές εκστρατείες, άνοιξε ένα νέο δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι που ονομάζεται TRT Kurdî, αποκατέστησε πρωτότυπα κουρδικά ονόματα σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις που θεωρούνταν ταμπού για σχεδόν 30 χρόνια. Παρείχε επίσης μερική αμνηστία στα μέλη της ομάδας που παραδόθηκαν.
Τον Ιούνη του 2015 το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) που στηρίζεται από τους Κούρδους, κερδίζει το 13,12% των ψήφων και 80 έδρες. Το ΑΚΡ με 40,87% και 258 έδρες έρχεται πρώτο αλλά δεν κατακτά την απόλυτη πλειοψηφία. Ο Ερντογάν καταπατά τη συμφωνία με τους Κούρδους, σταματά τις διαπραγματεύσεις και εξαπολύει το στρατό στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Ακολουθούν σφαγές και τρομοκρατία και μέσα σ’ αυτό το κλίμα στις επαναληπτικές εκλογές του Νοέμβρη του 2015 το ΑΚΡ αποσπά το 49,48% και 317 έδρες ενώ καταφέρνει να μειώσει τη δύναμη του HDP σε 11,90% και 40 έδρες.
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιούλη 2016, η χώρα βιώνει μια περίοδο πρωτοφανούς βίας, καταπίεσης και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης. Στην Τουρκία επιβάλλεται κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Κατά τη διάρκεια της εφαρμογής έκτακτων μέτρων, τα οποία με διαδοχικές παρατάσεις ισχύουν μέχρι σήμερα, το AKP εξέδωσε σειρά κυβερνητικών διαταγμάτων με τα οποία έχουν διωχθεί δεκάδες χιλιάδες ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, δάσκαλοι, γιατροί, αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι.
Οι σφαγές των κουρδικών πληθυσμών, οι φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, το κυνήγι και η περιθωριοποίηση των κομμουνιστών, των φιλελεύθερων, των δημοκρατικών πολιτών είναι καθημερινή πρακτική. Ο πληθυσμός των φυλακών αυξήθηκε από περίπου 60 χιλιάδες το 2002 σε πάνω από 230 χιλιάδες έως το τέλος του 2017.Εκατοντάδες εφημερίδες, περιοδικά έκλεισαν ή κατασχέθηκαν και σε πολλές πολιτικές οργανώσεις απαγορεύτηκε η δράση.
Τον Απρίλη του 2017, κάτω από συνθήκες έκτακτων μέτρων,  διεξήχθη δημοψήφισμα για Συνταγματική Μεταρρύθμιση. Σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα που εγκρίθηκε, καταργείται ο θεσμός του Πρωθυπουργού, ενισχύονται οι εξουσίες του Προέδρου, ο αριθμός των βουλευτών στο κοινοβούλιο αυξάνεται σε 600 από 550, οι εκλογές – βουλευτικές και προεδρικές – διεξάγονται κάθε πέντε χρόνια και ο Πρόεδρος έχει εκτελεστική εξουσία, τον τίτλο του «αρχηγού του κράτους» και δεν είναι υποχρεωμένος να διακόψει τους δεσμούς του με το Κόμμα του.
Μετά το δημοψήφισμα άρχισε η στενή συνεργασία του ΑΚΡ με το εθνικιστικό Κόμμα των Γκρίζων Λύκων, το Εθνικιστικό Κίνημα (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Ένα χρόνο αργότερα, το AKΡ και το MHP ψήφισαν νομοσχέδιο που άλλαξε το εκλογικό σύστημα της χώρας. Δικαίωμα πλέον να κατέβουν στις εκλογές και να κατεβάσουν υποψήφιο για την Προεδρία έχουν τα  πολιτικά κόμματα ή η συμμαχία κομμάτων που διαθέτουν 20 έδρες ή έλαβαν τουλάχιστον 5 τοις εκατό των ψήφων στις τελευταίες εκλογές ή μπορούν να συγκεντρώσουν 100.000 υπογραφές ψηφοφόρων. Τα Κόμματα πρέπει να έχουνι γραφεία σε 41 επαρχίες και να έχουν ολοκληρώσει τα συνέδριά τους τουλάχιστον 6 μήνες πριν από την ημερομηνία των εκλογών.
Τα δύο κόμματα ανακοίνωσαν την ίδρυση εκλογικού συνασπισμού με την ονομασία  «Προεδρική Συμμαχία» (Cumhur ittifakı) η οποία στηρίζει, για τις εκλογές της 24 Ιούνη την υποψηφιότητα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP – Adalet ve Kalkinma Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 18.867.411 ψήφους, ποσοστό 40,87% και κέρδισε 258 έδρες. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 23.669.933 ψήφους, ποσοστό 49,48% και κέρδισε 317 έδρες.

Το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP – Milliyetçi Hareket Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 7.520.006 ψήφους, ποσοστό 16,29% και κέρδισε 80 έδρες. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 5.691.035 ψήφους, ποσοστό 11,90% και κέρδισε 40 έδρες.

Μουχαρέμ ΄Ιντσε

 Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα CHP

Ο Μουχαρέμ Ίνστε μιλάει σε συνέδριο του CHP τον περασμένο Φλεβάρη στην Άγκυρα. (φωτό ΑΡ)

 

Την Παρασκευή 4 Μάη, ο ηγέτης του κοσμικού Κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα  του Αντιπροέδρου του, Μουχαρέμ Ίντσε (Muharrem Ince).
 Ο Μουχαρέμ  Ίντσε γεννήθηκε τον Μάιο του 1964, στη Γιάλοβα. Σπούδασε φυσική και χημεία στο πανεπιστήμιο Balikesir. Δούλεψε ως δάσκαλος και διευθυντής σχολείου στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Δύο φορές διεκδίκησε την Προεδρία του CHP το 2014 και το 2018, αλλά ηττήθηκε.
Εκλέχτηκε βουλευτής, για πρώτη φορά, με το CHP, το 2002 και επανεκλέχτηκε το 2007, το 2011 και το 2015. Θεωρείται πολύ ικανός ρήτορας. Στο κοινοβούλιο άσκησε ισχυρή αντιπολίτευση στον Ερντογάν.

Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP– Cumhuriyet Halk Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 11.518.139 ψήφους, ποσοστό 24,95% και κέρδισε 132 έδρες. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 12.108.801 ψήφους, ποσοστό 25,31% και κέρδισε 134 έδρες.

Σελαχετίν Ντεμιρτάς

Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών HDP

Ο ηγέτης του HDP, Σελαχετίν Ντεμιρτάς, βρίσκεται σήμερα φυλακισμένος στην Αδριανούπολη, από τον Νοέμβρη του 2016.

Χτές Παρασκευή 4 Μάη, η συμπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP), Περβίν Μπουλτάν, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα  του φυλακισμένου ηγέτη του HDP Σελαχετίν Ντεμιρτάς (Selahattin Demirtaş).
Γεννήθηκε στην Ελαζίγκ (Elazığ) στις 10 Απριλίου 1973. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας και  εργάστηκε για αρκετό καιρό ως ανεξάρτητος δικηγόρος. Υπήρξε δραστήριος αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα,  γνωστός για τον αγώνα του για τα κουρδικά δικαιώματα στην Τουρκία για σχεδόν 20 χρόνια.
Ο Ντεμιρτάς εκλέχτηκε στο κοινοβούλιο το 2007 με το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP), το οποίο αργότερα διαλύθηκε με δικαστική εντολή κατηγορούμενο για τρομοκρατικές συνδέσεις. Το κόμμα μετονομάστηκε σε BDP. Εκλέχτηκε συμπρόεδρος του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) το 2010, μαζί με την Γκιουλτάν Κισανάκ, για τέσσερα χρόνια. Από τη θέση του συμπροέδρου του BDP πήρε μέρος στις συνομιλίες για την ειρηνευτική διαδικασία του 2013.
Το 2014 δημιουργείται το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP). Στις εκλογές του Ιούνη του 2015 το HDP παίρνει, για πρώτη φορά, 13,12% και σπάει το φράγμα του 10% για την είσοδό του στη Βουλή. Η ειρηνευτική διαδικασία σταματά και το  HDP κατηγορείται ότι έχει σχέσεις με το PKK. Ο Ντεμιρτάς συλλαμβάνεται στις 4 Νοέμβρη 2016, μαζί με την συμπρόεδρο του HDP Φιγκέν Γιουκσεκντάγ και άλλους βουλευτές. Ο Ντεμιρτάς κατηγορείται ότι έχει σχέσεις με το ΡΚΚ και για υποκίνηση σε πράξεις βίας και τρομοκρατίας. Βρίσκεται από τότε φυλακισμένος στην Αδριανούπολη και αντιμετωπίζει ποινές φυλάκισης έως 142 έτη. Η επόμενη δίκη του θα γίνει 8 Ιούνη, πριν από τις εκλογές.
Οι εκλογές θα είναι οι πρώτες που θα γίνουν μετά τις μαζικές συλλήψεις των ηγετών του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) το 2016, κατηγορούμενοι για υποστήριξη του PKK. Οι Κούρδοι συμπρόεδροι του HDP, ο Σελαχετίν Ντεμιρτάς και η Φιγκέν Γιουκσεκντάγ, μαζί με άλλους 9 βουλευτές, 80 δημάρχους και πάνω από 5.000 μέλη του HDP βρίσκονται από τότε στη φυλακή.

Το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP– Halkların Demokratik Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 6.058.489 ψήφους, ποσοστό 13,12% και κέρδισε 80 έδρες. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 5.144.108 ψήφους, ποσοστό 10,75% και κέρδισε 59 έδρες.

Μεράλ Άκσενερ

Καλό Κόμμα (ΙΥΙ)

Η Μεράλ Άκσενερ ανακοινώνει την ίδρυση του Κόμματός της ΙΥΙ στην Αγκυρα την 25 Οκτώβρη 2017 (φωτό ΑΡ)

Η Μεράλ Άκσενερ (Meral Akşener) γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1956 στη δυτική τουρκική πόλη Kocaeli. Οι γονείς της είναι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα, που με την ανταλλαγή πληθυσμών πέρασαν στην Τουρκία το 1923.
Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Εργάστηκε ως λέκτορας Ιστορίας σε πολλά πανεπιστήμια.
Το 1995 εκλέγεται βουλευτής με το δεξιό Κόμμα του Ορθού Λόγου DYP. Στην κυβέρνηση Συνασπισμού του 1996 ορίζεται ως η πρώτη γυναικεία υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας με πρωθυπουργό τον Νεκτμεντίν Ερμπακάν του Κόμματος Ευημερίας.
Επανεκλέχτηκε βουλευτής στις εκλογές του 1999 με το DYP. Το 2001 περνάει στο εθνικιστικό Κόμμα των Γκρίζων Λύκων ΜΗΡ, του Μπαχτσελί. Με το ΜΗΡ εκλέγεται στο κοινοβούλιο το 2007, 2011 και 2015 και είναι γνωστή για το εθνικιστικό της υπόβαθρο.

Μάρτης του 2009, η Μεράλ Ακσενέρ χαιρετά κάνοντας με το χέρι το εθνικιστικό σήμα των Γκρίζων Λύκων.

Πέρσι αποχώρησε από το ΜΗΡ, διαφωνώντας και καταγγέλλοντας τη συνεργασία του Μπαχτσελί με τον Ερντογάν. Τον Οκτώβρη του 2017 ιδρύει το Καλό Κόμμα (ΙΥΙ) – Iyi τουρκικα σημαίνει «Καλό», αλλά ταυτόχρονα είναι το σύμβολο της παλιάς τουρκικής φυλής Kayi, που θεωρείται πρόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο Κοινοβούλιο διαθέτει 5 βουλευτές που αποχώρησαν από το ΜΗΡ και προσχώρησαν στο ΙΥΙ
Η αντιπολίτευσή της εναντίον του ηγέτη της MHP Devlet Bahceli της έδωσε περισσότερη δημοτικότητα από ποτέ.
 Πέρυσι, ίδρυσε το κόμμα IYI. Το «Iyi» σημαίνει «καλό» στα τουρκικά και είναι επίσης ένα σύμβολο της παλιάς Τουρκικής φυλής Kayi, που πιστεύεται ότι είναι οι πρόγονοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Προκειμένου να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό των 20 βουλευτών ώστε να μπορέσει να κατέβει στις εκλογές, 15 βουλευτές του κεμαλικού CHP αποχωρούν από το Κόμμα και προσχωρούν στο ΙΥΙ.
Ωστόσο διαφώνησε με την ιδέα του ηγέτη της CHP για κοινό υποψήφιο στις εκλογές, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για το αξίωμα του Προέδρου και δήλωσε ότι δεν θα κάνει χρήση των 20 βουλευτών αλλά θα συγκεντρώσει και θα καταθέσει τις απαιτούμενες 100.000 υπογραφές ώστε να κατεβεί το ΙΥΙ στις εκλογές και εκείνη να ανακηρυχθεί ανεξάρτητη υποψήφια.
Οι οπαδοί της τη φωνάζουν Asena, από το όνομα της θρυλικής λύκαινας της τουρκικής μυθολογίας που περιέθαλψε έναν τραυματισμένο νεαρό ήρωα των Τούρκων. Η Ασένα είναι το έμβλημα των εθνικιστών Γκρίζων Λύκων της Τουρκίας.

Τεμέλ Καραμολάογλου

Κόμμα Ευτυχίας (SP – Saadet Partisi)

Ο ηγέτης του Saadet Partisi, Τεμέλ Καραμολάογλου.

Ο Τεμέλ Καραμολάογλου (Temel Karamollaoglu) γεννήθηκε στο Καχραμάνμαράς το 1941. Αποφοίτησε από το τμήμα τεχνολογίας κλωστοϋφαντουργίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ το 1964. Εκλέχτηκε  στο κοινοβούλιο το 1977 από το Συντηρητικό Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας, MSP.
Συνελήφθη για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1980 και έμεινε εκτός πολιτικής για τα επόμενα χρόνια. Εκλέχτηκε ως δήμαρχος του Σίβα το 1989 και κέρδισε μία ακόμη θητεία το 1994. Επανεκλέχθηκε ως μέλος του κοινοβουλίου το 1995 με το Κόμμα Ευημερίας, διάδοχο του MSP. Υπηρέτησε ως αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος και συνεργάστηκε με τον Ερντογάν εκείνη την περίοδο στο ίδιο κόμμα. Παρακολούθησε το Κόμμα Αρετής το 1999 και επανεξελέγη ως Βουλευτής. Μετά την απαγόρευση του Κόμματος Αρετής το 2001, ήταν από τους ιδρυτές του Κόμματος Saadet Partisi.
Εκλέχτηκε ως αρχηγός του κόμματος το 2016.
Ο Καραμολάογλου είναι  επικεφαλής του Κόμματος Ευτυχίας (SP). Πρότεινε να βρεθεί κοινός υποψήφιος εναντίον του Ερντογάν. Μετά την απόρριψη της πρότασης από τα άλλα κόμματα ανακήρυξε  τον εαυτό του υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές.

Το Κόμμα Ευτυχίας (SP – Saadet Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 949.178 ψήφους, ποσοστό 2,06%. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 325.910 ψήφους, ποσοστό 0,68%.

Ντογκού Περιντσέκ

Πατριωτικό Κόμμα (Vatan Partisi)  – Ανεξάρτητος υποψήφιος

Ο Ντογκού Περιντσέκ.

Ο Περιντσέκ είναι ηγέτης του αριστερού εθνικιστικού πατριωτικού Κόμματος Vatan Partisi, γνωστός για τις μαοϊκές, κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές καταβολές του.
Ο Ντογκού Περιντσέκ (Doğu Perinçek) γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1942 στο Γκαζιαντέπ. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας το 1964. Ήταν ιδρυτής του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Κόμματος Εργατών και Αγροτών της Τουρκίας, TIIKP, στη δεκαετία του ’70.
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1971, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης. Απελευθερώθηκε μετά από αμνηστία το 1974.
Το TIIKP μετονομάστηκε Τουρκικό Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας (TKIP), το 1974 και ο Περιντσέκ έγινε ο πρώτος πρόεδρος του κόμματος.
Συνελήφθη πάλι στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980 και απελευθερώθηκε πέντε χρόνια αργότερα.
Το 1990 μπήκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και έγινε πρόεδρος. Αφού απαγορεύτηκε το 1992, βρήκε το Εργατικό Κόμμα, (IP).
Το κόμμα μετεξελίχθηκε το 2015 ως «Πατριωτικό Κόμμα» (Vatan Partisi) και από τότε είναι ο ηγέτης του.
Κατεβαίνει ως ανεξάρτητος υποψήφιος και θα προσπαθήσει να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες εκατό χιλιάδες υπογραφές.

Το Πατριωτικό Κόμμα ( VP – Vatan Partisi) στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 161.674 ψήφους, ποσοστό 0,35%. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 119.591 ψήφους, ποσοστό 0,25%.

Ο Vecdet Öz, επικεφαλής του Κόμματος Δικαιοσύνης (AP – Adalet Partisi)

 

Βεζντέτ Οζ

Κόμμα Δικαιοσύνης (AP – Adalet Partisi)  – Ανεξάρτητος υποψήφιος

Ο Βεζντέτ Oz γεννήθηκε στη Σαμψούντα στις 15 Μάη 1959. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. Το 2015 εκλέχτηκε επικεφαλής του Κόμματος Δικαιοσύνης.
Το Κόμμα Δικαιοσύνης (AP – Adalet Partisi), είναι απόγονος του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο κυριάρχησε στην τουρκική πολιτική τη δεκαετία του 1950 και απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα το 1980.
Το Κόμμα Δικαιοσύνης δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις για να κατέβει στις εκλογές. Ετσι ο Οζ κατεβαίνει ως Ανεξάρτητος υποψήφιος με την υποχρέωση να συγκεντρώσει 100.000 υπογραφές μέχρι τις 9 Μάη.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP), λόγω του αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου έχει αποκλειστεί και δεν μπορεί να κατέβει σαν Κόμμα στις εκλογές της 24 Ιούνη. Το ΤΚΡ δήλωσε ότι το Κόμμα συμμετέχει στις γενικές εκλογές με ανεξάρτητους υποψήφιους σε διάφορες επαρχίες με το σύνθημα «Αυτή η κοινωνική τάξη πρέπει να αλλάξει».
Όσον αφορά τις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν την ίδια ημέρα το TKP ζητά από τους ψηφοφόρους να γυρίσουν την πλάτη όχι μόνο στους υποψηφίους, αλλά και στις εκλογές αυτές και στο πολιτικό καθεστώς που εκπροσωπεί.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP), τραυματισμένο από τη διάσπαση της 15^ης Ιούλη 2014, στις εκλογές του Ιούνη 2015 συγκέντρωσε 13.780 ψήφους, ποσοστό 0,03%. Στις επαναληπτικές της 1ης Νοέμβρη 2015 συγκέντρωσε 53,980 ψήφους, ποσοστό 0,11%.

Σε περίπτωση που κανένας υποψήφιος δεν συγκεντρώσει το 50+1% των ψήφων, θα διεξαχθούν επαναληπτικές εκλογές, ανάμεσα στους δυο πρώτους, την Κυριακή 8 Ιούλη 2018

Posted in: πολιτική